2,425 matches
-
Reșița (1952-1953), apoi, la chemarea Mariettei Sadova, la Teatrul „Constantin I. Nottara” din București (1954-1960), evoluând ulterior la Teatrul Giulești (1960-1961), iar din 1961 la Teatrul „Barbu Delavrancea”, de unde se pensionează medical în 1971. Talent precoce, dotat și pentru desen (caricatură) și muzică, a publicat la zece ani versuri în ziarul clujean „Patria” (1936), însă va considera adevăratul său debut apariția poeziei Crengi în „Revista Fundațiilor Regale” (1944). Debutul editorial se produce în plină maturitate, cu volumul de scurte povestiri Roata
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289857_a_291186]
-
de studenți „boicotează profesorii titoiști”. Mișcările țărănești au antrenat un număr impresionant de locuitori, iar militarii s-ar fi solidarizat cu armata coreeană. La clubul ofițerilor din Nis s-ar fi depistat de trei ori în decurs de o săptămână caricaturi „reprezentîndu-l pe Tito că o fiara”. Apare în acest context numele foarte lung al unei organizații de rezistență numită „Uniunea patrioților iugoslavi pentru eliberarea popoarelor Iugoslaviei de sub asuprirea fascista a clicii Tito-Rankovici și din robia imperialista”. Interesantă ni se pare
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
dragă pentru că ne aduce o viață mai bună și fericirea copiilor noștri. Dacă mi s-a acordat acest mandat eu voi cere acolo, în numele dumneavoastră, aspră pedepsire a clicii spionilor titoiști din R.P.R.” Același număr al gazetei gorjene publică o caricatură, în care mareșalul Tito trăgea cu pistolul într-un panou pe care scria cu litere mari „PACE”. Deasupra imaginii se spune: „Tito a interzis în Iugoslavia strângerea semnăturilor pentru pace”, iar mai jos, aluzie la focurile de armă ale liderului
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
din Zemun, unde s-a hotărât creșterea timpului de lucru, în condițiile menținerii neschimbate a salariului. În alte locuri, cu deosebire în minerit, muncitorii au fost amendați sau au suportat urmărirea permanentă a „comisiilor negre”. Articolul este însoțit de o caricatură, unde „unchiul Șam” îl trage de lanț pe Tito, îmbrăcat în blană de urs, spunându-i: „Joacă așa cum îți cânt eu/ Și-o să-ți dau dolari mereu!” Vom reține că în jurnalul sau, liderul iugoslav demonstra, încă odată, fidelitatea față de
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
adresează colegilor săi cărora le mărturisește că și-a exprimat voința „pentru înflorirea patriei noastre, pentru pace, împotriva călâului Tito.” Rând pe rând, ceilalți marinari și lucrători au avut „cuvinte de ură la adresa lui Tito”. Același număr al ziarului publică o caricatură reprezentându-l pe Tito primind dolari americani, cu mâna dreaptă, în șapca de mareșal. În cealaltă mână se află o secure uriașă, simbolul etichetei de „calau”, pe care adesea o primea. Pentru data de 30 octombrie 1950 avem cunoștință de
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
care printr-o serie de acțiuni la granițele noastre, intenționează declanșarea unui nou război. Sentimentele tinerilor din regiunea Gorj față de aceste evoluții grave s-ar materializa sub cele mai diferite forme, inclusiv „demascările făcute la gazetele de perete, de stradă, caricaturi și în toate ședințele ținute în cadrul organizațiilor”. „Țăranii muncitori - spune articolul „Oamenii muncii din regiunea noastră înfierează provocările criminale ale fasciștilor de la Belgrad” - demască pe toate căile uneltirile imperialismului americano-englez și ale slugoiului lor Tito”. La căminul cultural din Bistrița
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
cu I.B. Tito „crearea triunghiului agresiv Atena - Belgrad - Ankara”, dar de „teamă poporului iugoslav” nu ar fi fost semnat vreun acord în acest sens. S-a pus însă problema colaborării militare în caz de război. Articolul este însoțit de o caricatură, foarte probabil preluată din presa centrală, înfățișându-i pe liderii balcanici sărutând mâna ministrului american și făcându-i adânci plecăciuni. Chestiunea este reluată în luna decembrie cu mai multe amănunte. „Imperialiștii americani - susține publicația târgujiana - încurajează prin tot felul de
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
vagă ne pătrunde încetul cu încetul, produce o vibrație nervoasă în noi, devenim melancolici și în urmă visători. Comedia, drama, opera ne mișcă, căci au în ele expresiuni de ale frumuseții. Operetele nu tinde să exprime nimic, ele sunt curat caricatură în personajele și costumurile sale; nici o tendință estetică. Opereta a născut din sufletul tocit și uzat a Parisianului actual, sceptic, i-a trebuit un teatru care să-i deștepte simțurile enervate. Dar el ne înfățișează spiritul îmbătrînit și ar părea
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
pragul. În comparație cu Anna și fratele ei, părea mărunt, dar era de fapt destul de înalt la rândul lui, bine clădit, și chel dintr-o singură lovitură, cu trăsături pronunțate, rotunjite și teșite, cu cearcăne în jurul ochilor care clipeau des, aproape până la caricatură. Dacă puneai acest tic al lui alături cu interpretarea standard pe care o dăm blândeții - ei bine, sunt tot felul de genuri și obiceiuri care se dezvoltă în lume, menite să înșele experiența omenirii. Nu era deloc călcat în picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
felul de treburi mărunte și plictisitoare, așa că o ștergea în oraș. Era genul rebel. Dar oasele îi ieșeau prin piele, dinții îi erau încălecați, vălul nu reușea să ascundă firișoarele tremurânde de păr de pe bărbie și din jurul gurii, creând o caricatură jalnică a ceea ce odinioară fusese chipul nobil și neted al unei doamne. Voiam să mă uit la porți și m-am gândit, De ce nu-ți dau pace în țara asta? Ăsta este Isac care se duce să facă sacrificiul, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
la dimensiuni reduse, atenuate și acoperite de o piele puțin pistruiată, de o paloare rafinată. Trăsăturile familiei Lynch-Gibbon sunt croite pentru bărbați, totdeauna am simțit acest lucru, și, după părerea mea, portretul lui Rosemary, în ciuda drăgălășeniei lui, aduce cu o caricatură. — Bună, bobocule! am spus și am sărutat-o. — Bună, Martin, zise Rosemary fără să zâmbească și fiind în mod evident puțin șocată de ceea ce percepea a fi superficialitate din partea mea. Aduci vești de o mare gravitate, adăugă ea pe când ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
model, trasă linii negre între fâșiile de lut. — De ce sculptorii de azi nu fac asemenea capete? am întrebat. — Nu știu, răspunse Alexander. Noi nu mai credem în natura umană în felul în care credeau vechii greci. Între simbolul schematizat și caricatură nu există nimic. Ceea ce caut eu aici este un fel de eliberare imposibilă. N-are importanță. Am să mă joc mai departe cu el, am să-l chestionez și, până la urmă, poate o să-mi spună ceva. Te invidiez, am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
reușești. Pur și simplu nu mă interesezi îndeajuns. — Semănăm foarte bine, și știi lucrul ăsta. Amândoi suntem demoni, tu ești unul mare și eu unul mic. Și demonii mari îi fac pe cei mici să țipe. Mă urăști pentru că sunt caricatura ta, nu-i așa? Nu te urăsc. — Cum poți trata cu asemenea dispreț o făptură umană? Ți-am fost elev, asta nu înseamnă nimic pentru tine? Nu poți nici măcar reacționa? Ți-ai pierdut tot focul? — Doresc... — Am împins mașina? Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și a tăcerii mele... sunt de condamnat. Așa încât, într-un fel, George are dreptate și își poate repeta acest lucru. Dar modul în care a prefăcut totul într-o armă împotriva mea - o armă silențioasă, malefică - e înfricoșător, e o caricatură a unei condamnări, este exact opusul reacției pe care ar fi presupus-o dragostea și mila. Deci, privind obiectiv lucrurile, tu ești vinovată și George are dreptate; numai felul în care reacționează el este absolut greșit. Da. Și ceea ce numești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
-i servi, dar, de fapt, cel mai adesea îi deservesc. Paradoxal, eu aș spune că Diogene nu era cinic, nici Aristip hedonist, dacă ne limităm la neînțelegerile și aproximările asociate cel mai adesea cuvintelor și numelor proprii reduse la niște caricaturi. Astfel încât greșesc cei care-i cantonează pe Diogene și pe Aristip în rolul de mici socratici, sau chiar de socratici minori. Ca și Socrate, și în aceeași măsură ca el, cei doi concentrează o putere de foc considerabilă dacă sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
reputație a hedonistului îieri ca și astăzi) face din el un personaj cusurgiu, afemeiat, mâncău, băutor, amoral, imoral, necumpătat, trăind plăcerea fără amestecul conștiinței, asemeni unui animal lipsit de orice simț moral și de orice considerație pentru aproapele său. Această caricatură îi amuză pe cei care vor să se dispenseze astfel de o analiză, de o critică și de un real efort de reflecție asupra unui corpus căruia îi refuză până și dreptul de a fi așa ceva. Pe scena socratică se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
se schimbă cu timpul: ceea ce afirmă Diogene Laerțiu la trei secole după Hristos diferă uneori de fragmentele din doxologia stoiciă - din Cicero îndeosebi - ori din patrologia greacă sau latină: Lactanțiu, Grigore din Nazianz și Augustin însuși practică în mod intenționat caricatura: ei îl recuză pe Aristip în totalitatea lui, ca vinovat de a fi un învățător într-ale plăcerii pentru prea mulți oameni de pe acest pământ, apoi de a fi justificat și legitimat dezmățul, luxura, viciul animalic și grosier. Lipsesc nuanțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
dintre filosofii hedoniști ai Antichității, contemporani cu Platon sau anteriori lui, a susținut această teză a rutului animal pentru a califica excelența plăcerii? Nimeni în afară de polemiștii preocupați să evite lectura textelor și examinarea argumentelor demne de acest nume. -3Dincolo de caricatură. Platon forțează nota, și o știe. Boxer, luptător și polemist de rea-credință, aici ca și în altă parte, el caricaturizează poziții filosofice pe care le cunoaște pentru a evita să le critice în mod serios și nu le dă interlocutorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
sau al lui Gorgias, figuri istorice confirmate înrolate în teatralizarea platoniciană? Nu vom ști niciodată de ce Democrit materialistul și Aristip hedonistul, cei doi mari dușmani teoretici ai lui Platon, nu figurează nicăieri în operă ca interlocutori credibili... închiși în această caricatură, cei doi hedoniști de paie - Philebos și Protarh - nu merită, evident, nici o clipă de osteneală... Dacă trebuie să suporte reproșul de a fi celebrat animalul ca model filosofic, dacă trebuie să rămână muți în fața abilității dialectice și pline de viclenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
artificiale și facultative, și totuși bogate în potențialități hedoniste. Epicuriene chiar: a restaura o ordine, a crea o armonie, a construi o seninătate, a-ți desăvârși ataraxia... -10- Plăcerea hedonismului ascetic. Plăcerea austeră a lui Epicur lasă mult înapoia ei caricaturile. El însuși a avut grijă să precizeze tot ce separă această definiție a plăcerii ca produs al ascezei de abandonul grosier în seama satisfacțiilor animalice și triviale. Cum a putut deveni contrasensul adevăr până acolo încât dicționarul să cauționeze două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
cu caltaboși și cârnați, Priapii din aluat dulce, vinul de Falerne băut din cupe de argint masiv, totul încoronat, în final, de întrebuințarea unor penisuri artificiale confecționate din piele și frecate cu piper măcinat și urzică pisată ca în Satiricon. Caricatura discipolilor lui Epicur care se dedau la ospețe și dezmățuri gen Trimalchio, în care erai obligat să vomiți ca să poți apoi s-o iei de la capăt cu îndestularea pântecelui, ne scutește să cercetăm mai îndeaproape: în Grădină, ca și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
continue drumul spre Grădină... -16- Un cuplu ataraxic. Aceste versuri faimoase și această condamnare a iubirii-pasiune sunt reținute cel mai adesea din Lucrețiu, considerându-se că ele reprezintă pur și simplu o desconsiderare a iubirii. Pentru a merge în sensul caricaturii obișnuite - Lucrețiu pesimist -, sunt ignorate cele câteva versuri care contrabalansează această incriminare radicală a patologiei amoroase în favoarea unei celebrări a iubirii sub altă formă, cea a cuplului ce trăiește o poveste în care se întoarce spatele dezlănțuirilor furioase ale pasiunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
bucuria unui film, un Crăciun, aceiași prieteni. Și bătrânețea, și suferința, și boala, tot ceea ce-ți rezervă viața - nu doar clipele fericite ale așteptării și ale pasiunii, care nu Înseamnă viață, ci doar o soluție diluată a acesteia, o caricatură. Dar Dario n-o făcuse. Amâna mereu. La Început cu un pretext, mai apoi chiar fără el. Iar acum nu mai era doar un obscur jurnalist al unei televiziuni particulare, ci devenise Mister Verità, cel pe care oamenii Îl recunoșteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Culturale Române, 1993, p. 129 și urm. • „Expres International“, București, an II, nr. 14, 10-16 aprilie 1991. • Observațiile lui N. Iorga ne atrag atenția. El scria despre „Lenin, sfântul sovietic“ și despre Revoluția rusă [cea din octombrie] ca de o caricatură a Revoluției franceze din 1789. Observația este cu atât mai interesantă cu cât Iorga, și sub influența altor autori între care Thomas Carlyle, vedea în revoluții (inclusiv și în Revoluția franceză) mai mult vocația de a distruge (Generalități cu privire la studiile
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
naționalsocialismului se datorește unui complex de factori care merită o analiză specială. Indubitabil, în opinia noastră, există în setul acestor factori și reacția față de tipul sovietic de internaționalism. disponibilitatea lui N. Iorga ca, proiectând lumini contemporane asupra trecutului, plecând de la „caricatura rusă“, să-și schimbe judecata asupra Revoluției franceze. Și încă un aspect: că Revoluția rusă ar fi fost făcută de neruși, între care enumeră și evreii. Problema a devenit controversată în epocă. Se știe că propaganda Germaniei național socialiste a
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]