10,567 matches
-
1948, vădit pro-sovietică, reformele învățământului din 1968 și 1978 reintroduc patriotismul ca deziderat al procesului educațional. Legea din 1968, mai timidă în afirmații cu tentă națională, menționează printre scopurile învățământului și "cultivarea dragostei față de patrie și popor" (art. 1), ca premisă afectivă în vederea "dezvoltării națiunii noastre socialiste [și] înflorirea patriei". Naționalismul socialist ale cărui prime elemente germinative sunt prezente în această formulare este exprimat în versiunea sa maturată de legea din 1978. Prin toate aspectele sale, procesul educațional trebuie să promoveze
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
naționalitate Maturizarea sistemului socialist în România a consacrat mariajul "contra naturii" doctrinare dintre ideologia comunistă (original și principial internaționalistă și chiar antinaționalistă) și cea naționalistă. Am văzut cum sub presiunea circumstanțelor, Lenin a formulat teza dreptului de autodeterminare națională ca premisă a tranziției la socialism. Aceasta a fost o concesie tactică și provizorie, nicidecum o finalitate politică. Mai apoi, după ce revoluționarismul comunist mondial și-a pierdut avântul, Stalin a îmbrățișat doctrina lui N. Bukharin a "socialismului într-o singură țară" ca
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
intense exploatări simbolice din partea regimului aflat în continuă căutare de legitimitate. După cum vom vedea imediat, bimilenaritatea poporului român va furniza materialul istoric pentru elaborarea unor "tradiții inventate" celebrate prin sofisticate ceremoniale publice (Hobsbawm și Ranger, 1983). Teza continuității dacice este premisa pentru concluzionarea continuității daco-romane la nord de Dunăre după retragerea aureliană. Pe măsură ce discursul didactic dobândea accente tot mai naționaliste, creștea pe măsură și retorica epitetică secretată de o nouă poetică a istoriei ale cărei sentințe se succed în cadențele setate
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
unitatea civilizațională, lingvistică, culturală și religioasă a poporului român, care a dezvoltat în Evul Mediu deplina "conștiință de neam". Infrastructura relațiilor economice stabilite între țările române, la care se adaugă și solidarizarea celor trei principate în lupta antiotomană, au creat premisele unificării politice, care a răspuns, așadar, unei "necesități istorice" (Daicoviciu et al., 1984, p. 176). Ideea necesității istorice este reiterată compulsiv în sentința apodictică potrivit căreia "unirea a fost un fapt obiectiv, necesar, așa cum vor fi și împlinirile ulterioare" (p.
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
a fost un rezervor identitar pentru conștiința de sine a românilor. Direcția postmodernă, exprimată prin manualul coordonat de S. Mitu (1999), propune o reflexivitate istoriografică forte (hardcore historiographical reflexivity), tratând întreaga chestiune a genezei etnice românești în contextul mitologiei etnogenetice. Premisele de start sunt că "toate popoarele acordă o mare importanță originii lor, felului în care își imaginează că s-au născut" și că "fiecare națiune a încercat să își descopere o origine cât mai nobilă, închipuindu-și că trăsăturile sale
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
am desfășurat șantierul analitic al lucrării. Deși lucrarea își are ca țintă programatică urmărirea genezei culturale și a transformărilor structurale ale memoriei istorice românești, analiza examinează doar o dimensiune a ordinii mnemonice, dată de memoria textuală difuzată prin literatura didactică. Premisa teoretică pe care este așezată cartea de față înțelege memoria colectivă ca fiind sistemul retro-proiecțional de reprezentări sociale ale trecutului. Or, acest sistem de proiecții sociale ale trecutului nu este reductibil la reprezentările textuale înregistrate în materialele didactice. Dimpotrivă, sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
the National Past -, the book examines the two-century long process of making and remaking the Romanian national historical memory. The analysis carried out in the pages of this volume is firmly grounded upon a set of theoretical premises. The basic premise is that historical memory is fundamental to the development of a sense of collective identity, and therefore it plays a crucial role in the political processes of nation-state building. A second basic premise is that historical memory, along with collective
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
a set of theoretical premises. The basic premise is that historical memory is fundamental to the development of a sense of collective identity, and therefore it plays a crucial role in the political processes of nation-state building. A second basic premise is that historical memory, along with collective identity to which the former is instrumental, is far from being a natural given - a datum of nature -, but is in fact a sociocultural construction requiring massive efforts from the part of the
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
iveală substratul mitic al umanității. "Muzeul tuturor imaginilor trecute, posibile, produse sau care urmează să fie produse" 16, imaginarul pune în mișcare ontică "structurile antropologice". Deschiderea gnoseologică, specifică imaginarului, convertește imaginea și imaginația la universalul primordial. Gaston Bachelard pleacă de la premisa că imaginea este "o realitate psihică primordială" 17, iar imaginația, "o forță primordială" 18 care "deformează" și "schimbă" imaginile percepute 19. Astfel, "imaginația nu este, așa cum sugerează etimologia, facultatea de a forma imagini ale realității; ea este facultatea de a
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
găsi sedimentarea într-o operă încheiată. Obișnuia să citeze aprobator sentința lui Schopenhauer că o carte filozofică cu început și sfârșit este o contradicție în sine. Prima condiție a producerii unei asemenea cărți ar fi o „stabilizare“ a gândirii în ceea ce privește premisele și concluziile ei. Pentru el, acest obiectiv ajunsese să fie irealizabil. Iată două mărturii semnificative în această privință. Prietenul său Rush Rhees povestea că în 1945 i a spus lui Wittgenstein că intenționează să se înscrie într-un partid politic
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
Tractatus.62 Este mai mult decât problematic că ceea ce și-a propus Wittgenstein a fost să ofere temeiuri pentru sau împotriva unei teorii a limbajului sau a minții. Paradoxul la care se referă el, în § 201 al Cercetărilor, are drept premisă supoziția că formularea unei reguli ar fi cea care determină un mod de a acționa. Wittgenstein respinge însă această supoziție. Individul „urmează o regulă“ atunci când acționează într-un anumit fel. Urmarea unei reguli se exprimă într-o practică comună membrilor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
mod de a gândi explică de ce Russell a susținut de-a lungul întregii sale vieți că libertatea de gândire și expresie, care face posibilă discuția publică, precum și sistemul politic democratic, care permite afirmarea voinței cetățenilor în conducerea treburilor publice, sunt premise esențiale ale bunei stări a comunității. Piatra de încercare a intelectualului autentic i-a apărut a fi nu numai devotamentul, ci și angajarea fără rezerve pentru aceste valori. Spre deosebire de mulți confrați, el nu a fost nici un moment atras de ideea
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
ale marilor confesiuni, în primul rând cele ale creștinismului. El vizează, în primul rând, credința în Dumnezeu, ca existență personală distinctă de lume și creatoare a lumii, precum și credința în nemurirea sufletului. Iar considerațiile sale pornesc în mod clar de la premisa că o persoană care pretinde că este cultivată va trebui să-și întemeieze convingerile pe rațiune, nu pe sentimente. În caz contrar, ea nu va merita respectul cuvenit oamenilor onești din punct de vedere intelectual.46 Discutând dogmele religiilor, Russell
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
modern, în primul rând intenția de a stăpâni forțele naturii: „Ce îngustime a vieții sufletești la Frazier! Ce incapacitate de a înțelege o altă viață decât cea englezească a epocii sale!“64 Un antropolog de teren, care pornește de la aceleași premise ca și Frazier, le va cere băștinașilor să-i spună ce anume speră ei să obțină prin practicile magice la care participă. Și va primi, în cele din urmă, explicațiile pe care le așteaptă, explicații care exprimă, până la urmă, modul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
a discursului didactic / 77 Capitolul 3. Valorizarea gestului în comunicarea didactică / 91 3.1. Dimensiunea relațională / 91 3.2. Rolul gestului. Funcții și disfuncții / 96 3.3. Tipologia gesturilor în comunicarea didactică / 101 Capitolul 4. Cercetarea educațională / 119 4.1. Premise teoretice / 119 4.2. Scopul, obiectivele și ipotezele cercetării / 122 4.3. Lotul de subiecți investigați / 123 4.4. Procedura de organizare și metodologia cercetării / 125 4.5. Analiza și interpretarea rezultatelor / 130 Capitolul 5. Concluzii. Profiluri ale profesorilor / 139
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
a semiozei didactice. Din punct de vedere semiotic, scrie autoarea, discursul didactic reprezintă un set de semne citite contextual. Un gest-semn al profesorului își declină semnificația prin intrarea lui într-o rețea de semne anterioare sau coprezente. Legăturile sintactice constituie premise ale descifrării sensurilor, iar semioza didactică desemnează procesul de comunicare didactică în calitate de practică semnificantă. Gestul este actor principal ori mediator, participând la reducerea distorsiunilor dintre reprezentare și formulare, la construirea modelelor de reprezentare și la învățarea acestora, deoarece semioza didactică
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
interacțiune, relație educațională comunicarea didactică reprezintă un registru de semne lingvistice și nonlingvistice citite contextual. Un cuvânt-semn sau un gest- semn al profesorului își declină semnificația prin intrarea lui într-o rețea de semne anterioare sau coprezente. Legăturile sintactice constituie premise ale descifrării sensurilor cuvintelor și gesturilor acestuia la care se adaugă contextul. Semioza didactică se referă la funcționarea acestui sistem de semne lingvistice și nonlingvistice sau a comunicării didactice ca proces semnificant de producere și receptare de semne din partea actorilor
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
discursul sau să aducă ceva nou. În concluzie, există o tipologie bogată și nuanțată a gesturilor în comunicarea didactică, care oferă un plus de atractivitate, inteligibilitate, spontaneitate și rapiditate în predarea unităților de învățare. Capitolul 4 Cercetarea educațională 4.1. Premise teoretice Semnificația educației este legată de semnificația comunicării didactice, fie că se manifestă în interiorul sau în exteriorul școlii prin generarea unor comportamente dezirabile durabile la elevi. Registrul comunicării didactice este format de varietatea refrenurilor gestuale, iar preocuparea pentru ritmul mișcărilor
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
și cuvinte; • înțelegerea rolului funcțiilor și disfuncțiilor gesturilor în actul educațional; • captarea atenției elevilor cu ajutorul registrului gestual; • stoparea comportamentelor indezirabile ale elevilor cu ajutorul gesturilor; asigurarea unei congruențe între cuvinte, gesturi și context. Ne propunem ca acest program să reprezinte o premisă importantă în vederea elaborării și realizării unor proiecte de lecție valoroase. Redactarea ,,scenariului educativ" proiectarea lecției implică și reflectarea asupra comportamentului gestual. Provocându-l pe viitorul educator să ia în considerare comunicarea gestuală în proiectarea activității sale, îl ajutăm să devină
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
Exemplificați o situație în care mesajul verbal al profesorului este incongruent cu cel gestual și menționați efectele produse asupra elevilor. 4. Ca și cuvântul, gestul în discursul didactic are rezonanță și vibrație, trădează și conduce la o participare afectivă, reprezintă premisă, mijloc și efect. Explicați și exemplificați cum facilitează gesturile profesorului însușirea unităților de învățare. 5. Gesturile complementare care însoțesc mesajul verbal al profesorului cu scopul de a descrie un cuvânt sau un obiect se numesc ilustratori. Majoritatea ilustratorilor implică mișcările
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
existențialiști au urmărit implicațiile absurdului În condițiile societății concurențiale contemporane - Camus, Sartre etc.). * „Concluzia logică a oricărui sfîrșit este un nou Început.” (Petre Botezatu) Desigur, aici termenul de „logic” implică Înțelesul de „sfîrșit bun”, adică de sfîrșit care cuprinde rezultate/premise Încurajatoare pentru continuarea la un alt nivel, superior, a eforturilor inițiale (a ceea ce ți-ai propus). * „Odată ce oamenii au așezat un lucru sau un om Într-o formulă, se cred scutiți de a mai cugeta asupra lui.” (N. Iorga) Bineînțeles
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Sadoveanu), care, de asemeni, nu-și poate găsi liniștea sufletească, decît numai În condițiile restabilirii valorii morale a justiției creștine, care cere descoperirea și pedepsirea făptașilor de crime sau mari nelegiuiri. Ecuația psihologică individuală. Subiectivitatea psihică Interesant cum din aceleași premise unii oameni scot o concluzie pozitivă pentru ei, iar alții, una negativă. „Interpretarea” se supune, de fapt, măsurii În care fiecare Își consideră existența: În termeni optimiști sau dimpotrivă, pesimiști. Iată un frumos exemplu dat de Petre Botezatu („Interogații”, 1978
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Cine n-a constatat, Într-adevăr, că dorind uneori să facem un lucru cît mai bine, am ajuns să-l stricăm; sau invers: ne lăsăm pe moment pradă supărării față de un eșec Înregistrat, Însă aceasta se poate constitui Într-o premisă pentru obținerea unui succes viitor (cu condiția să știm să Învățăm dintr-o greșeală comisă). * „Din zece persoane care vorbesc despre noi, nouă vorbesc de rău, iar, deseori, singura persoană care ne vorbește de bine o face prost.” (A. Rivarol
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
sale autocrate, a reușit să sporească autoritatea Coroanei asupra bisericii și a aristocrației. Ludovic, având mereu drept simbol modul în care strămoșii săi merovingieni au reușit să pună bazele unui mare imperiu, nu a uitat niciodată care au fost și premisele ce au condus la decăderea lor: neimplicare în treburile statului, care era condus de consilieri, și trădarea Papei, care a încercat să preia conducerea Sfântului Imperiu Roman (adică a imperiului Francez, n.n.) și să se instaleze pe tron. Conspirația nu
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
De cele mai multe ori, obiectul supus cercetării nu există, el este doar creat de imaginația noastră. Ce se poate face În această situație? Ne spune Eminescu În Epigonii: să combinăm măiestrit lucruri nexistente. Cum să generezi concluzii unice și inatacabile din premise supuse, ele Însele, Îndoielii? Singurul lucru, de bun simț, mi s-a părut a fi Încercarea de a emite ipoteze care, la momentul cercetării, s-au impus ca cele mai probabile. CAPITOLUL I. DESPRE CONTEXT ȘI RAPORTURILE SALE CU SEMNIFICAȚIA
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]