1,055 matches
-
balansa din nou la orizont, doar că deasupra are un capac cât toate zilele. Cât e realitate și cât e ficțiune în amintirile despre sine ale unui om? Pentru un poet, e mai multă ficțiune decât pentru un măcelar, pentru măcelar e mai multă realitate decât pentru poet. De fapt, pentru ultimul, aceasta e și cea mai mare dramă: că ajunge să le confunde și să creadă că una e alta sau că, fundamental, sunt ambele același lucru. Ce ți-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
la prânz, după căderea primului-ministru în alegeri. Dna: „În fond, dintr-un rău poate să iasă un bine”. Dl: „Deocamdată, draga mea, binele este admirabil ascuns”.) Emoție în Sicilia: se descoperă că medicii care practică autopsiile sunt ajutați de un măcelar. „Da, spun autoritățile din Ragusa, dar măcelarul ajută numai la decupaj...”. La Roma, într-un parking, un conducător auto mușcă furios mâna unui gardian care solicita plata pentru staționare. Furiosul mușcă și fuge. În schimb, la Londra, doi studenți - Roy
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
Dna: „În fond, dintr-un rău poate să iasă un bine”. Dl: „Deocamdată, draga mea, binele este admirabil ascuns”.) Emoție în Sicilia: se descoperă că medicii care practică autopsiile sunt ajutați de un măcelar. „Da, spun autoritățile din Ragusa, dar măcelarul ajută numai la decupaj...”. La Roma, într-un parking, un conducător auto mușcă furios mâna unui gardian care solicita plata pentru staționare. Furiosul mușcă și fuge. În schimb, la Londra, doi studenți - Roy Feltham și Jim Simpson - bat recordul mondial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
mici de orez și linte. Nu se mai găseau fructe pe nicăieri și abia dacă mai erau câteva legume. Prețurile crescuseră atât de mult, că nu mai cumpăra nimeni puii schilozi din cuștile din fața măcelăriei. În cele din urmă, bietul măcelar trebuise să-i mănânce el însuși, și, după ultimul, fusese forțat să devină vegetarian, la fel ca restul orașului. În lunile acestea, Kulfi devenise enormă și părea să pretindă pentru ea însăși toată energia pământului, să-l stoarcă până la ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
încă din clipa în care a pus piciorul în Shahkot. Mesele acelea la care mâncau numai orez și linte nu puteau nici pe departe satisface foamea care creștea în Kulfi; mituise vânzătorii de fructe și pe cei de legume și măcelarul cu bucăți de mătase, broderii, un furou de satin, un set de cercei auriți, un spărgător de nuci din argint, ce mai rămăsese neamanetat din zestrea ei. Îi mituise până nu le mai rămăsese nimic să-i dea. Cam pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
el închidea ochii, iertîndu-l, așa cum trebuie iertat cel care iese viu după ce salva plutonului de execuție a trecut peste el. "Dar vârfurile negre ale filamentelor celulare?!" a zis atunci unul din ajutoarele lui, ca pentru a-l feri pe Marele Măcelar de o eroare care l-ar discredita. Nu, vârfurile negre ale filamentelor au altă semnificație!" i-a răspuns acela, și fi-fi-fi, și ti-ti-ti, a început să-i explice cauza fenomenului. Ajutorul său însă păstra mai departe pe chip
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
EVENIMENTE CARE PĂREAU ABSOLUT INDEPENDENTE UNELE DE ALTELE. IAR DIN ACESTE LEGĂTURI SE DESPRINDEA UN SENS ÎNFRICOȘĂTOR. "DACĂ E ADEVĂRAT, ÎȘI ZISE EL TREMURÂND, ATUNCI TRASK ȘI CU MINE AM FOST CA DOI MIEI PIERDUȚI ÎN IMENSITATEA, ABATORULUI, FUGIND DE MĂCELAR." Obsedat încă de gândul că trebuia neapărat să ia o decizie, reuși în cele din urmă să-și închidă ochii obosiți. 35 PUȚIN DUPĂ ORA ȘASE DIMINEAȚA, MARIN SE TREZI, ÎȘI ARUNCĂ HALATUL PE EL ȘI ÎL SUNĂ PE COLONELUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
-și pună întrebări privind cantitatea mare de mâncare pe care Miep, fosta secretară a lui Otto, acum legătura noastră cu lumea de afară, reușea să o adune, mulțumită cartelelor contrafăcute, zâmbetelor cuceritoare și aranjamentelor pe care le făcuse tata cu măcelarul înainte să intrăm în ascunzătoare? Cineva a anunțat probabil Poliția Verde, pentru că știu unde să meargă. Urcă scările cu puștile pregătite, trag la o parte biblioteca mare ce ascunde intrarea în anexa secretă și mai urcă niște trepte către camerele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
paginile și mâzgălea pe orice bucată de hârtie care îi cădea în mâini. Și voiam să le mai spun despre tatăl meu, care nu furase pâine, dar își asumase riscuri ca să aranjeze lucrurile înainte ca noi să ne ascundem, ca măcelarul să îi dea lui Miep carne fără să ceară cartele și fără să pună întrebări și noi toți din anexa secretă am avut ce mânca. Voiam să explic că mama nu era o cochetă nerușinată, ci o femeie veselă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
În primăvară, s-a născut Hermann. Zece statui înfățișând fondatorul mitic necunoscut al Sibiului, Hermann, în diferite ipostaze, au fost amplasate în diferite locuri din centrul orașului. Proiectul Fundației Culturale Inforom București a propus zece Hermanni: cavaler medieval, bancher, cârciumar, măcelar, student, primar, menestrel medieval, ofițer în miliția orașului, „dandy“ și deportat. Hermannii nu au scăpat de furia turiștilor: unii au fost distruși și a trebuit să fie retrași, alții au „supraviețuit“ pe pozițiile inițiale, însă cu mâinile rupte. Viața cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
Pintea Însă a căzut și el rănit la Rivulus Dominarum, curînd după reaprinderea rebeliunii curuților sub principele Rákóczi căruia Îi sărise În ajutor, voind să smulgă cetatea Băii Mari din mîinile austriecilor. L-a lovit o ghiulea „năpustită“ din Turnul Măcelarilor și l-a ucis În ziua de 14 august 1703. Începînd din aceeași vară, Rákóczi s-a bătut preț de opt ani cu soldații Împăratului Leopold, a supraviețuit unor capcane ingenioase, mai multor atentate și trădări, unei epidemii de ciumă
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
și de porc, Învelite În tifon, pătate de sânge. Lucrurile comestibile vor fi mereu respectate de un om care aproape că murise de foame. Muncitorii, și ei, În halate albe, lați În umeri și vânoși, un personal bine clădit, oamenii măcelarilor. Lângă râu mirosul era echivoc. Nu știai sigur dacă mireasma de crud se trăgea de la mal sau de la sânge. Iar aici Sammler văzuse cândva un șobolan pe care Îl confundase cu un șoricar. Boarea ce se Înălța din acest colț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
de colo, care cerșesc ori Își vând corpul pentru câteva rupii, habar n-au de propria lor istorie. Istoria noastră. Soarta țării noastre nu e asta! Asta... A ridicat mâna și a coborât-o cu o mișcare violentă ca de măcelar, ca și cum ar fi spintecat un dușman nevăzut. Asta ne rămâne dacă nu ne cunoaștem trecutul. Nu putem pretinde un viitor. Despre asta vorbim. Despre neputința mersului Înainte. Treceau pe lângă doi băieței În pielea goală, care se stropeau cu noroi dintr-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
în momentul primei înțepături a pielii pentru operațiunea de castrare, piciorul contractat al armăsarului, acționat parcă de un resort nevăzut, a izbit cu viteza fulgerului și cu forța a doi cai putere, cu potcoava armată cu hacuri, chiar în creștetul măcelarului. Corpul acestuia s-a rostogolit cât colo, calota craniană, dislocată, până hăt către groapa cu dejecții de la grajdul din apropiere. Gelatina albicioasă a creierului s-a risipit prin țărână și bălegar în timp ce sângele se strângea într-o băltoacă purpurie chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
este peștele, pentru că peștele este de vibrație foarte Înaltă și el optează să se sacrifice, aruncându-se singur În năvodul sau undița pescarului. Mielul, porcul, vita, oaia, găina trăiesc În spații construite de oameni și nu au nicio șansă În fața măcelarului, nu au cum să se salveze, nu au liber arbitru. Aceste animale se nasc pentru a fi măcelărite și nu li se respectă dreptul la liberul arbitru. Peștii din oceane, deci nu cei din crescătoriile voastre, peștii care trăiesc În
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
Braunschweigul era pe atunci capitala unui ducat suzeran. (Nu suveran; depindea militar de Hanovra.) Tatăl și bunicul lui Gauss au fost oameni de rând, de meserie nedefinită, muncind cu ziua pe la negustorii din piață; în acte sunt trecuți ca "Gassenschlächter", măcelari, prin tradiție, ai uliței în care locuiau. Mai sus, în spiță, dăm numai de țărani din ținutul Braunschweig. Mamă-sa era chiar venită de la țară și înainte de măritiș fusese slujnică de un tăbăcar din Braunschweig. Avea însă câțiva pastori în
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
Baró era un burlac insomniac ce-și petrecea nopțile citindu-l pe Zola și privind stereograme cu domnișoare În lenjerie intimă spre a-și alunga plictisul. Era un client obișnuit al prăvăliei tatei și el Însuși se califica drept un măcelar de mîna a doua, Însă avea mai mult fler În a nimeri diagnosticele decît aveau cei mai mulți dintre medicii bogătașilor, cu cabinete pe strada Muntaner. Mare parte din clientela sa era compusă din curvele bătrîne din cartier și din nenorociți care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
înflăcărate: La școala de spițeri, să știți că am făcut numeroase ore de chirurgie, anunță el, spre a răspunde admirației oaspeților, uimiți de măiestria cu care tăiase baierile groase ale inimii vierului. Băură cu toții, ridicând paharele în onoarea îndemânării maistrului măcelar. Magnatul se grozăvi, răcnind din nou în aerul rece al iernii, cu o indescriptibilă înflăcărare: Vreți să vă fac demonstrația sacrificării unui animal, fără să curgă strop de sânge? Ia, să se mai aducă încă un bandit din ăștia, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
unul din bărbații ăia cărora nu le plac consoartele. Sunt foarte fericit cu ea. În fiecare zi mă gândesc cât de norocos sunt că soția mea este în pas cu moda - că oamenii întorc capul după ea pe stradă. Mulți măcelari au neveste care nu arată cine știe ce, dar eu nu fac parte din categoria asta. Eu sunt măcelarul cu nevastă elegantă și sunt tare mândru de asta. Sunt mândru și de fiul meu. Când s-a înscris la Thornhill, avea note
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
mă gândesc cât de norocos sunt că soția mea este în pas cu moda - că oamenii întorc capul după ea pe stradă. Mulți măcelari au neveste care nu arată cine știe ce, dar eu nu fac parte din categoria asta. Eu sunt măcelarul cu nevastă elegantă și sunt tare mândru de asta. Sunt mândru și de fiul meu. Când s-a înscris la Thornhill, avea note mici la toate materiile și mi-a fost teamă că o să-l pună să repete o clasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
putea ajunge într-o bună zi ministrul minelor sau poate ministrul apelor dacă se va ține de treabă. Și când te gândești că va ajunge într-o funcție atât de importantă nepotul unei ordonanțe de la Curtea Supremă și fiul unui măcelar oarecare. Probabil vă întrebați: Ce motive are bărbatul ăsta să se plângă? Are o nevastă elegantă și un fiu deștept. E proprietarul unei măcelării. De ce-i nemulțumit? Înțeleg de ce-ar putea cineva gândi în felul acesta, dar asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
ca într-o scorbură de stâncă: Luna, cine a furat luna de pe cer? Era acolo lângă crucea mitropoliei. Stelele, s-au dezlipit stelele și au curs, galben ca de lut au curs stelele în apa Bahluiului. Cerul! S-a șters măcelarul pe mâini și pe față, ștergar vinețiu deasupra icoanei cu pete negre, cu pete roșii. Unde sunt norii, cine a șters geamul? Erau parcă zugrăviți cu var alb. Cine a scuturat plopii de ploaie? Din oglindă, o dâră de sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
comunității primitive. De câte ori, la Annapolis, În jurul inevitabilului curcan de sărbători, tata și mama n-au evocat cu emoție bucata de trompă de elefant pe care o Împărțiseră În seara Noului An parizian, cumpărată cu patruzeci de franci livra de la Roos, măcelarul englez de pe bulevardul Haussmann! Tocmai se logodiseră, trebuia să se căsătorească peste un an, războiul le nășise fericirea. „De la sosirea mea la Paris, Își amintea tata, luasem obiceiul să mă duc dimineața la Café Riche, pe Boulevard des Italiens. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
la Facultate, era aprig de ziceai că zăcuse nemângâiat prin cine știe ce ocnă, mă lovea în draci de urlam ca ursoaica împușcată în buci, mă zvârcoleam de-mi rupeam mațele, ficații, splina, toate organili interne le lua la căsăpit, cum taie măcelarul carnea de tochitură, mărunt și bucățică de bucățică, zgârciuri, bojoci, osulețe, tot ce are femeia la sine când le lua Macatist al meu la prelucrat se topea, se fierbea, clocotea, urlam străpunsă de mii de nesătui, moroii moroilor intrau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
pe care le pot avea aici, în casa asta de țară, și din puținul pe care îl am. Iar după ce am mâncat mă înapoiez la han; aici îl găsesc de obicei pe hangiu, și tot aici se mai află un măcelar, un morar, doi lucrători la cuptoarele de cărămizi. Cu aceștia îmi pierd vremea prostește tot restul zilei, jucând cărți sau dând cu zarurile, și între noi se iscă nenumărate certuri și supărări, cu vorbe urâte și fără de sfârșit; iar de
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]