1,326 matches
-
ferestrei/ nu cred că trupul unui bărbat/ poate fi obscen/ nici măcar atunci cînd stă gol/ pe marginea patului/ așteptînd să se evapore/ superba erecție de dimineață/; uneori se întîmplă să nu îți aduci aminte/ cine a fost femeia care te înlănțuia/ în timpul visului/ avea un nume destul de lung/ începea și se termina cu aceeași vocală" (miercuri în mijlocul vieții). Cuvintele de ordine sînt disperarea, supraviețuirea, înfrîngerea: "și de fapt ar trebui să recunosc/ că te doare/ auzind cum urcă treptele casei/ acum
Sociabilitate și solitudine by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16980_a_18305]
-
dulceața termenilor porno. Nicolae Coande pe care ne propunem a-l adnota acum e un poet precumpănitor al trupului omenesc. Ipostază ce cam lipsea la liricii amintiți. Sub pana d-sale corpul capătă o gravitate de nud antic, de statuă înlănțuită de blestemul crizei omului modern. Aspirația poetului e spre un absolut al cuprinderii ființei, cu ambele ei laturi, sufletească și carnală, zădărnicită de o neputimță ea însăși activă, violentă. Spasmele acesteia par a imita vitalitatea ce i se refuză (S-
Un absolut al ființei by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4508_a_5833]
-
al veacului al nouăsprezecelea. Aș putea înmulți la nesfârșit citatele care să demonstreze absența totală de stil a celui lăudat tocmai pentru valențele "stilistice" ale prozei sale. Dar nu văd nici un rost să-mi plictisesc cititorul, iar pe cei deja înlănțuiți de "farmecul", "misterul", "rafinamentul" mateine oricum n-am să-i clintesc din orbirea lor încăpățânată. Dar tocmai astfel de orbiri arată de ce n-am fost capabili să ieșim pe piața internațională cu opere viabile. Orice editor străin cu gust ți-
Care e cea mai proastă carte românească? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7033_a_8358]
-
creație?"), întinse pe două pagini de gazetă. Și pen-tru a fi încă mai sugestivi ornează paginile cu imaginea unui manuscris și a unui stilou înconjurate de un lanț. Ideea inculcată cititorului e desigur aceea că Uniunea pu-ne opreliști scrisului, îl înlănțuie. Și atunci la ce ar fi bună? Dar nu este bine să se discute, nu este normal? Sigur că este bine, că este normal să se discute, sigur că nu toată lumea are aceeași părere despre rostul Uniunii Scriitorilor, cum s-
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9885_a_11210]
-
școală și ne duceam să luăm o gustare. Ce mamă face așa ceva? Stând în mașină alături de mine, Rubén își ridica din când în când mâinile și izbucnea în hohote. Am ajuns la priveghi, la biserica Fátima. Văzând sicriul, l-a înlănțuit cu brațele, i-a atins fața și a plâns. Mai întâi în gura mare, apoi strigând de-a binelea. Câteva rude au venit lângă el să-l bată pe umăr și să-l îmbrățișeze. În cursul nopții, s-a așezat
Alonso Cueto - Ora albastră by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/5993_a_7318]
-
secvență, precum «togă virilă, tristețea mea aspră/ cu o fibulă de gheață mi-o prind»? E poate sugestia unei bărbății singuratice de general roman înfrânt de propria putere absolută... sau cu totul și cu totul altceva. Pe cât de bine se-nlănțuie cuvintele, pe atât de libere sunt asociațiile pe care le putem face în marginea lor, pentru a aproxima un sens care ne scapă.” (p. 53) Singurele locuri în care Daniel Cristea-Enache se comportă ca un critic literar (și nu ca
Un nou chip de a face critică by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5677_a_7002]
-
dă în vileag un algoritm de lucru, fie el de unică folosință. Mai probabil mi se pare, dacă citim printre rânduri și mai ales dacă dăm importanța cuvenită armoniilor muzicale, să fie implicată o discretă parodie a accesibilității. Verbele se înlănțuie cu lejeritate, argumentele bibliografice curg unul după altul, jumătățile de frază se deschid precum aripile de fluture. Idilismul acesta e, vizibil, trucat. Poetul ia peste picior în proză, din unghiul care îi convine, senzația de naturalețe fără frontiere ce pare
"Din iluzie, eclips" by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8005_a_9330]
-
nicăieri frazele nu capătă aerul sfidător al noutății frapante și nici intoleranța inteligenței radicale. E, desigur, o observație ce are în vedere un tip de atitudine. Dar și un tip de logică, complet lipsită de vanitățile determinismului. Concluziile nu se înlănțuie liniar. Dacă ar fi făcut-o, eseul ar fi avut numai de pierdut.) Dimpotrivă, lumea lui Caragiale e sedimentată aici pe mai multe dimensiuni. Admite dezechilibre. Contradicții chiar. Are instinct democratic. Pulsează. E vie, cum ziceam, nu concepută în laborator
O interpretare strălucită by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5464_a_6789]
-
e așa cum sîntem noi. Oricum, ideile morale, gîndurile bune, sentimentele generoase ne schimbă. Și noi putem schimba lumea. Fiecare poem din această carte se vrea o picătură a binelui, o încercare de a diminua primitivismul, prostia și inerția care ne înlănțuie". Cu alte cuvinte e un soi de deturnare a absurdului de la propria-i identificare, dincolo de care nu mai e nimic (absurdul se absoarbe pe sine), silindu-l să facă drumul înapoi spre rațiune și spre morală. Absurdul funcționează ca un
Absurdul ca instrument by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15535_a_16860]
-
o poate ocoli pe Soledad Lakäarth, pe care-o întâlnește, în împrejurări stranii, la începutul anului 1917, în insula Maracatoqua, din apropierea Hondurasului britanic (astăzi, Belize). Ființa angelică, dominată de profunde sentimente religioase, ar fi avut toate însușirile pentru a-l înlănțui pe Corto pentru vecie. Exista însă un impediment: marinarul fusese atacat de un pescăruș, și își pierduse temporar memoria... N-ar trebui să lipsească nici Banshee O’Danann, revoluționara irlandeză, membră a societății secrete Sinn Fein. Marinarul maltez și-a
Iubitele lui Corto Maltese (5) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4160_a_5485]
-
Centrului Național al Dansului. Și ei au decis că, pe data de 21 ianuarie, vor face o expoziție la MNAC... cu bucățile rămase din lupta mea.” Pe scenă am văzut, într-adevăr, doar bucăți din balaur, adică mici compoziții coregrafice, înlănțuite într-o suită aleatorie, așa cum sugerează și titlul spectacolului, care ne trimite spre orice orizont sau spre nicăieri. De altfel, titlul The Nothing Box se pretează la mai multe traduceri, care permit un joc de genul: Cutia fără conținut, Cutia
Lumea dansului la început de an by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/4919_a_6244]
-
la cale întîlniri care nu mai au loc, sunt consemnate amînări de situații dar și surprize, scuzele, explicațiile, justificările, alternează cu recomandările și sugestiile literare, grijile materiale, problemele sufletești, perioadele de creativitate, planurile de viitor, fazele de epuizare nervoasă, se înlănțuie, se suprapun, desfășurînd în cele din urmă sub ochii cititorului (fără a dezvălui intimități erotice, ci multele îndoieli și rarele momente de euforie) textura delicată, discretă, fragilă, a relațiilor țesute în timp de două ființe hipersensibile, de doi scriitori super
Vremea inimii by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/8060_a_9385]
-
de grație a poeziei, dincolo de orice orgoliu cu care este natural investit poetul, acest perpetuu „prea cumsecade lucrător cu ziua”. La el, forța vine și din retragerea expresiei belicoase în favoarea unei abia șoptite rugăciuni, a unei contorsionări imaginative, așa cum iedera înlănțuie înfrumusețându-l trunchiul unui copac uscat. Oare, doar „înfrumusețându-l”? Zona imprecativă odată părăsită (reminiscențe ale agon-ului profesat în volumul anterior mai pâlpâie uneori, în special în capitolul Afaceri biografice), Jurebie redevine caligraful acut al unei noi resemantizări a emoției
Liniștea după cataclism by Nicolae Coan () [Corola-journal/Journalistic/3342_a_4667]
-
cântărită a mâinii ei care conduce - în timp ce o facem pe / animalul cu două spinări -, când abia atingându-i vertebrele când / strecurând-o / printre degete ca pe un șir de mătănii, comunică spațiului timp. / pedalarea în gol / a picioarelor care mă-nlănțuie în viparîta maithuna - în vreme ce facem / marea buclă a franței -, când accelerând când unindu-și / cu evavlie tălpile a rugăciune, comunică timpului nume: Yin Time. întoarsă ca o replică - din perspectiva / un-ui stârv („atunci, o! - frumusețe! să strigi către vermina...!) - / de
Made in Basarabia by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/14162_a_15487]
-
ca atunci cînd ai vrea să descrii spargerea unui geam cu ajutorul unei linii melodice. În fine, lipsa unei virtuți de construcție romanescă face ca Obolul visului să poată fi citit pe fragmente, fără a ține seama de modul cum se înlănțuiesc ele. Cu alte cuvinte, secvențele cărții pot fi citite la întîmplare, deschizînd cartea la începutul unui episod oarecare, și asta pentru că, încă o dată, avem de-a face cu un scris în care modul în care se spune ceva eclipsează în
Scrisul Margueritei Yourcenar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/11443_a_12768]
-
ceva eclipsează în întregime înțelesul a ceea ce se spune. În Obolul visului, fiecare bucată își are toată substanța în ea însăși, fără a depinde de secvențele ce au premers-o sau o vor urma. Yourcenar așază secvențele narative juxtapunîndu-le, nu înlănțuindu-le. Totul poate fi așadar degustat în mod izolat și în chip separat, începînd cu moto-ul superb al cărții - ,Să-ți dai viața pentru un vis înseamnă s-o prețuiești atîta cît merită" - și terminînd cu ultima scenă din
Scrisul Margueritei Yourcenar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/11443_a_12768]
-
politice, ținând de realismul ramolismentului danubiano-pontic - și lumea în care, Agamiță, echilibrând universul uman - și chiar moral! - cu scrisoarea fermecată la buzunar, ne oferă imaginea omului nou, luptătorul pentru drepturile și libertățile oamenilor, omul care, fericit și el, va rămâne înlănțuit în istoria revoluției albe ca zăpada, pe care a fundamentat-o! Da, da, în grădina raiului patronat de Trahanachele cu două protuberanțe înțelepte prin păr, Agamiță, în sunetele muzicii fanfaroide va clădi o nouă eră, - în care preopinenții din orașul
Ateismul politic și capul de bour by D.R. Popescu () [Corola-journal/Journalistic/3673_a_4998]
-
recunoscut, el este primit într-o magnifică locuință, care nu este cu nimic mai prejos față de luxul palatului Psihiei și a bogățiilor lui. Este interesant de văzut cum o scenă de ospitalitate, din nou, pregătește o alta și cum se înlănțuie această suită de ospitalitate care cunoaște o gradare crescîndă fiindcă trecem de la o primire foarte simplă și frustă la o primire totodată rococo și magnifică, care este o culme a realizării erotice. Dar am putea adăuga, pentru a rămîne în
Alain Montandon: Despre ambivalența pragurilor by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16956_a_18281]
-
flacără arde aproape egal de la început la sfârșit. Ceea ce echivalează cu un tur de forță poetică. De altfel, la o primă vedere, frapează construcția nonarhitecturală, muzicală, a volumului (în trei părți, Allegro, Allegro con Molto, Largo), în care „bucățile” se înlănțuiesc fără pauze, fără opriri, fără titluri, curgător, poemele fiind doar numerotate și succedându-se unul în continuarea celuilalt, fără delimitări grafice. O astfel de structură poetică melodică (și care mizează pe efectele sonore, incantatorii ale repetițiilor, fie că este vorba
Din moarte by Raluca Dună () [Corola-journal/Journalistic/5298_a_6623]
-
și a întregii expoziții; toate, deci, în contrast una față de alta. Nu rare ori se observă fenomenul penetrației primei idei în a doua, ceea ce dă mai multă unitate și consistență operei. Prin surpriză, fraza treia, concluzivă, poate fugi de încheiere, înlănțuindu-se, prin mijlocul cadențelor ori inflexiunilor imperfecte, întrerupte, evitate, - cu partea doua a formei sonată, dezvoltarea propriu-zisă”<footnote Dimitrie Cuclin, Tratat de forme muzicale, (București:tip. Bucovina,1934), 48-49 footnote>. Dezvoltarea debutează cu o secțiune de instabilitate tonală care precede
Concertele pentru vioar? de Dimitrie Cuclin by Roxana Susanu () [Corola-journal/Journalistic/84190_a_85515]
-
un om părăsește o limbă în favoarea alteia, gîndirea i se va modifica. Ipoteza, să recunoaștem, e problematică. Căci, dacă acceptăm că imaginația este facultatea primordială a gîndirii, cu alte cuvinte că a gîndi înseamnă a asocia imagini și nu a înlănțui cuvinte, atunci putem admite că există o gîndire care să fie desprinsă de matricea lexicală a limbii. Nuanțele și obișnuințele lexicale ale unui om nu au legătură cu substanța gîndirii lui, ci doar cu expresia pe care el i-o
Despre imaginație by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9094_a_10419]
-
cuprins bogat și sugestiv, nouă poetul ne încredințează un recent poem amplu, o Elegie pentru generația NTC. Atât cât spațiul ne va îngădui, mi se pare important să probăm și să confruntăm textul generos al criticului cu acela al Elegiei: "înlănțuindu-mă prometeic de marginile zării/ zeul m-a lăsat să zac ca un zăcământ în pământ/ în lutul îmbibat cu țiței și idei și mai ales cu pânze/ în care se prind muștele înmormântându-se de vii/ în interiorul infinitului din
Actualitatea by George Mocanu () [Corola-journal/Journalistic/8131_a_9456]
-
coloanei) de-a lungul desfășurării ei, ca succesivitate temporală. footnote>, sub diferite aspecte de consecvențialitate, ca invarianță/stabilitate timpo-tempică prin repetitivitate periodică sau de pulsație - în șir de timpi metrici (tm) singulari sau împerecheați în formule ritmice -, ori prin succesivități înlănțuite în perioade de ciclicitate. Mins își poate concepe astfel o strategie de conservare energetică pe un parcurs-interfață de formă netedă (regulată). Chiar și presupunând că pe L-dpc ar fi înșiruite, netradițional,<footnote Condiția de fezabilitate Mins în-parcurs pretinde o foarte
Mi?carea de instrumentare a formei muzicale by Oleg Garaz () [Corola-journal/Journalistic/84314_a_85639]
-
ageră și ușoară, sub crețurile dese ale tunicei ei spartane, scurtă în poale și larg despicată la umeri. O mișcare vie și grațioasă a grumazului a înălțat capu-i” ș.a.m.d. Și mișcările statuii nu continuă doar, ci se înlănțuie pentru a descrie o acțiune viguroasă, ritmată de tensiunea comună a mușchilor și concentrării nervoase: „brațele-i goale, unul se încovoaie în sus să scoată o săgeată din cucura de pe umeri; cellalt se razimă pe creștetul ciutei” etc. Și scriitorul
Pe marginea prozei lui Odobescu by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2605_a_3930]
-
apropii de ea tot mai tare. Iar ea să fugă tot mai încet. Zidurile maternității începuseră să ne stea în preajmă. Ne priveau cu ochi obosiți, știind bine ce avea să urmeze. Avea să urmeze o mână care să o înlănțuiască pe o alta. și un nou anotimp. Excursie Străbăteam perimetrul unității militare de-a lungul căruia se găseau înșirate posturile de pază aducând a cuști de grădină zoologică . Eu, Dorin, încă șase camarazi și maiorul Bighirel, stăpânul atotputernic peste șaptezeci
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]