1,735 matches
-
persoana mea. Ceea ce e și mai rău. Nefiind deloc netrebnic, Schopenhauer pomenește de câte ori are ocazia - și are el grijă s-o aibă - „...scrierea mea premiată” Iar eu, netrebnicul pocăit, mă mir. Să ai atâta minte și să fii atât de caraghios! Am ajuns la capăt. Oricum, a fost prea mult. Îl pun pe Shopenhauer în bibliotecă lângă, de o parte, Hegel, ceea ce e o necuviință, de cealaltă Nietzsche, pentru ca voința și suprimarea voinței să-și tragă pumni. Citesc un articol polemic
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2804_a_4129]
-
mișcare. Deodată am avut revelația că toate astea, în loc să fie simptomatice pentru o viață văduvită de voioșie și râset, erau comice la culme. Simplul gând că singură-mi pusesem atâtea bețe-n roate mi s-a părut brusc nostim și caraghios, încât slăbiră funile nemiloase din jurul inimii, care-o legau de-un simțământ al propriei importanțe, ca și de-acela de a-și plânge de milă. Inima-mi evadă, deși eram pe stradă - acum înaintam în altă lume. Căci totul intrase
Poeme de Morelle Smith by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/7165_a_8490]
-
decît să îngroașe ridicolul și grotescul. În același timp, subliniază cu o duioșie formidabilă degradarea vieții, confuzia post-comunistă, haosul interior și exterior, frigul care continuă să fie prezent peste tot, în această toaletă, în suflete și trupuri. De la șube, căciuli caraghioase sau chiar blănuri, după buget, pînă la furouri, ciorapi groși, lăsați să cadă în vine de jartiere lărgite de atîta purtat, costume caraghioase de aerobic sau desuuri provocatoare, gama toaletelor este complet acoperită. De ce vor ele în Japonia? Fiindcă, nu
Ce frumos e în Japonia! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9477_a_10802]
-
care continuă să fie prezent peste tot, în această toaletă, în suflete și trupuri. De la șube, căciuli caraghioase sau chiar blănuri, după buget, pînă la furouri, ciorapi groși, lăsați să cadă în vine de jartiere lărgite de atîta purtat, costume caraghioase de aerobic sau desuuri provocatoare, gama toaletelor este complet acoperită. De ce vor ele în Japonia? Fiindcă, nu e așa, bărbații sînt niște porci, le chinuie, nu le merită, nu le înțeleg, beau, bat, înșală și tot arsenalul. Ce se întîmplă
Ce frumos e în Japonia! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9477_a_10802]
-
îndată că doi adversari ședeau față-n față, unul pe divan și altul pe scaun, amândoi smeriți, hotărâți a lupta pe viață și pe moarte. Era curios să știe cine va învinge. Gonzalv, care la început i se păruse numai caraghios, începu să-l intereseze ca un individ relativ mai complex. Părea prada unei anxietăți secrete, ca unul care, pus în fața unei speranțe neașteptate, o vede compromisă. Căpătase umbre ușoare în jurul ochilor și arăta mai bolnav decât Conțescu însuși, care, rumen
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
semiobscuritate, și, ca și în cazul lui Ioanide, o luase la goană, ca și când un monstru înfricoșător se îndrepta spre el. Suflețel, cu toate ordinele prințesei, era în stare să nu-l primească sau să părăsească locuința, lăsîndu-l într-o poziție caraghioasă. Cât despre a pleca în străinătate, era o imposibilitate: Pomponescu nu-și putea lăsa pe mamă-sa și soția infirmă în voia soartei. Plecarea era relativ ușoară, întoarcerea putea să-i fie refuzată. Să ia pe cele două femei cu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Lanark se urcă pe margine și o ajută pe Rima să coboare după el. Ușa se trînti și autocisterna urui cu zgomot înainte, devenind curînd o luminiță printre celelalte luminițe care treceau șuierînd în depărtare. Rima chicoti și zise: — Ce caraghios. Părea chiar supărat. — Nu-i de mirare. Ce vrei să spui? — Ai flirtat cu el și a luat-o în serios. — N-am flirtat. Eram politicoasă. Era un șofer grozav. — Cum se simte copilul? Rima roși și zise: — Nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
strebend sich bemüht et cetera. Și trebuie să mănînci, dacă nu, veți spune ca domnișoara Weil că nevroza anorexică e o datorie sacră. — Da, o să mănînc! strigă Lanark cu sălbăticie. Dar vă rog să nu mă mai bombardați cu nume caraghioase și citate fără sens! Tremină toate farfuriile pe care Rima și Ritchie-Smollet le lăsaseră neatinse și, în cele din urmă, se simți umflat, drogat și trișat la modul cel mai scîrbos. — Rima! strigă o voce. O grăsană de aproape patruzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pe un senator în față, să aibi mii de franci pe an din Casa Pensiilor? Când dar toate acestea se 'ntîmplă, când un popor întreg asistă la priveliștea de-a vedea risipindu-se banul public între feneanți, cumularzi, reputații uzurpate, caraghioși, plagiatori și abecedare aristocratizate, de ce să nu pretindă și țăranul ca un stat care hrănește pe nulități cu câte zeci de mii de franci pe an și pe C. A. Rosetti cu câteva mii de galbeni să-l hrănească și
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Nu e frumoasă, da-i încă tînără", își spunea el. "O avea vreun gagic în oraș de s-a dichisit așa." Maria zâmbea de fapt pentru că-și amintise o scenă din filmul " Răsună valea", când băiatul de bani gata, îmbrăcat caraghios în costum alb, se duce și el pe șantierul Bumbești-Livezeni, unde tinerii munceau vesel, și se leagă de fetele din popor zicîndu-le - ce caraghioslâc - "domnișoară", dar ele-i dau peste nas burjuiului și-l dau la gazeta de perete și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se prăpădească de rîs: Care baie, Măi potaie? Stai așa că îți arăt eu ție baie! Și-i pocnește câteva cu mătura. Și burjuiul cel adevărat e și el în sală, și-i dau lacrimile, și-ncepe să se smiorcăie așa caraghios... Maria nu se mai poate stăpâni și-ncepe să rîdă-n gura mare. Două țigănci de la poartă, Lina și Săftica, se uită spre ea cu gurile căscate. Sânt chiar țigănci-țigănci, cu fuste crețe și părul cu cozi, împletite cu bănuți. Cei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
stângă a Aurei, împreunate în diagonală între ei), Marian zâmbind prostește, iar Aura încruntată, cu o mutră de nespusă răutate pentru o fetiță de numai cinci ani. Fata ținea în cealaltă mâna un cerc și avea în păr un pompon caraghios, iar băiețelul strângea țeapăn la piept o minge vărgată de cauciuc. De unde se procopsise cu viermuiala asta de rubedenii? Când avusese timp să se-nconjoare cu oamenii-ăștia care trăiseră în București cu mult înainte de venirea ei aici? Căci Maria
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Un chelner le aduse celor două ceva de mâncare și câte un pahar de șampanie, pe când cei din jur se sculau de la măsuțe și se-nghesuiau pe ringul de dans. "Foxtrot!" strigă negrul de la contrabas, și toți începură un dans caraghios și-ndrăcit, de care surorile, cât de intimidate erau, nu se putură stăpâni să nu râdă până la lacrimi. Când cei care dansaseră se întoarseră la mese, urmă o cântăreață blondă, grăsuță, într-o rochie roșie, care începu, cu o voce ciudat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu fața întoarsă spre ea și rânjind cu dantura lui de ivoriu, ca să se ridice brusc și să-și reia țopăitul și cântatul pe englezește. Făcea din gură ca trompeta, ca saxofonul, ca măturicile de la tobe, bătea cu palmele lui caraghios de albe-n burlane..., încît fata nici nu știuse când ajunseseră la Cedric acasă, într-o odaie din piața Lahovari. Dar ce odaie! Pe pereți, un fel de rogojini pe care erau presărate măști "ca ale noastre, de la capră, dar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-i displăcea să aibă o aventură, pentru plăcerea ei, și cu un șanticler negru atât de simpatic ca Cedric. Dar, Dumnezeule, ce ieșise! Vasilica dădu drumul altor hohote de râs, și ochii începură să-i lăcrimeze. Totul fusese atât de caraghios! Negrul turnase o băutură în pahare și începuse să îngîne niște litanii pe o limbă drăcească. Nici nu se uita la ea. Pocnea din palme și boscorodea. Începuse să-i curgă sudoarea pe frunte și pe fălci. Cămașa i se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sâmbete în seria lor), și acolo preferau să danseze două câte două, cum făceau majoritatea fetelor, pe când bănățenii, lipiți unul de altul ca o hidră cu mai multe capete, își beau borvizul și mai scoteau cîte-o vorbă pe limba lor caraghioasă. Totuși, chiar din prima seară de bal, când își purtase prima dată rochița cu cordon de paiete pe care, din păcate, și-o atinsese nițel de godinul înroșit în timp ce se rotea, cu Ștef ania în brațe, prin sala sărăcăcioasă - sala
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
galbeni ca de câine. Cum se aplecase asupra ei, zâmbind ciudat, capul lui mare umplea aproape tot spațiul de sub baldachinul de stofă aurită. Doar un triunghi subțire de aer fumuriu se mai zărea din încăpere, în care se ițea mutrița caraghioasă a lui Veve, mica negresă. Albinosul era proprietarul clubului de jazz "Monsu", unde cânta Cedric. Venise în oraș cu mai bine de douăzeci de ani în urmă, într-un ciudat automobil de epocă având, pe bancheta din spate și cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în fiecare zi de miercuri, de când se știa. De ce asista albul cu trăsături negroide și păr lânos o dată pe săptămână la trezirea fetei? De ce Melanie și apoi Veve îi arătau mereu o ciudată deferentă și-i făceau toate chefurile? Sau caraghiosul de Cedric, care răbda ca fata să-l împungă-n fese cu ace subțiri de aur și făcea pe clovnul zi de zi, prostindu-se, jonglând cu farfurioare și ananași, împleticindu-se ca un bețiv, scoțând dintr-un saxofon strâmb
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-nainte, primii stropi de sânge se scurseseră, alunecând ca niște lacrimi pe coapsele ei de abanos, mătușa Melanie, cuprinsă de un tremur bizar, îi spusese, clănțănind din dinți, că se apropie Ceremonia. Un pui de pisică, subțire și cu urechi caraghios de mari, cu care Cecilia tocmai se juca, dîndu-i degetele de la picioare să i le roadă și să le scarmene cu labele din spate, își întinsese botul și linchise din rouă menstruală înainte ca fata să se fi putut ridica
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se lățeau panouri electrice, apoi doi, trei și patru tot mai familiare... Știam unde stăteau câțiva vecini care aveau copii: mama lui Romică, mama lui Virgil, mama lui Cristi și-a Chinezului... Ofițerul de la patru, cu un nume așa de caraghios: Corcodel, își făcuse o ușă monumentală, vopsită în negru ca o intrare de cavou. De la domnul Kulineac se-auzea mereu lătratul Lolei. Popa, fotbalistul de la Dinamo, avea o fetiță cu niște jucării fantastice, aduse din străinătate: o păpușă care mergea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
italieni mămăliga se numește "pulicika", "așa că poți să fugi pe stradă și să strigi în gura mare "pulicika! pulicika!" , și nu-ți face nimeni nimic", iar Luci, grăsuț și cârlionțat, cocoțat pe gard, striga și el, râzând în hohote, cuvântul caraghios. După ce ne-am săturat să-l spunem în toate felurile, am plecat în explorare, căci eram prea puțini deocamdată ca să jucăm ceva. M-am opus din toate puterile să intru-n scara 5, mai sinistră pentru mine decât o vizuină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cocoșatul căscă deodată gura spre tavan (ce-aveau dinții lui de păreau atât de neobișnuiți? o amplasare vicioasă? depuneri de tartru închipuind, pe fiecare dinte, profiluri de camee, scene religioase, grădini cu poteci ce se bifurcă?) și slobozi urlete ascuțite, caraghioase, de vulpe prinsă-n capcană. Țipă așa și se zvârcoli cât îi îngăduia hemipareza, cu fața sângerie și lacrimile curgîndu-i pe tâmple, până i-au făcut tranchilizante. Spre seară se-nsenină și râdea fericit. Crezuse că, pe lângă cocoașă, pe lângă paralizie, Dumnezeu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de-ntîm-plarea asta, Stănilă Ion. "Chiar sîntem noi, ăștia de la țară, neam de slugi blestemate, gata să-și adune căciula la piept când trece boierul." Fapt e că atunci, în camera de spital, se ridicase din pat într-un fel de caraghioasă poziție de drepți chiar înainte ca străinul să se legitimeze. Și adevărul e că nici nu se obosise s-o facă. Medicul care-l însoțea era atât de pierit, încît nu mai era nevoie de altă legitimație. La un singur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
imediat gol în jurul lor. "Securiștii!", auzeai peste tot, și se mai auzeau înjurături, dar și râsete, înăbușite repede de obișnuința mai puternică-a fricii. Ciudat e că aceeași frică se citea și pe fețele lor, dincolo de asprimea și misterul, false, caraghioase ca și hainele, împrumutate din filmele cu agenți secreți. Băieților, evident, le era frică de ei înșiși, de farsa pe care trebuiau s-o joace, le era frică de mulțimea întunecată, de însingurarea lor în mijlocul ei. Singurul lucru care-i
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
către cei trei-patru bărbați ce purtau, în ciuda topelniței de-afară, costume și cravate, ba chiar și pălării pe care acum, din respect pentru mama, le țineau în mâini. Când primeau musafiri, ai mei (mai ales mama) își compuneau niște fețe caraghios cordiale, zâmbind larg și unsuros, de parcă ar fi fost fericirea vieții lor să-i vadă pe nou-veniți. Acum însă mi se păreau încordați și speriați, și frica lor mi s-a transmis și mie. Când am intrat în odaia care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]