1,432 matches
-
mi-a curs sânge din nas...”. În adâncul ființei sale Își dorea să aibă o relație de prietenie cu mama sa, o relație firească În care aceasta să o sprijine și să-i arate mai multă afecțiune, nu să o „călească” pentru viață descurajând-o constant În tot ceea ce Întreprindea: „... prin clasa a X-a aveam media 9,75 și pentru ei «da’ ce asta e medie? da’ ce, se face carte? tu Înveți vreodată vreo ceva? ce-i asta?»... mă
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
Ea nu povestește pur și simplu, ci inventează într-un continuum hipnotic, astfel încât să amăgească moartea, să o păcălească și să o amâne cât mai multă vreme. Oare nu tocmai acesta este scopul nostru, al tuturor? Șeherezada este un trickster călit prin tocmai probele narative de încercare la care este supusă, ca să supraviețuiască. Și, ceea ce nu este deloc de mirare, moartea este flancată în acest caz tocmai de senzualitate și eros. Șeherezada iubește un calif cam nevrotic și obstinat, pentru că iubește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
nu numai cartea însăși, dar și situația și rolul ei în viața individuală sau socială a oamenilor.” Robert Escarpit 341. „Trăiască frumoasa și cumintea limbă românească!... Fie în veci păstrată cu sfințenie această scumpă carte de boierie a unui neam călit de focul atâtor încercări de pierzanie!” I. L. Caragiale 342. „Amintirile sunt asemenea cărților din biblioteca ta. Cauți câte una când nu mai ai nimic nou de citit.” Tudor Mușatescu 343. „ O scriere este o lume potențială, rămâne așa dacă nu
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
ar fi „Știința este mintea rasei“. Chiar e adevărat, știi? E mai bine să scoți asta În evidență decât alte fapte colective, precum bolile sau păcatul. Și când văd aripa unui avion cu reacție nu văd doar metal, ci metal călit de acordul multor minți care știu presiunea și velocitatea și greutatea, socotind cu riglele lor de calcul indiferent dacă sunt hinduși sau chinezi sau din Congo sau Brazilia. Da, În general era o persoană inteligentă și de bun-simț, de bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
care nimeni nu s-ar fi așteptat. Cea mai mare era Întoarcerea lui Ștefănel. Crezuse, multă vreme, că speranțele lui Cosmin sunt doar o formă de a nu accepta definitivul. Iată că avusese dreptate. Iată că fiul lui trăise, se călise pentru o viață grea, Își pregătise Întoarcerea cu o voință de neimaginat, și o realizase exact Într-un moment crucial pentru Moldova. Toate acestea nu puteau fi Întâmplări. Erina credea că ele sunt parte a unui destin. Poveștile spuse de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
cântă, că-mi place cum cânți, o implora Izaura. Prințesa le cânta, ei se așezau lângă ea și o ascultau. După terminarea cântecului, începea joaca. Se alergau, se ascundeau, cădeau, dar nu plângeau. Viața dură pe care o duceau îi călea. Când cădea Prințesa se străduia să nu plângă, să nu se facă de râs. Ei însă repede o ridicau, o scuturau și-i spuneau. Nu te doare. Așa-i? Să nu plângi bre, Prințăso! Deosebite erau serile de vară calde
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
mea părintească, la tatăl meu pe care nu-l văzusem de mai bine de douăzeci de ani, la Florica, mama mea vitregă, realizând că Alexandru este fratele meu vitreg. Această realitate eu am primit-o mai ușor, fiind mai dură, călită de greutățile trecutului meu; bietu’ Alexandru însă a fost la pământ. Cu greu și-a revenit. — Dacă nu aflai lucrul acesta, te-ai fi căsătorit. — Poate că da, poate că nu. Cum m-ai fi lăsat, țâfnoaso? Mă bucur că
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
peste două sute de turiști în grijă în acel an), o foloseam pentru petreceri tocmai pentru că legea interzicea orice activitate după ora 22. Ca și acum, și pe vremea aia toată lumea bună din București se muta la Mamaia. Sute de gagici, căleai pe ele, se înghesuiau în cele câteva cluburi private care aveau aprobări speciale să funcționeze după ora 22. Asta făcea ca și la mine pe terasă să fie ceva înghesuială, cu toate că aveam câteva filtre până ajungeai la etajul patru. N-
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
fiecărui elev și pornesc din plin și cu drag în noul an școlar. Totul mergea strună. Eram acum școlar mare și prinsesem temeinic deprinderea de a învăța din ce în ce mai bine. Învățam cu spor, eram sănătos ca un adevărat vlăstar de țăran, călit în munca fizică din timpul verii și eram bronzat ca un harap, de parcă toată vara m-aș fi prăjit la soare pe malul mării... Eram la vremea aceea un adevărat școlar fericit. Era pe la jumătatea lui octombrie 1931 și ne
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Odessa. Îmi alesesem drept ordonanță pe soldatul Tamaș Mihai, din Bărgăuanii Neamțului, cu patru ani mai în vârstă decât mine, tată a șase copii. L-am ales pe el tocmai pentru acest fapt, fiind mai împovărat de griji familiale, mai călit la greu și mai experimentat ca mod de viață. Am vrut să am în el un sprijin sigur în caz de primejdie, dar să-i și ofer anumite libertăți pe care ceilalți camarazi ai lui nu le aveau. În timp
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
-n America ca ultimu țigan. - Lasă, mai ia un păhărel. - Iau, iau. Da el a zis că cică animalele sunt mai curate ca oamenii. Globul de ambalaje de ciocolată chinezească se învârti ușor, și nu din cauza Marianei, care făcea varză călită în bucătăria MaxiBarului. Ei nu vindeau mâncare, dar trebuia să mănânce și ei ceva și li se mai făcea rău la elevii ăia, Mariana știa să aibă grijă de un mahmur, le mai dădea și lor câte o farfurie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
e târziu. Niciodată. Nici pentru Contesă nu era târziu. O să găsească o soluție. Pentru asta se pregătise de o viață. Dar frumusețea ei, delicatețea ei nu erau de ajuns pentru Popa. Nu aveau o influență destul de mare. Omul acesta era călit în alte imagini, în alte cuvinte, în alte ritmuri și mirosuri ale vieții decât ea. - Futu-ți gura mă-tii, își rotunji Contesa gura, încercând să se gândească la altceva. Vezi? Nu-i nimic! Domnul Popa rămase trăsnit. O femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
iatac, domnul Popa nu îndrăznise două zile să dea ochii cu Contesa. Sufletul lui mic îi spunea că imaginea fusese prea dură pentru o duduiță așa sensibilă. Contesa învățase însă să fie mai puternică. Se obișnuise cu mizeria umană. Se călise într-atâta, încât simțea că rușinea pe care o încearcă Popa e un pas important în planul ei. Aproape că se bucura că asistase la acel spectacol degradant. Și în același timp, după ce imaginea micii erupții și a grohăitului satisfăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
de valurile calde de la Costinești, unde o privise Mișu întâia dată. Murea dansând îmbrățișată de privirile tuturor liceenilor pe care-i servise, de spuma caldă și parfumată a tuturor vaselor pe care le spălase, de aburii fantastici ai tuturor verzelor călite pe care le gătise în scurta și neîmplinita ei viață, îmbrățișată de orice muzică ar fi vrut să asculte, de orice muzică ar fi vrut să acompanieze cu ritmul inimii ei plăpânde și cu tremuratul coapselor ferme. Horațiu era aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
pregătită să navigheze către Boston după o întâlnire contondentă în Liverpool, tânărul englez este proiectat în mijlocul Războiului de Șapte ani, războiul ce dă Americii de Nord un stăpân unic, Anglia, prin înfrângerea Franței și lichidarea imperiului ei canadian. Războiul în care se călesc personajele lui Fenimore Cooper sau Pratt este și cel în care George Washington își începe drumul către gloria de mai târziu. Confruntarea colonială este preludiul indepedenței din 1776. Transportat în Lumea Nouă ca datornic, asemenea unui erou din ficțiunile lui
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cristalin al paharelor. Cin! Cin! Extazul morții, ca și autocontrolul Îl vor ține Încordat toată dimineața, Își va păstra sângele rece prin rugăciune, cu Îndârjire, cu dinții Încleștați, Înfrânându‑și viscerele și sistemul simpatic, În ciuda pornirii lor trădătoare, căci Își călise În timp bravura, instruindu‑se În spiritul legendelor de familie. De aceea, ca ultimă dorință care i se rezervase prin protocolul caritabil, nu va cere un pahar de apă, cu toate că‑l ardeau măruntaiele, ci o țigară, așa cum pe vremuri unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
Îmi stau adînc Înfipte-n inimă. Dintr-un somn de pelin mă trezesc și limba mi se gudură-n gură, o, cît de sălbatic mă lovesc de timpul Înțepenit În pendulă!... Mă vindec de boala cuvintelor tocmite-ntr-o doară, călindu-le-n flăcări, scăldîndu-le-n smoală... Vine diavolul sub Înfățișarea unui zeu tînăr, cu nume de Înger fiorentin, se culcușește la picioarele mele, face penitență, execută mortificări, intră repede În isterism, Îmi șoptește cu o voce ce nu are nimic de
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
privire care mă face să-mi fie rușine, parcă ar spune: atâta lucru puteai face și tu, de aici știi ce ai de făcut și pleacă parcă iar părea rău pentru mine, știe că pot trece prin greutăți, m-a călit de mic. Singurul lucru de care îmi pare rău este că: eu de când aud vocea lui caut să previn pe cei vizați dar din păcate ori nu cred, ori spun că este doar de impresie. Nimeni, niciodată, nu a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
oile miriștea arsă de soare. Noaptea, de sub streașină, luna lacrimă la rădăcina mușcatelor, stelele se sting în roua ferestrelor, norii, precum barba bunicului, se pieptănă în oglindă. Toate casele au suflet, puiul bunicii: Mămuța toarce ștergar alb după icoană, tătuța călește fierul, candela mușcă din ascuțișul coasei, coasa obosită doarme într-un mănunchi de busuioc. Internatul era precum spitalul de nebuni. Lași sufletul acasă pentru o vreme, vii, te îndopi cu diazepam, uiți pentru ce ai venit și, dacă te trezești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
care, spre deosebire de U-Bahn (metroul subteran citadin propriu-zis), s-a dezvoltat din sistemul feroviar de rulare clasic existent deja la acea dată. . Fel de mâncare tipic german, având ca ingrediente de bază varză și mere murate, șuncă, ceapă, cartofi, mere, toate călite într-un sos din supă și vin. . Termen din limbajul economic care desemnează prețul la care se preconizează vânzarea unui bun la finalul duratei sale de întrebunițare, luându-se în calcul diferite tipuri de depreciere. . Armă albă, alcătuită dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
în visele mele, visează în mine și cu mine!“ Și adormi. V Străbătea norii, vultur strălucitor, cu aripile puternice perlate de rouă, cu ochii prădalnici pironiți în ceața solară, cu inima dormindu-i într-un dulce plictis la adăpostul pieptului călit în furtuni; împrejur, liniștea proiectată de îndepărtatele zvonuri ale pământului, iar acolo, sus, în vârful cerului, două stele gemene revărsând un balsam invizibil. Un țipăt strident sfâșiè liniștea, zicând: „La Correspondencia!“ Și Augusto întrezări lumina unei noi zile. „Visez ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
știți că eu vă stimez foarte mult. Dumneavoastră sunteți omul de viitor, nu un boșorog ca mine. Da, da, știu că v-am mai spus asta, dar v-o repet. Eu sunt un intelectual ramolit, tovarășu’ Todea, nu m-am călit la școala grea a muncii proletare ca dumneavoastră și mai am doar câțiva ani până la pensie. Conștiința mea a rămas mult în urma vieții social-economice, da’ nu pentru că nu vreau, ci pentru că nu mă mai ajută capul, tovarășu’ Todea. Dumneavoastră sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
poporului român a dat-o hoția socialistă. Că, vorba aia, oricum trebuie s-o recunoaștem, în comunism câinii erau mai grași și pisicile nu miorlăiau de foame. Așadar, acolo, în hoția națională de subinare a dictaturii și opresiunii, s-au călit caracterele. În mărunta găinărie s-au plămădit marii deschizători de drumuri ale noii economii. Stâlpii societății, cum a spus și marele și nemuritorul Dostoievski, titanul de la Leningrad. Parafrazând ideea, putem spune că din ceea ce odinioară era poate de condamnat, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să vadă, gândind cum să întrebe. Da. Am să arunc la picioarele lui și îngerii mei păzitori. Dorința de a-l încropi îi dă valoare întregului și țelul meu e ca și atins. Sunt călită, Autorule! Tehnica de a te căli e să urmezi metoda mea. Ți-o însușești, nu călăuzit de întrebări, ci golit de răspunsuri. Privește în jur ca în primii ani de după naștere. Înghite gândul, bea depărtarea, spală-te pe față cu ziua, îmbracă-te cu noaptea, ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
asceții peșterilor din Univers în care, timpul stătea degeaba, buimăcit de înțepătura veninoasă a celor două timpuri, timpul zvâcnea, neuronii țipau ca arși fulgerați de kilovolții dorinței și dăruirii totale și, deși fierul tot nu voia să ia formă, îl căli în apa rece a sudorii, nicovala icnea cu aceeași impostație de voce tubată, al II-lea Război Mondial începuse de mult, bormașina rotopercuta fierul înciudat zadarnic, trecu la represalii cu fainul, scânteile luminau Universul incognoscibil, strânse pleoapele încercând să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]