1,153 matches
-
pagini închid pentru mine universuri întregi, cărora nu reușesc să le dau de capăt — Vă înțeleg foarte bine, intervine un alt cititor, ridicându-și fața de ceară și ochii înroșiți de pe paginile volumului său, lectura e o operație discontinuă și fragmentară. Sau, mai bine zis, obiectul lecturii e o materie punctiformă și pulvisculară. În desfășurarea scrierii atenția cititorului distinge segmente minime, alături de cuvinte, metafore, grupuri sintactice, pasaje logice, particularități lexicale dovedind o încărcătură de semnificații extrem de concentrată. Sunt ca particulele elementare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
fulgerătoare. Nervoși, izbucnind brusc dintr-un soi de somnolență jilavă, intraseră până la urmă sub stăpânirea acestei calme forțe domestice. Uimiți la început, agasați, batjocoritori, tot mai atenți, însă, supuși, gata să se confeseze acestui oracol casnic, funcționând imperturbabil. Mărturisiri dezlânate, fragmentare, de o intimitate abruptă. Mătușica își făcea de lucru la bufet, șchiopătând alene printre scaune, ca și cum n-ar fi bănuit că studentul mai întârzie în cameră. Peste mai multe săptămâni, gazda readucea însă discuția chiar la subiectul acela confuz, despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
bani costă un asemenea decor! Acum, uneori, nu-i nimic pe scenă. - Pe finalul discuției, aș vrea să vorbim și despre omul de litere Bogdan Ulmu. Scriitura dvs., fie că e vorba despre cărți sau simple articole, se Îndatorează stilului fragmentar. De unde preferința aceasta? - În primul rând, sunt un scriitor căruia Îi place să facă lucruri condensate. Așa cum repetițiile mele nu durează mai mult de două ore, două ore și jumătate pe zi, tot așa o pagină de jurnal poate să
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
pe cèile sângelui, prin rețeaua sclipitoare de nervi, prin complexul sistem celular, numai adevèruri pure! Din pècate, noi deținem un set minimal de coduri prin care sè putem descifra acest limbaj al organelor trupului nostru și, inevitabil, decodificând la modul fragmentar suntem tentați sè umplem golurile rèmase cu un limbaj mai puțin precis, care, inevitabil devine literaturè, Dar, vè asigur, cè durerea mea de dinți nu e literaturè! Și pe Dumneavoastrè nu vè doare durerea mea de dinți, așa cum, oricât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
oameni și a-i ține sub observație medicală". Măsurile sanitare, puse în viață mai pretutindeni cu destulă sârguință, n-au întîrziat totuși să dea roade: spre sfârșitul lui noiembrie 1916, epidemia propriu-zisă putea fi considerată stinsă 580. Potrivit unor date fragmentare (căci arhiva din 1916 a Direcției generale a serviciului sanitar a fost distrusă de ocupanți), în populația autohtonă a României s-au semnalat 773 de îmbolnăviri de holeră (618 în mediul rural și 155 în cel urban), cu 291 de
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
trebuit să renunț. Am pornit ca de obicei de la început și m-am hotărât să nu spun decât ceea ce știu despre viața lui Strickland și în ordinea în care aflasem eu faptele. Cele pe care le am acum sunt doar fragmentare. Mă aflu în situația unui biolog care dintr-un singur oscior trebuie să reconstruiască nu numai înfățișarea unui animal dispărut, ci și deprinderile lui. Strickland n-a făcut o impresie deosebită oamenilor care au venit în contact cu el în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
numai veseli. Am găsit pe stradă o cunoștință. L-am întrebat: Ce părere ai despre Irina? S-a gândit, apoi: "E foarte inteligentă și drăguță!" Niki, odinioară, mărturisise că mă invidiază. Ce concluzie să trag? Părerea vecinilor este grăbită și fragmentară. Uneori e interesată, după cum sunt răutăcioși sau indulgenți. Trebuiesc studiați acești vecini, întrucît au cunoscut pe Irina, cât de pătrunzătoare e priceperea lor de a judeca oamenii, cât sunt de dezinteresați în judecata lor. Deci complicații cumplite și fără rezultat
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
îl cuprind, fatalmente, pe cititorul îndrăgostit de acest tip postmodern de literatură ce decantează sau, la rigoare, sublimează ceea ce, cu o alăturare destul de elastică, s-a numit ficțiune autobiografică. Lucrurile intră în matca firescului într-o narațiune care, deși pare fragmentară, caleidoscopic răspândită cum este în mai multe fațete recompunând același cosmos în care se integrează eul mărturisitor al anecdoticii, capătă consistența unui tot unitar tocmai grație empatiei pe care o generează, empatia față de o lume uitată, prăfuită, iubită de unii
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
al lui D’Annunzio, din filozofia lui Nietzsche și Bergson, prin filtrul fauvismului pictural. Din estetism, avangardele preiau și recondiționează cosmopolitismul exotic (radicalizat în formula „artei internaționale”), anarhia spirituală și atitudinea à rebours, cultul efemerului și refuzul capodoperei, „masca” histrionică, fragmentarul, segregaționismul antiburghez, fuziunea artelor și - pe filieră antiplatoniciană - mitul poeziei „destabilizatoare”. Avem de-a face de fapt cu o mutație revoluționară, „barbară” a culturii Decadenței: vagul, vaporozitatea impresionistă, lamentația nevrotică, lîncezeala artificioasă, morbidețea și lasitudinea sînt denunțate ca trăsături „feminine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
limpezim și nu simplificăm nimic”. Devenit „gen literar“, reportajul modern include „foiletonul, romanul de aventuri și povestirea realistă”, cu avantajul veridicității documentare; separația reportaj/roman pe criteriul amplorii compoziției este depășită de metamorfoza modernă a literaturii, care cultivă instantaneul, fugacele, fragmentarul; literatura de imaginație pură nu există și, în orice caz, nu poate fi considerată superioară „prin esență” reportajului realist, care nici el poate fi redus la informația cotidiană plată și la comentariul mărginit. Hibrid, jurnalismul modern nu absoarbe însă doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
încorporarea unor elemente din recuzita presei scrise cotidiene (reportajul) sau din tehnica cinematografică. Așteptările cititorului tradițional sînt programatic frustrate, efectul de surpriză este căutat cu obstinație, iar caracterul masiv, finit, închis al „(capod)operei” - refuzat în favoarea formei deschise, a imperfecțiunii, fragmentarului, virtualului, a „proiectului” și „rezumatului”, a ciornei și schemei. Volume anunțate triumfal rămîn simple anunțuri. Convenția este exhibată ludic, în toată mecanica ei comică și stereotipă. Adeseori denudarea metatextuală a convenției sevește drept happy-end: „Jim plînse pierderea Monnei, iar ambasadorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
oamenii vor trăi într-o completă înfrățire, prin stabilirea unei ordini spontane și armonice”. „Pulverizarea” - proprie „anarhismului” modern - nu distruge doar caracterele tipice, proprii esteticii clasice, ci și unitatea personalității umane în genere. Tendința dominată va fi deci una către fragmentar și schizoid: „scriitorii de azi nu mai redau caractere tipice sau individuale, ci fragmentare”, de aici predilecția pentru „caracterele desechilibrate” și pentru „răsturnarea ierarhiei funcțiilor spirituale”. „Importanța ce se dă inconștientului” este, în opinia autorului, responsabilă de „preponderența elementelor patologice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Pulverizarea” - proprie „anarhismului” modern - nu distruge doar caracterele tipice, proprii esteticii clasice, ci și unitatea personalității umane în genere. Tendința dominată va fi deci una către fragmentar și schizoid: „scriitorii de azi nu mai redau caractere tipice sau individuale, ci fragmentare”, de aici predilecția pentru „caracterele desechilibrate” și pentru „răsturnarea ierarhiei funcțiilor spirituale”. „Importanța ce se dă inconștientului” este, în opinia autorului, responsabilă de „preponderența elementelor patologice”. Adept al „teoriei capodoperei” brevetate de Mihail Dragomirescu, Emilian deplînge „lipsa de capodopere realizate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
foaie. Cunoaște obiectele peisagiului și atîta tot” (ibid., p. 382). Primatul imaginii în raport cu construcția poetică, autonomizarea părții în raport cu întregul au ca efect, în opinia lui Perpessicius, „poezia care impresionează, dar nu vrăjește. Izbește, dar nu reține. Pentru că este o poezie fragmentară”. Criticul nu refuză de plano această poetică „fulgurantă”, dar constată alteritatea ei radicală în raport cu tradiția marii poezii universale: „Ești mulțumit cu intervenția acestor splendori paradiziace - nimic de zis. Ele sînt, de altminteri, destule și destul de vii și nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
gesamte Werk, Ǚbersezt und herausgegeben von Oskar Pastior, Edition Text Kritik, München, 1976). În 1983, cu ocazia centenarului autorului, apare la Editura Minerva volumul omagial Urmuz. Pagini bizare, ediție, prefață și tabel cronologic de Constantin Crișan, cuprinzînd tălmăciri integrale și fragmentare în engleză, franceză, germană, italiană, rusă și spaniolă de Eugen Ionescu, Ilarie Voronca, Leopold Kosch, Andrei Bantaș, Marco Cugno și Marin Mincu, L. Dolgoșeva, Xenia Dumitru, Natașa Nicolau, Susana Vasquez Alvear și Victor Ivanovici. Iar în 1985 iese de sub tipar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Macri și Dorin-Liviu Bîtfoi, Ed. Compania, Buc., 2005 Urmuz, Algazy & Grümmer, Editura unu, București, 1930 Urmuz, Pagini bizare, ediție întocmită de Sașa Pană, Editura Minerva, București, 1970 Pagini bizare, ediție, prefață și tabel cronologic de Constantin Crișan. Tălmăciri integrale și fragmentare în engleză, franceză, germană, italiană, rusă și spaniolă de: Eugen Ionescu, Ilarie Voronca, Leopold Kosch, Andrei Bantaș, Marco Cugno și Marin Mincu, L. Dolgoșeva, Xenia Dumitru, Natașa Nicolau, Susana Vasquez Alvear și Victor Ivanovici, Editura Minerva, București, 1983 Urmuz, Pagini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
simple din cartea de gramatică - Ben, Dan, Sam și Ned. Era multă discuție În jurul identității și situării lor În spațiu - „Cine e Ben?“, „El este Dan“, „Sam este În pat“ și așa mai departe. Deși răspunsurile erau cam rigide și fragmentare (cel care alcătuia textele era constrâns să folosească - cel puțin la primele lecții - cuvinte care să nu depășească trei litere), imaginația mea reușea cumva să obțină datele necesare. Acești prostănaci cu fețe palide și membre mari, mândri că posedă anumite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
perfect abstractele) mele vederi „democratice“. Mi-a recitat câteva mostre din fluentul lui album de poezii, remarcând cu mândrie că a fost felicitat de Dilanov-Tomski, un poet la modă pe atunci (care avea o slăbiciune pentru epigrafe italiene și titluri fragmentare precum „Cântece ale iubirii pierdute“, „Urne nocturne“ și așa mai departe, pentru șocanta rimă „lungă“ vnemliu múze ia („ascultați glasul muzei“) și liubvi kontúzia („contuzia dragostei“), cărora eu le-am opus cea mai bună (și Încă nefolosită) descoperire a mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
copaci cântați În versuri, am Încercat să mă transpun În aceeași stare de extatică aducere aminte față de anii de studenție ca În perioada când am trăit această stare față de adolescența mea, dar n-am reușit să evoc decât mici imagini fragmentare: rusul M.K. Înjurând prost dispus consecințele unei cine În sala de festivități a colegiului; un alt rus, N.R. zbenguindu-se ca un copil; P.M. năvălind În camera mea cu un exemplar din Ulisse adus recent pe ascuns de la Paris; J.C.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
și mai puțin tineri, unii din ei foarte Înzestrați, În jurul unui critic care filozofa. Cel mai important dintre acești mistagogi Îmbina Înzestrarea intelectuală cu mediocritatea morală, un simț de discernământ tulburător de exact față de poezia rusă modernă cu o cunoaștere fragmentară a clasicilor ruși. Grupul lui considera că nici simpla negare a bolșevismului, nici idealurile rutinate ale democrațiilor occidentale nu erau suficiente pentru a clădi o filozofie pe care să se poată sprijini literatura emigrației. Tânjeau după un caz, cu setea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
chiar progrese, dar apoi ai suferit prima recidivă. — Ce înseamnă asta? — Ți-ai pierdut dintr-odată și mai multe amintiri. Făcu o pauză ca să am timp să asimilez ce-mi spusese. — Toate amintirile tale din concediul în Grecia au devenit fragmentare și au apărut mici goluri și în amintirile din alte perioade ale vieții tale, dintre care unele nu aveau nici o legătură. Mici goluri. Bucățele lipsă. Lucruri ciupite de ici-colo. — Și golurile au continuat să se mărească? — Așa mă tem. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
puțin și mintea începu să mi se limpezească. Totul, de când mă trezisem cu o stare de rău în patul de la hotelul Willows și până când găsisem drumul prin spital, la Nimeni și la oribila lui prăbușire fizică și mentală, totul părea fragmentar și neclar. De ce naiba mai eram acolo? Era extrem de evident că, dacă aș fi avut cât de cât minte în ultimele câteva ore, aș fi șters-o încă de mult. — Mulțumesc, am spus cât mai calm posibil, dar acum o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
tencuiala, gura de vărsare... inginerul A.P. își cufundă fața în pătratul albastru al batistei, pe care o trece, de câteva ori, dinspre frunte pe obraji și pe gât. Curg secundele, căldura urcă, monotonia creșterilor mici, insesizabile, timpul încremenește, ziduri muiate, fragmentare, planșete fluide, brațele agățate de ele. Da, da... e vocea lui Tomski : „Mașina de scris... autorizație... Miliție... examen... mașinile de scris se prezintă la Miliție, da, m-au ținut trei ore, până mi-au aprobat“. Simte atingerea umedă pe frunte
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
camera În care televizorul se adresează patetic semiântunericului. Nu e nimeni aici. Urechile rămân vătuite, privirea-și păstrează fixitatea, buzele, limba, gâtlejul Încă nu se desparte de izvor. Mirosul ciochinilor zumzăitori, culoarea lor albă (Înalțată spre mai pur de vecinătatea fragmentară a verdelui), gustul mierii capătă dăinuire. Ecranul se luptă cu toate acestea, palpită, zvâcnește, transformă semiântunericul Într-o fosforescență violetă. Camera se populează treptat, este duminică 8 mai ’77 și sunt mai multe meciuri de văzut. Zgomotul zarurilor În cutia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Hortensia Tonks, licențiată, Universitatea din Cambridge Signor Italo Calvino, scriitor italian, prețuit de cognoscenti literari, a remarcat o datăși foarte frumos, după părerea mea - că nu există ceva mai emoționant decât o carte lăsată neternimată de autorul ei. Asemenea opere fragmentare sunt în opinia acestui distins gentleman ca „ruinele unor proiecte ambițioase, care păstrează totuși urme ale splendorii și grijii meticuloase cu care au fost concepute“. Potriveala și ironia sorții au făcut ca Sig. Calvino să se elibereze de acest înalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]