1,556 matches
-
firesc de a rămîne singuri. Steinhardt e salutar în singurătate, fiind prin excelență un scriitor de interior, de mocnire pe dinăuntru și de așezare pe dedesubt. De aceea îl citești atunci cînd vrei să dai prin sită nisipul zilelor și deșertăciunea lor, molipsindu-te de un spirit care știe să însuflețească emoții largi, de melancolie grea și de predispoziții subtile. În schimb, nu vei găsi la el nimic din voința de a-și sufoca cititorul cu pledoarii logice și demonstrații ideologice
Un autor de interior by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6639_a_7964]
-
un domeniu (publicistic) în care îi lipsește harul." Dar pe sine se cruță? ,Jurnalul mă decepționează, e tern, lipsit de sevă, de evenimente. îmi folosește doar ca aide-mémoir. îl port cu mine ca pe o povară". Și iar: ,Jurnalul, ce deșertăciune! Conviețuiesc cu el de patruzeci de ani, o căsătorie jalnică, uzată." De unde problema continuării. în timpul comunismului ,scriam cu disperare, sub ghilotină, purtam în mine (inconștient) seducția delincvenței, a fructului oprit, a riscului. Notațiile, astăzi, au devenit un fel de contabilitate
Diaristul prin vârste by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/10999_a_12324]
-
Mai degrabă, a fost un lungmetraj care m-a lăsat cu ochii în soare. Și cu sare în ei. Când vezi începutul, prevezi din primele cinci minute că va fi ,o poveste de parvenire" în genul Rebecca Sharp din Bâlciul deșertăciunilor. Asta pentru că arareori găsești un irlandez sărac, de pe fundul societății (ar vrea filmul să crezi) ca și Chris Wilton (Jonathan Rhys-Meyers), care să articuleze o engleză cu un asemenea accent ,posh metropolitan". Oricine are o coastă de anglofil în el
Woody, du-te și te culcă by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/10911_a_12236]
-
ca și porcii? Să fii bruiat de grohăitul și agitația rîtului lor în troacă? Două perspective diferite, două situări diferite, două modalități de a fi privit și de a privi: Bruscon și Hangiul. Amîndouă, împreună, paradoxul în care trăim, nimicnicia, deșertăciunea, zădărnicia. Aproape două ore, un actor, Bruscon-Iureș se agită, se consumă, se epuizează, se dă de ceasul morții pentru pregătirea reprezentației cu piesa sa, scrisă și jucată de el și de familia lui (vai!) într-un han murdar, într-o
Exercițiul delirului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15753_a_17078]
-
în 1873) ca poet al Egiptului. Și al împăratului care luptă în pierdere. Nu e greu de înțeles de ce Napoleon, sinteză a contrariilor, a aprins imaginația romanticilor, ca și meditația pe trainicele ruine ale piramidelor, veche măsură a micimii și deșertăciunii vechi și noi. Ceva mai surprinzătoare e datarea Epistoliei închinătoare către Mitru Perea, din Țiganiada lui Budai-Deleanu: 18 marț 1812. La Piramidă. În Eghipet. Câteva zile mai devreme, în 12 martie, poemation-ul își găsea forma definitivă, iar nașterea lui, în
Campania din Egipt by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5711_a_7036]
-
fundamental de care suferă cei 240 de contributori ai enciclopediei cronologice este neputința. Ca formă de adorație a periferiei și a nimicului. Se anunță deja, în zece ani, ediția actualizată/revizuită a ceea ce deocamdată e un regretabil accident editorial. O deșertăciune a lutului, ar fi spus Arghezi.
Enciclopedia ignoranței by Aurel Sasu () [Corola-journal/Journalistic/3839_a_5164]
-
lungul timpului. Dar important nu este să vezi cum Cornel Nistorescu, Paul Goma, Michael Shafir ori Ion Bogdan Lefter, din aliați doctrinari și amici mondeni, i-au devenit între timp inamici ideologici sau detractori publici, important e altceva: senzația de deșertăciune pe care o capeți măsu-rînd proporțiile fenomenului, dar o senzație care depășește volumul de față, și chiar și pe autorul lui. Căci e vorba de cît de mișcătoare și neașezată e lumea inte-lec-tua-lilor români, de ușurința cu care încheiem niște
Patetismul și blândețea by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8004_a_9329]
-
multe proiecte dramatice, distruge manuscrise și se desparte pentru totdeauna de încercările poetice. Muzica pare unica salvare artistică. Totuși, debutul din 1978 cu povestirile din Portocale și cascadori avea ceva din toate; căci autorul monta în prozele lui spectacole ale deșertăciunii sociale imediate, și, ce e mai important, el surprindea prin fuziunile înșelătoare dintre poezie, dramaturgie și proză. Punctul culminant îl atinge atunci când vrea să publice romanul Ora păianjenului (1984). Opt referate negative amână apariția cărții - prea subversivă pentru epocă. Obscurul
Despărțiri în game diferite by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3011_a_4336]
-
obnubilări: uităm că tot ce ține de aspectul fenomenal se petrece în tipar circular, de la mișcarea planetelor și pînă la fojgăiala insectelor, și în această roată a timpului, voința popoarelor nu înseamnă nimic. La scară mare, motorul care mișcă bîlciul deșertăciunilor stă în voința din spatele naturii, o voință ale cărei motivații nici geniul nu le poate afla. De aceea e o lipsă de elevație să privești moartea ca pe o tragedie. Ciclul vieții se reia mereu, într-o palingenie din care
Velle non discitur (III) by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3918_a_5243]
-
înger glumeț și băutor de bere, care mai crede în miezul ingenuu și bun ascuns în semeni, deși realitatea îl contrazice mereu. Nu l-am auzit niciodată plîngîndu-se de nedreptate sau ingratitudine la adresa lui, n-are timp și energie pentru asemenea deșertăciuni, altele îi sînt preocupările, altruiste. E prins permanent în proiecte dificile, migăloase și, după avertismentele serioase pe care trupul i le-a dat, grija lui zilnică e să le ducă la bun sfîrșit. "Mai aveam încă de lucru pe aici
O minune de om: Iordan Chimet by Adriana Bittel () [Corola-journal/Journalistic/12310_a_13635]
-
scrierea romanului, dar și felul în care s-a construit dialogul prozei scurte cu poezia din manuscrise (mai ales că Aglaja obișnuia să scrie zilnic). Romanul înfățișează, preluând cuvintele autoarei, tentativa „desprinderii de comportamentul primitiv al familiei ce trăiește o deșertăciune spirituală”. De ce fierbe copilul în mămăligă este povestea unei nubile ce-și construiește ludic antidotul fricii. Într-o familie de circari, mama este „femeia cu părul de oțel”, susținută la înălțime de un soț alcoolic. Sora vitregă, țigancă, liniștește tânăra
Ziduri paradoxale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3184_a_4509]
-
Războiul lumilor - SUA - premieră (15, 19, 21); 19-20. 08 - Ia ghici, cine? - SUA - premieră (15, 17, 19, 21), prețul unui bilet: 4,5 lei, reprezentații V, S, D, L. CARANSEBEȘ: Tineretului: 13-18. 08 - Războiul stelelor - SUA - premieră; 19-20. 08 - Bâlciul deșertăciunilor - SUA - premieră (15, 17, 19, 21), prețul unui bilet: 3,50 lei. ARAD: Dacia: 13-18. 08 - În căutarea tărâmului de nicăieri - SUA - premieră (15, 17, 19, 21); 19-20. 08 - Soacra mea e o scorpie - SUA - prețul unui bilet: 7,00
Agenda2005-33-05-timpul liber () [Corola-journal/Journalistic/284086_a_285415]
-
viața nu-ți îngăduie să stai de o parte și, din foișorul tău, aparat de tăria vanturilor împrejmuitoare, să privești fără să auzi, dar să gusti spectacolul lumii, acela pe care un mare clasic englez îl judeca drept bâlci al deșertăciunilor. De regulă, omul coborât din foișor trece prin stări alternative, sfârșind, daca este filosof, a se mânia pe șine, iar dacă nu, a arunca în dreapta și în stânga anatema, vituperând pe seama rânduielilor, cu finalul regret de a se fi născut prea
Blestematul joc al alternantelor by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17566_a_18891]
-
prima ludicul a fost ceva mai apăsat de natură reflexivă. Flonda i-a contrapus o gravitate inteligent cenzurată, o bunătate protectoare, o aură cristică, uneori poate și de o ușoară autopersiflare, voind să ascundă, dar nu de tot, resemnarea și deșertăciunea împăcării cu o soartă nedreaptă. Vladimir a fost, după cât îmi amintesc, o apariție cu trăiri și mișcări de ceremonial, iluminată de o vibrație pioasă, la fel ca aceea din timpul rostirii rugăciunii, continuu părând că întreabă și se întreabă cu
Așteptare și limită existențială by Ion Cocora () [Corola-journal/Journalistic/8102_a_9427]
-
biată caricatură, obiect al unui spectacol degradant și inutil. Monumentul public și instituțiile ierarhice Dacă am spune, la capătul acestei radiografii, că spațiul artei noastre monumentale este stăpînit de sindromul absolutei dezordini, încă n-am spus nimic. Cele mai grele deșertăciuni, cele mai naive utopii, cele mai lacome chimire, cele mai rafinate lingușeli, cele mai deșănțate avînturi propagandistice și cele mai crispate dorințe de putere se întîlnesc - și se consolidează reciproc - aici. Nu există formațiune politică, organizație cu pretenții reprezentative sau
Negoțul cu eternitatea by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/6533_a_7858]
-
televizorul când l-am văzut pe Domnul Adrian Năstase scăpat cu bine din Germania, vreau să zic de operație și spunând (în traducerea mea liberă): „Aha! V-am prins: ați crezut că scăpați de mine și de ordonanțele de urgență... Deșertăciunea deșărtăciunilor, dragii mei, fiindcă uite-mă-s viu și puternic, precum PSD-ul în sondaje.” Printre suspinele datorate bucuriei revederii și prin pânza disperării din suflet, care începea binefăcător să se destrame, m-am întrebat doar dacă operația ar fi
Sunt un sentimental! by Telefil () [Corola-journal/Journalistic/13604_a_14929]
-
problemă a filosofiei: rostul vieții. Noi, care nu dispunem de harul lui, de a considera iluziile unica realitate, nu putem evita, mai ales spre bătrânețe, teama de zădărnicie și gândul că bâjbâim în absurd. Or, pentru Don Quijote nu există nici deșertăciune, nici absurd! El are un scop precis, de la care nu se abate, oricât ar râde ceilalți de el. De fapt, acest bătrân caraghios ne învață, dacă nu ne repezim să ne amuzăm de forma în care o face, că esențial
Octavian Paler: "Criza valorilor nu bântuie numai la Porțile Orientului" by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10498_a_11823]
-
Două lucruri se opun validării tezei. Primul este precaritatea lingvistică și poetică a majorității postumelor, pătate de greșeli de limbă și de licențe. Al doilea este și mai important: puține imagini sau poeme confirmă plutonicul. Până și amplul poem Panorama deșertăciunilor, din care ediția Maiorescu reia un fragment, este mai degrabă neptunic decât plutonic, arcadian și idilic, inspirat de sudul solar. Nego așează poezia lui Eminescu sub semnul unui vers: „De plânge Demiurgos, doar el aude plânsu-și”. Oare cât de eminescian
Veșnic tânăr și ferice by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4415_a_5740]
-
în culorile cele mai întunecate". Apoi, cu o resemnare vădit contrariata, observă: "Astăzi teatrul este făcut de regizori. Poate că ține de faptul că autorii au distrus un anume limbaj sau l-au epuizat sau i-au dovedit insuficientă și deșertăciunea. Pentru că s-a epuizat cuvîntul, se ajunge la tăcere. Ce poți să mai vorbești după Beckett, care spune totul fără să vorbească. Este motivul pentru care se folosesc corpurile, gesturile, imaginile scenice. Toate acestea înseamnă utilizarea de accesorii care sînt
Convorbiri cu Eugene Ionesco by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17747_a_19072]
-
a căror singură, copleșitoare importanță e să te țină ocupat. Într-alt fel decît în viața-viață, în care trista lor sîcîială chiar contează. Ce altceva era catharsis-ul vechilor amfiteatre, decît eliberarea de patimi, văzîndu-le în toată intensa, învăpăiata lor deșertăciune, în fața oamenilor și a zeilor? Ce altceva e această mascaradă a corsetelor croite bine, pe măsura hainelor, a discreției prevenitoare, a conversației superficiale, a moștenirilor derizorii, ca a muribundului îngrijorat de legatarul unui gramofon, decît un manual liric de dezvățare
Ape grele by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7673_a_8998]
-
ce însoțesc deplasările aparent haotice ale lui Marlowe. Pornit în căutarea aventurii, detectivul nu e doar un căutător al adevărului, un tehnician rece al jocurilor enigmistice. El este posesorul unei minți dubitative, nutrită din vorbele Ecclesiastului, în stilul căruia comentează deșertăciunile lumii intrate în putrefacție morală" (p. 133). Toate afirmațiile criticului român sunt temeinic susținute de elemente din biografia lui Raymond Chandler, fragmente edificatoare din interviurile date de acesta în diverse perioade ale vieții, studiile critice dedicate romanelor sale și, nu
Cui prodest? by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8702_a_10027]
-
trimiteri livrești, ci o nebănuită fermitate morală. Citită cu creionul în mână, cartea își dezvăluie nu numai fondul metafizic (începutul pune în scenă o „lume pe dos”, descrierea deșertului fiind nici mai mult, nici mai puțin decât o anatomie a „deșertăciunii proiectelor faraonice”), ci și resortul antitotalitar: scena în care dincolo de ferestre se zărește gardul de sârmă ghimpată e cât se poate de elocventă. Nu sunt simple speculații. Ion Vartic previne, de altfel, asemenea suspiciuni: „Cititorul meu sceptic (care a citit
Alte chestiuni de conștiință by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2556_a_3881]
-
iar apa a prins s-o ia la vale, pe podele, un firișor subțire și curat, un lichid care se zărea și nu se zărea, fiind alcătuit, printr-un capriciu al chimiei, numai din vise, dezamăgiri, speranțe, răni, presupuneri și deșertăciuni. Herr Strauss, care în miezul ultimei ierni, în ianuarie, în ziua a opta, împlinise treizeci de ani, zicea tot felul de lucruri, nu povestea, nu turuia, zicea pur și simplu că vrea să iasă dintr-o fundătură, că pe lume
Bukarest by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/7909_a_9234]
-
ca epavele sub nisipul adâncurilor. Oameni din țări îndepărtate și soldați îl încremeniseră pe el și întreaga suflare a portului. Soldații veghei de pe malul Bosforului, imaginea tunarilor osmanlâi ce păzeau strâmtoarea și a submarinelor pe sumbrele ape ale Mării Negre, toată deșertăciunea zilelor de umblet zadarnic pe țărm în așteptarea unei flote comerciale, a unor vapoare pline de mărfuri, de comori și de marinari însetați de petreceri, creșteau, prindeau din nou viață în mintea fostului cambuzier. Se târâ până în fotoliul cu sculpturi
Sfârșitul unei lumi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10613_a_11938]
-
înțelegere și de comuniune cu Creația se manifestă prin (su)rîs. Cel ce știe să surîdă locuiește întru generozitatea pe care numai spiritualitatea cristică integrală o poate conferi.“ (p. 12) Autorul nu surîde și nici nu rîde, ci cercetează curios deșertăciunile cetății sau ale bisericii. În totul, Marius Vasileanu nu scrie pentru preoți, ci pentru intelectualii laici care au deschidere spre universul credinței. De aceea, nu pune galimatie stearpă în substanța textelor, ci scrie direct și franc, dintr-un impuls spontan
Fără surîs by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5076_a_6401]