2,694 matches
-
pentru a ieși să mă sinucid! (...) Dorința de a sfârși survine când suntem mulțumiți de soarta noastră."2 Influențat de gândirea schopenhaueriana, în care conceptul voinței este lipsit de sens și de finalitate, Cioran subliniază la rândul lui latura profund irațională a vieții. Pentru Schopenhauer, omul milos și lucid prin antonomasie este acela care a învățat să spună "nu" lumii, si nu egoismului pe care i-l dictează voința. În urma acestui proces de autonegare individuală, voința rămâne atunci "în suspans", iar
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
durerii din lume3. De altfel, Cioran se simte chemat a recenza iraționalitatea vieții, chemare ce îl transformă într-un "specialist al intolerabilului 4. Situată, ca și moartea, în afară rigorii intelective de vreme ce despre ambele se poate spune orice -, viața este irațională, fiindcă nu-i posibilă decât în absență cunoașterii, a raționalității. Nu trăim decât pentru că ne lipsește cunoașterea, spune Cioran, de îndată ce știm, nu ne mai convine nimic, atâta vreme cât suntem ignoranți, aparențele prosperă și își păstrează "o urmă de inviolabilitate" ce ne
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
eliberate de iluzii. Viața că o lungă agonie sau, cum consideră Sábato și Cioran, ca "o călătorie spre mormânt", este de fapt o altă formulare a dialecticii demonice a vietii care naște forme pentru a le distruge într-o succesiune irațională; problemă salvării, a mântuirii nu este valabilă pentru Cioran, în schimb la Sábato, salvarea constă în speranța. Speranța se naște când omul este nefericit, când ne simțim spune Sábato "în cea mai neagră disperare", când toate nefericirile s-au abătut
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
la Sábato, salvarea constă în speranța. Speranța se naște când omul este nefericit, când ne simțim spune Sábato "în cea mai neagră disperare", când toate nefericirile s-au abătut asupra noastră. "Vorbesc mult în românele mele despre speranța, care este irațională, știu, dar ea este cea care nu piere niciodată; într-unul din române descriu scenă aceea când, după un cutremur din Chile, o femeie sârmana, imediat după catastrofă, începe să mature ce mai rămăsese din amarata ei casă, ca să-și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
opusul lui Martín, ființa diafana, de o puritate infinită, pregătit să aștepte lucruri mari de la omenire și care își pune toată speranța în iubirea pentru ea. Alejandra este însăși Argentina, o femeie totală, așa cum Sábato o descrie în Heterodoxia: romantică, irațională, alunecoasa și misterioasă. Se intră în Argentina, în țara-mamă, se contopește cu ea. Ca femeie, totul converge către ea, ea este depozitarul speranțelor, al absolutului: Nu în zadar, într-una dintre culturile a cărei înțelepciune este milenara, se credea că
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
pleacă apoi în Germania, unde trăiește, alături de mare parte a intelectualității europene, credința că democrația este un sistem politic definitiv compromis. Ascensiunea hitlerista, pe care o urmărește pe viu, îi apare că "un nou stil de viață", în care cultul iraționalului și exaltarea vitalității sunt elementele hotărâtoare. "Și cine știe dacă vitalitatea acestui popor nu ne va costa mult?"18, notează Cioran, premonitor, în decembrie 1933. Este contemporan cu crimele făcute în numele, dar mai ales pe seama acestei generații teribile, care a
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
bătrânul portar anarhist de la Sorbona. Șederea lui Sábato la Paris îi deschide ușile suprarealismului, mișcare pe care o numește "o explozie de libertate", care îl face să pună sub semnul întrebării însăși menirea științei. Se simte atras de caracterul ei irațional, opus rațiunii și obiectivului. Nu a admirat la Breton dogmatismul, ci doar poezia, a iubit la suprarealiști dezordinea, constiinta unui univers "dincolo de real", mărturisind mai târziu că, deși îi plăcea că această mișcare "agită spiritele", când a ajuns el la
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
mult timp comunist de către reacționari și reacționar de către comuniști, Sábato s-a aflat într-o situație deloc de invidiat în fața contemporanilor săi: "Staliniștii mă calificau drept contradictoriu, drept mic-burghez ezitant, daca nu chiar drept un individ care, prin literatura să irațională, servește, după cum afirmau ei în jargon, interesele reacțiunii; pe de altă parte, reacționarii, pe care aceste calificative ar fi trebuit să-i bucure, mă acuzau că aș fi comunist pentru că luptăm pentru dreptate socială și pentru eliberarea popoarelor asuprite. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
excesiv. Ea trebuie să plece de la ideea că aceste trei tipuri sunt de valoare egală și că poetul nu are altă posibilitate decât aceea de a alege unul dintre ele pe baza temperamentului lui sau a unei atitudini date, fundamental iraționale, față de lume. Concluzia care se desprinde este că nu există decât aceste tipuri și că fiecare poet este o ilustrare a unuia dintre ele. Desigur, întreaga teorie se bazează pe o filozofie generală a istoriei care consideră că între filozofie
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
a scriitorului, proiectele sale dramatice, fragmentele și piesele finite, reprezentabile și astăzi: Pavilionul cu umbre (singura jucată), Confrații și Sfârșitul. Sunt puse în evidență particularitățile discursului teatral de tip comportamentist și psihologic, originalitatea materialului dramaturgic, fascinația străfundurilor enigmatice, a reacțiilor iraționale, a determinărilor obscure, surprinse cu ironie enormă, simț al paradoxului ori cu sugestie fină. Se revelează astfel un dramaturg în descendență caragialiană, având remarcabile afinități cu teatrul expresionist și cu teatrul absurdului. SCRIERI: Dramaturgia românească între 1900-1918, Cluj-Napoca, 1983; Actori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288201_a_289530]
-
realul însuși ca „prezență“ ori „realitate ultimă“. Iată și câteva ilustrări: „Sacrul, în sensul deplin al cuvântului, este deci pentru noi o categorie compusă. Componentele ei sunt, pe de o parte, elementele ei raționale și, pe de alta, elementele ei iraționale. Privită în fiecare din aceste două compo nente ale ei - și acest lucru e de susținut cu toată tăria în fața oricărui senzualism și în fața oricărui evoluționism -, ea este o categorie pur a priori [s.n.].“ „Sacrul este înainte de toate o categorie
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
spre motoare electrice și dinspre piața internă spre piața externă. Portofoliul de produse suferă o reconfigurare a ponderilor diferitelor componente, paralel cu modernizarea lor tehnică și pregătirea pentru o concurență internațională. Dacă pe vremea lui Ceaușescu forțarea exportului căpătase accente iraționale, în special de natură economică, azi, în 2006, supraviețuirea firmei se datorează faptului că aceasta exportă, practic, întreaga sa producție. I.3. Filiera industrială a firmeitc "I.3. Filiera industrială a firmei" Pentru a înțelege noul context concurențial și caracteristicile
[Corola-publishinghouse/Science/2133_a_3458]
-
o conștiință mai lucidă și mai înțelegătoare, la ceea ce un romancier de azi numește codul existențial al omului și de a da o imagine unitară și verosimilă a omului uitat în haosul ființei lui și uitat în haosul unei istorii iraționale"312. Așadar, ideologizarea literaturii (cu un accent polemic în plus), dar și "literaturizarea" ideologiei îmbină, de această dată la nivel macro, scriitura și politica. De unde și voluptatea cu care au fost devorate lucrări cu un titlu semnificativ precum Politica postmodernismului
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
și limbajul degetelor mâinii este una logică și demonstrează concentrarea de inteligență și înțelegere a ființei umane dintotdeauna. Solomon Marcus susține caracterul esențial metaforic al limbajului matematic, dat de procesele de generalizare. De exemplu, "trecerea de la numerele raționale la cele iraționale, în cazul de referință al evaluării lungimii diagonalei unui pătrat cu latura egală cu unitatea, s-a bazat pe căutarea unui număr care să se afle față de 2 într-o relație similară celeia în care se află n față de pătratul
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
prin emergența procesului respectiv. Este deci vorba de metafore autoreferențiale. Metafora declanșată de Pitagora, în legătură cu diagonala pătratului unitate, a avut nevoie de 2000 de ani pentru a conduce la conceptul de număr real și, în cadrul acestuia, la conceptul de număr irațional. [...]" (S. Marcus, Discurs ținut în Aula Academiei Române, aprilie 2008). Deplasarea metaforei din sfera lingvistică în sfera gândirii se produce în majoritatea disciplinelor informaționale (inteligența artificială, teoria informației, cibernetica, informatica, teoria comunicării etc.) care s-au constituit pe baza unor "metafore
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
liberă și capacitate de a alege, presupune responsabilitate, reciprocitate și asumarea unor obligații. Este imposibil să găsim o alternativă la această descriere a teoriei contractualiste, eventual doar o reîntoarcere la animism, ori o atitudine mistică față de natură, ori o poziție irațională. Drept urmare, șovinismul omenesc este o consecință firească a unei teorii contractualiste. De aici rezultă, conform principiului dominoului, că dacă tot ceea ce există este menit să servească omului și intereselor sale, atunci omul este îndreptățit să manipuleze lumea după cum vrea, pornind
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
că un om poate avea ideea de 'eu' îl ridică infinit de mult deasupra tuturor ființelor vii de pe Pământ. Prin aceasta el este o persoană, adică o ființă complet diferită ca rang și demnitate de lucruri, ca și de animalele iraționale, de care putem dispune, în anumite condiții, după bunul nostru plac. Kant aduce în discuție un detaliu conceptual care, în opinia mea, reprezintă o primă enunțare a tezei posibilității unei etici bazate pe datorii. În Metafizica moravurilor Kant ridică în
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
te mai poți îndoi de faptul că o asemenea barbarie este fructul misticii lor opuse”. Albert Camus condamnă comunismul stalinist încă din 1946, în Nici victime nici călăi; dar în Omul revoltat (1951), atunci când reflectează asupra problemei terorii, raționale sau iraționale, el recuză orice confuzie între „teocrațiile totalitare”. După el, revoluțiile fasciste nu au ambiția universală a comunismului rus care „are pretenții, mărturisite la Imperiul mondial” și „ambiția metafizică [...] de a edifica, după moartea lui Dumnezeu, o cetate în care omul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
măsura creșterii numărului populației, a exigențelor societății umane și a progresului tehnico-economic, solicitarea ansamblului natural s-a intensificat până la nivelul unei veritabile presiuni umane. Astfel, raporturile inițiale cu natura au evoluat în sensul perturbării vechilor echilibre. Ca urmare, practicarea uneori irațională a activităților agricole, industriale, a transporturilor, ca și activitățile programate pe termen scurt, fără o viziune de perspectivă a efectelor de durată, au antrenat dezechilibre majore. Acestea se concretizează în cele mai diverse forme de degradare a ambianței naturale și
Geografia mediului by Irina Ungureanu, Valerian Dragu, Ionel Muntele, Constantin Gheorghiţă [Corola-publishinghouse/Science/880_a_2388]
-
pentru America, conferindu-i acesteia drepturi exorbitante pe plan mondial. Lipsită de clasă, de cavalerism, ea oferă astăzi spectacolul unei gestiuni rustice a relațiilor internaționale, tot mai marcată de decizii unilaterale, care exclude dinainte orice discuție, orice replică, unele frizînd iraționalul, cum este de pildă refuzul de a ratifica Protocolul de la Kyoto privind protecția mediului, refuz justificat astfel de purtătorul de cuvînt al guvernului american: "Un consum puternic de energie face parte din modul nostru de viață, iar modul de viață
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
îndoielile populației se înmulțesc, inegalitățile se accentuează, rata sinuciderilor o depășește deja pe cea din 1945-'47 ș.a.m.d. Japonia este în pană. Se confruntă cu prima criză majoră de după al Doilea Război Mondial, după decenii de euforie aproape irațională, susținută masiv prin credite scăpate de sub control. Se poate spune că maladia japoneză a fost principalul declanșator al crizei asiatice, via Hong-Kong, Bangkok, Singapore... Abia apoi lumea a început să deschidă ochii mari către Japonia. Asta nu înseamnă, însă, că
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
Occidentului sunt pline de musulmani proveniți, într-un important flux de emigranți, din Orientul Mijlociu sau din Africa. Pentru Europa, Islamul face parte dintr-o realitate culturală și demografică ce caracterizează periferiile cele mai sărace ale marilor orașe. Clișee și fantasme iraționale vechi de secole izbucnesc aici tot mai des: credința fanatică, jihadul împotriva necredincioșilor și acceptarea pasivă a gimat-ului sau destinului, de unde seninătatea cu care se pleacă la moarte omorînd nenumărați nevinovați. De fapt, între lumea islamică și cea creștină există
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
avînd de rezolvat probleme, mișcări, ce transcend nivelul național. De asemenea, Robert Kaplan îi dă și el dreptate lui Huntington, considerîndu-l unul dintre intelectualii care explică cel mai bine "anarhia ce ne amenință". Acești autori vorbesc despre așa-zisele "culturi iraționale", noul inamic total al Occidentului, state sau rețele "teroriste", care nu respectă logica de disuasiune specifică războiului rece și care sunt oricînd capabile de surprize de mari proporții. Amenințarea începe să devină vizibilă cu ochiul liber... Lumea modernă este produsul
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
să-și schimbe opinia, ca o discuție, cînd adversarii își împărtășesc ideile, metodele și scopurile care rezolvă opoziția și ca o controversă, care se plasează între celelalte două și este extinsă, deschisă, lipsită de concluzii și "reciclabilă", fără a fi irațională sau emotivă, precum disputa. Controversa se desfășoară de fapt pe baza divergențelor de fond între poziționări, avînd aspectul unei dezbateri imobile. Caracterul "reciclabil" al polemicii este dat de faptul că se constituie o memorie polemică a luptelor anterioare. Discursul polemic
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
situație anormală (paradoxală, chiar) o întâlnim în administrația publică din România: alocația de hrană care revine unui deținut este un multiplu al alocației pentru un internat în spital, cămine pentru copii și asistat social. Se poate reține și o organizare irațională a regimului detenției, cei pedepsiți cu închisoarea pentru fapte din afara legii nu sunt obligați să presteze o muncă în timpul detenției care să acopere cheltuielile făcute de societate cu detenția lor, parazitând efectiv bunul public; - preluarea selectivă a unor modele de
Abordarea entropică a valorificării resurselor naturale De la principii la strategie by Florina Bran; Carmen Valentina Rădulescu; Gheorghe Manea; Ildikó Ioan () [Corola-publishinghouse/Science/212_a_182]