2,740 matches
-
țipând că îl iubește, Emma simțise minunata „boare a eternității“, care însoțește fiecare iubire adevărată. Dar n-ar fi mers. Știa cât de impulsiv și afectuos era Tom, cât de puțin însemnase pentru el. Tom iubea lumea întreagă, întinzându-și întruna mâinile calde pentru a atinge lucrurile și oamenii. Tom era făcut să fericească și să fie fericit de femei. „Iar eu, poate că ar fi mai bine să plec la Bruxelles, să-i fac o vizită mamei,“ își spuse Emma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
treacă direct din promenadă spre Camere, fără a mai trebui să defileze prin fața „Lojei Portarului“ sau a biroului de recepție de la intrare. Se opri în „Baptisteriu“ contemplând, o clipă, ușile bătute în ținte, de un auriu-argintat, dindărătul cărora se prelingeau întruna șuvițe de aburi. (Aburul era împrăștiat cu ajutorul unui ventilator plasat în tavan.) George atinse ușile. Erau fierbinți. Răsuci mânerul solid, de alamă, și trase de el. Erau încuiate. Apoi porni, cu pași domoli, spre Camere, intrând pe ușa pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
strict oprită“, și pătrunzând în coridorul principal de la parter. Era liniște în coridor sau așa i se păru lui George, în timp ce rămase locului, ascultându-și bătăile inimii. De fapt, exista un fundal sonor, ritmic: zgomotul apei fierbinți care se descărca întruna în căzile ca niște bărci cu capete retezate, din băile camerelor individuale. Când ușile camerelor erau închise, zgomotul se difuza ca o vibrație profundă, continuă, care, foarte curând, înceta a mai fi conștient audibilă. George stătu un timp nemișcat, percepând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
operetă“, cu o rochie albastră și un șorț elegant, vărgat. Când Pearl deschise ușa, Hattie rămase în picioare în camera de zi, unde aprinseseră focul la soba cu gaz. Nu alergase la ușă să-și întâmpine bunicul. Aștepta, netezindu-și întruna rochia, umflându-și funda eșarfei, aranjându-și părul și respirând accelerat. Pearl luă paltonul lui John Robert și-l duse la bucătărie ca să-l usuce. Uitase să-i spună unde se găsea Hattie. John Robert, care nu mai călcase pragul Papucului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
firesc și pe care el nu învățase niciodată cum să-l facă. Și acum era prea târziu. Când devenise prea târziu? I se păruse întotdeauna a fi prea târziu? Cu cât se scurgea timpul, John Robert, măcinat de remușcări, muta întruna momentul când devenise prea târziu, împingându-l înainte în timp, înspre prezentul cu care niciodată nu putea ține pasul. Dar dacă „prea târziu“ se tot muta în această direcție, nu stătea oare în puterea lui, dacă privea prezentul din perspectiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
repede pe Hattie îi picase ca un balsam. De ce n-ar încerca să-i aranjeze căsătoria, să intervină în viața și în viitorul ei? Una dintre cele mai ascunse și mai caracteristice dintre suferințele lui, un gând care se reconstituia întruna pentru a-i râcâi sufletul, era acela că el, John Robert Rozanov, nu va putea ști niciodată când și cu cine avea să-și piardă Hattie virginitatea, spărgând ireversibil cercul magic în care o îngrădise el. Va trebui să aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
contribuind astfel la reînsuflețirea vechilor speculații în legătură cu ei, și determinându-l pe Hector Gaines să reflecteze mai des ca oricând la sinucidere. Chiar în compania agreabilă a Antheei, Tom era muncit de niște gânduri foarte curioase. De fapt le rumega întruna și se consuma îngrozitor. Avea chiar impresia că-i apăruseră riduri pe frunte. Întrevederea atât de ridicolă și de ratată cu Hattie lăsase o cicatrice usturătoare pe sufletul lui Tom. Ori el nu era obișnuit cu cicatrici pe suflet; trăsătura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de vârtos se dăduse la băutură. Își spuse: „Luni și luni de zile abia de ating o picătură de alcool, și pe urmă, deodată, beau ca un nebun. Probabil pentru că sunt irlandez. A naibii treabă, de ce trebuie să-mi repet întruna că-s irlandez, de parcă n-am și așa destule necazuri! Și ce mi-a venit să-i vorbesc atât de familiar fetei ăleia! Nu știu nimic despre ea, precis că mă socotește un mocofan. Și, printre toți McCaffrey ăștia, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
devora realitatea din jur pentru a și-o spori pe a ei. George cumpănea, ba chiar prețuia într-un anumit fel acea teribilă putere a Stellei, care o făcea atât de primejdioasă și atât de respingătoare în același timp. Încerca întruna să-și reamintească incidentul cu mașina. Reauzea zgomotul odios al automobilului afundându-se în apă și revedea felul extraordinar în care Stella ieșise pe portiera mașinii, ca un pește. Dar nu-și putea aduce aminte limpede de ceea ce se întâmplase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
îi întinse lui Alex ceasul. În automobilul Austin, Gabriel ședea în față, lângă Brian, ținându-i în brațe pe Adam și pe Zet. Tot drumul spre casă, ea și Adam au plâns în tăcere. Brian scrâșnea din dinți și bombănea întruna: — Tipic pentru George! Pe bancheta din spate, Emma adormise cu capul pe umărul lui Tom. — Au plecat cu toții? întrebă Stella. — Da, răspunse May Blackett, am urmărit toate mașinile plecând. — Și N când sosește? Cam într-o jumătate de oră o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mine acasă. Doar ca să faci un început, doar ca să arăți că ești în stare. Așezat pe o bancă îngropată într-un tufiș, Bobbie Benning, care până atunci se îmbibase ca un burete, simți că i se face rău. Își repeta întruna: „Nu sunt bun de nimic, trebuie să renunț la slujbă. Și alta n-am să mai capăt în vecii vecilor, am să ajung șomer și asta o s-o dea gata pe mama“. Peter Blaekett povestea oricui îl putea auzi: Imaginează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
flasc. Se chinuia acum să sară peste gardul din fundul grădinii, apucându-se cu mâinile de vârfurile șipcilor (pline de așchii, după cum știa Gabriel) și încercând să-și rezeme picioarele încălțate în pantofii scâlciați pe barele transversale, de pe care aluneca întruna. Și în tot acest timp, Zet dansa în jurul călcâielor nenorocitului, lătrând din răsputeri. Gabriel și-l imagină pe om încălecând, în pielea goală, scândurile negeluite, scrijelite și țepoase, și își acoperi ochii cu mâna, neștiind ce ar trebui să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o fac, la sfârșitul săptămânii viitoare mă duc negreșit.“ Tom avea încă de luptat cu imaginea lui George, dincolo de fereastră, față-n față cu Hattie. Cel mai greu și cel mai chinuitor era să se gândească la Hattie. Își spunea întruna: „Trebuie să renunț, să las totul baltă, să nu mai fac nimic, de altfel nici nu-i nimic de făcut, nu pot să înțeleg și e mai bine să nu încerc să înțeleg. Ah, dacă nu s-ar mai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o lumină „cu totul falsă și irațională, și că schițase o imagine cu totul artificială a fostului său profesor. „Într-un fel, își spunea el, totul provine din egocentrism, eu sunt un solipsist, îmi imaginez că John Robert se gândește întruna la mine, că mă urăște și mă disprețuiește deliberat, ca și cum una dintre preocupările lui majore ar fi să creeze o vastă și complexă barieră între el și mine. Dar lucrurile nu stau așa. El nu se gândește la mine. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
văzut. Atunci te rog să le citești acum. Așază-te la masa și citește-le. Așază-te. Tom se așeză pe un scaun lângă masă. Citi articolul din Gazette. Îl citi cu greutate, pentru că tiparul era șters și neclar; clipea întruna și trebui să citească fiecare frază de două ori. După aceea citi și relatarea din The Swimmer pe care Rozanov i-o așternuse în față. Când citise prima dată nota clin Gazette, Tom sărise peste pasajul cu „imboldul profesoral“ și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
neputință să se întoarcă la Londra și să-și reia viața obișnuită. Vizita la Diane îi apărea acum ca un coșmar, o cavernă tenebroasă din care se ramificau nenumărate drumuri ce duceau, toate, de-a dreptul în iad. Se întreba întruna dacă nu cumva, după plecarea lui, George o strangulase în tăcere pe biata femeie. Vedea parcă trupul ei micuț, cu fusta franjurată și pateticele cizme de lac, zăcând neînsuflețit pe șezlong, în timp ce George se uita în jos la el, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
infuzase, amândurora, o nesocotință, o indiferență deloc tipice pentru firea lor. Pearl o așteptase întreaga zi pe Hattie, întâi cu încredere, apoi cu întristare și cu bănuieli crescânde. Încercase să-și ocupe timpul împachetând rochiile lui Hattie, dar se oprea întruna din lucru ca să se uite pe fereastră, așteptându-se s-o vadă venind în fugă, cu părul în vânt. O văzuse pe Hattie toată în lacrimi la plecare, covârșită de voința lui John Robert și incapabilă să-i reziste. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
-i fi pătruns în trup, făcându-l să tremure de un soi de spaimă extatică. Tom gândi: „De ce mă aflu eu aici? Trebuie să existe o rațiune. Am o misiune de împlinit. Am un țel, o datorie, trebuie să cobor întruna, dacă am ajuns până aici, nu mai pot da înapoi“. De la patforma pe care se găsea, porneau în jos câteva scări paralele, mai puțin abrupte. Alese una la întâmplare și începu să alerge în jos, să sară, lăsându-și mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
rachetă gata să fie lansată în spațiu. Se uită în jos, așteptându-se parcă să vadă că ceva se schimbase, dar totul arăta ca și înainte, în iluminația insuportabilă care-i frigea ochii. Oare își imagina numai, sau temperatura creștea întruna? Își înălță privirile spre cel mai apropiat punct al nivelului de deasupra lui, barele ușoare dintre trepte, ca niște mici cabluri de metal suspendate în aer. Nu se găseau direct deasupra capului său și, oricum, erau la o distanță de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
întrebă Stella când se întoarse cu sticla de whisky și cu un singur pahar. — Tu nu bei? Nu, mulțumesc. — Gabriel mi-a cerut să vin. De când avusese loc scena cu George, în după-masa aceleiași zile, Brian și Gabriel se ciondăniseră întruna. Gabriel fusese la început extrem de deprimată și apoi, spre surprinderea lui Brian, extrem de furioasă din pricina insinuării lui că, la mare, și-ar fi expus deliberat sânii spre beneficiul lui George. Brian își retrăsese cuvintele și, pe urmă, cum Gabriel nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
îi dăruise lui John Robert „ziua“ pe care i-o ceruse, adică vineri. Dar în acea dimineață, după lamentabila lui izbucnire sentimentală, nu mai putuseră discuta normal. Amândoi erau puțin speriați și foarte doritori să dea îndărăt. El îi spunea întruna: „Îmi pare rău“, iar ea îi răspundea: „E în ordine“. „Apologia“ lui John Robert, „explicațiile“ lui bolborosite se transformaseră într-o lungă trecere în revistă a tuturor întâlnirilor lor și a amintirilor comune, în care se refugiaseră amândoi. Pe parcursul acestor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
miracol... oh, slavă Domnului! Trăiește! — George, George, John Robert e mort, dar nu de mâna ta. Tu n-ai făcut decât să îneci un mort, și-a luat singur viața... uite, citește... Dar George, ascunzându-și fața în iarbă, repeta întruna: — Oh, slavă Domnului... oh, dăruiește-mi iertarea... slavă Domnului! — Citește asta, citește, ia scrisoarea asta! George se răsuci din nou pe o parte și spuse: Nu mai văd nimic. Am orbit. Îmi deschid ochii și nu e nimic, numai întuneric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de stele, așa că totul - casa lui Evie, tufele de trandafiri, perdelele de la dormitor, dosul palmelor mele pe cuvertură - e fie negru, fie cenușiu. Casa lui Evie era ceea ce o fată din Texas ar cumpăra dacă părinții ei i-ar da întruna în jur de zece milioane de dolari. E ca și când soții Cottrell ar ști că de Evie nu se va alege niciodată mare lucru. Așa că Evie locuiește aici. Nu la New York. Nu la Milano. Suburbiile, chiar în mijlocul unui nicăieri al prezentării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
și cu șnururi și-o crestătură adâncă în partea de jos, absolut nelalocul ei pentru tot statul Utah. Ne-am oprit și-am gustat din Great Salt Lake. Ni s-a părut că e lucrul cel mai firesc. Eu scriam întruna în nisip, scriam în praful de pe mașină: poate că sora ta e-n următorul oraș. Scriam: poftim, mai ia niște Vicodin. Când Manus n-a mai putut face bărbații să-l abordeze pentru sex a început să cumpere reviste pornografice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
domnișoarele tocurile pe bulevard. Bocanci și Converse. Creste și plete. Laolaltă, fără discriminări. Altar. Celelalte Cuvinte. Cargo. Anathema. „Hello. Is there anybody in there?“ Uitările de sine împrăștie berea din pahare pe caldarâm. Haggard nu mai vin și cineva înjură întruna. Tarot. O blondă plânge, dar se scutură de tristeți până la My Dying Bride. Sharon Den Adel de la Within Temptation și-a uitat bocancii acasă și cântă în picioarele goale printre făclii. Pogo. 15, 40, 100 Nopțile sunt cele mai frumoase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]