3,752 matches
-
teme teza despre inventarea de către ideologia comunistă a conceptului de omogenizare socială, ca o directivă pentru orice demers de analiză a societății socialiste. După 1990, sociologia românească se redefinește din toate unghiurile de cercetare. Întâi, ea se desparte de balastul marxist și își diversifică, în mod natural, paradigmele. Renunțarea aproape spontană la marxism dovedește profunda precaritate a moștenirii marxiste din perioada comunistă, iar ca probă stă lipsa unei lucrări românești despre Marx sau despre marxism acceptabilă științific. Iată ce efecte teribile
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
de analiză a societății socialiste. După 1990, sociologia românească se redefinește din toate unghiurile de cercetare. Întâi, ea se desparte de balastul marxist și își diversifică, în mod natural, paradigmele. Renunțarea aproape spontană la marxism dovedește profunda precaritate a moștenirii marxiste din perioada comunistă, iar ca probă stă lipsa unei lucrări românești despre Marx sau despre marxism acceptabilă științific. Iată ce efecte teribile poate produce dogmatizarea unui curent de gândire! Autoarea examinează schimbările din sociologia postdecembristă în ce privește elitele, structurile instituționale, circulația
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
îl vedea pentru îndepărtarea „formelor goale” era activitatea productivă, creatoare de plusvaloare, căci, rezumă Schifirneț, „sporul în civilizație nu se câștigă decât prin muncă” (p.103). Capitolul dedicat lui C. Dobrogeanu-Gherea este important întrucât ne arată cum a operat un marxist cu termenii teoriei în cauză, analizând rolul instituțiilor burgheze în formarea României moderne, precum și neoiobăgia, văzută tot ca o formă fără fond. Gherea este cel care răstoarnă relația dintre forme și fond, făcând din anterioritatea formelor o lege de dezvoltare
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
tot pasul, după decembrie ’89, Karl Marx a fost izgonit din istoria sociologiei, iar Friedrich Engels parcă nici nu a existat. Dacă repudierea „marxismului creator”, dată fiind teroarea ideologică din perioada comunistă, este de înțeles, încercarea de a șterge concepția marxistă din istoria gândirii sociologice mi se pare cel puțin discutabilă. Profesorul și strălucitul scriitor de literatură științifică Allan G. Johnson ne aduce aminte că Marx este „o figură-cheie” în evoluția gândirii sociologice, care a influențat direct și indirect analiza contrasistem
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
140 de ani de la apariția primului volum -, dar și autorul monografiei Situația clasei muncitoare din Anglia (1845), un model de analiză a condiției mizere a muncitorilor în capitalismul timpuriu. Departe de a fi un apologet al marxismului, arătând limitele gândirii marxiste și criticând modul de aplicare a lui în ex-URSS și - adaug eu - implicit în țările foste comuniste, profesorul Allan G. Johnson argumentează foarte convingător că nu se poate face abstracție de influența concepției lui Karl Marx, care, alături de Émile Durkheim
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
au ales exilul interior și au acceptat compromisuri îndelung discutabile pentru a asigura continuitatea culturii române. Perfect valabilă, menită să argumenteze o opțiune, de altminteri lucidă și atent chibzuită, este distincția dintre marxizant, cel atras de filosofia lui Marx, și marxist, cel supus necondiționat marxismului ideologizat. În sensul revenirii continue, temele prefigurate în triada începutului sunt reluate în anii ’80, fiecare în câte o trilogie. „Impuritatea” artei, raportul ei cu alte forme de conștiință sunt descrise și argumentate în trilogia numită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287485_a_288814]
-
ale lui Sartre și ale comilitonilor care veneau dinspre marxism și existențialism. Cu "noul antropocentrism" postmodern, dincolo de om și de lume nu se mai află nici măcar o entitate materială, ci chiar nimicul. Deci postmoderniștii se pot revendica simultan din materialismul marxist, prin pariul concretului și din existențialism, prin asumarea nimicului, pe care nu-l ocolise, evident, nici Heidegger, deși el a fost un existențialist de o factură nonsartriană. Despărțirea postmodernismului de existențialism se produce, totuși, prin eliminarea efectelor acestui tip de
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
asemănarea după chip. Textul său nu lasă loc de ambiguitate, căci se referă la zei care "și-au întors spatele", rămânându-i omului să se transforme împotriva ingraților, manifestându-și "puterea propriei lui ființe". Se vede clara reminiscență a materialismului marxist de care Foucault ne asigura că s-a despărțit radical. Recunoscându-i omului autarhia ontologică, el cade în capcanele ateismului materialist. În realitate, omul nu are origine "zeiască", ci e creatură din nimic, iar din această perspectivă întreaga demonstrație a
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
însă, ce nu funcționează la nivelul diacronic, ci doar la cel sincronic, fără periodizări, care ar fi invenții istorizante ale modernilor. Remai sugerează că orice rescriere este și o revoluție, însă orice revoluție nu este nimic altceva decât o repetiție: "Marxiștii au crezut că lucrează la dezalienarea umanității, însă alienarea omului s-a repetat, de-abia modificată"125. Repetăm ca să ieșim din criză, zice Lyotard. Și asta fiindcă eterna revoluție este etern ratată. Aici, Lyotard pune o problemă foarte gravă a
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
numai prin reușita încercării. De regulă, însă, încercarea e abandonată a doua zi după violențe și sânge. Ilăul, de îndată ce se scutură de condiția sa, se transformă în ciocan. În esență, e aceeași concluzie cu a lui Lyotard privitoare la iluzia marxistă a dezalienării sfârșită cu o nouă alienare. Lozincile revoluționare, umanitariste, sunt demagogice, cu sau fără știrea actorilor: Cu un cuvânt morala și dreptatea sunt prejudiții făcute de cei înșelători pentru cei înșelați, de ciocan pentru ilău. Ele sunt fraze. Când
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
Kant, care dobândește o remarcabilă continuitate transmodernistă în gândirea lui Ștefan Lupașcu. Paradoxal, Nemoianu e mai aproape de teoria socio-politică a lui Eminescu prin grija cu care încarcă termenul reacționar de potențialități pozitive. Gândirea modernă, fie ea liberală sau de orientare marxistă și neopozitivistă, a discreditat, fără drept de apel, conținutul cuvântului reacționar. El a devenit o etichetă rușinoasă, încât nimeni nu putea fi încântat nici pe vremea lui Eminescu și nici în a noastră, să fie numit reacționar. Ba, știm că
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
constitui postmodernismul în istoria formelor literare, deși ideologia postmodernistă neagă atât istoria, cât și ideea de progres. Ciudățenia reflectă iarăși propensiunea sofistică și afinitățile cu materialismul dialectic și istoric. În definitiv, postmodernismul se lasă explicat cel mai bine de critica marxistă prin corelația cu dezvoltarea stadială a capitalismului (vezi, bunăoară, lucrările lui Ernest Mandel, pe care se sprijină unul dintre cei mai serioși teoreticieni ai postmodernismului Fredric Jameson). Teza lui Jürgen Habermas că modernitatea a fost un proiect neîncheiat, pe abandonul
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
de pe mapamond, supraviețuitori pe care autorul îi întrupează în Sara Mango. Pentru a-și motiva alegerea, d-l Negoiță concede că există două forme de postmodernism: unul, majoritar, în Franța, în America și, desigur, în România, având ca reprezentanți "foști marxiști", care au observat carențele modernului și "au căutat să se salveze prin altceva", pledând pentru o multiplicitate a punctelor de vedere", dar care continuă să persiste în alte forme de exagerare, ce "o fac pe Jane Lafrenson să confunde denigrarea
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
Princeton (universitatea unde lucrase Einstein), la Pasadena și la Mont Palomar. În scurt timp, au aderat mii de savanți, constituindu-se un fel de francmasonerie "fără înscăunări, fără rituri"262, un aristocratism fără veleități aristocratice, ca reacție la domnia materialismului marxist, a freudismului, a scientismului modernist, a ideologiilor de tot felul și în favoarea reîntronării Spiritului, într-o "sinteză contemporană a științei, religiei și filosofiei"263. Mai mult, s-a vrut un veritabil mesaj pentru mileniul al III-lea. Intenția mărturisită era
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
nu Dumnezeu, este cel care a murit, pentru miliardele de oameni și miliardele de miliarde de ființe din milioanele de galaxii"275. Firește, a-l elimina pe Iisus din religie înseamnă a dori nimicirea creștinismului însuși, dar nu în numele materialismului marxist, de astă dată, ci al întemeierii unei noi religii, cu sprijin "științific". Ceea ce este o aberație colosală, ignorând procesele profunde în apariția unei veritabile religii. De fapt, gnosticii aceștia nici nu urmăresc geneza unei noi religii, o imposibilitate practică, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
de tip conflictual duce, din păcate, la o metalogică. Fără s-o știe, Hegel a transpus logica în sistemul fizic al entropiei, ortodialectica sa fiind omogenizantă ca mișcare către spiritul absolut, dovadă că a fost lesne adoptată de materialismul dialectic marxist, atrage atenția Petru Ioan309. De aceea, logica dialectică a lui Hegel nu a putut revoluționa logica lui Aristotel. Din nefericire, acest deficit ontologic se manifestă și-n filosofia și psihologia secolului al XX-lea, de la fenomenologie la psihanaliză, iar acum
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
cuvinte. Antimetafizica era o sfidare la adresa filosofiei și esteticii oficiale, impregnate de materialism dialectic și istoric. Faptul se vedea cu ochiul liber, dar poetul își lua măsuri de precauție (neavând vocație de disident), asigurându-ne că dezvoltă virtualități ale filosofiei marxiste pe terenul artei. În realitate, se considera inițiator pe plan mondial al antimetafizicii, având grijă să producă o breșă în dogma primatului materiei: "antinomia materie și spirit o barbarie de tip inferior didactic"350. Filosofia rupturii devenea incompatibilă cu zăbava
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
Prigogine. Numai că principala țintă a lui Nichita Stănescu era poezia, ca axă a lumii în care trăim. Poetul se iluziona că "nici un filosof al lumii nu a criticat metafizica"352. Înțelegem că el viza cu totul altceva decât critica marxistă a metafizicii, care paradoxal, rămânea în metafizică. De fapt, o făcuse, în a doua jumătate a secolului al XIX-lea, Fr. Nietzsche, iar, la noi, Eminescu, pentru ca lovitura de grație să-i fie dată de Heidegger. Cum se vede, Nichita
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
din Zürich. Până la descoperirea lui Eminescu, pe când semna Svetlana Matta, autoarea a dat prima monografie despre poezia lui Bacovia, într-o viziune modernă, cu o tentă existențialistă, pe vremea când în țară se practica din plin proletcultismul și critica sociologizantă marxistă. Însă întâlnirea cu Eminescu a fost decisivă. În 1976, a fost invitată la un colocviu dedicat poetului român, la Stuttgart. Acolo l-a cunoscut pe filosoful și cărturarul Ștefan Teodorescu, fascinată fiind de discursul acestuia. La îndemnul universitarului, s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
dintre tehnică, tehnologie și cultură Întrucât „Influențele infrastructurii materiale asupra comportamentului și culturii unui popor sunt semnificative, mai ales În cazul tehnologiei, de aceea analiza tehnologiei a devenit un subiect important În teoria socială, atât În cadrul, cât și În afara tradiției marxiste”51.Ca urmare, progresul tehnic Înseamnă dezvoltarea sistemului tehnic În direcția complexității și eficienței economice a lui. De aici constatarea că progresul tehnic stă la baza creșterii eficienței economice și a creșterii economice Însăși. Într-o prelegere ținută de Herbert
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
dintre tehnică, tehnologie și cultură Întrucât „Influențele infrastructurii materiale asupra comportamentului și culturii unui popor sunt semnificative, mai ales În cazul tehnologiei, de aceea analiza tehnologiei a devenit un subiect important În teoria socială, atât În cadrul, cât și În afara tradiției marxiste”51.Ca urmare, progresul tehnic Înseamnă dezvoltarea sistemului tehnic În direcția complexității și eficienței economice a lui. De aici constatarea că progresul tehnic stă la baza creșterii eficienței economice și a creșterii economice Însăși. Într-o prelegere ținută de Herbert
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
literaturii noastre, în care declară: „Literatura noastră tinde să fie și trebuie să fie continuarea celor mai bune și celor mai sănătoase tradiții ale clasicilor români Coșbuc, Slavici, Caragiale, Gherea; a acestuia din urmă în special. Socialistul și primul critic marxist român (lăsând la o parte erorile sale) Dobrogeanu-Gherea ne este cel mai apropiat prin ideile și lupta sa. Nu numai nouă, ci și popoarelor cu care trăim împreună.” În ceea ce privește literatura de expresie românească din Banatul sârbesc, după părerea semnatarului ea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287911_a_289240]
-
devine regele Ungariei. // Se constituie Confederația Nord-Germană sub hegemonia Prusiei. // Anglia poartă un scurt război cu Abisinia (v. Armata). // Apare pe piață prima bicicletă (v. Știința). // Apare lucrarea lui Karl Marx Das Kapital (volumul 1), biblia economiei și doctrinei politice marxiste scrisă de un autor care a spus odată despre sine "Tot ce știu este că nu sînt marxist" (sic!). Locotenent-colonelul de geniu Henry Young Scott construiește Royal Albert Hall din Kensington, cea mai mare sală de spectacol multifuncțională din Londra
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Armata). // Apare pe piață prima bicicletă (v. Știința). // Apare lucrarea lui Karl Marx Das Kapital (volumul 1), biblia economiei și doctrinei politice marxiste scrisă de un autor care a spus odată despre sine "Tot ce știu este că nu sînt marxist" (sic!). Locotenent-colonelul de geniu Henry Young Scott construiește Royal Albert Hall din Kensington, cea mai mare sală de spectacol multifuncțională din Londra. Walter Bagehot publică celebra lui carte de economie și filosofie politică The English Constitution. Compozitorul Arthur Seymour Sullivan
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
bazinul electoral. Deja în 1874, doi lideri sindicaliști au intrat în Partidul Liberal, punînd astfel bazele unei colaborări trainice liberal-laburiste. În anii 1880, sindicatele au început să fie influențate ideologic de unele formațiuni politice socialiste, precum Federația Social-Democrată, de orientare marxistă, creată în 1881, și Societatea Fabiană, înființată în 1884. Pentru a se desprinde de tutela sindicală, Keir Hardie a fondat Partidul Laburist Independent în 1893. În anul 1900, un număr de organizații sindicale, împreună cu membrii Partidului Laburist Independent, cu Federația
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]