12,033 matches
-
disponibilități pentru limbile străine. Și-a făcut un crez din meseria de publicist și de profesor, fără a ști spre care va avea mai multe șanse în viață. Situația materială precară (mama sa fiind singurul susținător al familiei, muncitoare la Uzina de Cauciucuri Florești) nu i-a permis, la absolvirea liceului, să-și ia îndemnul spre a urma studii superioare, dar, la propunerea mamei sale, a urmat o școală postliceală - profil energetic - din Câmpina. La absolvire a lucrat la Combinatul Petrochimic
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
așa cum ne-am imaginat. W. s-a hotărât ca, în loc să facă cei câțiva pași de la mașină până la scara ce ducea la birouri, să meargă luând-o pe pâlnie în jos prin zăpada fleșcăită și neagră de funingine, de-a lungul uzinei, pe toată latura ei, și anume chiar pe mijloc, fără să se sinchisească de construcții și de oameni. Îi va saluta dând scurt din cap pe muncitorii în halatele lor de lucru murdare, care loveau cu ciocanele, în fața halei mașinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
fin ecosez petrecut între reverele hainei și avea o dungă roșiatică pe frunte, lăsată de pălărie la rădăcina părului pieptănat lins spre spate, era un visător, aspira spre ceva mai bun pentru că era fiul lui, fiul lui Hans H., directorul uzinelor de fier și oțel - și tatăl său își întoarse fața; o mișcare începută abia perceptibil, din ochi, continuată de cutele obrazului, sucindu-i claia albă de păr în dreptul luminii și, asemenea unui ecou, estompându-se în trupul masiv care ședea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ea însăși și pe Curt la acest nou început. Și W., pe care tocmai îl cunoscuse, avea umor și chiar îi plăcea ținuta lui; era fiul unei familii „prospere“ în plină ascensiune. Tatăl lui ajunsese din nimic ditamai directorul la uzinele de fier și oțel. W. avea să facă o carieră strălucită, iar ea urma să-și recapete, alături de el, ceea ce îi fusese luat: o viață burgheză. De când locuiam în S., era obligatoriu să facem la fiecare sfârșit de săptămână o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
A. era primit cu toată amabilitatea în cercul celor care aveau un cuvânt de spus, deținând ei înșiși firme sau poziții de conducere. Toți îl cunoșteau pe Hans H., era fiul acelui bărbat respectat, încă proprietar al unui birou la uzinele de fier și oțel, folosindu-și cu brio relațiile ca să le procure fiilor săi oferte avantajoase pentru firmă. Iar prăpastia dintre acea ambience a mamei și comportamentul rural din ce în ce mai accentuat al tatei începu să se caște tot mai mult și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
capul aplecat asupra dosarelor, privea printre coloanele de cifre un cu totul altfel de chip. Al său. Crezuse că fiii lui i-ar fi semănat întru totul, ar fi fost întocmai ca el, care cunoștea bine azilul de săraci, legiunea, uzinele de fier și oțel, credea că aveau să ridice firma cu capitalul, cu relațiile, cu știința lui, și s-o transforme într-o întreprindere industrială care va figura printre primele din țară. Dar ei n-au fost în stare, aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
știința lui, și s-o transforme într-o întreprindere industrială care va figura printre primele din țară. Dar ei n-au fost în stare, aveau să toarne ciment în procente mici și duzini de malaxoare, la fel ca atâtea alte uzine, conduse de oameni care considerau mai importante călătoriile sau câte-o „escapadă“. Și tata-mare se opinti ridicându-se, stătu încă-o clipă pe loc fără să-și privească fiii, pe urmă o porni ca din pușcă. XVtc "XV" Movila gropiitc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de serviciu, nimic nu putea fi mai firesc decât să-și petreacă și timpul liber împreună. Aniversările, ca și sărbătorile sau Anul Nou, trebuiau să fie serbate pe viitor la Hackler, urmau voiajele în Germania, de asemenea împreună, sau la uzinele de macarale în Franța, împreună vizitau și expozițiile de utilaje de construcții și diferitele târguri. Cu aceste ocazii, Herr Hackler se arăta foarte generos, uneori arunca sume uriașe de bani, încât până și tata era neplăcut impresionat și găsea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
suflet și de stomac al bunicului, tuna și fulgera cu privire la deșertăciunea tuturor existențelor; nevestele și nepoții stăteau în cerc și Erich Hackler văzu cum W. și „Oha“, foștii lui șefi, aparțineau protipendadei, adunate aici doar pentru că tatăl lor fusese directorul uzinelor siderurgice și metalurgice și-și demonstrase meritele în războaiele mondiale și în dezvoltarea industrială a țării. Dar nici el, Erich Hackler, nu era cu nimic mai prejos decât acest Hans H., al cărui sicriu se cufunda în flori și coroane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
adresă pe franțuzește. De ce franțuzește? Se afla în Franța? W. privi cu ochii larg deschiși albul tavanului. Și din acest gol se căzni să iasă treptat o amintire întunecată. Fusese pe drum, ore în șir, în Studebacker, voia să caute uzina al cărei nume nu-l mai cunoștea, firma care construia macarale - și simți iar o durere în zona pieptului, dar de data asta venea de la ce scria în scrisoare și el nu voia să creadă că-i adevărat. Hackler îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
zăcea acum pe patul de spital, conectat la furtunuri pentru perfuzii, și vedea sângele electrocardiografului pe pătură, nu își mai aminti decât că a fugit la mașina lui și a pornit în trombă, mânat probabil de ideea să ajungă la uzină cât se poate de repede, înainte ca oamenii de acolo să fi aflat că fusese concediat. Poate reușea să recapete reprezentanța macaralelor Potain, la care renunțase odată cu reangajarea lui la „Hackler Holding“. Dar încă înainte de a fi ajuns la destinație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
la vedere, un număr ale cărui zerouri „Oha“ le tot număra. Un preț prea bun pentru o întreprindere care abia se mai ținea. Oare fiul lui, pe care îl trimisese la o școală de turnătorie din Duisburg ca să poată prelua uzina în câțiva ani, o să trebuiască să-și caute altceva? El, „Oha“, își făcuse plinu’, avusese grijă de toate, prin vânzarea asta avea să se retragă în liniște și o să înceapă cu „băieții“ o viață nouă, va locui în cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de vină pentru invazie poate fi democrația asta nenorocită. Altul găsește potrivit să spună că, dacă Ceaușescu nu murea, lucrurile astea nu aveau cum să se întâmple. Avea grijă de toți nespălații ăștia (calificativul îi aparține) să-i bage în uzină. Etc. Clișee fără vreo întrebuințare practică. Cuvinte care nu fac lucruri. Altul îi repede pe toți zicând că însuși Ceaușescu era un aurolac. Regele aurolacilor. Aurolacii încep să deseneze pe geamuri. Porcării. Acele porcării îi fac să se simtă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
deținere o pondere destul de neînsemnată în procesul socializării. Nu pot comunica decât cu corpul. Dau unul în altul pentru a se petrece, pentru a alunga monotonia, apoi se întreabă, ce faci, mă? Dai în mine, dai în fabrici și-n uzine? Și tot așa. Pretextul comunicării îl reprezintă un atac înscenat. La fel ca animalele care simulează o luptă pentru că nu pot vorbi articulat. La aurolaci, vorbirea este oricum redundantă. Plină de interjecții. Interjecția e echivalentă unui răget, unui urlet, miorlăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
că este la modă, însă pe ea n-o prea interesează, zice domnul Președinte. Întotdeauna s a mulțumit să mă sprijine moral, asta contează pînă la urmă mai mult decît orice altceva. — De cînd și-au luat laba franțujii de pe Uzina de la Pitești, sau mai bine zis de cînd au fost forțați să-și ia tălpășița, avem un Renault în variantă autohtonă de rîsul curcilor, zice Petrică izbind cu călcîiul în podeaua Daciei, încercînd și el să-și îmbunătățească circulația periferică
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
cancioc de beton la temelia unei noi ctitorii a Epocii de Aur, flancat de macarale gigantice și, nu în ultimul rînd, în poza alb-negru retușată în care chipurile iei parte în primele rînduri la o demonstrație muncitorească în timpul protestelor de la Uzinele Grivița, dovada cea mai clară a spiritului tău revoluționar. Ce s-o mai lungim, te-ai învîrtit de minune în viață, dacă te gîndești la ce-ai fost, și ce-ai ajuns, Geniule, dintr-un interlop care nu știa nici
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
tot timpul. Moartea lui nu m-a surprins. Știam că are pancreatită, ca să nu mai vorbim de infarctul de acum câțiva ani.” Virgil Duda Îl Întâlnise, cu doar câteva zile Înainte de a muri, la o șezătoare literară la nu știu care mare uzină din București. Radu la o uzină! Era furios și o arăta. „Genocid. Trăim un genocid, domnu’ Duda.” Moartea lui Radu Petrescu m-a zguduit. Totul se prăbușea, rapid, În mocirla fără fund a neantului tiraniei. Muriseră deja câțiva prieteni, ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
a surprins. Știam că are pancreatită, ca să nu mai vorbim de infarctul de acum câțiva ani.” Virgil Duda Îl Întâlnise, cu doar câteva zile Înainte de a muri, la o șezătoare literară la nu știu care mare uzină din București. Radu la o uzină! Era furios și o arăta. „Genocid. Trăim un genocid, domnu’ Duda.” Moartea lui Radu Petrescu m-a zguduit. Totul se prăbușea, rapid, În mocirla fără fund a neantului tiraniei. Muriseră deja câțiva prieteni, ne Înghițea bezna pe fiecare și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
sus. Atunci zbârnâiau telefoanele, eu mă duceam la etajul cinci, să fac duș, iar mama la șase, ca să ia o oală de apă pentru supă. Mama spunea că tata n-ar trebui să înghită așa ceva, ar trebui să telefoneze la uzina de apă. Tata dădea telefon. După ce m-am despărțit de Dorin, am intrat în casă și i-am găsit pe tata și pe mama în bucătărie. Jucau tocmai jocul de-a șoptitul, la noi în țară toți adulții îl cunoșteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Stăteam pe acoperiș, ciulind urechile. Totul ne dădea fiori. Încercam să ghicim unde se află cortegiul funerar. A trecut mai întâi pe lângă Parcul Central, apoi pe lângă tribuna goală și mai târziu prin fața porții principale a întreprinderii unde lucra tătăl meu, uzina de motoare electrice. Din loc în loc, la câteva sute de metri, convoiul se oprea puțin. Știam precis asta, pentru că nici muzica nu mai înainta. Pe urmă a apărut dintr-o dată acolo în spate, la gară. Toată lumea a încremenit. Câțiva bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
datorită tovarășului Stalin. Cu celălalt ochi Își cască spre lume meningele sticlos al albeții. Cine știe, dacă nu murea tovarășul Stalin, plângea acum și cu celălalt ochi. O turmă gri pășește plângând În dimineața friguroasă de primăvară spre fabrici și uzine. Tu cumperi două kile de gaz, te Întorci degrabă acasă unde ceaiul de tei e gata și te Înfigi În bucata de marmeladă așezată Într-o farfurie, adâncă, ciobită. La Întreprinderea de perii și bidinele Munca Orbilor, orbii intră În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
București s-a prezentat noul produs - pasta fosforată! Pasta fosforată distruge șobolanii și ciorile de pe arii, apărând astfel recoltele de dăunători. Experimentat fiind la o gospodărie agricolă, noul produs a dat rezultate excelente. Moscova. - Oțelarii Strugov, Calmîcov și Costrov de la Uzina Metalurgică din Zlataust-Ural, au stabilit un remarcabil record de producție. Ei au elaborat 772 de șarje În perioada dintre reparațiile unui cuptor a cărui boltă a fost zidită cu cărămizi refractare din cromomagnezită. Saigon - Armata de eliberare din statul Patet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
dricarul, copiii pușcăriașului, Lenuța tebecista și nea Pahonțu, osătar la Restaurantul Grădina Bucegi de pe Șoseaua Iancului. Țăpăligă are dric și cai mascați. El duce la cimitir morții din cartier. În afară de ăia pe care Îi duc cu un camion Închiriat de la uzină. Odată a fost cu dricul până la Chitila. A murit un cuscru din Chitila În accident de motocicletă cu ataș. Când venea de la Topoloveni cu varză și țuică. Pe șoseaua București-Pitești. Era ceață și cuscrul avea viteză. Astăzi, Țăpăligă taie porcul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Încă pe piață, dar de regulă, pepenele Îl pune mama ta, de profesie casnică. Fugi repede la Nelu ca să umpli sifoanele. Să bea taică-tu șpriț. De un an de zile nu mai este milițian și s-a Întors la uzina 23 August, secția motoare, vechiul lui loc de muncă. Nu mai este strungar În fier, ci controlor tehnic de calitate. La sifoane este bine. Te uiți la cilindrul ruginit care se ridică când bagă Nelu presiune și la botnițele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
din nou viscole peste București. Tu ți-ai pus În gând să o săruți pe Polixenia, o colegă de clasă, iar peste toate astea dragostea ta pentru chimie este de neclintit. Dimineața, În zori, când te pregătești să mergi spre uzina Republica, la practică productivă, urlete de moarte te scot din minți. Un guițat sinistru ca un ferăstrău mecanic trecând prin piatră. Vecinul tău de peste drum taie porcul. Pentru a doua oară În viața ta, vezi cum se taie un porc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]