2,722 matches
-
a fost nu doar teoretizat, dar și utilizat ca ansamblu de tehnici de management destinat motivării salariaților și asumării de responsabilități din partea acestora în raport cu obiectivele de creștere și dezvoltare ale companiilor. Aplicat pe scară largă în producția manufacturieră, în forma democratizării proceselor de muncă industriale, el a condus la reduceri semnificative ale forței de muncă ocupate în operațiuni de supraveghere și control al calității și a reprezentat unul dintre avantajele competitive ale capitalului occidental în raport cu alte forme, mai puțin participative, de
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
exemplu, nu era deloc clar când anume sistemul politic putea fi considerat democratic. Indiferent cât de mult ar fi reformat clasa politică sistemul de instituții ale politicii, tot rămâneau în societatea românească și în afara ei grupuri de presiune care, în numele democratizării sistemului politic, să solicite noi schimbări. Confruntarea din jurul sistemului electoral a ilustrat bine tocmai o asemenea situație. În societatea românească se confruntau două grupuri de presiune care, în numele nevoii de democrație, propuneau două tipuri de sisteme electorale diferite: unul bazat
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
modernizării societăților est-europene. Revoluțiile anului 1989 din Europa Centrală și de Est au ca funcție esențială relansarea proceselor de modernizare. (...) De la o modernitate latentă și inconsistentă urma să se treacă la una manifestă și consistentă între domenii diferite. Liberalizarea economică, democratizarea politică și dezvoltarea societății civile sunt principalele tipuri de schimbări menite să contribuie la realizarea relansării modernizării (Sandu, 2000, pp. 29-30). Aceste exemple ilustrează faptul că unul dintre termenii ecuației - cel puțin cel referitor la obiectivele tranzițiilor din societatea românească
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
XX, a fost atât de semnificativ, încât, împreună cu egalizarea produsă de comunism în Rusia și Europa de Est, a modificat indicii mondiali ai inegalităților. Îl putem ușor corela cu procese semnificative de reorganizare socială care au avut loc în aceeași perioadă, de la democratizarea profundă a societății occidentale - atât politică, cât și socială, culturală și economică - și până la construirea instituțiilor și ideologiilor specifice statului „bunăstării generale”. Or, în această privință, tranziția postcomunistă românească a urmat o cale diferită. Căci, în vreme ce tendința dominantă a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
Ralph Dahrendorf a sesizat acest aspect într-un moment critic - cel al revoluțiilor postcomuniste, pornind de la analiza unui alt moment critic, cel al tranziției postnaziste a societății germane (Dahrendorf, 2001). Concluzia evidentă a analizei sale - și nu numai - era necesitatea democratizării societăților postcomuniste. Dar o asemenea necesitate era un loc comun în toate ideologiile tranzițiilor și concluzia profundă a rezultatelor analizei germane a fost înnecată în ideologia democratizării politice, remodelată de intelectualii și politicienii occidentali și estici în funcție, de fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
germane (Dahrendorf, 2001). Concluzia evidentă a analizei sale - și nu numai - era necesitatea democratizării societăților postcomuniste. Dar o asemenea necesitate era un loc comun în toate ideologiile tranzițiilor și concluzia profundă a rezultatelor analizei germane a fost înnecată în ideologia democratizării politice, remodelată de intelectualii și politicienii occidentali și estici în funcție, de fiecare dată, de particularitățile tranziției politice și a intereselor cojuncturale ale momentului. Ceea ce vreau eu să subliniez aici este că democrația socităților occidentale nu este o „suprastructură politică
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
moldovenesc, în limba vie care este cel mai sensibil barometru al vieții sociale sub aspect social-istoric și etnopsihologic. Schimbarea nu numai a denumirilor de instituții, organizații, firme, ci și a vectorilor de activitate a acestora, procesele de privatizare, împroprietărirea, capitalizarea, democratizarea și pluralismul politic, deschiderea largă a Moldovei către lumea europeană, întîi către România au îmbogățit vocabularul actual moldovenesc cu numeroase noțiuni, forme și sensuri, care pînă în 1990 nu erau cunoscute“ <footnote Vasile Stati, Dicționar moldovenesc-românesc, Tipografia Centrală, Chișinău, 2003
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
Beneficiari indirecți: părinți, educatori, comunitate; Justificarea proiectului: Din perspectiva istorică, educația părinților - ca și educația (poporului) în general apare necesară, atât pentru creșterea și educarea copiilor, cât și ca o cale de emancipare spirituală și socială, ca un vector al democratizării educației și societății. Accelerarea transformărilor sociale, democratice, emanciparea femeii (la preocupările materne și gospodărești adăugându-se preocupările profesionale și de studiu), modificarea statutului copilului, dispersia familiei, progresele sociologiei și psihologiei, precum și alte cauze au dus la înțelegerea faptului că orice
Arta de a fi părinte by Leontina Foarfeca () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1405]
-
mare parte membre ale NATO, în timp ce multe dintre statele din Europa Răsăriteană s-au aliat în Pactul de la Varșovia, aceste două alianțe militaro politice fiind cele care au alimentat Războiul Rece. În Asia, ocupația militară a Japoniei a deschis calea democratizării țării. Războiul civil din China a continuat în timpul și după încheierea celui de-al Doilea Război Mondial, ducând, în cele din urmă, la proclamarea Republicii Populare Chineze și la secesiunea Taiwanului. Războiul a fost scânteia care a aprins un val
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
la ființa socială, organizată în orașe, care începe să prețuiască ceea ce prețuiau și zeii, adică semnele perenității în timp. Apariția monedei marfă neconsumabilă, la care are acces din ce în ce mai multă lume, este un fel de timp al unei, să-i zicem, "democratizări" a omenirii, în care omul comun, obișnuit, începe să aibă acces la podoabe asemănătoare zeilor sau trimișilor lor pe pământ - preoții și regii. În "Bazele criticii economiei politice"372, Marx ne explică modul în care lumea schimbului începe să se
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
4. Sărăcie și literatură / 36 1.5. O economie a oportunităților / 43 1.6. Despre metoda acestei cărți / 48 Partea a doua. SACRALIZAREA / 59 2.1. În căutarea poporului de poeți. Literatură și demografie / 59 2.2. 1839. Sarsailismul și democratizarea scrisului / 66 2.3. Figuri ale corpului social: multitudinea și cenobitismul / 73 2.4. Geniu și boierie / 80 2.5. Saint-simonismul și știința geniului / 84 2.6. Cum se nasc luceferii: radiografia unei admirații / 88 2.7. Poezia
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
care literatura începea să își constituie un patrimoniu de realizări, criticul se încăpățâna să o gândească ca un spațiu de latențe. Continua, adică, să o privească ca pe vremea în care ea încă nu exista. 2.2. 1839. Sarsailismul și democratizarea scrisului Domnul Sarsailă, autorul e un pamflet legat de despărțirea de Cezar Bolliac. Heliade Rădulescu s-a întors împotriva mai tânărului poet (între ei era o diferență de aproape cincisprezece ani), după ce câțiva ani relația lor fusese excelentă. Criticul îl
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
problemelor grave puse de autonomizarea esteticii, tindem să îl neglijăm. Boema a însemnat creșterea numărului de artiști. Nathalie Heinich 20 a arătat că față de numărul limitat de locuri din Academiile de creație, definiția lumii artistice prin boemă presupunea tocmai o democratizare necontrolată. Prin examene de admitere, forme de licențiere a practicii și de consacrare etc., institutele și academiile specializate selectau 100-150 de artiști, în vreme ce la un salon expozanții erau de ordinul miilor. Pentru că nu mai e nevoie de stăpânirea unui meșteșug
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
Faptul că a funcționat în regim negativ, ca un dublet odios al genialității, nu arată decât că noua cultură literară se baza pe un suport echivoc: optimismul de a crede că oricine poate face literatură se plătește prin angoasa în fața democratizării nelimitate a accesului la scris. A căuta cu orice preț "bogăția" literaturii implică inevitabil riscul inflației... Faptul că cel care a întemeiat literatura română se teme tocmai de forțele pe care le-a invocat era înscris în însăși natura mecanismului
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
câți însă și mai câți poezia stă latentă, fără a se manifesta, nici prin daltă, nici prin penel, nici prin note, nici prin vorbe sau versuri, nici însuși prin fapte serioase sau care plac simțurilor?"106. În aceeași logică a democratizării, puțin mai jos, pe aceeași pagină, evocă "poezia" feminității. Exemplul e interesant pentru că presupune poetizarea unei ipostaze generice, trecând de la individualități la "clase", și în plus subliniază o figură a marginalității sociale: " Acele vergini ce în delirul celui mai sublim
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
pe care un funcționar o aplica de mai multe ori pe o coală de hârtie. Se decupa cu foarfeca și apoi se putea lipi pe un ziar sau pe un plic. Orice cultură putea să dețină un asemenea artefact. E democratizarea ultimă a formelor de producere a obiectelor prețioase. Îți trebuie patru sute de ani de literatură ca să ai un Mallarmé dar ajung câțiva ani de vagă instituționalizare a statului ca să ai un Cap de bour. Prima marcă poștală din lume a
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
elogiul superlativ și contribuind la consolidarea unui sentiment al valorii și al bogăției necesar unei culturi literare emergente. Prin extensiile istorice pe care le-a suportat în cursul secolului al XVIII-lea, conceptul monumentului a oferit două posibilități distincte de democratizare a regimurilor de apreciere. Pe de-o parte, a permis aplicarea categoriilor esteticului pur la toate formele creativității verbale, chiar dacă erau anonime, minore și fragmentare. Altfel spus, a dat acces unor obiecte umile la cursa valorilor literare de vârf, alături de
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
ei incipient a făcut din emulație un sentiment interesant pentru fenomenele caracteristice modernității. Calitatea sa de a denumi un angajament afectiv, fără a presupune în același timp și obligația înțelegerii, îl făcea în mod particular potrivit pentru multiplele forme de democratizare a practicilor specifice secolului al XIX-lea și noilor culturi emergente 22. A iubi ceea ce nu poți pricepe - aceasta a fost prima soluție de investiție pasională în literatură adoptată de cultura română. Pentru un popor ignorant, abia alfabetizat, care era
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
înregistrate în nomenclatorul oficial pot încorpora dorința națională sau, dimpotrivă, o exclud; dacă viețile orientate de aspirația naționalistă pot să se recunoască în ceea ce fac sau dacă sunt forțate să se replieze în domeniul privat. Astfel, ca sursă a unei democratizări a vocației, dorința națională angajează de la început o separație netă între intimitate și virtuțile retragerii, pe de-o parte, și afirmarea plenară în viața publică, de cealaltă parte. Ce se întâmplă cu cea de-a treia atitudine distinsă de Schlanger
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
În același timp, să observăm că aceasta era o utilizare a Lepturariului, dacă nu abuzivă, cel puțin neprevăzută de autorul său. Eminescu n-a făcut decât să exploateze o latență a acestui obiect cultural pe care l-a creat Pumnul. Democratizarea singularizării, pe care manualul o permite malgré soi, se datorează unui simplu efect de "montaj": prin asocierea dintre texte și narațiunile de viață, ceea ce era o masă de vocații nediferențiate a devenit masă de singularități discursive. "Zelul național" a selectat
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
strictă a sferelor de creație și consum. Cu excepția câtorva momente când specializarea practicilor literare a fost pusă la îndoială (după Primul Război Mondial, în condițiile de reformă profundă a societății românești; în cadrul mișcărilor de avangardă, prin căutarea unor formule de democratizare a publicului și a rețetelor de creație literară), această tendință spre profesionalizare a dictat sensul de evoluție al culturii literare în România și a avut ca rezultat restrângerea participării la literatură, contrazicând direct logica universalizantă a mitologiilor genialității. În al
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
criza cronică a proiectului comunist. Declanșatorul unui asemenea proces a fost încercarea de liberalizare (perioada „dezghețului”), inițiat de critica devastatoare la care Hrușciov, în 1956, a supus comunismul stalinist. În România, anii ’60 sunt caracterizați de o puternică presiune de democratizare, cele mai spectaculoase forme fiind: lupta împotriva cultului personalității, eliberarea culturii de schemele rudimentare ale proletcultismului, creșterea libertății intelectuale, inițierea criticii marxismului dogmatic. Despărțirea ostentativă de Uniunea Sovietică a creat o nouă speranță: o democratizare din interior care nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
de o puternică presiune de democratizare, cele mai spectaculoase forme fiind: lupta împotriva cultului personalității, eliberarea culturii de schemele rudimentare ale proletcultismului, creșterea libertății intelectuale, inițierea criticii marxismului dogmatic. Despărțirea ostentativă de Uniunea Sovietică a creat o nouă speranță: o democratizare din interior care nu mai este restricționată de controlul dogmatismului sovietic. Așa se explică de ce în mediile intelectuale din România s-a produs în anii ’60 probabil cel mai activ proces de depărtare de dogmatismul marxist. Anul 1968 a marcat
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
și a solidarizării simbolice cu Cehoslovacia: primele manifestări ale unui nou cult al personalității. În acel moment, lupta împotriva cultului personalității, nu numai în Uniunea Sovietică, ci în toate regimurile comuniste, reprezenta o șansă reală pentru deschiderea unui proces de democratizare. Chiar Ceaușescu se pronunța ostentativ împotriva cultului personalității conducătorilor comuniști și împotriva tuturor formelor de expresie a acestuia. În manifestația de susținere a atitudinii României de solidarizare cu Cehoslovacia, pentru prima oară au apărut panouri cu figura lui Ceaușescu. A
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
au apărut panouri cu figura lui Ceaușescu. A fost momentul nașterii noului cult al personalității. Cel de-al treilea eveniment crucial pe linia „închiderii” a avut loc în 1971. „Minirevoluția culturală” a declanșat ofensiva regimului ceaușist împotriva oricărei speranțe de democratizare și liberalizare. Intrarea economiei socialiste într-o criză cronică, tot mai vizibilă de la începutul anilor ’80, a spulberat orice iluzie. Criza sistemului socialist nu era numai criza regimului Ceaușescu, ci a întregului sistem. Toate țările socialiste, chiar lipsite de dictaturi
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]