1,096 matches
-
Challenge Consulting Australia (2002), Employer of choice. Findings with regard to Sidney workforce perception of the Emplyer of Choice concept, http://www.ebrands. com.au/eoc challenge, accesat în data de 14 februarie 2007. Eco, U. (1996), Limitele interpretării, Constanța, Ed. Pontica. Freiberg, K. și Freiberg, J. (1996), Southwest Airlines'Crazy Recipe for Business and Personal Success, SUA, Bard Press. Gill, R. (2007), Reputation and Employer of Choice for Australian Business, http://www.pria.com.au/sitebuider/ re-sources/files/83/4.1reputation
Brandingul de angajator by Mihaela Alexandra Ionescu [Corola-publishinghouse/Administrative/900_a_2408]
-
R. Mosley, op. cit., p. 9. 44 W. Olins, op. cit., p. 79. 45 S. Barrow și R. Mosley, op. cit., p. 67. 46 Ibid., p. 62. 47 Ibid., p. 86. 48 Idem. 49 Ibid., pp. 131-132. 50 U. Eco, Limitele interpretării, Ed. Pontica, Constanța, 1996, p. 5. 51 D. Borțun, Bazele epistemologice ale comunicării, Ars Docendi, București, 2002. 52 S. Barrow și R. Mosley, op. cit., pp. 135-136. 53 I. Goffman, Viața cotidiană ca spectacol, Ed. Comunicare.ro, București, 2003, pp. 233-234 și passim
Brandingul de angajator by Mihaela Alexandra Ionescu [Corola-publishinghouse/Administrative/900_a_2408]
-
nereconciliate face din ea o adevărată harababură”214. Publicând de la Ambigua, Stăniloae împușcă doi iepuri dintr-o lovitură: mai întâi, reglează socotelile cu Alexandrinul fără a avea aerul că se ia de Patriarhul Iustin, autorul primei monografii moderne despre Evagrie Ponticul și admirator al tradiției origeniste; apoi, el reînnoadă proiectul traducerii operelor lui Maxim, pe care îl demarase înainte de război: Mistagogia, apărută în 1944 în Revista teologică de la Sibiu; al doilea și al treilea volum din Filocalie, consacrate în întregime scrierilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
larg Pseudo-Dionisie și Maxim Mărturisitorul (I, pp. 71-72); pentru cunoașterea apofatică și catafatică sau rațională, Maxim Mărturisitorul este amplu folosit, împreună cu Grigore din Nazianz și Ioan Hrisostom; pentru definiția teologiei ca „explicație vie a Tradiției” sunt scoși în arenă Evagrie Ponticul, Grigore de Nyssa și, din nou, Grigore din Nazianz; Maxim Mărturisitorul, aproape omniprezent, revine și în capitolul despre participarea omului la atributele lui Dumnezeu; pentru cristologie ne sunt oferite învățăturile lui Chiril al Alexandriei, Leonțiu al Bizanțului și Nicolae Cabasila
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
trăim în conformitate cu scrierile lor, să-i urmăm à la lettre, să-i imităm fără crâcnire. Firește, nici nu se pune problema reabilitării unor „eretici” ori „semieretici”, precum Origen, marele chouchou al lui De Lubac, Urs von Balthasar, Daniélou sau Evagrie Ponticul, editat cu profesionalism și pasiune în „Sources chrétiennes”. Pentru Stăniloae, în special, și pentru ortodoxie, în general, nu există nici un intermezzo, nici o întrerupere, nici o diferență de percepție și de viață între epoca patristică și noi înșine 254. Această perspectivă anistorică
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
impresionat puternic un popor a cărui mentalitate și civilizație poartă sigiliul unei spiritualități complexe ale cărei coordonate sunt proiecții ale structurii etnice a poporului nostru, determinată de valurile de civilizații care au ocupat sau doar au traversat spațiul carpato - danubiano - pontic. Influența lor s-a resimțit în timp pe mai multe planuri: lingvistic, cultural, religios, economic sau social. Cele mai importante dintre ele încep cu civilizația strămoșilor noștri daci, continuă cu cucerirea romană, și se termină cu migrația slavilor. Influența acestor
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Maria Asaftei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_947]
-
iar în iunie al anului următor s-a făcut simțită și la St. Petersburg 195. Concomitent, pe ruta sudică de propagare, epidemia s-a extins din Persia în provinciile asiatice ale Imperiului Otoman, atingând Constantinopolul și porturile turcești de pe litoralul pontic, în luna octombrie 1847196. Semnele prevestitoare ale unui nou flagel de proporții erau vădit îngrijorătoare, iar corpul medical european a intrat din nou în alertă. Astfel, Ministerul Sănătății din Londra (Board of Health) s-a arătat îndeobște interesat de a
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
agravase considerabil. Deoarece, la sugestia împăratului Franței, Napoleon al III-lea, sugestie acceptată de guvernul britanic, flotele franceză și engleză trecuseră strâmtoarea Bosforului, intrând în Marea Neagră, încă din luna ianuarie 1854, cu misiunea de a apăra navele turcești din bazinul pontic și a facilita transporturile de trupe ale sultanului către Caucaz, Rusia țaristă a rupt relațiile diplomatice cu cele două puteri maritime, la 9/21 februarie. Tensiunea a crescut atunci când guvernele de la Londra și Paris au somat cabinetul de la St. Petersburg
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Literatură Comparată. ELENA VLĂDĂREANU este poetă și jurnalistă. A publicat în 2002 volumul Pagini (Timpul, 2002), după un debut underground cu placheta din confesiunile distinsei doamne m., apărută în caietele Carmen, editate de Un Cristian. A mai publicat volumele fisuri (Pontica, 2003), europa. zece cântece funerare (Cartea Românească, 2005) și spațiu privat (Cartea Românească, 2009). Este autoarea piesei de teatru Habemus bebe. Îl așez pe bebeluș cu burta pe genunchii mei, îl fac să tacă dându-i degetul meu mic să
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
cred că-i primejdios. Pe chipul lui frumos, bronzat se citea neliniștea. Dintr-odată li se adresă ofițerilor, cu glas schimbat: Avem mijloace să ne apărăm. Patru legiuni la granițele de răsărit și trei în Aegyptus, precum și două flote: Classis Pontica și Augusta Alexandrina. Aghiotantul Creticus îl privi surâzând cu buzele strânse; ceilalți încuviințară. Germanicus îl mângâie iar pe fiul său cel mic: — De ce te temi? Cuvintele lui păreau liniștitoare, dar erau dure și obscure, prevestind, poate, războiul civil. Germanicus se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
extrem de ordonată un codex mic, elegant, cu închizători din argint aurit. Scrisul de pe syttibos era aproape șters, poate intenționat; se zăreau doar două cuvinte: Publius Ovidius. Dădu deoparte supracoperta și simți că i se taie răsuflarea. Era o elegie intitulată Pontica, iar copia aceea îi fusese dedicată tatălui său, Germanicus. Ce anume se ascundea în spatele exilului de neînțeles al lui Ovidius, dulcele poet, al implorărilor sale inutile către Augustus, al morții sale disperate și solitare pe melancolicul țărm al Pontus-ului? De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
II, 1985, Editura Minerva, Colecția „Momente și sinteze”, București Mihăilescu, Florin, Conceptul de critică literară în România, Editura Minerva, Colecția „Momente și sinteze”, I, București, 1976 Mihăilescu, Florin, De la proletcultism la postmodernism (o retrospectivă critică a ideologiei literare postbelice), Editura Pontica, Constanța, 2002 Mincu, Marin, „Introducere în avangarda literară românească”, studiu introductiv în volumul Avangarda literară românească, Editura Minerva, București, 1983 Mincu, Marin, Eseu despre textul poetic II, Editura Cartea Românească, București, 1986 Mioc, Simion, Opera lui Ion Vinea, Editura Minerva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Locuințele, cele mai multe de dimensiuni reduse, erau construite la suprafață sau parțial adâncite în pământ. În unele așezări, s-au aflat și locuințe de dimensiuni mari (70-200 m2), cu două sau trei încăperi. Se observă aici influențele venite din orașele grecești, pontice. În aceleași zone, s-au aflat așezări cu construcții de piatră, după model roman.21 Agricultura era activitatea economică de bază a locuitorilor din majoritatea așezărilor, unde s-au aflat unelte de fier: brăzdare, seceri, cuțite, râșnițe. Brăzdarele de plug
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Galia. Prin urmare, tot creștinismul balcanic, înainte de Constantin (306-337), va fi legat de coastele Mării Negre, de stațiile marilor drumuri imperiale, de existența unor sinagogi evreiești. Creștinismul este legat de țărmul sudic, răsăritean și nordic al Pontului. Prin răspândirea în cetățile pontice și prin ceea ce a plecat din aceste centre, mult mai mult decât prin propagandele misionare și influențe oficiale puțin cunoscute din vremea constantiniană, s-a ajuns la difuziunea noii credințe. Ideea lui Iorga este că una din manifestările puternicei vieți
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Sf. Apostol Andrei a vestit evanghelia "sciților și tracilor". Ideea aceasta-prezența Sf. Apostol Andrei în Scythia este amintită și într-un pasaj din Istoria bisericească a lui Eusebius din Caesarea (265-339), unde scrie că acesta a propovăduit și în Dacia Pontică, viitoarea provincie Scythia Minor (Dobrogea). Eusebiu citează pe Origen, Comentarii, III, Facere. Tradiția conform căreia Sf. Apostol Andrei a predicat la sciții din Pontul Euxin a fost reluată mai târziu și de alți scriitori bisericești, precum călugărul Epifanie (sec. VIII
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
alți scriitori bisericești, precum călugărul Epifanie (sec. VIII), în Viața Sf. Apostol Andrei. La noi, tradiția referitoare la Sf. Andrei a fost consemnată, pentru prima dată, de mitropolitul Dosoftei, în Viețile sfinților. El mai adaugă că în sprijinul evanghelizării Daciei Pontice vin și unele colinde și creații folclorice din Basarabia și Dobrogea, care amintesc de trecerea Apostolului prin aceste ținuturi, ca și unele toponime precum peștera Sf. Andrei, pârâul Sf. Andrei ș.a. Pe baza acestor surse, Pr. Păcurariu scrie: "creștinismul românesc
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
șubredă. Opinii divergente au generat și datele transmise de doi autori creștini, Tertulian (160-240) și Origen (184-253). Referitor la urmele creștine în zonă, cele mai vechi monumente creștine de pe teritoriul României provin din așezările situate pe limesul dunărean și litoralul pontic: în Moesia Inferior (Dobrogea), Dacia romană, teritorii din afara sa. În perioada creștinismului timpuriu în spațiul românesc asistăm la începuturile "penetrației păgâne" în creștinism. Limba primară a creștinismului, a evanghelizării și a liturghiei celor mai vechi comunități din Orient și Occident
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Dvornik). Au dispărut formele superioare de organizare bisericească, a încetat sistemul urban și episcopal, au fost întrerupte legăturile canonice cu Roma și Constantinopol, a avut loc slavizarea aproape completă a unor regiuni, dar au supraviețuit grupuri (nuclee) creștine pe țărmul pontic și adriatic, chiar în interiorul peninsulei, aceasta a fost o realitate, fundamentul reorganizării structurii bisericești în momentul reconquistei bizantine (secolele IX-XI). Au fost nuclee "neoficiale" (în catacombe) de iradiere a creștinismului printre slavi și apoi bulgari, populații păgâne. Existența unor biserici
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
23. Ibidem, p. 287-291. 24. Ibidem, p. 292-296. 25. Ibidem, p. 296-301. 26. Ibidem, p. 302-305. 27. Ibidem, p. 325-331. 28. Ibidem, p. 331-334. 29. Pr. Prof. Dr. Mircea Păcurariu, op. cit., p. 109-110. 30. I. Rămureanu, Mișcarea audienilor în Dacia pontică și nord-dunăreană (sec. IV-V), în B.O.R., 1978, nr. 9-10, p. 1053-1070; Emilian Popescu, Creștinismul în părțile Buzăului până în secolul al VII-lea, în vol. Spiritualitate și istorie la întorsura Carpaților, vol. I, Buzău, 1983, p. 259-277; Vasile
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
enciclopedică, 1980, p. 79-81; Eugen Lozovan, Dacia sacra,.București, Editura Saeculum, 1998, p.11-54. 53. P. P. Panaitescu, op. cit., p. 102-103. D. Gh. Teodor, Creștinism și păgânism la est de Carpați în a doua jumătate a mileniului I d. Hr., în Pontica, 28-29, 1995-1996, p. 215-226. 54. P. P. Panaitescu, op. cit., p. 102-103. 55. A. D. Xenopol, Istoria Românilor din Dacia Traiană, vol. I, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1985, p. 323-328; N. Iorga, Istoria Românilor, vol. II, București, 1936, p. 89-92. N.
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
102-103. 55. A. D. Xenopol, Istoria Românilor din Dacia Traiană, vol. I, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1985, p. 323-328; N. Iorga, Istoria Românilor, vol. II, București, 1936, p. 89-92. N. Zugravu, Cu privire la jurisdicția asupra creștinilor nord-dunăreni în secolele II-VIII, în Pontica 28-29, 1995-1996, p. 163-181. 56. Istoria Românilor (Tratat), vol. II, p.597-599; P.P. Panaitescu, op. cit., p. 103-104; C. C. Giurescu, Istoria Românilor, vol. I, București, Editura Bicall, 2007, p. 184-186. 57. Istoria Românilor (Tratat), vol. II, p. 599-600. 58. Vasile Pârvan
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Tanais și așezările înconjurătoare, în 250. Apoi, dotați cu corăbii de la bosporani, ei au atacat orașul Pityus, de pe coasta nord-estică a Mării Negre, dar au fost respinși, iar în 256, iau cu asalt orașele Phasis, Pityus și Trapezunt, de pe coasta estică pontică, de unde au capturat bunuri și robi. Următorul atac al goților se produce în 257-258 și are ca punct de pornire orașul Tyras, de la gura Nistrului, supus anterior unor repetate distrugeri. Pornind de-aici, ei se îndreaptă spre sud, pe mare
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
care au prădat Bithynia, unde au fost cucerite Nicomedia, Niceea, Kios, Apamea. Împăratul Valerian a venit în fruntea armatei în Cappadocia, dar nu i-a putut opri. În 267, goții organizează o nouă expediție în Asia Mică, unde cuceresc Heracleea Pontică, apoi pradă Bithynia, Galatia și Cappadocia. În 268-269, goții și herulii organizează o incursiune în zona Mării de Azov, unde sunt pustiite regiuni ale Regatului bosporan, orașe din Kerci și Taman. În vremea împăratului Claudius II, goții împreună cu peucinii și
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Philippide și corectată de Skok, mergea de la Alessio, de-a lungul Adriaticei, până la Prisrend și Skopje, urcând apoi spre nord și nord-est până într-un punct situat între Pirot și Bela Palanka, și ajungând la hotarele cetăților grecești de pe malul pontic. Noile cercetări asupra romanizării sudului Dunării dovedesc că linia aceasta de demarcație este oarecum artificială, deoarece Macedonia și o mare parte din regiunile sudice erau latinizate sau măcar bilingve. Prin urmare, hinterlandul sud-dunărean constituia, în secolele II-III, o bază mult
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
și de alți lingviști și istorici (vezi mai sus). Conform acesteia, zona latină se întindea de la nord de Skoplje, lacul Ohrida, vest de Serdica (Sofia), urma spre răsărit versantul nordic al Munților Haemus până la gurile Dunării și Marea Neagră, cu excepția litoralului pontic (grecesc). Unele "insule" latine au existat și în regiunea sudică a Balcanilor (Macedonia), dar o romanizare masivă a avut loc numai la nord de linia Jirecek, anume în provinciile ilirice și dunărene, inclusiv Dacia. În spațiul întinsei romanități răsăritene s-
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]