9,986 matches
-
Întinse peste masă ca și cum ar fi vrut să-mi șoptească un secret important. — Știi, În pistolul Ăla cu apă... Avea apă de colonie. Bietu’ băiat. — Adică nu era o glumă chiar așa de proastă, Înțelegi? spuse chelnerul. — Era doar ceva vesel. Nimeni n-ar fi avut de ce să se simtă jignit, spuse directorul. Bietu’ băiat. — Înțeleg, spusei. Voia doar să ne distrăm cu toții. — Da, a fost vorba doar de o tristă neînțelegere. — Și cu pistolul ce-au făcut? — L-a luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
a cumpărat a intrat aici, probabil pentru că Începuse să plouă. — L-am văzut cînd a intrat, spuse chelnerul. — Ei, și la ce veselie era aici, cu cîntatu’ și restu’, l-a cuprins și pe el buna dispoziție. — Chiar că era vesel, spusei. Plutea. Directorul Îi dădea Înainte cu logica lui spaniolă neobosită. — Asta-ți face băutura cînd nu stai bine cu pieptu’. Nu-mi prea place povestea asta, spusei. — Ascultă, ca să vezi ce chestie deosebită, continuă directorul. Veselia sa a intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
titlu foarte elegant, spuse directorul. E literatură pură. — Bine. Sigur. PĂi, atunci, așa-i zicem: Fluturele și tancul. Și am mai stat acolo, În locul acela care mirosea a curat și aerisit și care abia ce fusese măturat, În acea dimineață veselă și luminoasă, am stat alături de director, care mi-era prieten vechi și care era acum foarte mulțumit de bucata literară pe care o făceam Împreună, și am luat o gură de gin privind pe fereastra protejată de sacii cu nisip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și să sigileze rolele pe care filmaserăm, așa că m-am dus singur. În Spania nu ești niciodată singur, așa că de data asta chiar Îmi surîdea o schimbare. Mergînd pe Gran Via, către Chicote, În seara aia de aprilie, eram fericit, vesel și plin de entuziasm. Munciserăm din greu și credeam că făcuserăm o treabă bună. Dar cum mergeam singur pe stradă, mi-a pierit toată exaltarea. Acum, că rămĂsesem singur și toată agitația pierise, Îmi dădeam seama că fusesem prea departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
rost de niște bani, vino să te bagi și tu-n joc. În afară de Manolita, mai cunoșteam pe Încă cineva din cameră. Era din brigada a douășpea și el punea discurile la gramofon. Era ungur, un ungur trist, nu din Ăia veseli. — Salud camarade, Îmi spuse. Mulțumesc pentru ospitalitate. — Tu nu joci? N-am eu banii lor. SÎnt aviatori sub contract. Mercenari... Fac o mie de dolari pe lună. Au fost pe frontul din Teruel și acum i-au mutat aici. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
oară-n viața mea, aș putea dormi fărĂ probleme. Aș lua o pernă care să reprezinte conștiința mea Împăcată, aș Îmbrățișa-o și uite-așa aș adormi. Dacă s-ar Întîmpla să mă trezesc, m-aș gîndi la lucruri frumoase, vesele și perverse. Sau aș lua niște hotărÎri demne de toată stima. Sau mi-aș aminti lucruri. Știi, vreau să te distrezi... — Te rog, nu mai zice „știi“. — O să mă concentrez să nu mai zic așa. E interzis, dar am uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
singur. — Și nu ți-a fost frică? — Nu. Da’ am mereu o senzație ciudată. Cam așa cum mă simt În biserică. — Nickie, locul În care o să stăm noi nu e așa solemn, nu? — Nu. Nu-ți face griji. E un loc vesel. Piticot, bucură-te de pădurea asta. Îți face bine. Așa arătau pădurile În vremurile de demult. Ăsta-i cam ultimul loc bun care a mai rămas. Nimeni nu pătrunde pînĂ aici. Niciodată. — SÎnt moartă după vremurile de demult. Da’ nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mai Întîi trebuie să scap de necazu’ Ăsta și să văd cum aș putea face bani. Crezi c-o să faci vrodată bani din scris? Dacă ajung să fiu destul de bun. — Oare n-ai putea face dac-ai scrie lucruri mai vesele? Asta nu-i părerea mea, să știi. Mama zice că tot ce scrii tu e morbid. — PĂi a fost prea morbid pentru St. Nicholas. N-au spus nimic. Dar nu le-a plăcut. — Dar St. Nicholas este almanahul nostru preferat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
care trec. Dar cel mai adesea era Întunecat și ireal, trist, ciudat și clasic, ca-n ilustrații. Poate că părea așa pentru că abia se oprise ploaia și soarele nu apăruse Încă. Atunci cînd vîntul zboară frunzele din copaci, locurile sînt vesele și plăcute să te plimbi prin ele și copacii-s la fel, doar că-s goliți de frunze. Dar cînd frunzele cad din cauza ploii, sînt moarte și ude și lipite de pămÎnt, iar copacii nu mai arată la fel, sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
orice am mai fi putut prinde erau nefericiți rămași de izbeliște. — Dezamorsați minele, după care strîngem și ne Întoarcem la fermă ca să aranjăm tot. Putem să oprim accesul la drum din partea aia, cum scrie la carte. Erau Încărcați și foarte veseli. Am lăsat jeepurile unde erau și ne-am spălat la fîntîna din curtea fermei, după care Red ne-a luat pe mine, pe Claude și pe Onie, ne-a turnat tinctură de iod și sulfamidă pe tăieturi și zgîrieturi, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
vezi pe hartă, e doar la vreo doi kilometri de-aici. — Am mai fost acolo. E un oraș frumos. — Azi nu ne mai batem. Las’ că ne batem mîine. Poate n-o să fie nevoie. Poate. — Hai, fii și tu mai vesel. — Mai taci. SÎnt vesel rău. — Bine, spuse Red. Ia sticla asta și cîrnatu’ și-ți spăl cămașa cît ai zice pește. Mersi mult, spuse Claude. L-am Împărțit pe jumătate și niciunuia nu-i plăcea partea sa. Peisaj cu siluete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
norocoși s-o găsim? — Da, foarte. — În general sîntem destul de norocoși, nu crezi? — Da, pînĂ acum. VĂd că ai Început să te cam Îngrijorezi. N-aș spune. — Da’ putem să ne distrăm mai departe, nu? SĂ fim veseli. Da-s vesel. Nu pari foarte vesel. PĂi atunci poate că nu-s. — Da’ nu s-ar putea să te Înveselești? Eu sînt veselă, nu vezi? — O să mă Înveselesc și eu. Pe cuvînt. Uitîndu-se În față, pe drumul Ăla pe care condusese de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Da, foarte. — În general sîntem destul de norocoși, nu crezi? — Da, pînĂ acum. VĂd că ai Început să te cam Îngrijorezi. N-aș spune. — Da’ putem să ne distrăm mai departe, nu? SĂ fim veseli. Da-s vesel. Nu pari foarte vesel. PĂi atunci poate că nu-s. — Da’ nu s-ar putea să te Înveselești? Eu sînt veselă, nu vezi? — O să mă Înveselesc și eu. Pe cuvînt. Uitîndu-se În față, pe drumul Ăla pe care condusese de atîtea ori În viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
te cam Îngrijorezi. N-aș spune. — Da’ putem să ne distrăm mai departe, nu? SĂ fim veseli. Da-s vesel. Nu pari foarte vesel. PĂi atunci poate că nu-s. — Da’ nu s-ar putea să te Înveselești? Eu sînt veselă, nu vezi? — O să mă Înveselesc și eu. Pe cuvînt. Uitîndu-se În față, pe drumul Ăla pe care condusese de atîtea ori În viața sa, văzÎndu-l cum i se Întinde Înainte, realizînd că e același drum, cu șanțurile de pe margini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
bun cu tine. — Și o să te Înveselești. — Da, o să mă Înveselesc. — Minunat. Începem de-acum? — SÎntem pe drum. CÎnd vedem păsĂrile? — SÎnt mult mai departe În perioada asta. — Roger? — Da, Bratchen. Nu-i nevoie să te forțezi să fii mai vesel.Avem tot timpul să ne distrăm. Tu să fii cum ai chef și o să fiu eu destul de veselă pentru amîndoi. Nu știu ce-am azi, nu mă pot abține. Uitîndu-se În față, văzu locul unde șoseaua făcea o curbă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
CÎnd vedem păsĂrile? — SÎnt mult mai departe În perioada asta. — Roger? — Da, Bratchen. Nu-i nevoie să te forțezi să fii mai vesel.Avem tot timpul să ne distrăm. Tu să fii cum ai chef și o să fiu eu destul de veselă pentru amîndoi. Nu știu ce-am azi, nu mă pot abține. Uitîndu-se În față, văzu locul unde șoseaua făcea o curbă la dreapta și o lua printre mlaștini. Asta era ceva bun. Lucrurile Începeau să arate mult mai bine. Curînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
așa de repede. — MĂ-ntreb cum s-o simți Tom. — Singur, răspunse el. — Nu, că-i un tip de minune? — E prietenul meu cel mai bun, conștiința mea, tatăl, fratele și bancherul meu. E ca un sfînt. Doar că-i vesel. N-am mai cunoscut pe nimeni care să fie așa de drăguț. Ți se rupe inima cînd vezi cît vă iubește pe tine și pe băieți. — Aș vrea să-i poată ține toată vara. Și nu ți-ar fi tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
conturile cu mine Însumi; și dacă jegosu’ de Nicholson reușește să și vîndă vreo două din alea patru, atunci copiii ar fi aranjați cît lipsim noi. Noi? Sigur că da. Noi. Nu mai ții minte cum e cu „noi“? Guițînd veseli ca niște pocușori cînd merg spre casă. Doar că noi ne depărtăm de casă. Acasă. Bună glumă. Nu-i nici un acasă. Ba sigur că e. Asta-i acasă. Toată chestia asta. CĂsuța asta. Mașina asta. Cearșafurile astea care au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
simți, fata mea. Vino puțin, spuse ea. Se duse. Îl Îmbrățișă și el o simți lipită de el, proaspătĂ și răcoroasă, așa cum ieșise din duș, nici nu se uscase Încă și o sărută Încet, fericit, simțind cum crește mica durere veselă, În locul În care ea se lipise cu adevărat de el. — Îți place asta? Întrebă ea. — Da. — Bine. Hai să plecăm mîine. Nisipul de pe plajă era alb, aproape la fel de fin ca făina, și plaja se Întindea pe kilometri Întregi. S-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
treacă prin Mississippi, cît pe-aci să prindă o furtună care venea din nord. Doar la Întoarcere s-au oprit În New Orleans. Era Încă frig și s-au distrat de minune, au băut și au mîncat, iar orașul era vesel și limpede de la frig, În loc să fie umed, jilav, ca de obicei. Andy a dat iama prin toate magazinele cu vechituri și și-a cumpărat o sabie cu banii primiți de Crăciun. Își ținea sabia În portbagaj și noaptea dormea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
se purta cu barbișon. Când, la mânie i se zburlea barbișonul și cu mustățile bârzoi prindea a răcni, mare spaimă cutremura pe cei greșiți. Dar toți îl iubeau, că era om bun. Și fiind el de feleșagul său lumeț și vesel la inima lui, de vinul acătării nu îi era silă. Scârbavnica molimă a filoxerei nu trecuse oceanul și cramele Moldovei gemeau de vinuri alese. Acuma, judecă și domnia ta, cetitorule, cam ce soi de vinuri sălășluiau în adâncile hrube ale Mitropoliei
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
să bea Crăcană, După aia, ține-te!” -Mi-am adus aminte de crâșmele de altă dată ale Iașilor, scoase la lumină de Godel: „Acei ieșeni care nu obișnuiau să zăbovească lângă poalele nevestelor lor probabil își amintesc de puzderia de locuri vesele pe care le-am înșirat fără nici o discriminare, în fuga condeiului: <Raiul lui Adam> dinspre Tătărași, <Florica>, <Vidrașcu>, <Parcul vânătorilor> din dealul Copoului, grădina <Perjoaia> în drumul spre închisoarea Galata, Hanul <Trei Sarmale> de la Socola, bodegile <Muțu Podgoreanu> și <Samoilă
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
a răspuns cu un zâmbet de ușoară jenă pentru neștiința ei: Nu. Nu știu ce sărbătoriți. Apoi noi ți-am spune numai dacă nu te plictisești în prezența noastră. Păi... cred că nici o fată nu s-ar plictisi în preajma unor asemena oaspeți: veseli, spirituali, plini de maniere... Să nu exagerăm draga noastră hangiță. Apropo. Te supără faptul că te apelăm cu numele de Hangiță? Nu. Dar aici clienții sunt obișnuiți să ne zică ospătar sau chelner. Ei. Aici i-aici, scumpa noastră hangiță
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
viața... Fie, Pâcule, dar cal să fie, pentru că eu mă tem că tu ai să-ți iei o mârțoagă și... Dumitre, dacă gândești așa despre mine, am să mă supăr foc! Ca să-ți treacă supărarea, am să-ți spun ceva vesel. Spune, Dumitre, că și așa sunt cătrănit. Un evreu avea o gloabă de cal și căra apă cu sacaua la târgoveți. O vindea cu cofa. Se întâmplă, însă, că îi moare gloaba...Intr-una din nopți pe când evreul dormea dus
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
cu cine sta de vorbă. Parcă sunteți babele în țintirim. Măcar pe acelea le apucă bocitul și-i tot un drac...Dar spun totuși ceva. Da’ voi?... S-o umflat ovăzul în tine, Pâcule? Mai bine ai spune tu ceva vesel, să ne dezmorțim - i-a întâmpinat moș Dumitru vorbele. Câte nu aș spune eu, dacă aș avea oleacă de apă la moară...Așa, pe uscat, nu merge și pace - a ripostat Pâcu, întorcând demonstrativ ulcica goală cu gura în jos
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]