2,956 matches
-
Lucrarea constituie o contribuție la teoria originalității, după aceea a lui Adrian Marino. S. își propune să demonstreze că teoria literară trebuie să își făurească un nou limbaj, care să fie pe măsura obiectului, așadar capabil să îi distingă, dincolo de metamorfoze, constantele, între care cea mai importantă pare să fie înrădăcinarea literaturii în propriul său limbaj. Înarmată cu terminologia consacrată de critica occidentală și observând tendința de înțelegere mai elastică a statutului specific al textului literar, a raportului dintre „text” și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289831_a_291160]
-
ei? Eu cred că nu prea, însă alții așa cum este firesc susțin contrariul. Unul dintre ei este ziaristul Vladimir Alexe. Magia muzicii pop este explicată altfel de ziaristul român în "Dosarele secrete" din Ziua ("Cultura pop și controlul mental" și "Metamorfozele lui John Lennon"). Autorul începe prin a deconstrui clasicele teorii privind apariția și dezvoltarea fenomenului pop în America anilor '60. Mișcarea hippy expresie celebră a culturii pop nu mai este văzută ca o revoltă spontană a tinerei generații de atunci
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
-și ascundă bolile trupului, Jackson s-a mutilat devenind de o urâțenie realmente spectaculoasă. Faptul acesta poate fi citit în cheie mitologică. În mod cert, "asemenea creaturilor mitologice, starul se metamorfozează"8. Michael Jackson a stat întreaga viață sub semnul metamorfozei. Poate fi sugestiv definit prin anumite dualități mitologice: frumos și urât, fascinant și îngrozitor, seducător și respingător, cumpătat și desfrânat, sănătos și bolnav, cast și vicios etc. Michael Jackson întrupează idealul a milioane de oameni de pe întreaga planetă. De aceea
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
romanescă vs. roman parodic. Pentru o reconsiderare a parodiei, azi / 21 Capitolul 2. Parodia literară în Antichitate. Evoluția formelor epice și apariția romanului / 67 2.1. Definirea parodiei literare în Antichitate. De la etimologie la terminologie: primii teoreticieni / 67 2.2. Metamorfozele epicului în cheie parodică: de la satira menippee la romanul latin / 106 2.2.1. Parodia în satira menippee: Lucius Annaeus Seneca / 112 2.2.2. Parodia romanului din "fragmente": Petronius Arbiter / 130 Capitolul 3. Renașterea parodiei și romanul renascentist. Premise
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
iar în ultimă instanță, să nu mai fie citiți. Înnoire prin autonegare. Iată o situație asumată prin trimiterea transparentă la punctul de plecare, indiferent de contextul istoric; dar una care presupune erudiție, inteligență și nu rămâne la stadiul de simplă metamorfoză, comisă din răzbunare sau, și mai rău, din incultură ori ignoranță. Preluarea se face păstrând distanța ironică și, în cazuri mai rare, autoironică, ceea ce ne conduce spre perceperea parodiei (în special în secolul XX) atât ca relectură ("semn distinctiv al
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
de Linda Hutcheon sau Gérard Genette ș.a. Secolele XX și XXI o recuperează axiologic, în avangarda și apoi pe urmele postmodernismului în care parodia, din umbra romanului, tinde să se afirme ca gen de sine stătător. Un cameleonic "motor" al metamorfozei formelor literare, o opțiune de (re-)construcție a operelor (devotată epicului, liricului, dramaticului sau hibridând, amestecând până la confuzie toate registrele) original și inteligent, în speță erudit și livresc, "consumând" cărți dintr-o strategică plăcere a textului. După o scrutare teoretică
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
a crea noul înseamnă să știi să alegi din tiparele vechi, să încercăm, în continuare, să ne oprim asupra formelor epice care foloseau, cu umor și erudiție, parodia pentru a da un colorit mai viu, alert "literelor" Antichității. 2.2. Metamorfozele epicului în cheie parodică: de la satira menippee la romanul latin Antichitatea greacă a inovat decisiv, în raport cu literatura orientală 132, atât pe teritoriul ficțiunii (pentru că, o dată cu apariția celor dintâi poeme epice, iau naștere principiile verosimilității și al mimesisului), cât și pe
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
urmărind, prin observații realiste, momente ale prezentului istoric din care face parte și "comicul gros, refractar la orice moralizare ostentativă, accesibil chiar și glumelor obscene și totuși receptiv față de critica politică și socială"158. Acest stil corespunde deplin ideii de metamorfoză, îndrăgită de latini, care capătă un sens peiorativ-parodic, reluat și de Apuleius în romanul său Măgarul de aur, însă cu o deschidere semantică mult mai largă, atacând și tema evoluției personajului central, bine închegat (nu cantonat în stadiul de caricatură
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Annaeus Seneca, formulată însă diferit. Istoriograful Dio Cassius (secolul al III-lea e.n.) este cel care, se pare, a introdus primul titlul sub care lucrarea circulă și astăzi; în privința episodului care ar putea descrie evenimentele trebuind să susțină o asemenea metamorfoză, se crede că s-ar fi încadrat în acele fragmente astăzi pierdute, dar că "prefacerea în dovleac" ar parodia "prefacerea în zeu" (apotheosis), oficial declarată 159. Un interesant și problematic gen de parodie mixtă, net diferit ca formulă de parodia
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
în ținta favorită a parodiștilor. După ce l-am supus discuției pe Seneca, să-i dăm, în continuare, cuvântul și unui romancier parodic, convinși fiind că scrierea sa reprezintă o treaptă evolutivă, grație și acțiunii exercitate de și prin parodie, în metamorfozele suferite de romanul european până în momentul atingerii maturității sale, din momentul instalării modernismului. 2.2.2. Parodia romanului din "fragmente": Petronius Arbiter Cel dintâi roman latin important, Satyricon, pe care mulți savanți l-au socotit o satiră menippee mai dezvoltată
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
-l pună pe grumaz, piciorul unui om alb și bărbos, acoperit cu arme, îmbrăcat în piei de capră, cu-o căciulă de blană-n capul umplut de trei milenii de civilizație-occidentală"366. Începând cu secvența menționată, ambii protagoniști trec prin metamorfoze simbolice, dar identitatea fiecăruia se construiește prin sublinierea opoziției, a elementelor care îi separă, iar nu prin trăsăturile ce i-ar putea apropia în sensul umanist pe care se întemeia romanul lui Defoe. Vineri este un intrus în ordinea arbitrar
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
inferior și a termenului dóxa - de către Parmenide, invocat mai târziu în Politeía și comentat critic de către sofiști. Relația mult discutată dintre conceptele grecești care trimit la existență și la cunoaștere a condus în mod necesar la reflecții asupra metamorfozei vizibilului în invizibil, dar și asupra unui alt raport relevant, cel dintre imaginea−copie și imaginea−simulacru (Védrine 19). Pentru phantasia/imaginatio, diferența dintre cele două tipuri de imagini, copie și simulacru, nu era determinantă doar semantic, ci în primul
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
cromatică, imaginea vizuală este o formă de discurs publicitar utilizat în funcție de aspirațiile grupului-țintă și de natura produsului. Semnificarea imaginii în publicitate nu este aleatorie, ci are întotdeauna un caracter intențional (R. Barthes, 1964). Raportul imagine - text lingvistic a suferit numeroase metamorfoze în evoluția speciei, din ultima perioadă. De la formele complexe/ numeroase care puneau monopol asupra mesajului, textul lingvistic a devenit un element subtil ce înnobilează imaginea. Destructurarea lingvistică merge, în ultimele decenii, până la concentrarea mesajului lingvistic într-o frază sau într-
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
de știință. Științele abundă în astfel de arhitecturi imagistice, întemeiate pe metaforizare. În fizică, Niels Bohr a explicat structura atomului prin recurs la metafora "sistemului solar..." (Ioan Milică, Lumi discursive, 2013 http: //www.academia. edu/8264659/Metafora stiintifica extras din Lumi discursive Resemantizarea diferitelor straturi metaforice, metamorfozele conceptuale (produse la nivelul reprezentării) determină "migrația" constructelor metaforice de la o disciplină la alta, acestea "fiind reînvestite cu noi accepții și valori". "Planul interacțiunii cu receptorul" are în vedere contactul "retoric" dintre emițător și receptor. Din această perspectivă "tipurile de
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
internațională. Abordarea semiozei terminologice a limbajului medical - la nivelul corpusului de compuse tematice greco-latine - oferă posibilitatea de a descrie saltul calitativ, inovația într-un studiu sistemic diacronic. Compunerea tematică ocupă un loc privilegiat. Sub aspectul diacroniei sistemice, afixoidele cunosc două metamorfoze: statutul primar (etimologic), de temă, caracterizat printr-un înalt grad de lexicalizare - și statutul secundar, derivat, în sincronie, realizat prin transfer metaforic. Nucleul acestora concentra semnificația cuvântului, în limbile latină și greacă. În formele sincronic diversificate ale terminologiei actuale, compusele
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
a rădăcinilor greco-latine, numărul mare de cuvinte grecești/ latine cu potențial de conceptualizare în domeniul științei (la începutul secolului al XX-lea erau cunoscute aproximativ 925 de cuvinte), rolul coordonatei extralingvistice motivate de dinamica mare a cunoașterii. Variabilitatea conceptual-semantică impune metamorfozele de statut ale afixoidelor, în funcție de domeniul specializat. Utilizarea strict intradisciplinară conservă conceptul-invariantă, îl unicizează. Este cazul unor unități de tip: -plastie (gr. πλαστο- πλαστός), -plegie (gr. πλήσσειν "a lovi"), dermato- (cf. gr. δερμ-, δερματο-, δέρμα) s.a.m.d: "Se recomandă
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
grupului. Toate aceste aspecte Însumate Într-un tot coerent, ne oferă un tablou fie și aproximativ al sintalității grupului. Pentru aceasta, trebuie să apelăm la mijloace și procedee adecvate care să faciliteze pătrunderea În acest microunivers unde se produc atâtea metamorfoze, unele dintre ele inaccesibile unei observații directe din exterior. Numai cunoscând clasa de elevi În ipostaza de grup social se pot demara acțiuni educative capabile să contribuie la dezvoltarea sa și, implicit, la conturarea personalităților individuale ale membrilor din care
CUNOAŞTEREA GRUPULUI ŞCOLAR by NUTA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/1818_a_3162]
-
de timp, iarăși Contemplare, Criză de timp, Contemplare. Conceptele nu se lămuresc prea mult nici aici, în schimb lirismul afirmă, puternic, oroarea de vid, voința de solidaritate cu lucrurile. Charles Baudelaire ura mișcarea, poetul român începe să se teamă de metamorfozele lucrurilor, el care celebrase dislocarea, ruperea lanțurilor gravitaționale: „Mă amestec cu obiectele până la sânge/ ca să le opresc din pornire, dar ele izbesc pervazurile și curg mai departe/ spre o altă orânduire”. El locuiește acum într-o sferă vidă și simte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
centrul universului său poetic, scria Nicolae Manolescu pe coperta a patra a volumului de debut al lui B., Te voi iubi pân’la sfârșitul patului (1993; Premiul de debut al Uniunii Scriitorilor), stă „sexul bărbatului acoperit cu plapuma nebuniei lui”. Metamorfoza limbajului urmărește nebunia sexuală, nebunia socială, „nebunia nesecată a lumii. Toate actele poetice stau sub semnul invenției, bizareriei, agresivității.” Iată câteva mostre din acel volum cu ecouri din Tudor Arghezi sau M. R. Paraschivescu („C-ai un umăr isteț și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285612_a_286941]
-
mai departe ostracizate. Odată cu prăbușirea lui Ceaușescu, foștii comuniști, de la propagandiștii cei mai ridicoli până la torționarii și criminalii din închisorile comuniste, au devenit peste noapte mari democrați, chiar luptători împotriva unui sistem pe care ei îl constituiau. Însă, în această metamorfoză nu au intrat și victimele lor, care au rămas și în postcomunism tot victime ale comunismului. Nedreptatea care continuă să li se facă în prezent victimelor închisorilor comunismului nu ia doar forma absenței despăgubirii materiale, ci și a tăcerii și
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Co., New York, 1926. Plumwood, Val, "Nature, Self , and Gender: Feminism, Environmental Philosophy, and the Critique of Rationalism", în Hypatia, 6, 1991, pp. 10-26. Plumwood, Val., Feminism and the Mastery of Nature, Routledge, Londra, 1993. Prigogine, Ilya, Isabelle Stehgers, Noua alianță. Metamorfoza științei, traducere de Cristina Boico și Zoe Manolescu, Editura Politică, București, 1984. Rawls, John, A Theory of Justice, ediție revăzută, Oxford University Press, 1999. REC, Scurgerea de cianură de la Baia Mare, 2014, www.archive.rec.org/REC/ Publications/.../ROMCyanide.pdf Regan
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
Philadelphia, 1988, p. 234. 171 Allen Carlson, "Nature and Positive Aesthetics", în Environmental Ethics, 6, 1984, pp. 5-34. 172 Stephen R.L. Clark, Animals and Their Moral Standing, Routledge, Londra, New York, 1997, pp. 167-168. 173 Ilya Prigogine, Isabelle Stehgers, Noua alianță. Metamorfoza științei, traducere de Cristina Boico și Zoe Manolescu, Editura Politică, București, 1984. 174 Ibidem. 175 Marcel Gauchet, Dezvrăjirea lumii. O istorie politică a religiei, traducere de Vasile Tonoiu, Editura Nemira, București, 2006. 176 Vasile Tonoiu comentează astfel acest demers al
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
a religiei - nu simplă suprastructură, ci modelator activ al realității obiective - și totodată să pună în valoare înnoirile metodologice din câmpul disciplinelor socio - istorice, precum și rezultatele lor cele mai semnificative, în schema lor structurală și în expresia lor concret - istorică, metamorfozele care au jalonat o traiectorie singulară: de la religiosul primitiv la religia ieșirii din religie." (Vasile Tonoiu, Ontologii arhaice în actualitate, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1989, pp. 377-378). 177 David Abram, "A More-Than-Human World", în Anthony Weaton (ed.), An Invitation
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
arată că această derivare este inexactă, deoarece originea românilor se leagă de cucerirea Daciei de către Traian. Caracterul erudit al operei se vădește și în mulțimea și varietatea surselor utilizate, autorul citând numeroase izvoare antice, medievale și moderne, latine (pasaje din Metamorfozele lui Ovidiu), ungare și polone. Prea lungi, incursiunile în istoria universală deviază subiectul, vădind erudiția scriitorului, dar nu și talentul lui literar. Ceea ce scade cu mult valoarea operei este încorporarea unor capitole întregi din cronica lui Grigore Ureche - în compilația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286445_a_287774]
-
în volumele de interviuri și convorbiri cu regizori și actori români. Volumul din 1983, intitulat Arta transfigurării, renunță la grila marxistă explicită, propunându-și o lectură impresionistă a spectacolului de teatru. Cele patru secțiuni ale cărții descriu ceea ce autorul numește metamorfozele imaginii teatrale, adică traiectul realitate-literatură dramatică-spectacol-rol-interpret-public. B. se face cunoscut în lumea literară și prin prefețe la traduceri din teatrul american, englez, francez. A publicat el însuși câteva traduceri din autori francezi. SCRIERI: Conținut și formă în artă, București, 1959
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285583_a_286912]