1,814 matches
-
sunt echivalente cu Stâncășenii. În cele ce urmează vom demonstra că Stâncășenii au, totuși, o vechime apreciabilă și un trecut onorabil. Există o mărturie din anul 1528, sprijinită pe un document semnat de Petru, domnul Moldovei, prin care întărește o danie din satul Măcrești, sat dispărut, dar care a fost localizat de Gh.Ghibănescu (în Surete și izvoade, vol.I, p.362) pe baza unei notițe a diaconului Pelin din Voinești, în care specifică "Măcreștii sunt pe Iezer de la Ruși mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
Clopotele Athos-ului, note de călătorie"; 2001 "Răstigniri", versuri în colecția "Scriitori buzoieni"; În pregătire: "Tristețe târzie", volum de versuri cu ocazia împlinirii a 70 de ani; 2005 reeditarea volumului "Clopotele Athos-ului"; 2007 "Spovedania unui colecționar de artă"; 2007 "Danie", Joc și buna-voie", Cuvinte de folos", " Gânduri la un dar de preț din ziua de azi" adunate și rânduite de Artur Silvestri. Fundația Culturală "Marieta și Chiriac Bucur" Înființată în aprilie 1996, la sugestia scriitorului Marin Sorescu; Membrii fondatori: sculptorii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
de a doua vocale a, ceea ce asigură o anume ritmicitate și valoare fonetică simetrică, fiind în acord și cu aparatul fonator al slavilor. Vom găsi de aceea în documentele vremii din arhiva românească, ori la Muntele Athos, în actele de danii ale domnitorilor, mențiuni precum - Io Ștefan cel Mare, Domn al Țării Moldo - Vlahiei, sau Transilvania amintită ca Țara Ungro-Vlahiei. Slavii din nord, rușii, ucrainenii le spuneau volohi pentru că sunetul l urmat de vocala o are ca punct de articulare în
C?teva considera?ii privind legea fundamental? a comodit??ii ?n vorbire - factor important ?n evolu?ia ?i continuitatea limbii rom?ne by Maria Ciornei () [Corola-publishinghouse/Science/83669_a_84994]
-
ce subliniază aici acest cu de-adinsul. Este, oare, o sugestie de nuanță politică religioasă, cu referire la strategiile calvine? Rămâne un răspuns de căutat într-o altă cercetare. Deocamdată, focalizăm imaginea cărții-"pomană neuitată în veaci": act de milostenie, ofrandă, danie binecuvântată 83 prin care cel ce dăruiește (domn, boier, neguțător înstărit, tipograf ori prelat) este, ca în predoslovia la Tâlcuirea Liturghiei, Iași, 1697, a Hatmanului Lupu Bogdan, semănătoriu de-nțelepciune. Și, tot aici, notăm remarcabila strategie a enumerării elogioase a
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
În Ioan Bianu, Nerva Hodoș, Dan Simonescu, Bibliografia românească veche. 1508-1830, Edițiunea Academiei Române București, 1903-1944, notată în continuare cu BRV și numărul volumului: BRV I, pp. 144-147. 61 În Noul Testament, Bălgrad, 1648, metafora cărții-dar apare și cu sens invers, de danie binecuvântată, întoarsă, prin celălalt, către Dumnezeu: "pomană neuitată în veaci". 62 Carte românească de învățătură, 1646, ed.cit. p.37. 63 Predoslovia Mitropolitului Ștefan al Ungrovlahiei la Mystirio, Târgoviște, 1651, în BRV I, pp. 178-183. 64 Sfânta și dumnezeiasca Evanghelie
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
inimi ca grâul din ogor”, năzuință ce poate fi privită și ca un crez poetic orientat spre colectivitate. Un asemenea crez pare să răzbată din piesele primului ciclu din Umbre și lespezi, intitulate Vis străbun, Așa era tata, Țăran, Plugar, Danie străveche. Revelația atavismelor țărănești, a legăturii cu predecesorii, a identificării cu ei se asociază întrucâtva și cu ideea „testamentului” arghezian. Distanțarea se produce curând, căci strămoșul trăind în urmaș, și „legământul” său („vis străbun”, „danie străveche”) sunt simțite mai puțin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
Așa era tata, Țăran, Plugar, Danie străveche. Revelația atavismelor țărănești, a legăturii cu predecesorii, a identificării cu ei se asociază întrucâtva și cu ideea „testamentului” arghezian. Distanțarea se produce curând, căci strămoșul trăind în urmaș, și „legământul” său („vis străbun”, „danie străveche”) sunt simțite mai puțin ca o comoară și un izvor de energie și dârzenie, cât ca o piedică în calea durării „visului nou”, o enigmă („un alfabet vechi, neînțeles”) ce „farmecă”, dar și obligă la veghe îndelungată, „cu ochiul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
a spăla păcatele și greșelile”, „a purifica”. Darul nu se măsoară comercial. Poate fi un gest amical, o vorbă bună adresată oricui. Însă „marea regulă a tuturor regulilor”, obligația majoră căreia i se subordonează toate celelalte, rămâne, în materie de danie (fie ea prescrisă sau voluntară), „gratuitatea gestului”, faptul de a nu precupeți ceea ce dai, de a nu aștepta răsplată și, mai ales, de a nu cere sub nici o formă „dobândirea unui beneficiu”. Esențial este a nu se dărui ceva de
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
care punea Sfântul Mormânt sub autoritatea patriarhului grec. în protest se făcea referire și la desele lucrări de reparație la Biserica Sfântului Mormânt, executate exclusiv de ortodocși prin subscripții adresate credincionșilor de acest rit din întregul Imperiu otoman sau prin danii și contribuții ale familiilor domnitoare din răsăritul Europei, între care și țările române. Ultimile asemenea lucrări avuseseră loc după incendiul din 1808. Pentru necesități legate de obținerea majorității parlamentare, la insistentele Partidului catolic, guvernul lui Ludovic Filip a pus această
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
am neglijat o clipă promisiunea. Le trimit recomandată expres, în speranța că vor ajunge la timp: „Galeria oamenilor de seamă” (exterior); panoul folcloriștilor; panoul actorilor Jules Cazaban și Gr. Vasiliu-Birlic; panoul Nicolae Labiș; manuscris Anton Holban (note la romanul Jocurile Daniei); manuscris M. Sadoveanu din romanul Însemnările lui Neculai Manea; manuscris Eugen Lovinescu (din romanul Mite). Nu știu în ce măsură vor satisface așteptările Dv. Este tot ce am putut face, pe cont propriu, apelând la un cetățean care a binevoit să vină
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
apărătorii mei. Am avut, într-adevăr, dureri mai mari, dar această grozăvie e picătura care depășește marginea paharului. O consolare? În ziua de 24 mai la postul de Radio II, la ora 1430, la „Viața cărților” prezintă Ileana Corbea „Jocurile Daniei” cu o introducere de Mihai Gafița (volumul va apare curând, la Editura „Cartea Românească” cu o postfață de M. Gafița). Aceeași emisiune „Viața 546 Coca Codreanu, logodnica lui Anton Holban. A fost și secretara lui, dactilografiindu-i scrierile. 547 Pentru
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
Holban, apărute la „Minerva”, București, 1970-1975. 424 cărților” se va repeta și în ziua de 26 mai pe postul I la ora 930. (Ce coincidență: în ziua procesului pt. Mirel!549) La această emisiune se va citi finalul romanului „Jocurile Daniei”, din care îți trimit un exemplar. Oare am căpătat iertare din partea matale pentru neglijența mea ? îți mulțumesc din inimă. Deasemenea pentru fotografia pietrei funerare 550. N-am uitat cererea matale pentru „Manuscriptum”, dar cu toții am fost uluiți și antrenați de
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
am fost uluiți și antrenați de ticăloșia oamenilor și-ți vom satisface dorința, după limpezirea apelor. De altfel Florescu va scrie un articol la „Manuscriptum” despre volumul d-nei E.B., unde va dezvălui multe mistere. Tot Florescu este și editorul „Jocurilor” (Daniei, n.E.D.) cu o prefață, note, comentarii. Acum mă adresez cu o rugăminte, care va fi în sprijinul apărării mele: te rog mult fii bun și caută manuscrisul romanului „Ioana” de A.H., care a ajuns din greșeala mea la Muzeul
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
una cu rolul de baptisteriu, în sfîrșit, cu influența sa asupra parohiilor de țară. Influența corpului episcopal este atît de mare, încît regii barbari se străduiesc prin toate mijloacele să și-i apropie. În Galia francă, regele creștin copleșește cu danii sanctuarele și acordă domeniilor bisericești privilegiul imunității fiscale. Și totuși, chiar în Galia, unde unitatea religioasă a fost păstrată grație convertirii precoce a francilor la catolicism, situația Bisericii se degradează în secolul al VI-lea. Într-adevăr, Clovis și urmașii
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
scrie Diaconovici Loga - „a mai scoate și din alte limbi, apoi a le da la tipariu să nu întârziem”, căci „tot insul e îndatorat după puterile sale să dea mână de ajutoriu; că așa se zidește altariul neamului și din daniile a mai multora se aduc jertvele luminării...”. Și, grăitor este faptul că el acționează în acest sens. Volumele lui îmbină moștenirea trecutului cu tendințele pedagogice ale epocii, arătând că nimic nu-i este indiferent, de la cultivarea limbii materne și înfăptuirea
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
o bisericuță din lemn, nu se știe dacă nu chiar pe locul alteia străvechi. La rândul său, domnitorul binecredincios și martir, Constantin Brâncoveanu zidește pe locul bisericuței lui Preda Brâncoveanu, în jurul anului 1696, o biserică frumoasă din piatră, organizând, cu danii de pădure și pășune pentru vite, o mănăstire și un palat brâncovenesc în Sâmbăta de Sus. Vitregia timpurilor, neînțelegerea și înverșunarea stăpânirii străine au dus la dărâmarea mănăstirii Brâncoveanu în 1785, spre jalea întregii comunități de credincioși ai satelor din
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
de a face, între sine și persoana iubită, un nod care nu se desface. (8) "Intermitențele inimii" răsună, în romanele lui Anton Holban, cu ecou proustian. Printre apropierile declarate, se găsește motivul ce va conferi o structură romanului postum Jocurile Daniei ("iubita ta la telefon", reține Holban toposul), apărut în volumul pe care îl avem deschis la partea a II-a, cap. I: Albertine au téléphone. Dinspre zilele și nopțile suferinței claustrate vin asocieri: la Balbec, tot la marginea mării, personajul
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
mănăstiri au început să funcționeze și așezăminte sociale pentru cei săraci, pentru suferinzi, pentru neajutorați etc. Poate fi amintit voievodul Ștefan cel Mare (1457-1504), care a ctitorit numeroase biserici și mănăstiri, el însuși fiind un postitor și unul care făcea danii și milostenii. În secolul al XVIII-lea, spătarul Mihai Ghica și clucerul Colțea (care au înființat și "Fundația Colțea") au ctitorit o mănăstire cu primul spital din Țara Românească, având o capacitate de 24 de paturi. La această mănăstire, pe lângă
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
ipisoc din 7016 (1508) de la Bogdan Vodă “adus pentru moșia Ivănești a agăi Ioan Carp“. Totuși, în 1585 martie 25 găsim satul Ivănești cu moară pe Șacovăț întărit de Petru Voievod lui Gheorghe, fost mare logofăt, care avea ipisoc de danie de la Ioan. Hotarele erau: prisaca Costinesei, Glodurile, Ulmi, prisaca Ursoaiei, Jigoreni, Mirești. Am identificat un Carp Lungul În Țibănești , amintitul fiu a lui Petre Brudur, În anul 1658. însă acesta vinde Țibăneștiul lui Mecula, ca apoi în 1685 să găsim
Consideraţii etno-geografice asupra procesului de locuire pe teritoriul comunei Ţibăneşti by Margareta Negrea Văcăriţa. () [Corola-publishinghouse/Science/669_a_1288]
-
orașului Dărmănești. Multă vreme a existat aici un schit, ceea ce explică prezența în documente a toponimelor Schitul și Mitocul, urmate de determinantul Lapoș. De câteva ori, apare cu numele Purcărețul. Întâia oară, în 1737, este consemnat într-un act de danie o poiană « sub muntele Lapoș », iar la 22 ianuarie 1754 este înregistrat « Schitul Lapoș « , menționat și în anii 1755, 1757, 1758, 1759. Ca sat, apare pentru prima dată la 12 martie 1834. În 1838 existau doar 51 de locuitori, pentru ca
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]
-
Mielului. Un document din timpul lui Alexandru cel Bun (1400 - 1432) menționează pentru prima dată satul Onești, iar la 14 decembrie 1458, Ștefan cel Mare întărește mănăstirii Bistrița “cutul Onești”, același voievod dăruind satul lui Duma pârcălab, prin actul de danie de la 15 aprilie 1488. Cu forma Onești, localitatea este menționată de foarte multe ori, printre altele, la 30 martie 1546, 18 martie 1657, 1 august 1668, 22 august 1690, 1 septembrie 1720, 30 aprilie 1739, 31 iulie 1849 (aici apare
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]
-
p. 310 -332). Prima atestare documentară datează din 15 martie 1410, când Alexandru cel Bun dăruiește satul Stoenești de la Vâlcica pe Trotuș. Următoarele două documente, din 17 noiembrie 1502 și 2 februarie 1503, aparținând lui Ștefan cel Mare, notează o danie de drobi de sare din ocna de la Trotuș și sarea de la Ocnă, dăruită mănăstirii Putna. Acest din urmă toponim, cu forma de singular sau plural, apare până la 19 octombrie 1656, când este utilizat numele de loc compus Târgul Ocnei, alături de
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]
-
Cișmea, Pârâul Morii cu La Gârlă ș.a. Dar, din punct de vedere lingvistic, cel mai important aspect îl constituie variația formală, în timp, în special a numelor de localități, așa cum poate fi constatată în documentele cancelariei domnești, în actele de danie, în cele de vânzare - cumpărare, ca și din hărțile militare sau silvice. Aici pot fi anexate și variantele unor nume din documentele redactate în limbi străine (latină, germană, maghiară - mai ales, franceză și italiană). Uneori, o localitate apare cu același
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]
-
urmașul său la stăpânire în Bârzești și Bănești, în secolul al XVIII-lea, Ioniță Cuza, care va adăuga alt sat vecin la domeniul lor, anume Dobrosloveștii. Ioniță Cuza, pe când era mare stolnic, la 1 ianuarie 1762 reușește să capete prin danie de la Safta Racleș, fata vornicului de poartă Neculai Tiron, toate părțile acesteia din moșiile Bârzești, Liudești, Bănești, Tăcmănești și Podeni, toate sate vecine, pe care Safta le avea moștenire de la „tatăl mieu Neculaiu Tiron vornic de poartă”, dar, mai ales
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
corectitudinea acțiunilor rituale, și nu profunzimea credinței, ceea ce explică marea capacitate de adaptare a ortodoxiei la nevoile fiecăruia. Religia practicată de oamenii de afaceri nu intră astfel în contradicție cu doctrina ortodoxă și permite integrarea lor în comunitate. Contribuția caritabilă (dania și ajutoarele în bani) pentru biserici și mănăstiri este una dintre formele cele mai răspândite de penitență printre aceștia, văzută ca o datorie personală esențială pentru a obține iertarea păcatelor. Acest tip de atitudine s-ar înscrie, în viziunea lui
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]