2,706 matches
-
Simfonia a cincea și Simfonia a șasea (într-o neobișnuită tonalitate), pe care le ascultam tot timpul, trăiam în tonul lor puternic și disperat. Le ascultam toată noaptea, îngrozită că o cheie se va răsuci în broască și cineva va năvăli în apartament ca să-mi facă rău. Auzeam clar pași care se apropiau și se îndepărtau de ușa mea. Singurul ajutor ar fi fost vecinii mei, Pia și Alec Paleologu. Dar aveam dreptul să-i îngrozesc și pe ei, mai ales
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
angajată într-o discuție aprinsă despre Israel. Un sentiment amar mă cuprinde acum pentru acel „nu”, cât de neimportant ar fi fost el. Trebuie lăsat tot pentru dans, desen, rugăciune și mai ales pentru a trăi sentimente intense. Sobrietatea mea năvălește peste mine uneori, izolându-mă de bucuria prietenilor dragi. Cu Andrei (Bart) la sinagogă, prietenul meu care împreună cu Lionel sunt „părinții mei”, a căror existență îmi e nespus de prețioasă. La sinagoga din mijlocul Stockholmului, rabinul Morton Nerow și-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
senzația că locuiești într-o casă neigienizată de mulți ani. Sufeream de viroze, de gripe și de micoze în fiecare sezon rece. Vara, zeci de generații de țânțari invadau blocul și se așezau pe ușile de la intrare. Când deschideai ușa, năvăleau în casă. Serviciile medicale și stomatologice erau însă gratuite, medicamentele erau ieftine și de multe ori gratuite. La scurt timp după mutarea în apartament, am primit și o butelie pentru aragaz pe care o umpleam o dată pe lună cu tichetul
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
și am ajuns în cameră. Nu am apucat să aprindem o lumânare când pământul a început să se clatine, iar peretele lângă care era patul s-a prăvălit peste acesta. Prin golul lăsat de peretele care s-a dislocat a năvălit noaptea. Am strâns în brațe copila speriată. Îmi era teamă, deoarece nu știam dacă nu va urma un cutremur și mai puternic. Eram convinsă că voi muri acolo, în blocul acela construit parcă doar din nisip. Am realizat preț de
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
tot. Așezați comod pe scaune, nici prin gând nu le trecea să părăsească încăperea. Tresăream de câte ori auzeam trecând o mașină pe stradă. În această situație dificilă, iată că intră pe ușă Mișu. Văzuse mașina cu număr străin în fața primăriei. A năvălit în birou să vadă „nemții” în carne și oase. Maaamă, ce de bunătăți!, a strigat îndesând în geantă bomboanele și ciocolata de pe masă, după care a alergat să-și ajungă din urmă colegii de școală și să se laude cu
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
râzând. 176 „ȘTIE TOT SATUL UNDE AȚI FOST ASEARĂ!” A doua zi dimineața, când am ajuns la primărie, în birou era „prietenul meu”de la Colegiul de Partid. Mi s-au înmuiat picioarele când l-am văzut și sângele mi-a năvălit în obraji. „Bine că am încuiat dulapul unde am pus sacoșa cu bunătăți de la nemți. Precis am fost urmărită aseară la Boiereasca”, mi-am spus în gând, amintindu-mi de geamul deschis și de tusea pe care am auzit-o
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Din mapă a scos două coli de hârtie pe care mi le-a pus în față. „Cu ce-or fi venit ăștia?”, mă întrebam în gând. În fața primăriei nu era nici o mașină. Inima îmi bătea puternic, iar sângele mi-a năvălit în obraji. Melodia stupidă mi-a dispărut din minte, dar odată cu ea a dispărut și buna dispoziție. Nu aveam sentimente de ură sau de neplăcere pentru nimeni. Mi-au plăcut dintotdeauna aproape toți oamenii și m am simțit bine în
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
care Îi dădeau În vileag obârșia meridională. - Ea se află aici, ca o dojană pentru conștiințele voastre! Urmă o pauză de efect, ca și când omul ar fi vrut să Își adune toate forțele. - Când păgânii, după ce au Înfrânt apărarea noastră, au năvălit pe străzi și prin case, a Început cumplitul măcel. Și jignirile. Această tânără sfântă se ascunsese În casa ei, dar când păgânii s-au năpustit, Însuși tatăl ei a scăpat-o de la chinul la care demonii ar fi supus-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
nevoie de domnia ta la hanul Îngerului. E un mort. Dante Își plecă fruntea, strângând din pumni și din pleoape pentru a-și Înfrânge amețeala care punea stăpânire pe el. Inima Începuse să Îi bată nebunește, În timp ce o mânie surdă Îi năvălea În suflet. Iarăși! Își impuse să respire adânc. Parcă străzile Florenței ar fi fost ale lui Hades. Aerul cald care Îi intra În plămâni devenise parcă irespirabil. Căută o altă imagine În memorie. Pietra, cu chipul ei, cu zâmbetul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
n-ar trebui să existe. E foarte bătrân. Și Îmbrăcat În straie turcești, adăugă el, apăsând pe ultimul cuvânt. Dante Își miji ochii. Cel de-al patrulea om. Așadar, coasa morții Îi curmase fuga? Simți cum o energie neașteptată Îi năvălește În vene, aprinsă de această Întorsătură nebănuită. Și starea de rău părea să i se fi domolit. - La hanul Îngerului, ai zis... Atunci, să mergem. Poate că e timpul să reluăm dialogul Întrerupt pe corabia aceea. - Dar ți-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
păcii și odihnei veșnice, și nici Înclinat să strige răzbunare, Întrucât nimeni nu ar fi putut scoate acel strigăt. Capul său, aproape desprins de trup printr-o lovitură sălbatică, zăcea atârnându-i peste umăr. Dante Își Înăbuși strigătul care Îi năvălise pe buze la vederea acelui om. Apoi trecu pragul, apropiindu-se. Din rană cursese sânge din belșug, stropindu-i veșmintele și țâșnind pe o foaie peste care Încă mai zăcea mâna dreaptă a mortului, exact În centrul unui octogon trasat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
dar căzu Înapoi, clătinându-se. Dante o prinse din spate, de șolduri, ca să o mențină În picioare, iar apoi o ridică pe capră. Pentru o clipă, moliciunea dulce a spatelui ei Îi apăsă pe buze, În timp ce un parfum subtil Îi năvălea pe nări. Un freamăt Îl scutură. Urcată la locul ei, Amara se lăsase pe micul spătar. Vălul se coborâse, dezvăluindu-i chipul de alabastru, care părea Încă și mai palid În lumina lunii. Trupul ei Înclinat transpărea sub țesătura ușoară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
și șase vei avea parte de disperare și de surghiun. Vei muri În pribegie, departe de țară, de o moarte lipsită de mângâierea speranței. Asta Îți prezic eu. Dante ascultase ultimele cuvinte cu buzele strânse, În timp ce perplexitatea și furia Îi năvăleau În suflet. - Dar dumneata, Marcello? Unde e scrisă moartea dumitale? replică el batjocoritor. Sau poate că nu ai știință decât despre viitorul altora? - Sfârșitul meu e scris, la fel ca toate. La ora și În locul stabilite de stele și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
flacără, spre a o privi mai bine. Era de aur, mare cât un pocal pentru liturghie. - E chiar... murmură el fără să-i vină să-și creadă ochilor. Nodul ce i se puse În gât Îi Înăbuși strigătul care Îi năvălea pe buze. Își trecu degetele peste cizelura delicată a cupei, o cunună de trandafiri și de frunze de laur care o Înconjura În partea de sus, peste patru acvile imperiale cu aripile larg deschise. O lucrătură de preț, demnă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
ipoteza spre care Înclinase pentru o clipă. Arrigo trebuia să fi fost singur, În momentul suprem. Abandonat În brațele disperării sale. Din nou emoția Îl copleși, iar ochii i se umplură Încă o dată de lacrimi. Un vuiet de cascadă Îi năvăli În mintea ce se stingea În somnul straniu al sufletului care fuge. Își reveni În simțiri după un timp oarecare, dezorientat. Era Întins pe pardoseală și toate mădularele Îl dureau din pricina căderii. În câteva ceasuri, mandatul său avea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
s-a unit, pe pământul sârbesc, cu armata condusă de Ejub Pașa. Armata sârbească comandată de generalul Tschernajeff stă pe loc la Gurgusovac și așteaptă ocazia binevenită spre a respinge atacurile turcilor. Din Belgrad să depeșază că turcii care au năvălit pe la Gramada în mai multe localități a departamentului Cnjazevac, fac toate cruzimile pe unde străbat și aprind cu petroleu sate și biserici fără nici o cruțare. Asupra celor de pe urmă evenemente de pe câmpul de răzbel n-avem nici o știre din izvor
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
României, ea arată că, deși încă de la 1648 s-a recunoscut prin pacea de Westphalia independința Confederațiunii Elvețiane, care a stat cum se știe străină la răzbelul de 30 ani, dar lipsindu-i garanțiele neutralității, ea a fost la 1815 năvălită de armata austriacă și de aliații contra lui Napoleon I. Tocmai la 20 noiemvrie 1815 neutralitatea Elveției a obținut un caracter definitiv și solemn prin declarația subscrisă la Paris între Francia și cele patru mari puteri aliate care au garantat
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
sara, principele Bismark a zis că starea de față e favorabilă păcii. El s-a pronunțat că Rusia probabil va dezarma. [13 martie 1877] TURCIA ["LA 12 MARTIE... La 12 martie 1000 de turci, comandați de caimacamul de la Petrovaț, au năvălit asupra a două sate făcând măceluri. A fost o luptă la Nasta * cu Despotovici, din care acesta a fost silit a se retrage în niște păduri. Insurecțiunea bosniacă ia din nou dimensiuni mari. Știrile venite din Cetinje susțin că toate
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
multiplă și extensivă, la o citățime mărginită dar intensivă, scoate în idei sucul și măduva obiectelor și, astfel domnind peste ele, câștigă locul și timpul de a le compara între sine și cu trecutul și viitorul și formează din ceea ce năvălea în capul său ca un haos orb al întîmplării sfera luminată și regulată a inteliginței. Noțiunile sunt dar productul cel mai important, productul specific al rațiunii omenești. După ce lectorul va fi trecut peste acest paragraf întreg, din care d. recenzent
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
mă simt și mai nefericită. M-am ridicat brusc și am dat fuga la baie. Am plâns pe săturate. Imediat după prânz a venit Naoji însoțit de doctorul Miyake și o asistentă. Bătrânul doctor, de obicei pus pe glume, a năvălit de data asta în camera bolnavei, fără nici o vorbă. După ce-a consultat-o, a zis că a slăbit, fără să se adreseze cuiva anume. I-a făcut mamei o injecție cu camfor. — Unde luați masa, domnule doctor? întrebă mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
americană să o ia de nevastă? Ăsta era felul ei viclean și lunecos. Cu osul mic și gălbejit ce-i servea de mână, mâna care fusese cu adevărat căsătorită în Odessa cu un om cu greutate, apăsa pe clanță, apa năvălea înăuntru și cei stângaci cădeau la fund - cu tot cu bani, putere, grăsime, mătăsuri, cutii de bomboane - și îi lăsau pe cei cu spirit și zâmbet superb să contemple încrețiturile de la suprafață. Trebuia să știi, ca să poți înțelege cum trebuie lucrurile, așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
loc de parcare. Și apoi, odată ce ne aflam în sală, ne trezeam că stăm prost și nu vedem bine scena. Căci el trebuia să stea exact lângă ieșirea construită în caz de incendiu. „Închipuiește-ți cum aș arăta în mijlocul mulțimii care năvălește afară dacă e vreun incendiu,“ îmi spunea el. Așa că vedeam totul dintr-o parte, toată bătălia ce se dă pentru a păstra fațada dramatică, pudra și vopseaua de pe față, vocile din culise, înăbușite sau ridicate, argintul fals, și de multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ei moale, atât de elegant încins în teaca costumului de baie, sau a părului pe care și-l pieptăna, mi se părea mie, cu o forță animalică nespusă, după ce își dăduse jos casca albă de baie. Rândunelele de pe plajă au năvălit afară din cuiburile lor și s-au avântat peste pelicula transparentă și adâncă a mării, trecând de la alb la cafeniu, la negru, de la dunele încremenite către pădurile inundate, cu rădăcini care se împleteau și se contorsionau în soare. În curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
sau câte un îndemn ca bebelușul să sugă. Eram deschis sentimentelor și nu exista nici un obstacol în calea lor, cum stăteam acolo, în întuneric, pe o parte, pârlit, plin de amărăciune, de gânduri negre, violent; și toate aceste sentimente au năvălit și apoi s-au retras, și mi-am dat seama că existau și altele, pline de sens și legate de acest loc unde plutisem în derivă. Am început să respir mai normal și m-am calmat. Când a explodat zgomotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aflam în Florența; călătoresc peste tot; cu vreo câteva zile înainte de asta m-am dus în Sicilia, unde era cald. Dincoace, când am sosit, era frig rău. Când am ieșit din gară, stelele de pe culmea muntelui lătrau. Vântul numit Tramontana năvălea peste noi. Dimineața când m-am sculat, în Hotelul Porta Rossa, chiar pe un mal al râului Arno, mi-a fost frig. Camerista a adus cafea, ceea ce m-a mai încălzit. O cochilie subțire de metal vechi dintr-o turlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]