10,371 matches
-
Petre Carp, conte de, pe, la și în Țibănești pe Țibău* plasa Fundurilor, ținutul Vasluiului, mare elector legitim D. C. al Comitatului Vasluiului, Pastiae O. r. în Iași, senator {EminescuOpXV 233} nu mi-i spune tu mie [7] 2257 orig. [inelul] Reverenda era spânzurată într-un cui după ușă copistul Reverendissimul era spânzurat într-un cui după ușă Sărut opincile Ilustrităței tale - și te rog să-mi trimiți țundra cea ruptă de care am nevoie. {EminescuOpXV 234-264} {EminescuOpXV 265} TEXTE SCRISE
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
de răutatea lui Cheops cumcă a închis templele ș-a cerut de la popoare iobăgie pentru zidirea piramidelor. Apăsarea - poate legendă. Pe vremea lui Cheops stare înflorită. Împrejurul mormântului lui Cheops morminte private. Afară de asta e puțin din vremea aceea (un inel de argint, dar foarte modern). Inscripții: pe drumuri stâncoase de Abdiramas*. Stânci cu inscripții ce ajung pân la vremea lui Huifu. Pe aceste stânci se găsesc încă Hun Huifu. Pare a fi o variantă a numelui. însă numele de botez
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
care avea căruță cu cai, să o ducă la oraș, când era chemată la mai marii învățământului din acea vreme. În una din aceste împrejurări, respectiva doamnă a constatat, când s-a întors acasă că nu mai are pe deget inelul pe care-l purta doar în anumite ocazii. Supărată, a încercat să-și dea seama unde și când l-ar fi putut pierde. Nereușind să facă lumină în acest nedorit episod, s-a consolat. Mari i-au fost, însă, surprinderea
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
nou, foarte puternic, pentru că genunchii i se înmuiară, iar el, Gajus Caesar, al treilea Împărat al Romei, căzu în genunchi și, pe când cădea, scuipă sânge. Se prăbuși cu fața în jos pe splendidele dale ale podelei. Lovindu-se de marmură, inelul sigillarius, pe care era incizat ochiul lui Horus și care aparținuse unui vechi pharaon, se sparse. Fără să conștientizeze cum, printr-un misterios mecanism al minții, își aminti sfatul tatălui său: „Ultima apărare: prefă-te mort“. Rămase nemișcat, dar era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
enormele depozite de grâu. Fiul său fu cuprins de acea emoție revoluționară. — Domnul meu, spuse bătrânul preot, tu nu ești grec... Populația din Alexandria îl aclamă pe Germanicus pe străzi, autoritățile locale i se alăturară cu entuziasm, îi dăruiră un inel sigillarius de aur greu - ce aparținuse unui vechi phar-haoui - unde erau incizate, pe o față a lăcașului mobil, scarabeul sacru, iar pe cealaltă - ochiul lui Horus. Însă praefectus Augustalis, reprezentantul lui Tiberius, nu se arătă deloc surprins de venirea neașteptată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Apoi se trezea; dintr-o suflare se ghicea un ordin, o cerere. Îl chemă pe Gajus; băiatul nu plângea, nu plânsese deloc, o noapte și o zi stătuse acolo, în acel du-te-vino din cameră, tăcut. Germanicus încercă să-și scoată inelul sigillarius de aur, care-i fusese dăruit la Alexandria în ziua când deschisese depozitele de grâu, dar inelul alunecă singur de pe degetul descărnat. Cu greutate, de parcă ar fi ridicat o piatră, Germanicus îl lăsă să cadă în mâna fiului său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
plângea, nu plânsese deloc, o noapte și o zi stătuse acolo, în acel du-te-vino din cameră, tăcut. Germanicus încercă să-și scoată inelul sigillarius de aur, care-i fusese dăruit la Alexandria în ziua când deschisese depozitele de grâu, dar inelul alunecă singur de pe degetul descărnat. Cu greutate, de parcă ar fi ridicat o piatră, Germanicus îl lăsă să cadă în mâna fiului său, care îl strânse în palmă. Germanicus murmură, cu buzele arse de o sete pe care nimic n-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
lui, care fuseseră adunate dezordonat și verificate de niște mâini dușmane. Din fundul unuia se ivi codexul despre călătoria în Aegyptus, pe care cenzorii îl consideraseră probabil un joc de copii. Apoi, într-o cutie plină de medalii vechi văzu inelul sigillarius al tatălui său și observă că mâna îi devenise mare și puternică, fiindcă își putea pune inelul fără ca acesta să-i alunece de pe deget. Multe alte lucruri lipseau. Nu întrebă nimic. Băgă de seamă că era cu neputință să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
călătoria în Aegyptus, pe care cenzorii îl consideraseră probabil un joc de copii. Apoi, într-o cutie plină de medalii vechi văzu inelul sigillarius al tatălui său și observă că mâna îi devenise mare și puternică, fiindcă își putea pune inelul fără ca acesta să-i alunece de pe deget. Multe alte lucruri lipseau. Nu întrebă nimic. Băgă de seamă că era cu neputință să blocheze ușa acelei încăperi pe dinăuntru. Se vedeau însă urmele unui zăvor care fusese smuls. Ca să se spele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
ani nu știu nimic despre mama și despre fratele meu Drusus. De doi ani nu-i văd, nu le aud glasul, n-am citit vreun cuvânt scris de ei. Ridică vocea, aproape că striga. Antonia îi luă fața în mâini, inelele ei grele îi apăsară tâmplele. — Pot să te audă, șopti și îl sărută blând, de mai multe ori. Gajus simți părul ei moale, parfumat, obrazul neted; în îmbrățișare, pe umerii lui foșni mătasea brodată a mânecilor lungi, de croială grecească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
chirci; Chereas îl lovi la rându-i în spate, foarte puternic, pentru că genunchii îi cedară. Gajus Caesar, cel de-al treilea Împărat al Romei, se prăbuși cu fața în jos pe pardoseală. Nu se mai atinseră de el. În cădere, inelul sigillarius se izbise de marmură, iar ochiul lui Horus de pe el se spărsese. Deodată, un șuvoi de sânge îl năpădi pe gură și se revărsă pe podea. Cei doi îl priveau nemișcați. Chereas spuse încet, pe un ton profesional: — E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
să se ducă să le ia. Iar el merse împreună cu servitorii săi, escortat de pretorienii tăcuți. Observă că leșurile fuseseră jefuite; cel al Împăratului era străpuns de mai multe răni, cele mai multe făcute după ce murise, pentru că erau deschise, lipsite de sânge. Inelul sigillarius de aur fusese smuls de pe inelarul mâinii drepte. — Nu era nevoie de treizeci și două de lovituri de pumnal ca să te ucidă, șopti Herodes. Cei care, pe când erai viu, nu îndrăzneau nici măcar să-ți vorbească au descoperit că au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
căsătorie. Strânsese bănuț cu bănuț încă din primul an de facultate din bursa lui și din banii pe care îi trimiteau părinții, lunar. George îi luase o dată măsura inelarului când era la liceu și îi dăruise cu ocazia majoratului un inel frumos cu o piatră de malachit. Nu găsise cu piatra turcoaz așa cum își dorea el pentru că Frusina avea ochii albaștri, nu verzi, dar i-a plăcut acest inel și nu a stat pe gânduri prea mult când i l-a
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
inelarului când era la liceu și îi dăruise cu ocazia majoratului un inel frumos cu o piatră de malachit. Nu găsise cu piatra turcoaz așa cum își dorea el pentru că Frusina avea ochii albaștri, nu verzi, dar i-a plăcut acest inel și nu a stat pe gânduri prea mult când i l-a cumpărat. Ei i-a plăcut foarte mult inelul și de atunci, nu l-a mai dat jos de pe deget. A doua zi s-a înființat la ușa Frusinei
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
găsise cu piatra turcoaz așa cum își dorea el pentru că Frusina avea ochii albaștri, nu verzi, dar i-a plăcut acest inel și nu a stat pe gânduri prea mult când i l-a cumpărat. Ei i-a plăcut foarte mult inelul și de atunci, nu l-a mai dat jos de pe deget. A doua zi s-a înființat la ușa Frusinei cu verighetele într-o cutiuță frumoasă, îmbrăcată în mătase roșie și cu un buchet superb de flori de câmp adunate
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
firesc, obișnuit din rărunchi, pornit din adâncuri, de nicăieri și- încet, încet își dă seama cât o dorește< o pasiune ieșită de undeva din străfundurile timpului, trupului< memoriei. Când îi prinde din nou mâinile, le cercetă neștiut. Îi căuta febril inelul nu-l mai găsi deci era un subiect închis pe care ea nu vroia să-l mai deschidă sau să-și amintească cu niciun preț. Se îndreptară amândoi grăbiți cu pasul sigur, neșovăitor spre rondul din capăt. Este mai mult
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
din lemn de arțar. Intarsii de sidef și de alamă aurită. Ecoul pașilor noștri pe ciment. Pe acoperișul de oțel răpăie ploaia. — Nu vă simțiți, cum să spun eu, copleșit de istorie? zice ea. Scoate cu unghiile ei roz un inel de chei din geanta asortată în alb și galben. — Vă dați seama că, orice-ați face în viață, nu va mai avea nici un sens peste o sută de ani? zice. Credeți că peste un secol o să-și mai aducă aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
asta, Mona, desface din nou folia de pe sendviș și mai ia o înghițitură. Închide radioul și zice: — Nasol. Pe dosul mâinilor și pe degete șerpuiesc liniile unui desen ruginiu, cu henna; degetele ei, chiar și cel mare, sunt doldora de inele de argint. În jurul gâtului i se încolăcesc o puzderie de lănțișoare de argint, care dispar sub rochia portocalie. Pe piept, țesătura portocalie, creponată a rochiei formează o cocoașă peste grămada de pandantive de dedesubt. Părul îi este împletit în mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Parcurge poemul cu ochii ei de chihlimbar. Chiar deasupra decolteului portocaliu al rochiei, deasupra omoplatului drept, și-a tatuat trei steluțe negre. Stă picior peste picior în scaunul rotativ. E desculță, cu picioarele murdare; la degetele mari are câte un inel de argint. — Știu ce este, zice, și ridică mâna. Înainte să strângă degetele, împăturesc hârtia și o bag la loc în buzunar. Cu mâna încă în aer, întinde arătătorul spre mine și zice: — Am auzit de așa ceva. E un descântec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
-i zică prietenului ei și n-o să mai scăpăm în veci. Labirintul de mobile maronii, roșcate și negre, împestrițat de aur și oglinzi, se înghesuie în jurul nostru. Ici, colo sunt incrustații aurite și oglinzi. Cu o mână își răsucește prețiosul inel de pe mâna cealaltă. Diamantul este masiv și colțuros. Îl învârte până îi ajunge în palmă, apasă cu palma deschisă pe tăblia șifonierului și scrijelește o săgeată cu vârful îndreptat spre stânga. Sapă o cărare prin istorie. În telefon zice: — Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Prietenul meu, Stridie. Și puștiul își dă părul din ochi și se uită la mine. Zice: — Coacăză crede că știi un descântec. Pula i se termină în stalactita roz pe care o formează prepuțul ridat. Vârful e perforat de un inel de argint. Și Helen îmi aruncă o privire, zâmbind, dar cu dinții încleștați. Puștiul ăsta, Stridie, apucă poalele halatului flaușat al Monei și zice: — Mamă, da’ ce de haine ai pe tine! Se apleacă peste oală și o sărută. — Noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
pin lovit de trăsnet, blond, cu vârfurile despicate, sculat în toate părțile. Are un corp tânăr, cu membre care par segmentate - musculoase, dar subțiri la încheieturi, la genunchi, coate și talie. Helen îi întinde mâna și Stridie o apucă, zicând: — Inel cu peridot... Stă în picioare, gol și tânăr, și ridică mâna lui Helen până în dreptul feței. Stă în picioare, bronzat și musculos, și-și plimbă privirea de la inel, de-a lungul brațului, până îi întâlnește ochii și zice: — O piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
coate și talie. Helen îi întinde mâna și Stridie o apucă, zicând: — Inel cu peridot... Stă în picioare, gol și tânăr, și ridică mâna lui Helen până în dreptul feței. Stă în picioare, bronzat și musculos, și-și plimbă privirea de la inel, de-a lungul brațului, până îi întâlnește ochii și zice: — O piatră atât de pătimașă i-ar apăsa pe mulți cu puterea ei. Și sărută inelul. — Noi practicăm nuditatea rituală, zice Mona, dar nu trebuie să vă simțiți obligați. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
până în dreptul feței. Stă în picioare, bronzat și musculos, și-și plimbă privirea de la inel, de-a lungul brațului, până îi întâlnește ochii și zice: — O piatră atât de pătimașă i-ar apăsa pe mulți cu puterea ei. Și sărută inelul. — Noi practicăm nuditatea rituală, zice Mona, dar nu trebuie să vă simțiți obligați. Chiar nu trebuie, să știți. Dă din cap spre bucătărie și zice: — Stridie, hai să mă ajuți un pic. Hainele însemnă lipsă de onestitate în cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
gândesc că stă pe veceu cu pasărea pe umăr. Și în capătul celălalt al camerei este Mona. Coacăză. Râde cu Caprifoi. Și-a prins codițele roșii și negre într-un coc de sub care îi iese doar fețișoara. Pe degete are inele cu pietre mari de stică roșie. La gât, covorul de lănțișoare de argint se încheie, pe sâni, cu o grămadă de amulete, pandantive și talismane. Înveșmântată în nestemate. O fetiță care se fandosește. Desculță. Are vârsta pe care ar avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]