2,030 matches
-
Cât" ("În căutarea pisicii lui Schrödinger", 1984). În 1974 a publicat împreună cu Stephen Plagemann o carte intitulată " Efectul Jupiter", în care a prezis că o aliniere a planetelor de aceeași parte a Soarelui în martie 1982 avea să producă efecte gravitaționale ce ar putea declanșa cutremure în zona faliei Sân Andreas, distrugând orașul Los Angeles. Gribbin a repudiat aceste afirmații într-un articol publicat în 17 iulie 1980 în "New Scientist". Într-un articol din februarie 1988 publicat în "Nature", Gribbin
John Gribbin () [Corola-website/Science/318839_a_320168]
-
britanic, discipol al lui Yakov Borisovich Zeldovici (n.1941). A absolvit Universitatea din Moscova (1964). Doctor în științe fizico-matematice, profesor la Institutul Astronomic al Universității din Moscova și la Universitatea din Cardiff, Marea Britanie. A cercetat radiația cosmică de fond, undele gravitaționale, expansiunea universului, detectori de unde gravitaționale, găurile negre, supergravitația, cuantificarea gravitației. Membru al Uniunii Astronomice Internaționale, al Societății Europene de astronomie, al Societății Internaționale de gravitație și relativitate generală.
Leonid Grișciuk () [Corola-website/Science/313299_a_314628]
-
Borisovich Zeldovici (n.1941). A absolvit Universitatea din Moscova (1964). Doctor în științe fizico-matematice, profesor la Institutul Astronomic al Universității din Moscova și la Universitatea din Cardiff, Marea Britanie. A cercetat radiația cosmică de fond, undele gravitaționale, expansiunea universului, detectori de unde gravitaționale, găurile negre, supergravitația, cuantificarea gravitației. Membru al Uniunii Astronomice Internaționale, al Societății Europene de astronomie, al Societății Internaționale de gravitație și relativitate generală.
Leonid Grișciuk () [Corola-website/Science/313299_a_314628]
-
stabilește dependența dintre presiunea atmosferică și altitudine. Când în interiorul unui gaz nu există un gradient de temperatură, iar asupra sa nu acționează forțe exterioare, el are aceeași densitate în întreg volumul pe care îl ocupă; dacă asupra gazului acționează forțe gravitaționale, densitatea sa nu mai rămâne constantă. Astfel, densitatea ρ a aerului atmosferic variază cu altitudinea și, în ipoteza că temperatura "T" și accelerația gravitațională "g" nu variază cu înălțimea "h", este dată de relația: unde: Deoarece: (unde "n" este concentrația
Formula barometrică () [Corola-website/Science/331637_a_332966]
-
el are aceeași densitate în întreg volumul pe care îl ocupă; dacă asupra gazului acționează forțe gravitaționale, densitatea sa nu mai rămâne constantă. Astfel, densitatea ρ a aerului atmosferic variază cu altitudinea și, în ipoteza că temperatura "T" și accelerația gravitațională "g" nu variază cu înălțimea "h", este dată de relația: unde: Deoarece: (unde "n" este concentrația moleculelor), rezultă: Dar: și se obține formula barometrică: Această relație indică faptul că presiunea scade în progresie geometrică, atunci când altitudinea crește în progresie aritmetică
Formula barometrică () [Corola-website/Science/331637_a_332966]
-
presiunea scade în progresie geometrică, atunci când altitudinea crește în progresie aritmetică și este aplicabilă doar pentru altitudini relativ mici (de ordinul miilor de metri). În cazul altitudinilor mari, relației i se aduc corecții legate de variațiile de temperaturii și accelerației gravitaționale cu altitudinea.
Formula barometrică () [Corola-website/Science/331637_a_332966]
-
pe plan mondial, cunoscuta sub numele de ergonomie). Aceasta furnizează principiile generale privind organizarea muncii și a locurilor de munca, pozițiile fiziologice direct legate de o funcționare optimă a aparatului locomotor uman. Menținerea poziției se găsește în conflict cu forța gravitațională (stațiunea bipedă) și acest fapt pune în loc mecanisme de conservare a echilibrului static și dinamic. Criterii anatomo-biomecanice și fiziologice ale stării de postură în studiul unei anumite poziții de fond se va respecta obligatoriu tratarea următoarelor probleme : - Descrierea poziției diferitelor
Locomoție () [Corola-website/Science/333056_a_334385]
-
de transport este descrisă în 1556 de Georgius Agricola. Această tehnologie se răspândește în întreaga Europă, fiind semnalată în zona britanica în jurul lui 1600. Se ajunge până la utilizare convoaielor de vagoneți, utilizate la căratul minereului, trase de cai sau propulsate gravitațional prin crearea unor pante artificiale. În acest ultim caz, la sosirea la destinație, vagoneții erau frânați printr-un sistem ingenios prin care roțile erau presate. Acest sistem de transport, dovedindu-se eficace, este perfecționat prin diverse inovații: se introduc roțile
Istoria tranSportului feroviar () [Corola-website/Science/313702_a_315031]
-
s-a ocupat de problemele de gospodărire a apelor. Pentru suplimentarea disponibilului de apă din bazinul Dâmboviței, schema de amenajare elaborată de Paul Solacolu cuprindea și captarea micilor cursuri de apă de pe versantul nordic al munților Făgăraș și derivarea lor gravitațională în Dâmbovița, în lacul Pecineagu, mărind debitul mediu la 6,8 m³/s. În interesul gospodăririi chibzuite a apelor, schema hidrotehnică includea reversibilitatea sistemului, în caz de secetă fiind posibilă derivarea gravitațională a unor debite din acumularea Pecineagu în râul
Paul Solacolu () [Corola-website/Science/311953_a_313282]
-
versantul nordic al munților Făgăraș și derivarea lor gravitațională în Dâmbovița, în lacul Pecineagu, mărind debitul mediu la 6,8 m³/s. În interesul gospodăririi chibzuite a apelor, schema hidrotehnică includea reversibilitatea sistemului, în caz de secetă fiind posibilă derivarea gravitațională a unor debite din acumularea Pecineagu în râul Sebeș din zona Făgăraș. Lucrările de derivație au fost începute în 1984 dar după excavarea a 12,3 km de aducțiune, au fost sistate în 1992. Noi studii elaborate de Paul Solacolu
Paul Solacolu () [Corola-website/Science/311953_a_313282]
-
din legea lui Coulomb este diferit de -2 cu mai puțin de o milionime. Când se măsoară în unități folosite pe larg (cum ar fi MKS - vezi Sistemul internațional), constanta forței Coulomb, formula 6, este numeric mult mai mare decât constanta gravitațională universală formula 9. Aceasta înseamnă că pentru obiecte a căror sarcină este de ordinul unei unități de sarcină (C) și masă de ordinul unității de masă (kg), forțele electrostatice vor fi cu mult mai mari decât forțele gravitaționale încât acestea din
Legea lui Coulomb () [Corola-website/Science/311431_a_312760]
-
mare decât constanta gravitațională universală formula 9. Aceasta înseamnă că pentru obiecte a căror sarcină este de ordinul unei unități de sarcină (C) și masă de ordinul unității de masă (kg), forțele electrostatice vor fi cu mult mai mari decât forțele gravitaționale încât acestea din urmă se pot ignora. Nu este cazul, însă, atunci când este vorba de unități Planck și sarcina și masa sunt de ordinul unității de sarcină, respectiv masă. Totuși, particule elementare încărcate au masa mult mai mică decât masa
Legea lui Coulomb () [Corola-website/Science/311431_a_312760]
-
vorba de unități Planck și sarcina și masa sunt de ordinul unității de sarcină, respectiv masă. Totuși, particule elementare încărcate au masa mult mai mică decât masa Planck, pe când sarcina lor este de ordinul sarcinii Planck, și, din nou forțele gravitaționale se pot ignora. De exemplu, forța electrostatică dintre un electron și un proton, care constituie un atom de hidrogen, este de aproape 40 ordine de mărime mai mare decât forța gravitațională dintre ele. poate fi interpretată și în termeni de
Legea lui Coulomb () [Corola-website/Science/311431_a_312760]
-
este de ordinul sarcinii Planck, și, din nou forțele gravitaționale se pot ignora. De exemplu, forța electrostatică dintre un electron și un proton, care constituie un atom de hidrogen, este de aproape 40 ordine de mărime mai mare decât forța gravitațională dintre ele. poate fi interpretată și în termeni de unități atomice cu forța exprimată în Hartree pe rază Bohr, sarcina în termeni de sarcini elementare, iar distanțele în termeni de "rază Bohr". Rezultă din legea forțelor a lui Lorentz că
Legea lui Coulomb () [Corola-website/Science/311431_a_312760]
-
empiric de către Arhimede în secolul al III-lea î.Hr. și demonstrată în secolul al XVI-lea. Uneori este utilizat și termenul legea plutirii corpurilor pentru acest principiu. Forța arhimedică apare în situația în care sistemul este plasat într-un câmp gravitațional; forța respectivă are aceeași direcție cu cea a câmpului gravitațional și sens opus. Punctul de aplicație al forței arhimedice este centrul de masă al fluidului dezlocuit de corp. Valoarea și direcția forței arhimedice nu depinde de forma sau densitatea corpului
Forță arhimedică () [Corola-website/Science/298602_a_299931]
-
demonstrată în secolul al XVI-lea. Uneori este utilizat și termenul legea plutirii corpurilor pentru acest principiu. Forța arhimedică apare în situația în care sistemul este plasat într-un câmp gravitațional; forța respectivă are aceeași direcție cu cea a câmpului gravitațional și sens opus. Punctul de aplicație al forței arhimedice este centrul de masă al fluidului dezlocuit de corp. Valoarea și direcția forței arhimedice nu depinde de forma sau densitatea corpului. Legea lui Arhimede este denumită astfel în onoarea savantului antic
Forță arhimedică () [Corola-website/Science/298602_a_299931]
-
cufundat complet în lichid (și având baza orizontală). Presiunea într-un lichid este formula 4, formula 5 fiind presiunea atmosferică (pe care o putem neglija pentru că este o constantă aditivă pentru toate relațiile următoare), formula 6 este densitatea lichidului, formula 7 este modulul accelerației gravitaționale, iar formula 8 dă nivelul la care facem măsurătoarea („adâncimea” la care măsurăm). Presiunile asupra pereților laterali se anulează (am presupus suprafețe egale și corpul vertical, deci și presiuni egale), iar forța netă va fi diferența între forțele exercitate de presiune
Forță arhimedică () [Corola-website/Science/298602_a_299931]
-
volum. Am notat cu formula 8 nivelul la care se află peretele superior al paralelipedului, dar se vede că forța arhimedică este independentă de acest nivel (ca și de greutatea corpului!). Depinzând de greutatea volumului de lichid dezlocuit, depinde de accelerația gravitațională. Forța arhimedică permite plutirea vapoarelor și a baloanelor. Dacă forța arhimedică nu este suficientă pentru a genera plutire, ea provoacă micșorarea greutății aparente a corpului. Tot legea lui Arhimede este implicată în măsurarea densității fluidelor cu ajutorul areometrului.
Forță arhimedică () [Corola-website/Science/298602_a_299931]
-
de rotație, această ultimă temă fiind reluat abia prin secolul al XVII-lea de către Paul Guldin. După dispariția Școlii alexandrine, urmează o perioadă obcură pentru mecanică și pentru știință în general. Pentru a putea explica mișcarea corpurilor proiectate în câmp gravitațional, filozoful Ioan Filopon introduce conceptul de "impetus", prin care a anticipat ideea de inerție, fiind considerat unul dintre precursorii lui Galileo Galilei. Conceptul a fost preluat și dezvoltat de Jean Buridan. Prin invențiile sale, din care se pot menționa diverse
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
legile fundamentale ale mecanicii. De asemenea, Newton a introdus conceptul de masă, a definit mai precis noțiunea de forță și a descoperit legea de frecare internă (viscozitatea) în lichide și gaze. Pe baza legilor lui Kepler, a dedus legea atracției gravitaționale. Alături de Leibniz, Newton este considerat creatorul calculului diferențial și integral, cu ajutorul căruia s-a putut exprima matematic legile mișcării și astfel s-a deschis o nouă eră, cea a mecanicii teoretice. Ideile lui Newton au fost preluate și dezvoltate de
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
o planetă gazoasă uriașă. Cometa provine din Norul lui Oort care înconjoară, la foarte mare distanță, Sistemul nostru Solar. Ca și toate cometele ieșite din această regiune a spațiului, ea a fost, fără îndoială, pusă în mișcare de o perturbație gravitațională legată de trecerea unei stele. Cometa circulă pe o orbită hiperbolică ceea ce semnifică faptul că ea va efectua "o singură trecere pe lângă Soare" înainte de a scăpa definitiv din Sistemul Solar. Orbita sa are o înclinație de 129° (orbită retrogradă), iar
C/2013 A1 () [Corola-website/Science/328819_a_330148]
-
îngustare sau lărgire de secțiune, cot etc.) se scoate din tabelele din bibliografie, formula 47 este numărul Reynolds, formula 48 este lungimea pe care are loc frecarea, formula 49 este diametrul hidraulic, formula 50 este densitatea fluidului, formula 51 este viteza fluidului, formula 52 este accelerația gravitațională, convențional 9,80665 N/m. Puterea pompelor, respectiv ventilatoarelor care vehiculează fluidele se poate determina cunoscând căderea de presiune formula 53, debitul volumic formula 54 și randamentul pompei/ventilatorului formula 55: În caz că pompele sau ventilatoarele nu fac față, debitul, respectiv viteza fluidelor vor
Schimbător de căldură () [Corola-website/Science/318707_a_320036]
-
se află față de steaua principală la circa 41 de secunde de arc, care, la acea distanță, corespunde la circa de unități astronomice distanță, și cu magnitudinea 13. Totuși se crede că este doar un companion optic și nu este legat gravitațional de steaua principală, Delta Cephei.
Delta Cephei () [Corola-website/Science/333433_a_334762]
-
2015, iar oamenii de știință speră să obțină noi date despre începuturile sistemului solar. În perioada cercetărilor, Dawn se va apropia de Ceres până la o distanță de aproximativ 370 km pentru a cartografia suprafață, stabili compoziția solului și măsură câmpul gravitațional. Începând din luna aprilie, sonda va transmite primele imagini detaliate, iar până în iulie ar trebui să ducă la bun sfârșit misiunea principala. Dawn ar putea rămâne pe orbită până la sfârșitul anului 2016.
Dawn (sondă spațială) () [Corola-website/Science/333645_a_334974]
-
km (aproape jumătate din distanța Pământ-Lună), în timp ce secțiunea de jos a liftului a fost construită. Fără o contragreutate prea mare, partea de sus a cablului ar trebui să fie mai mare decât partea de jos din cauza modului în care forța gravitațională și cea centrifugală se schimbă în funcție de distanța față de Pământ. Analiza sa a inclus mai multe influențe din exterior, cum ar fi gravitația Lunii, acțiunile vântului și sarcinile utile care se deplasează în sus și în jos pe cablu. Greutatea materialului
Lift spațial () [Corola-website/Science/324400_a_325729]