2,424 matches
-
avea sau nu pete albe pe piept, labe sau coadă. Este un câine inteligent, serios, activ, blând, prietenos, perseverent, mai ales în urmărirea vânatului rănit după urma de sânge, de unde și numele de bloodhound („blood”, în engleză însemnând „sânge”). Nu latră mult, dar latră tare, au un simț olfactiv foarte dezvoltat, vioi, echilibrat, dar încăpățânat și independent. Este foarte răbdător cu copiii, devotat și atașat de stăpân. Nu are probleme cu străinii, cu alți câini sau alte animale. Blana trebuie periată
Bloodhound () [Corola-website/Science/311602_a_312931]
-
pete albe pe piept, labe sau coadă. Este un câine inteligent, serios, activ, blând, prietenos, perseverent, mai ales în urmărirea vânatului rănit după urma de sânge, de unde și numele de bloodhound („blood”, în engleză însemnând „sânge”). Nu latră mult, dar latră tare, au un simț olfactiv foarte dezvoltat, vioi, echilibrat, dar încăpățânat și independent. Este foarte răbdător cu copiii, devotat și atașat de stăpân. Nu are probleme cu străinii, cu alți câini sau alte animale. Blana trebuie periată ocazional pentru a
Bloodhound () [Corola-website/Science/311602_a_312931]
-
un gonitor-hărțuitor, cu excelente calități de a mâna și opri vânatul, dar poate fi folosit pentru căutare și alte sarcini tipice de limier. Având simțul olfactiv deosebit de dezvoltat, este capabil să caute perseverent pe urme reci dar și proaspete, chefnește (latră scurt) caracteristic, iar în timpul goanei latră pe un ton înalt, răsunător, ce poate fi auzit de la mari distanțe. În timpul vânătorii, răpitoarele cu păr de statură mai mică sunt prinse și sugrumate, vânatul mare este mânat și oprit. Latră persistent vânatul
Copoi ardelenesc () [Corola-website/Science/319821_a_321150]
-
a mâna și opri vânatul, dar poate fi folosit pentru căutare și alte sarcini tipice de limier. Având simțul olfactiv deosebit de dezvoltat, este capabil să caute perseverent pe urme reci dar și proaspete, chefnește (latră scurt) caracteristic, iar în timpul goanei latră pe un ton înalt, răsunător, ce poate fi auzit de la mari distanțe. În timpul vânătorii, răpitoarele cu păr de statură mai mică sunt prinse și sugrumate, vânatul mare este mânat și oprit. Latră persistent vânatul oprit sau rănit. Rezultatele unor cercetări
Copoi ardelenesc () [Corola-website/Science/319821_a_321150]
-
proaspete, chefnește (latră scurt) caracteristic, iar în timpul goanei latră pe un ton înalt, răsunător, ce poate fi auzit de la mari distanțe. În timpul vânătorii, răpitoarele cu păr de statură mai mică sunt prinse și sugrumate, vânatul mare este mânat și oprit. Latră persistent vânatul oprit sau rănit. Rezultatele unor cercetări istorico-arheologice atestă că, la stabilirea lor în bazinul panonic, ungurii au adus cu sine, în afară de ogari și câini ciobănești, o rasă de copoi. Potrivit unor cercetători (J. Matolcsi, A. Standeisky), acest copoi
Copoi ardelenesc () [Corola-website/Science/319821_a_321150]
-
climă, de relief și condițiilor de vânătoare. Mână și oprește excelent. Simțul mirosului este dezvoltat. Caută perseverent pe urmă rece, pe urmă proaspătă, lătratul scurt, intermitent, este caracteristic. Răpitoarele mai mici cu păr sunt sugrumate, vânatul mare mânat și oprit. Latră persistent vânatul oprit sau rănit. Lucrează individual și departe de conducătorul lui, cu ocazia unei vânători aleargă chiar și 80-100 km. Totdeauna se întoarce la locul de pornire. La munca lor caracteristică se folosesc haite mici compuse din trei-cinci copoi
Copoi ardelenesc () [Corola-website/Science/319821_a_321150]
-
Petru Rareș să construiască mănăstirea ""din pajiște, cu toată înfrumusețarea""), precum și pomenirea numelui său în pisanie. Tot mitropolitul Grigorie l-a îndemnat pe domnitor să-și aleagă ca necropolă Mănăstirea Probota în loc de Putna, ceea ce a provocat protestele putnenilor, care ""au lătrat mult" și l-au blestemat pe fostul mitropolit. Mănăstirea Probota a beneficiat de o atenție deosebită din partea domnitorului Petru Rareș. Acesta i-a întărit toate daniile mai vechi pe care le primise Biserica "Sf. Nicolae" din Poiana Siretului, adăugându-i
Mănăstirea Probota () [Corola-website/Science/309291_a_310620]
-
de cavou. Ieși gata pregătit pentru moarte sau hotărât să lupți în cel mai cumplit război? După ce te iei din nou în posesie trebuie să devii un războinic. M-am ridicat în picioare. Pe partea interioară a porții din față lătrau fioros la mine vreo cinci câini. Trebuie să spun că mie mi-e frică de câinii necunoscuți. Și ei mă simt și devin și mai agresivi. De aceea, îi evit. Atunci, m-am trezit că mă îndrept hotărât spre câinii
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
Mai târziu am aflat că ce făcea femeia aceea, o asistentă, era o procedură de a-l ajuta pe pacient să-și revină din anestezie. Unii nu-și mai reveneau. Același lucru îl făcuseră și câinii de la crescătorie: mă scoseseră, lătrând, din blocajul total, din anestezia spaimei, de după citirea rezultatului biopsiei. A fost dramatică reconectarea la real. Totul a fost de recuperat. Toate bunurile. Primul a fost identitatea. Eu eram cel care se afla acolo. Apoi, a venit rândul simțurilor, în
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
Ai deja nouă ani, pierde-vară mic ceești, îl dojeni Chikuami. Înapoi acasă, îl apucă pe băiat de braț și-i mai trase câțiva pumni. Mama lui Hiyoshi încercă să-l oprească. Nu trebuie să fii așa de moale cu el! lătră Chikuami. Când Onaka începu să plângă, îi mai arse băiatului o mamă de bătaie. Și de ce-mi plângi? Îl bat pe maimuțoiul ăsta mic și sucit fiindcă socot c-o să-i prindă bine. Numai belele ne aduce! La început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să uite niciodată acea experiență. Și, cu toate că asprimea mâinilor bătătorite ale mamei sale care-i atingeau obrajii îl întrista, mai era conștient și de un alt sentiment. „Acum, sunt ca toată lumea,” își spuse el. „Adult.” Auzi un câine de pripas lătrând. În tenebrele unei țări aflate în război cu sine însăși, se părea că singurul lucru care devenea tot mai puternic era lătratul câinilor. Hiyoshi ieși. — Ei bine, am plecat. Altceva nu putu spune, nici măcar „aveți grijă de voi” - cuvintele i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-i așa? Tenzo păru pe cale s-o ia la fugă. — Pocrule! tună Koroku, ridicându-se. Stai jos. Vrei să fugi? — Nu... nu voi fugi. Glasul îi șovăia. Se lăsă greoi pe iarbă, așezându-se ca împlântat în pământ. — Legați-l! lătră Koroku la slujitorii lui. Matsubara Takumi și Aoyama Shinshichi se repeziră într-o clipă la Tenzo. Îi răsuciră mâinile la spate și i le legară cu nodul spadei. Când Tenzo înțelse clar că infamia lui fusese demascată și îl păștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să ne ocupăm de sursa focului, înainte de a se aprinde. Mitsuhide părea cu totul alt om. Se întoarse spre Shichinai și ceilalți, cu lancea în cumpănire. Shichinai și oamenii săi se răspândiră în cerc. — Ce ți-ai pus în gând? lătră Shichinai la Mitsuhide. Ne ameninți cu lancea? Și încă, una așa de proastă? — Exact asta fac, răspunse Mitsuhide, cu glas ferm. Nimeni nu pleacă de-aici. Dar dacă stați să cugetați drept, mă ascultați pe mine și renunțați la ideea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
va urma ceva. Am Închis casa. Aveam un câine frumos, Tarzan, alb, frumușel, și un pisoi: am luat pisoiul În brațe și i l-am dat lui Bursan, prietenul meu, iar câinelui i-am dat drumul. - Erau treziți, era zgomot, lătrau câinii? - Nu. Vorbesc de strada mea. Câinele l-am lăsat, iar pisoiul l-am dat, că era mic. Am auzit că după ce am plecat noi s-a aruncat În fântână și a murit. În jur de o oră a durat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mititele... Cum s-o fi urcând în ea, prin ce parte? Ah, uitați, are o scară exterioară, vedeți? în stânga, în fund..." Niște câini flocoși țâșniră de undeva din acea curte și luară cu asalt gardul de care ea se rezemase, lătrând cu glasuri furioase, răgușite, ca la stână. Dacă n-ași fi fost atent ar fi mușcat-o de mâini; o trăsei cam brutal și mă uimi inerția greoaie a corpului ei, deloc imponderabil, cum îți lasă adesea această senzație unele
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
-o și Grivei." "Care Grivei? Îți vine să rîzi." " Nu râd deloc, am învățat încă din școala primară că un adevăr considerat evident pentru toată lumea nu e evident și pentru cineva din altă planetă. Noi zicem de un câine care latră că nu te mușcă niciodată, dar zicala asta umană nu e sigur că o știu chiar toți cîinii." " Vrei să spui că e vinovată Matilda că e din altă planetă! Tu nu ești vinovat!", reflectă ea cu o bucurie sarcastică
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
să spun unde e soțul; eu numai nu știu, nu știu. Pînă la șapte luni m-au tot bătut; după șapte luni de sarcină, nu m-au bătut, dar își băteau joc tare, mă puneau să rag ca vaca, să latru ca cîinele, să cînt ca cocoșul, să zbier ca oaia, să nechez ca caii, să orăcăiesc ca broasca, dar nici n-au scos nimic din gura mea contra soțului pe care l-am iubit așa mult..." Primul grup lichidat va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
premiza reparației prin îndestulare este o premiză comodă" (p. 77), dar ea a funcționat și în Ungaria, cea supranumită "cea mai veselă baracă din lagărul socialist" și într-un fel și în Polonia unde, spre deosebire de România, "câinii erau lăsați să latre, dar nu erau hrăniți". Discursul moral al intelectualilor cehi, polonezi, unguri, legați de vechea luptă anticomunistă sunt pline de plângeri în acest sens. Relația dintre statele de dincolo și dincoace de Cortina de fier este altă sursă de contrariere în
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
ziceau cu i de la Ion, adecă firman, si cică așa avea a scrie și viitorimea, cum ar fi fost ea după atîta urgie scrisă ori nescrisa, ori măcar zisă. De pildă, gramaticii aceia răi de gură și nelegați în lanț, lătrînd pe la ostrețe încoace si-ncolo după bietul trecătoru gata a-l înhață de nădragii săi numai petice, - burliconosul și manglahaua, - ptiu!, că-mi veni cu amar în gură, - ptiu! - să-i vezi și pe ei o dată că scrie de vodă
...Ci dar să venim la prochimen by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17881_a_19206]
-
Câinele prezintă un neobișnuit mers înțepat. Adultul are o înălțime de circa: și o greutate de: Pinscher-ul pitic este un câine plin de viață și inteligent. Foarte jucăuș și curajos, Pinscher-ul pitic este uneori foarte încăpățânat. Are tendința de a lătra mult, în special, când simte apropierea vreunui străin. Pinscher-ii sunt câini loiali stăpânilor lor, fiind destul de protectivi. Acești câini nu trebuie răsfățați prea mult pentru că au tendința de a deveni tirani. Pinscher-ii învață foarte repede. Veți fi uimiți ce repede
Pinscher pitic () [Corola-website/Science/328521_a_329850]
-
și ei, ca niște ace magnetice, și ne petrec îndărăt, curioși, ca niște deținuți după gratii. "Crapii unde sunt?" - "Crapii, dincoace. Ei turbură apa, nu le place să-i vezi." Câinii de pază, doi lupi negri, se zbat în lanț, lătrând, și lanțul glisează în sus, în jos, pe sârma lungă, care, sub opintirile lor, se întinde, mai-mai să se rupă. Pe urmă, mi se face frig. Afară nu-i frig. în odaie, în mijlocul ei, nu-i frig. Frigul vine din
Păstrăvii (din reportajele de altădată) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7852_a_9177]
-
nu le fură silabele, nici un nour nu dă buzna În conversația lor. Se căsătoresc și stau pe veranda micii lor case de țară, privindu-și bebelușul dolofan din leagăn. Totul e Încremenit. Un cocoș cîntă În satul vecin. Un cîine latră. Îl pufnește rîsul. Ce dulcegărie! E ridicol, drumul ăsta pe care nu a apucat. Vetust. Și imposibil. Tot ce se Întîmplă acum se Întîmplă pentru prima oară și orice alegere aș face, aceea fi-va calea. Punct. Nu voi ști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
urmată de Milena care aleargă cu greu pe pantofii ei cu tocuri Înalte. Wakefield și Doris se Învoiesc asupra unor cîrnați polonezi și fuga la culcare. Întors În camera lui, Wakefield nu-și găsește somnul. Întîi, aude voci mînioase, cîini lătrînd, apoi zgomot de geamuri sparte și ceea ce pare a fi sunetul veselei sparte de pereți. Apoi vine mirosul acru al gazelor lacrimogene și un ciobănesc german cu dinții rînjiți se așează pe marginea patului mîrÎind la el. Toarnă Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
fie conectat cu Întregul lui organism. Wakefield se cutremură. — În afară de citit, face și ceva reflexoterapie, Îi explică Zelda. Probabil o să te coste ceva În plus. Reverendul Telluride chicotește. Lui Wakefield nici că-i pasă; e foarte bine. Poate că a lătrat mereu la copacul nepotrivit, ca sa zică așa. Poate că propriul trup este singura casă pe care a avut-o vreodată și poate că ar trebui să se oprească, să nu se mai zvîrcolească atît, ca un pește pe uscat. — Punctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
referit. — Și-atunci ce te reține? m-a întrebat Laura încântată. Ai și binecuvântarea maică-tii. E un semn de foarte bun augur. M-am gândit câteva clipe. Da, am oftat. Presupun că asta ar trebui să fac. Cum?! a lătrat Laura. Vorbești serios? —Pentru numele lui Dumnezeu, am început eu să strig. Nu asta m-ai încurajat să fac? Știam că asta avea să se întâmple. Pur și simplu știam. Oamenii se încurajează mereu unii pe alții să facă lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]