10,805 matches
-
o dată, se roagă Dinu. Nu pot, am făcut-o de oaie rău. Încă 15.00 de euro. Pilotul întoarce în scurt și coboară aproape în picaj, țintind scaunul răsturnat cu Romeo. Huruie, vuiește, se apropie amețitor de repede, hărmălaia devine tragică. Vuuum! De data asta a fost și mai lată. Lumea s-a panicat și mai și, strigînd: Era și Dinu, vecinu'. L-am văzut! Dinu era în transă. Așa plăcere n-a mai avut de cînd este el pe pămînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
gol, Înțepenit Într-o poziție obscenă, cu picioarele desfăcute, unul Îndoit În sus, celălalt Întins Într-o parte; sfîrcurile erau tari și brobonate ca niște castraveciori, dacă le-ai fi mușcat ți-ar fi pîrÎit În gură. Masca grotescă și tragică a desfrînării! Era ceva atît de ațîțător În moarta aceea Încît cred că toate spectacolele de striptease din lume nu fac doi bani pe lîngă scena de la morgă. SÎntem iremediabil captivi În instinctele noastre. Nici o deosebire Între mine și cimpanzeul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
mergem deci acolo pe coastă În iatacurile verzi ale frunzișului sîni Îngîndurați să desprindem de pe ramuri triste și singure, să mușcăm urechea azaleelor și pașii soldaților tineri să ne treacă prin creier nostalgia niciodată gustată a pămîntului făgăduit. O, tarantula, tragic scarabeu cu ochi verzui lingînd pubisul blînd al Sulamithei, prin nori se deschid magazine cu parfumuri de citron și de mosc și nările ogarilor care am fost leapădă stîrvuri mici de resentimente. Vocea călugăriței deghizată la telefon, invitația ei Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
destinul. Mi-am permis această digresiune pentru a pătrunde mai adînc În structura personajului care nu Îmi apare aici ca un caz aparte ci ca un multiplu al celorlalți, cu atît mai mult cu cît el anunță premizele finale - grotescul tragic. 7. Probabil că s-a născut la Începutul anilor 30, Într-o familie de mic burghezi cu un statut social și material corespunzător. În text ni se dau cîteva detalii. Tatăl profesor de muzică la Odorhei. Evenimentele istorice poate i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să-și schimbe numele În Albu; În textul pe care l-am parcurs, personajul Doamna E. face supoziția că și bunicul care s-ar fi numit Weiss procedase probabil la fel. Ne aflăm În fața unui ins, care trăiește la modul tragic destinul minoritarului a cărui origine etnică - destul de incertă - este sursa unor permanente frustrări. Albu nu e un revoltat, el nu are nici forța de a se opune injustiției sociale, nici orgoliul de a se comporta ca un frondeur. El e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
miilor de cititori ca să-mi pedepsesc lașitatea. Iată, nu-mi mai amintesc cine anume din cei patru scriitori a scris un minunat poem În proză despre un tînăr care a renunțat la tot pentru a urma pas cu pas destinul tragic al lui Cristos, iar cînd și-a dat ultima suflare În pulberea uliții a răcnit blestemîndu-l - „Dar eu de ce nu am sfîrșitul lui?“ Cine a scris acest poem relatat aici de mine atît de aproximativ? Rilke, Tagore, Wilde, Zweig? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
cu nasul lui cocoșat și cu urechile clăpăuge, n-are nici măcar calitatea asta, un prăpădit din păduchelnițele Odorheiului, o corcitură nenorocită, că român sigur nu-i. Ți-am spus, am vrut să mă distrez. El era victima perfectă - comic și tragic În același timp. Și a mai fost ceva. Am vrut să-i dau o lecție de viață, tot voia el o petrecere adevărată, ca să-l smulg din inerția lui exasperantă. — Oare și Hitler s-o fi distrat cînd și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
-și cabinetul de provincie pradă ruinei în timp ce el trăia nepăsător la toate lucrurile care-l înconjurau din economiile tot mai puține. Quinn a fost foarte fascinat de tehnica lui Ward (în parte, am putea presupune, datorită naturii propriei sale pierderi tragice). Credea că bătrânul se află în pragul unei descoperiri mai mari ca orice ar fi înfăptuit Newton sau Darwin și-a văzut în „aranjament“ o șansă de-a „întoarce în sfârșit spatele durerii și de-a dărui puținul care mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
aur. Cel puțin așa cred, adăugă din nou posomorît. Ascultîndu-l, Rowe Își spunea, pentru a mia oară, că lumea asta bizară nu trebuie luată În serios. Deși de obicei el o lua nu numai În serios, ci chiar și În tragic. Vorbe mari, ca Dreptate sau Pedeapsă, se Înălțau asemenea unor statui În mintea lui, cu toate că de fapt ele se reduceau la un oarecare domn Rennit și la sute de oameni ca el. Firește, Însă, că lucrurile nu-i apar chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Annei Hilfe, cînd o va revedea, că a avut și el un rol În lupta cu dușmanii ei! Nu-l Îngrijora prea mult soarta lui Stone; nici una dintre cărțile de aventuri pe care le citise În copilărie nu se sfîrșea tragic. Și În nici una nu scria că trebuie să ai milă de cei Învinși. Ruinele Londrei formau În ochii lui Rowe fundalul eroic al propriei sale aventuri; nu-i apăreau mai reale decît fotografiile dintr-un album de propagandă. Văzuse Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Ești prins! — Dar soră-mea te iubește, nu-i așa? stărui Hilfe, nevrînd să-și ia În serios situația. Doar nu vrei să-ți distrugi cumnatul?! Dumneata erai cît pe ce să-ți distrugi propria soră! — A, era o necesitate tragică, răspunse Hilfe fără prea multă convingere, cu un rînjet menit să reducă la o simplă glumă toată povestea cu valiza și cu bomba. (Părea chiar să-i acuze că n-au umor: prea luaseră adică În serios un simplu fleac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Îndepărtată origine occitană, a cărei familie se stabilise În Algeria În urmă cu două generații. În 1928, li se născu o fiică, Janine. Cronica unei vieți omenești poate fi oricât de lungă sau oricât de scurtă dorim. Opțiunea metafizică sau tragică, limitându-se În ultimă instanță la data nașterii și cea a morții tradițional Înscrise pe o piatră de mormânt, are desigur meritul de a fi extrem de concisă. În cazul lui Martin Ceccaldi, pare oportun să evocăm o dimensiune istorică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Toți se simt stingheriți În prezența ei și preferă s-o ignore. La cealaltă extremă, o frumusețe excepțională, o frumusețe depășind cu mult obișnuita și atrăgătoarea prospețime a adolescentelor, produce un efect supranatural și totdeauna pare să prevestească un destin tragic. La cincisprezece ani, Annabelle era una dintre acele puține adolescente de care sunt atrași toți bărbații, fără deosebire de vârstă ori de condiție socială; una dintre acele fete a căror simplă trecere pe strada principală a unui oraș obișnuit accelerează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
de douăzeci de ani, Michel și Bruno se simțeau deja bătrâni. Iar lucrurile vor continua la fel: se vor simți din ce În ce mai bătrâni și le va fi rușine. În curând, epoca lor avea să izbutească o performanță inedită: va dilua sentimentul tragic al morții În senzația mai generală și mai flască a Îmbătrânirii. Douăzeci de ani mai târziu, Bruno Încă nu se gândise cu adevărat la moarte; și Începea să creadă că nici nu se va gândi vreodată. Până la capăt va dori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
spuse: — Eu nu sunt de origine irlandeză. M-am născut la Cambridge și se pare că am rămas foarte englez. Se spune adesea că englezii au sânge rece, că sunt discreți și că privesc Întâmplările vieții - inclusiv pe cele mai tragice - cu umor. E destul de adevărat; și este o tâmpenie din partea lor. Umorul nu te salvează; În fond, umorul nu servește aproape la nimic. Poți privi cu umor Întâmplările vieții ani de zile, uneori foarte mulți ani, În unele cazuri poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
În noua specie creată pe baza lucrărilor lui Djerzinski, toți indivizii ar fi purtătorii aceluiași cod genetic; un element fundamental al personalității umane avea așadar să dispară. Hubczejak răspundea cu pasiune că această individualitate genetică de care, printr-o răsturnare tragică, suntem ridicol de mândri, e tocmai sursa celor mai multe dintre nenorocirile noastre. Ideii că personalitatea umană ar fi amenințată să dispară, el Îi opunea exemplul concret și observabil al gemenilor autentici, care, În ciuda unui patrimoniu genetic riguros identic, dezvoltă prin evoluția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
dorințe și preocupări, cu aceleași visuri sparte. Nu mai vezi un om mergând sprijinit În baston, nu mai vezi un copil jucându-se... PÎnă și interdicția de-a avea copii ne-a transformat, În cele din urmă, În dublurile lor tragice. Suntem imaturi și lipsiți de responsabilitate, pentru că totul ne este permis. Ne jucăm mereu de-a explorarea lumii, dar nu ca ei, din dorința de-a o descoperi, ci din plictiseală. Ne jucăm de-a sexul, vrem să depășim orice
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
el o are. Nu învățăm pentru școală, ci pentru viață; cine învață mai mult, trăiește mai intens. Eu oricum vreau să învăț pentru viață, de școală mă doare‑n cot. Oricum poți să rămâi de căruță și s‑o sfârșești tragic. Să fii un ratat și la școală și‑n viață. Dacă e să ne gândim la felul ei de‑a fi, Anna ascultă toate astea surprinzător de răbdătoare. Între timp chibzuiește cum să‑l impresioneze pe Hans cu diverse performanțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
literatură, Vasile nu se mai oprea din scris, Cătălin Începuse și el un roman, se amuza, dorind să scrie povestea unui criminal În serie a cărui regulă era să-i omoare pe cei care tocmai scăpaseră cu viață dintr-un tragic accident. Înainta greu cu scrisul, deși Cătă nu avusese parte de sincopa politică În care intraseră, În octombrie 2004, o parte din membrii C.a. E vorba de o acțiune a mea, a lui Leac și a Andreei, În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
că aș fi primit scrisori pe adresa redacției), care să-mi reproșeze că nu mi-am respectat promisiunea făcută pe una dintre pagini și că am grefat moral povestea doldora de bani a Celebrului animal. Îmi dau seama că dispariția tragică a Andreei Îi Îndrepățește să ajungă la o concluzie etică pe care, cel mai probabil, nu și-o doreau. Iată ce pot spune În apărarea mea. Faptul că romanul se sfârșește cu moartea unui personaj nu constituie o coincidență morală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
calitate. Nu m-am uitat la preț. Am ales cu atenție și am plătit oricât. De asemeni, hârtie, cartoane de toate felurile. Chiar și pânză. Veți putea, eventual, dacă țineți neapărat, să faceți și gravură. Artă iese și din pete tragice de cerneală, cum se publicau acum aproape o sută de ani prin Germania romantică. Posibil să nu aveți, însă, nevoie să ajungeți până acolo. — Personal, aș prefera grafica. Deși alb-negrul v-ar putea obosi, la un moment dat, ca o
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
torțe negre și un mare prapur negru, între cruci, oase și țeste de morți, care își uneau glasurile cu restul convoiului în jalea psalmului lui David... Spectacolul izbucnea cu o sălbatică forță. Dragoste și ură față de viață și față de moarte. Tragica bufonerie, mai curând batjocorind tristețea decât slăvind-o sau fortificând-o, îi prilejuia și lui Cosimo, ajuns la vârsta maturității, o plăcere la fel de plină sau fusese doar un mod, nu lipsit de satisfacții, de a se răzbuna pe sine și
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
ca un rîu, chiar și În abisurile subterane ale Brooklyn-ului exista destul timp, dar cînd Încerci să-i povestești gazdei simți că nu poți, căci ce-ai mai avea să-i spui? Căci deodată Îți amintești cum se lasă lumina tragică a Înserării peste jungla uriașă și ruginită a pămîntului cunoscută sub numele de Brooklyn și pe fețele tuturor bărbaților cu ochii stinși și pielea cenușiu-palidă, cum aceștia, chiar și În Brooklyn, se apleacă peste pervazul serii Învăluiți În lumina aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Înserării și cîntecul păsărilor ce răzbea tot mai slab dinspre copacul tău; și-ți amintești că s-au deschis două ferestre și-ai auzit două glasuri - unul de bărbat, altul de femeie - care au Început să vorbească În lumina aceea tragică și blînda. Îți revin În minte cuvintele lor, ca refrenul obsedant al unui cîntec vechi, auzit și pierdut În Brooklyn. — Oi fi fost plecată, rosti un glas, În lumina tristă. — Da, am fost plecată. Doar ce m-am Întors, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
din stradă, sunete stinse, strigăte și frînturi de chemări, și ceva uriaș Îndepărtat, ca un murmur pierdut În aerul serii. — Ei, și ce-a mai fost pe-aici de cînd am plecat? rosti glasul În tăcerea ce plutea În lumina tragică și blîndă. S-a mai Întîmplat ceva de cînd am plecat? — Nu, nu s-a-ntîmplat nimic, răspunse celălalt. Cam aceleași lucruri... știi doar, rosti glasul cu o stăpînire dureroasă, parcă așteptînd ca celălalt să umple instinctiv golul dureros al cuvintelor. — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]