1,126 matches
-
o scenografie de teatru. Contrastul dintre blocul vechi, o construcție greoaie cu un stil compozit, din perioada interbelică și camera mare, cu spații jucate modern, este puternic. Un obiect, singurul de altfel, amintește de pasiunea proprietarului pentru vânătoare: o blană maro de urs, așezată lângă patul alb, imens, de formă rotundă,; ea pare o pată de cafea, pe o față de masă imaculată. Pianul alb este piesa forte a acestui spațiu descărcat de zorzoane și de inutilități stilistice. Capacul ridicat, și partitura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
mergea pe suprafața de un albastru deschis a apei de pe pânză. Când lecția s-a terminat, în timp ce taxiul lui Karl Lidén mă aștepta în față, am reușit să schimb câteva cuvinte cu învățătoarea. Ea își vârâse părul într-o bască maro și se pregătea să se urce pe bicicletă. Așaa, a spus ea. Ai vreo problemă anume? Da, i-am răspuns. în legătură cu literele. Da, a spus ea. Le luăm încetul cu încetul. Trebuie să înveți câte două-trei odată. Sunt absolut necesare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
sticlă, pentru că de-acum, Jemima nu trebuie să se mai gândească ce să bea: cere pur și simplu o sticlă de Sol, sau Becks, sau Budweiser, sigură fiind că va fi o alegere bună. Ben se așază pe o canapea maro din piele, plină de crăpături, situată imediat sub fereastră, după care se trage într-o parte ca să-i facă loc Jemimei; ea se așază în fotoliul de lângă canapea. Jemima se stercoară pe lângă Ben, simțind mai mult decât o adiere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
noastră doamnă, ne-a întrerupt o voce de bărbat. M-am întors. N-ar fi trebuit să mă deranjez. Era unul dintre bărbații ăia între două vârste, scunzi și butucănoși care invadaseră întregul sanatoriu. Oare câte pulovere sintetice de culoare maro puteau să încapă într-o singură clădire? —Cum te simți? m-a întrebat el. —Bine, am răspuns eu politicoasă. — Prima mea zi aici a fost la fel de îngrozitoare, a zis el cu blândețe. Dar o să fie mai bine. Da? am întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
plăcea ei să creadă. Mie nu mi se pare că ești la modă atunci când porți o fustă din flanel gri, care se termină sub genunchi și când ai părul scurt, nearanjat, nevopsit și prins într-o parte cu o agrafă maro. Dar era drăguță. Chiar dulce. Cu ochii ăia de un albastru strălucitor semăna perfect cu Mickey Rooney. De cum s-a așezat Josephine, toată lumea a început să-și privească în tăcere picioarele. Râsetele și conversațiile de la masa de prânz dispăruseră fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
la foc budincile. Te ocupi tu de cârnați? —Tu ești Don? l-am întrebat surprinsă. — Cine altcineva? Părea enervat. Iar eu eram nedumerită. Don era unul dintre pacienți. îl văzusem de mai multe ori ziua trecută, în mulțimea de pulovere maro. Cum de era unul dintre conducătorii de echipă? Șovăind, mi-am exprimat nedumerirea. Don mi-a explicat ceea ce deja bănuisem. Urmând tradiția clinicilor Betty Ford, pacienții de la Cloisters se ocupau ei înșiși de majoritatea treburilor casnice. Asta ca să învățăm ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
facă bere de casă! Asta-i bună de tot! — Sau să facă... să facă... Clarence râdea într-un asemenea hal încât abia reușea să vorbească. —...sau să facă degustări de vinuri, a izbutit el să spună într-un final. Puloverele maro au explodat într-un râs convulsiv. Erau veseli nevoie mare și râdeau așa de tare că trebuiau să se sprijine unii de alții. — Aș mânca și eu un castron de pateuri crude dacă m-ar lăsa să fac degustări de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
seama că era însurat. îl dădeau de gol puloverul pufos și pantalonii neșifonați. Mă simțeam destul de dezamăgită. —Cum te înțelegi cu ceata asta de nebuni? m-a întrebat el indicându-mi printr-o mișcare a capului camera plină cu pulovere maro. M-am simțit invadată de un soi de căldură. Iată un om normal! — Sunt OK, am chicotit eu. Atât cât poate fi o ceată de nebuni! Și de Josephine ce părere ai? — Mă sperie puțin, am recunoscut eu. —Ei, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de vindecare. Puteți să mă considerați superficială, puteți să mă considerați nevolnică, puteți să mă considerați oricum vreți, numai să mă luați în considerare. După prânz, pentru prima dată, Chris nu era profund implicat în vreo discuție cu un pulover maro. Citea, stând picior peste picior și arătând voit extrem de sexy doar ca să mă țină la distanță. Avea o pereche de cizme foarte impresionantă - negre, cu botul pătrat, din piele de șopârlă, genul de cizme care în New York i-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
al mesei, mai multe capete ne priveau cu interes. Dacă Neil nu avea grijă, era în pericol să-și piardă auditoriul pe care-l captivase până atunci. Am strâns din dinți și am încercat să comunic telepatic cu toate puloverele maro. Plecați. Dacă vreunul din voi se apropie de mine acum, îl omor. Și, în mod straniu, în afara momentului când Fergus, cel care fusese parcă ars cu acid, mi-a întins o cutie cu șervețele, ceilalți ne-au lăsat într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
se traducea printr-o excursie de câteva ore în care mama stătea în picioare lângă gard și vorbea cu doamna Kilfeather, mama Angelei, cea cu bucle blonde și angelice. Am târât un scaun galben, din răchită împletită, până lângă dulapul maro, masiv îdulapurile încastrate, albe, subțiri, care păreau făcute din plastic se aflau încă într-un viitor îndepărtat. Astfel de dulapuri erau considerate niște obiecte care-ți ușurează viața, iar în casa noastră nu exista așa ceva.). M-am suit pe scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mâna pe sus, strigând „Doamna profesoară“. Iar Betty îi tot zicea: —Spune-mi Betty. Iar Clarence îi răspundea de fiecare dată: —OK, doamna profesoară. După asta, încăperea a fost învăluită de o pace adâncă. Toată lumea era așa de concentrată - puloverele maro erau pline de făină - încât, la un moment dat, mi-am dat seama că atmosfera din cameră era teribil de încărcată. Peste toți plutea o armonie stranie care-ți dădea fiori pe șira spinării. Ca și cum... ca și cum ne-am afla în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în sala de mese era multă agitație, ceea ce însă n-a reușit să-mi distragă atenția de la neliniștea aceea care îmi făcea stomacul să tremure. Venise și un nou pacient. Un bărbat. Dar făcea parte din categoria grăsuților în pulover maro. Cu alte cuvinte, abia dacă putea fi considerat bărbat. Nu că asta conta pentru mine. Fiindcă, în fond, eu eram promisă lui Chris. Deși Chris nu știa încă. Numele noului pulover maro era Digger și primul lucru pe care mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Godunov părăsi încăperea, Vlad Mihailovici se lăsă să cadă pe scaunul din spatele biroului. Își strânse hârtiile împrăștiate din față, așezându-le una peste alta într-un vraf pe care îl împinse la marginea mesei. Ridică de lângă scaun servieta din piele maro și o așeză pe birou. Servieta aceea era un obiect deosebit. O purta după el oriunde, nedespărțindu-se de ea nici măcar când mergea la culcare. Mihailovici nu dădea doi bani pe actele contabile. Niciodată, dar niciodată, nu se împiedicase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și lucrurile mergeau strună, iar dacă reușea să-și asigure și un sprijin politic influent, chiar că nu mai trebuia să-și bată capul. Își cumpărase un nou registru cu coperți negre pe care îl pusese în servieta de piele maro. Boris se ocupa de transporturile ilegale, el era cel ce însoțea marfa din depozitul firmei până în port la Constanța și se asigura că pleacă spre destinație. Nu se aduna mare lucru deocamdată deoarece avea destule cheltuieli dar, pentru început, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
sentimentală pe care-l cărasem „la Mare“ în bagajul făcut în grabă. Din gândurile care mă fac să pășesc mai apăsat pe măsură ce mă îndrept spre civilizație, mă trezesc când aproape era să dea peste mine căruța șantalie cu un cal maro, cu Țârțâc cățărat sus pe capră și fie-sa cea mare, Zina, pe-o latură, cu picioarele goale spânzurând deasupra drumului prăfos. Țârțâc nu vede altă ieșire decât să-mi lase fata în grijă. Îți dai seama, domnu’ Tudor, aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
solid, în care ar fi înotat toți peștișorii din lume!), c-o dantură că-ți venea mereu să-i desfaci gura, ca la cai, și să i-o pipăi, râzând, având un fermecător accent ardelenesc și o fustiță de antilopă maro, cu franjuri, întru dezgolirea a tot ce e mai sfânt, purtând plovere mițoase peste mai mulți sâni în teribilă erupție. Citind asta, prietenul meu T, devoratorul de reviste, a aruncat deoparte gazeta pe cearceaful alb, a stins lumina la 22
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Fiindcă după un an grădinița s-a făcut cămin, a trebuit să mănânc acolo toate grețoșeniile și la 10, și la prânz, și după-masa. Așa că în grupa mare n-am mai purtat geanta de tablă, ci una de carton presat, maro, mică și urâtă, care se atârna de umăr și în care nu mai avea rost să car decât o batistă, plus cel mult o bomboană Kandia de lapte, lipicioasă. Din același carton presat maro a fost și ghiozdanul care m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
să nu pufnesc în râs. Ceea ce-l făcea pe inculpat și mai caraghios în ochii mei era că freza ondulată, favoriții retezați și obrajii proaspăt rași îi dădeau mai degrabă un aer de tovarăș cu răspunderi, perfect compatibil cu costumul maro și servieta diplomat, decât de trăpaș din Vestul Sălbatic al hormonilor nestăpâniți. „Ai văzut ce frumos e?“, a susurat Veronica învârtind cafeaua din ibric și privind lung poza cu ochi negri, melancolici. „Ai văzut ce piele? Ce păr? Ce brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
suflare toate cele șase vocale din kusunda, ca pe o vrajă unică, mănânci o optime de măr sălbatic, cu miezul auriu curgător, nmn. șase în al treilea loc: e timpul curățării legumelor de coaja lor roșie, portocalie, verde, galbenă sau maro nie, e timpul șlefuirii fructelor și legumelor dar și a pietrelor, din care să faci statuete delicate, cu nume simple: bucuria, zâmbetul, râsul, dorul, speranța, așteptarea emoției puternice, răpăitul ploii de vară, gândăcelul de colorado, buburuza, furnica albă, muntele care
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
îmbraci cu gust. Doamna a așteptat de la el o părere preț de vreo două secunde, privindu-l întrebător. Și, cum el nu și-a spus părerea, a continuat arătând către un sul: sau asta. Ia uite. Ce zici? O stofă maro cu dungulițe, pentru un costum bărbătesc la două rânduri. Știi ce-i aia un costum la două rânduri? Nu știi? Nu contează. E un costum elegant, pentru ocazii. Trecură împreună pe sub lumina chioară din mijlocul încăperii și doamna nu-l
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
piuit însoțit de un strănut de pisică și un icnet de femeie. Înciudat și nervos pentru că i-a fost tulburată liniștea, Ionel se întoarce brusc în direcția de unde s-a auzit zgomotul. Descoperim un al doilea personaj, Calculatorul, aprins, ochi maro, procesor Electron 300, câteva șuvițe de păr albastre căzând peste monitor. - Tu ai făcut așa? îl întreabă Ionel, descumpănit. Nici un răspuns. Din ce în ce mai nemulțumit, împăratul se ridică, apropiindu-se de calculator. La un moment dat se oprește, încercând să înțeleagă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
de șah ce se afla încrustată în pardoseala încăperii. Din când în când, în toată această goană absurdă, Clossettino holba ochii spre cer, după care scotea limba, bolborosind absolut întâmplător câteva incantații adresate soarelui. Reuși astfel să-și deranjeze costumul maro, elegant. Își smuci furios cravata verde, căci nu putea respira. Dintr-un lătrat destul de scurt și hotărât, deveni clar că în toată această luptă inutilă va fi acompaniat de credinciosul său companion, labradorul Bobby Teleferic, căruia, deși nu-i era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
formă venea să întărească prima mea impresie, și anume că astfel de oameni nu au cum să existe. Costumul vechi și gri, cu un strat de praf de trei ori mai gros decât cel aflat pe draperiile mov și cravata maro, ce îi scotea perfect în evidență imensa gușă hrănită cu carnea unor bieți porci, nu mai lăsa putință de tagădă. Individul era absolut hidos. La stânga și la dreapta sa se aflau alte două persoane asupra cărora ar merita să insist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
anume? Gagiul era un bărbat tânăr, trecut cu puțin de treizeci de ani, cu o figură jucăușă de copil și cu o mustață atât de maro și de mare, încât am zâmbit aproape fără să vreau. Geaca de blugi cândva maro, dar suficient de bine păstrată și de curată încât să mă facă să înțeleg că individul avea oarece legături cu femeile și curățenia, apoi pantalonii reiați maro, brusc cumplit de mudari și ghetele sport tot maro, din nou de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]