2,172 matches
-
ia tot mai mult spre gri deschis. Dezamăgire. Iar cercetările pentru găsirea adevăratei vaci roșcate salvatoare au fost reluate. Și toate acestea se petrec în secolul al XXI-lea, sub egida prestigiului unor oameni inteligenți, informatizați și hiperconectați. Lumea se consolează gândindu-se că acești lunatici sunt niște excentrici, niște marginali. Eu unul cred că sunt revelatori ai unei personalități de bază. Ei călătoresc într-un omnibuz care vrea s-o ia înaintea trenului în care-i îmbarcată lumea noastră, și
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
Astăzi, deploră cârtitorul meu, e suficient să apari o dată la televizor pentru a fi considerat savant, închipuiți-vă! Acest El-Kardawi apare ca și cum ar fi scris cincizeci de lucrări! Ce epocă!" În jurul lui, tinerii izbucnesc în râs: cam demodat bătrânul! Îl consolez, mărturisindu-i că și noi, necredincioșii, din Occidentul nostru în debandadă, a trebuit să luăm act de schimbarea de dinastie: autoritățile noastre intelectuale și morale sunt acum autorii de scheciuri, actorii și cântăreții (pun totul la genul masculin ca să nu
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
vă spun ce anume a contat pentru mine personal. Atunci când mergeam s-o vedem pe mama vreunui martir pentru a-i aduce la cunoștină moartea fiului ei, noi marxiștii, progresiștii, nu prea știam ce să-i spunem pentru a o consola. Eram total descumpăniți în fața morții. Organizam noi niște funeralii, dar ceva nu prea era în ordine. Acum știu ce am de spus într-o asemenea situație, știu care-s vorbele de îmbărbătare. "Fiul tău te așteaptă în paradis. Pentru el
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
prințese siriene și ale familiei acesteia). Toate aceste locuri consacrate fac parte din domeniul național. Meritul donației de la Emmaus revine mărinimiei marelui vizir Ali Pașa și sultanului, care voiau să ne despăgubească pentru un jaf comis de greci și să consoleze Franța pentru înfrângerea de la Sedan. Contele de Vogüé, ambasadorul nostru la Constantinopl, s-a bătut ca un leu pentru a obține această donație. Scenă destul de exotică, să-l vezi pe consulul Franței întâmpinat în prag cu agheasmă, pe același sărutând
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
cenzor fățarnic, necredincios dezgustat, frate*! Căci cu Țara Sfântă, lucrurile stau cam așa; dacă nu te duci tu la ea, poți fi sigur că va veni ea la tine. Herman Melville era nu dezamăgit mai discret, dar mai ușor de consolat atunci când încredința acest pronostic jurnalului său intim: "Nicio țară nu va risipi previziunile romantice mai repede ca Palestina și înainte de toate, Ierusalimul. Pentru unii, decepția merge până la îngrețoșare". El imputa dezamăgirea pe care i-o inspira Palestina în 1857 își
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
acestea rezultă că Ierusalimul ceresc nu va coborî niciodată intact din tării, fie aventura cu o lanternă de buzunar în subteranele puțin frecventate ale turnului Babel al nostru. Există acolo, pentru înțelegerea lucrurilor, un mic moment de fericire care ne consolează că ne-am jucat de-a Sisifii din tată în fiu, până la stingerea luminilor, alergând toată viața după mirajul unei fericiri plenare și fără restricții. După Înălțarea la Ceruri, când Isus s-a despărțit de ei, apostolii "s-au întors
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
73 Teatrul municipal. 74 Căsătorită cu Arhiducele Franz-Ferdinand și numită Ducesă de Hohenberg, a fost ucisă cu el, de Prinkipo, la Sarajevo, la 28 iunie 1914. 75 Cavalerul și mai apoi Baronul von Neipperg a fost consilierul văduvii lui Napoleon, consolată cu titlul de Ducesă de Parma, înainte de a se căsători cu ea. Pe italienește, Neipperg face Montenuovo. 76 Nobili străini cu titluri germane, cum au fost, e.g. Brâncovenii, o ramură a familiei Rosetti, una a familiei Bălăceanu etc. 77 Cea
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
acasă, mă ocupam de problemele lor casnice, călcam rufe, spălam vase, scuturam covoarele, ștergeam praful, cu gândul că ei împreună vor înțelege rostul familiei și o vor consolida, spre folosul copiilor, acum vestea m-a doborât, și, în loc să-l încurajez consolându-l, am început să plâng. După ce m-am liniștit, am rămas de vorbă mai bine de un ceas. Apoi, Dan a plecat acasă. N-a mai găsit pe nimeni. Lucrurile principale, hainele, lenjeria, jucăriile fetițelor, totul-totul era luat din camerele
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
cu conștiința împăcată: așa e jocul, așa i s-a spus. Nu poți anticipa reacțiile unui astfel de ins. Ba te privește complice, ba îți evită, abstras, căutătura. Uneori, din ce în ce mai rar, e vag stingherit de impura lui coreografie. Dar se consolează repede. Tu ieși, imatur, la bătaie cu criterii private, cu convingeri individuale, cu judecăți „subiective“. El însă e exponentul unui „sistem“, e „om de echipă“, se lasă „ghidat“ de subtile strategii de culise. De aceea, e ticălos cu mândrie. Cu
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
prietenii, cunoscuții pe care-i întâlnea după liberarea sa din spațiul concentraționar în care fusese torționat vreme de șapte ani, încercau să-l atragă în discuții, el prefera să tacă, sau răspundea laconic, aproape niciodată la subiect. Aparent, Remus se consolase în muțenia lui, în ciuda tot răului pe care omenirea i-l făcuse. Și a trecut la rândul lui, atunci când i-a venit sorocul în lumea acelor umbre care-l așteptau. Pe monumentul său funerar din cimitirul din Cârța, sub fotografia
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
se află plasat mai prost decât ei în ce privește statutul sau oportunitățile (dar nu numai; vor continua lista cu gradul de inteligență, corectitudinea, frumusețea, sănătatea, și așa mai departe). Pe la 1860, imigranții germani din Statele Unite își deplângeau condiția mizeră, însă se consolau spunându-și singuri că „măcar nu suntem ca irlandezii”. Irlandezii, desigur, își aleseseră propriul lor grup față de care se simțeau superiori. Aceia care sunt percepuți drept marginali, fie de către cunoștințe, fie de către grupurile sociale, sunt mult mai expuși abuzului, inclusiv
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
de anul 1983 pe care l-am dorit bun. Avem încredere că am pășit într-un an nou mai bogat în împliniri pentru țară și pentru noi. Cred că în vara anului 1984 voi veni pe la tine să ne mai consolăm unul pe altul, cu mult drag și dor, Iliuță și Lorica. * Sfatul colegului sau Iliuță de a rămâne la el acasă în văduvia care i-o lăsase Domnul cu atâta dărnicie și destul de precoce - după 43 de ani de conviețuire
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
282 pe dragostea rudelor, în special a copiilor, pe stima și aprecierea prietenilor și cunoscuților, ca și pe iubirea și respectul celor pe care i-ai îndrumat atâta timp în școală. Pentru dureroasa pierdere ce ai suferit, trebuie să te consolezi cu convingerea ce domnește în întregul univers că ceea ce s-a întâmplat, este în firea lucrurilor: odată ce ți-ai făcut intrarea în viață, te și îndrepți, cu pași mai repezi sau mai înceți, spre ieșire. Din partea mea și a soției
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
patrie, în Spania lui Franco? Conținuturile limbii materne fiind îndreptate împotriva vieții sale. Constatarea lui Semprun: „Patria e conținutul a ceea ce se vorbește“ invită la reflecție, în loc ca, ajungând în punctul cel mai nefericit al existenței, să caute să te consoleze cu patria. Oare câți iranieni nu sunt și azi aruncați în pușcărie pentru o singură propoziție în persană? Câți chinezi, cubanezi, nord-coreeni, irakieni nu reușesc nici măcar o clipă să se simtă la ei acasă în limba lor maternă? și cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
mai necăji. Cu cât mă încuraja mai mult, cu atât mă simțeam mai neputincios. Mă apăsa pur și simplu pe suflet. Știu că citisem cândva că un penis moale poate fi mai plăcut decât unul tare, dar asta nu mă consola deloc în împrejurările date. — Când te-ai culcat ultima oară cu o femeie? întrebă ea. — Cu vreo două săptămâni în urmă, am răspuns, după ce am scotocit bine în cutia cu amintiri. — Atunci a fost totul în regulă? — Bineînțeles. Aveam impresia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
îndreptat direct spre mine lăsându-și privirea-i dulce și pătrunzătoare asupra mea. Eu m-am aruncat în genunchi și am încercat să bolborosesc: „Oh, don Bosco! Eu sunt zero și mizerie!“, iar el, cu un zâmbet binevoitor, m-a consolat: „Zero și mizerie? Condiții bune, condiții bune!“. La drept vorbind, eu eram conștient că nu valorez nimic, că sunt un „zero“ și datorită evaluărilor negative repetate ce mi-au fost date de profesorii seminarului episcopal. Acum începeam să înțeleg de ce
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
clasificări. Odată, la proba scrisă de greacă, și-a copiat tema de la colegul său. Referatul colegului a fost catalogat de 9 și al lui numai de 6. «Probabil, acea greacă binecuvântată, nu reușeam nici măcar să o copii bine!», spunea el, consolând un tânăr seminarist care avea anumite dificultăți pentru studiu. Altă dată, prevăzând ascultarea de la limba greacă, și-a scris pe palma mâinii unele terminații verbale. Profesorul, don Luigi Bianchi, alertat de privirile furișate repetat și de încurcătura lui Calabria: «Nu
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
Contele Perez, care devenise de-acum un oaspete obișnuit al familiei Calabria, l-a găsit așezat în biroul său, cu capul plecat în mâini și cu ochii înroșiți de plâns. Se ruga în șoaptă. Prietenul Francesco a încercat să-l consoleze și să-i dea speranță. Nepoata Marcellina, care a fost chemată să se îngrijească de bunica Angela, se mișca între camera bolnavei și bucătărie. Din când în când privea pe furiș în biroul unchiului preot. Întinzându-și urechile din curiozitate
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
după ce a recopiat scrisoarea în caietul său personal, a distrus originalul. Careva l-a definit pe don Calabria «omul expert în durere». Experimentând-o și gustând-o personal, în fiecare zi, reușea să găsească cuvintele cele mai potrivite pentru a consola și atinge sufletul celui ce suferea. «Suferința, dacă e acceptată cu spirit de credință, este o monedă prețioasă cu care putem cumpăra haruri pentru noi înșine și pentru alții». Sfânta Scriptură i-a revelat că durerea a intrat în lume
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
mai sărac dintre săraci, omul care se proclama zero și mizerie», i-a fost încredințată o misiune specială. Fericitul cardinal Schuster îi scria lui don Calabria: «Eu cred că Domnul vă dă acum această misiune specială: să suferiți pentru Biserică. Consolați-vă totuși: după Pătimire, vine Învierea. Ce privilegiu e cel al pătimirii! Dumnezeu îl dă doar câtorva dintre puținii săi prieteni. Azi Biserica trece printr-o perioadă de martiriu în Orient [Europa de est] și printr-o criză periculoasă în Occident. Numai
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
și la anumite manifestări patologice. La 11 ani s-a îmbolnăvit grav. Era în pericol de moarte. Mama, care a pierdut deja patru copiii destul de mici, se temea că îl va pierde și pe acesta din urmă. Bătrâna Masina o consola spunându-i că: Se va vindeca și Domnul îl va folosi pentru a face lucruri deosebite». S-a vindecat și a crescut, fără a mai acuza alte boli de importanță deosebită. Spre 19 ani, după cum am amintit, i se întâmpla
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
au fost interzise (părinții obosiți au pledat pentru un compromis: „doar un pic înfricoșător?“ - care a fost respins). Asta l-a dezamăgit profund pe Robby, așa că în timp ce Jayne verifica paharele care fuseseră în spălătorul de vase, am încercat să-mi consolez fiul. La modul părintesc, l-am asigurat că a merge necostumat era probabil în interesul tuturor, oferindu-i ca exemplu povestea propriei mele experiențe de Halloween din clasa a șaptea, când m-am dus la școală ca Vampirul Sângeros și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
șoricelul mort, și geamul deschis. Jayne oftă în momentul în care intră în camera lui Sarah, unde Wendy tocmai o culcase. Sub plapuma de nuanța lavandei, Sarah ținea în brațe păpușa aceea îngrozitoare, cu fața scăldată în lacrimi. M-am consolat cu faptul că în cele din urmă lacrimile vor înceta, dar cum puteam s-o întreb în acel moment cum ajunsese chestia aia din camera lui Robby în brațele ei în tot acel timp? - Mami! exclamă Sarah, cu vocea tremurându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
cine ești. Asta m-a forțat să vorbesc rapid. - Terby nu există cu adevărat, iubito. Nu e o pasăre adevărată. Nu e vie. Eram foarte conștient că mă uitam urât la păpușă, dând din cap ușor, ca și cum m-aș fi consolat singur. Sarah o duse din nou la ureche de parcă asta i-ar fi cerut să facă. M-am abținut să i-o smulg din brațe (îi simțeam mirosul păcătos) atunci când se ridică în capul oaselor ca să asculte mai bine ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
sa. Robby continuă să plângă până când hohotele se calmară, apoi se trase, roșu la față, epuizat. Dar plânsul îl potopi din nou, forțându-l să se aplece înainte, fața în palme, furios pe lacrimile lui, când am încercat să-l consolez. Își luă fața dintre palme după ce încetase să mai plângă și mă privi cu un soi de tandrețe, iar atunci l-am crezut că nu-mi ascundea nici un secret. În acel moment lumea era a mea. Nu mai eram personajul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]