1,473 matches
-
femeie, zărită cu coada ochiului, îi reține gîndurile, făcîndu-l să-și uite regretele. De unde-o știu?!..." Privește după ea: mers elegant de femeie mîndră, stăpînă pe sine. Palton și tocă dintr-o blană rară, cizme negre, poșetă de lux. O portieră albă se deschide tocmai cînd ea ajunge lîngă mașină. Urcă încet, cu siguranță de polițist în misiune. "Vreo artistă", gîndește Mihai și-și vede de drum. Dar numai după cîțiva pași se oprește locului, cu privirea aiurea, în neant. Teona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
prima mașină sosită la parcare. Mihai l-a rugat pe șofer să revină repede, spunîndu-i de ce anume insistă. Voi mai puteți aștepta!" s-a întors șoferul spre cei doi tineri beți, așezați pe bancheta din spate și le-a deschis portierele să coboare. "Cursele pînă la maternitate le fac întotdeauna pe gratis, i-a spus mai apoi lui Mihai, cînd l-a văzut că vrea să-i plătească. Vă rog, nu insistați! Obiceiul ăsta îmi poartă noroc." În sala de așteptare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
își înfige degetele în brațul lui. Cobori și tu, mergem la mine și bem o cafea fierbinte, și... Buzele ei au atins apoi urechea bărbatului, strecurîndu-i un fior în tot corpul. Dar cînd mașina oprește și Liliana coboară, așteptînd lîngă portiera deschisă, Mihai face semn că nu. De ce?! tremură privirea Lilianei. Tu ai răspuns la întrebarea mea? Cred că și eu simt că nu vreau să cobor. Luminițele se sting în ochii femeii, lăsîndu-i goi, încercuiți de durere. Mersi că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Apoi ocolește mașina prin spate și urcă. În urma lui, Liliana face cîțiva pași, parcă invitîndu-l pe Mihai s-o urmeze. Se apleacă spre femeia așezată pe bancheta din spate, dar imediat se întoarce și se lipește cu spatele de geamul portierei, acoperindu-l. Stă o clipă așa, nehotărîtă, apoi întinde mîinile și-l prinde pe Mihai de brațe, întorcîndu-l cu spatele spre mașină. Nu veniți? întreabă bărbatul, ținînd deschisă portiera din dreapta. Nu, Doru! Te rog! strigă Liliana. Dezorientat, Mihai întoarce capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
dar imediat se întoarce și se lipește cu spatele de geamul portierei, acoperindu-l. Stă o clipă așa, nehotărîtă, apoi întinde mîinile și-l prinde pe Mihai de brațe, întorcîndu-l cu spatele spre mașină. Nu veniți? întreabă bărbatul, ținînd deschisă portiera din dreapta. Nu, Doru! Te rog! strigă Liliana. Dezorientat, Mihai întoarce capul. Pentru o clipă are senzația că-i tăiat în două de privirea femeii așezate pe bancheta din spate ochii ei par singura lumină din interiorul întunecat al mașinii. Gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se întoarcă acasă și a urcat la șosea, să facă autostopul pînă în oraș. Cînd a început ploaia, și-a scos bluzonul să și-l pună pe cap, să se apere de gheață. O mașină a oprit lîngă el iar portiera din spate a fost deschisă. Nu l-a surprins. De multe ori, dimineața, în stație, cînd se întîmplă să scape coloana autobuzelor spre combinat, e luat de vreunul ce merge cu mașina la serviciu. În orașele de provincie, oamenii se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
face Liliana un semn șoferului. Chiar nici un bagaj? întoarce spre el privirea plină de zîmbet. Cît încape în buzunare. Și dacă plouă? Că umbrela, cred, n-a încăput în buzunar. O, de-ar ploua ! face Mihai un gest spre geamul portierei, parcă să arate pămîntul crăpat de seceta lungă. În fața hotelului Carpați, circulația e îngreuiată. Mașinile au oprit. Un murmur ciudat, cu rezonanțe profunde, se face tot mai auzit. În jur, totul a încremenit. Pe stradă își fac apariția rînduri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
aproape de capătul celălalt al străzii, simte roata unei mașini rulînd încet lîngă piciorul lui. Se oprește. Mercedes-ul alb a oprit și el. Prin parbriz, ochii vii ai bărbatului în vîrstă îl țintuiesc un timp. Apoi își mută luminile spre portiera deschisă, invitîndu-l. Mihai urcă. Refuză politicos țigara care i se oferă. Privește înainte, fără țintă. Știe că și bărbatul de alături face la fel. Amîndoi o să-i simțim lipsa... îl aude șoptind. Poate da, poate nu... murmură. Tu ești tînăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
parbriz, se vede întregul spectacol făcut de vînt cu rochia și pletele fetei. Un spectacol frumos, ca un poem închinat vieții. Timidă, tînăra își stăpînește poalele cu palmele și se apropie, privind în interiorul mașinii. Sfîrșește prin a zîmbi ușor, după ce portiera a fost deschisă, în semn de invitație politicoasă. Urcă alături de persoana de la volan. Mașina pornește pe șoseaua șerpuind deasupra mării. Ochii fetei caută tot mai des, pe furiș, spre stînga. Deodată, încremenește. Încet, aproape cu teamă, privirea i se pleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mult de el: un bot imens, cu trei inițiale nichelate strident B.M.W. Relativitatea își spune cuvîntul: crede că el stă pe loc și mașina vine asupră-i, să-l strivească. În ultimul moment, face un pas în stînga, spre portiera care este deschisă larg. Se așază lîngă femeia de la volan. Un parfum discret trezește în el alt fel de amintiri. Nu poate fi Teona! Privește speriat spre femeia de alături. Doi ochi mari, negri îl fixează stăruitor, parcă l-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
sa. Dorește să poată face un pas și să încerce un gest, să cadă într-un păcat de-o clipă, dar se simte fixat ca un fluture în insectar. Doris flutură un gest de rămas bun și se întoarce spre portieră. Dar înainte de-a se apleca să intre în mașină, se oprește, iar zîmbetul ei se zărește frînt de căderea fulgilor: Mi-ai făcut o bucurie imensă. Închipuie-ți că, peste ani, cineva ar depune aceeași mărturie despre tine în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mercedes-ul oprit în capul scărilor, face un salt peste balustradă în zăpadă și se pierde în noapte. În urma lui, Mihai coboară nestingherit, să nu trezească vreo bănuială celui de la volan, care s-a aplecat deja și i-a deschis portiera. După ce se așază în scaun, vede mîna bătrînului întinsă și o strînge. Păstrează amîndoi tăcerea tot timpul drumului, ba chiar și după ce coboară. Pătrund într-o sală de restaurant, unde sînt întîmpinați de responsabil. Oșanu comandă cîte o vodcă, supe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de polițai puși pe chef În sala comună. Iar Johnny Stompanato Întîrziase deja douăzeci de minute. Bud porni aparatul de emisie-recepție. Se auzi obișnuitul zgomot de fond: furtișaguri din magazine și un jaf la o prăvălie de băuturi din Chinatown. Portiera din dreapta se deschise și Johnny Stompanato se strecură În mașină. Bud aprinse luminile de bord. Stompanato spuse: — Sărbători fericite! Unde-i Stensland? Am prospături și pentru tine, și pentru el. Bud Îl măsură din ochi. Bodyguardul lui Mickey Cohen era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
tale minunate, iar În clipa următoare pur și simplu te oprești. Mă tot Întreb la ce te gîndești și la cîte lucruri nu-mi spui. Asta mă face să cred că mă consideri prea necoaptă, așa că dau Înapoi. Jack deschise portiera. — Continuă să mă suni și n-o să mai fii prea necoaptă. Și mai trebuie să-mi spui și tu poveștile tale, pentru că uneori ajung să mă plictisesc de ale mele. Atunci ne-am Înțeles? Poveștile mele vin după petrecere? — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cu draperiile strînse. Aruncă o privire. Peste tot ornamente penibile cu Moochie Mouse, dar Timmy și Billy lipseau. La ultima fereastră... bingo! Guguștiucii amorezați se ciorovăiau, cuprinși de panică. Își lipi urechea de sticlă, dar nu auzi decît mormăieli. O portieră de mașină trîntită. Clopoțeii de la ușă răsunară. O scurtă privire aruncată Înăuntru - Billy se Îndrepta spre ușa din față a casei. Jack continuă să privească. Timmy, țanțoș, cu mîinile În șolduri. Billy reveni, Însoțit de un individ mătăhălos. Musculosul Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
un individ mătăhălos. Musculosul Își prezentă marfa: flacoane cu pastile și o pungă transparentă, cu iarbă. Jack sprintă spre stradă. LÎngă bordură era tras un Buick sedan cu numerele de Înmatriculare mînjite cu noroi și În față, și În spate. Portierele Încuiate: ori spargi un geam, ori te-ntorci acasă cu mîna goală. Jack sparse geamul din partea șoferului. Pe scaunul din față cioburi și un singur plic de hîrtie cerată. Îl Înhăță și alergă spre mașina lui. Ușa lui Valburn se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
munci din greu, trăgînd țărînă pe nas și riscînd să facă insolație. Visele Îi reveniră, gravitînd din nou În jurul lui Inez. Anne, la serbarea școlii Cotillion din Marlborough: au făcut-o Într-un Dodge model 1938. Picioarele lui loveau În portiere. Penny, colega lui de la orele de biologie de la UCLA: un punci cu rom băut la casa „frăției“ și apoi o cotoială rapidă În curtea din spate. Un șir de femei ușoare, cuprinse de fervoare patriotică În timpul războiului, o noapte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Ușcheală, rapid! Înhăță dispozitivul de ascultare, șterse telefonul, șterse toate mizeriile pe care le atinsese. Afară pe ușă, cuprins de greață. Aerul nopții Îi biciuia nervii. Auzi o mașină ambalînd. O Împușcătură făcu praf geamul din față. Alte două distruseră portiera. Jack scoase pistolul și trase - mașina o luă din loc, fără nici o lumină aprinsă. Stîngaci: două gloanțe nimeriră Într-un copac și Împrăștiară așchii de lemn. Alte trei gloanțe, nici unul În țintă Mașina se Îndepărtă, derapînd, cu partea din spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Cindy. Un vechi clișeu al polițailor de la Moravuri: tîrfele se adună la Tiny Naylor’s Drive-in, unde chelnerițele pe role le vînd ponturi. Se duse la Tiny. De Soto-ul lui Cindy era afară, cu o tavă de haleală agățată În cadrul portierei. Bud Își parcă mașina lîngă a ei. Cindy Îl văzu, aruncă tava și ridică geamul. Bam! De Soto-ul porni În marșarier. Bud se repezi, ridică capota motorului și scoase distribuitorul. Motorul muri. Cindy coborî geamul. — N-a fost de-ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
un cadavru înălțat ― de o vanitate infinită ― pe un maldăr de foi? Un asemenea jurnal nu ar interesa decât psihologia literaturii și ar fi un pseudo-jurnal. 30 mai Astăzi, la un stop, un cerșetor tânăr, cu figura rătăcită, săruta parbrizele, portierele, oglinzile retrovizoare ale mașinilor care opreau, apoi se închina și întindea mâna. Ce face "discursul umanist" în fața acestui spectacol? Cum te poți strecura în sufletul și mintea acestei ființe? Ce e acolo? Infernul, liniștea sau nimic? Cât de largă trebuie
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
din Altstadt, peste turlele bisericii Sankt Peter și Jesuitenkirche. Pe o străduță pustie, un tânăr într-un BMW decapotabil tocmai face o manevră și, când ajung în dreptul lui, mașina este de-a curmezișul drumului. Opresc bicicleta la câțiva pași de portieră. "Iertați-mă", îmi spune, în timp ce învîrte volanul. "Nu e nimic. Nu vă grăbiți", îi răspund. "Vă mulțumesc", îmi răspunde și îmi zâmbește cald. A terminat manevra, drumul e liber și, urcîndu-mă iar pe bicicletă, transpun scena în limbaj bucureștean. "Ce
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
că s-a zgîriat puțin la nas.“ Susan Își luă rămas-bun de la toți, fermecătoare și tulburată. Dar asta nu era tot. CÎnd ajunseră la mașină, Carlos, șoferul și Victor se repeziră amîndoi, mai mai să se Încaiere, să le deschidă portiera. Cinthia! Cinthia adorată! Nu, nu mai avea nici o pată de sînge; era impecabilă, proaspătă, surîzătoare, pieptănată frumos, cu fața spălată; nici un semn În stare să-l sperie pe Julius, care se uita la brațul tău, Cinthia adorată, În drum spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cîtva timp cu Julius, stînd de vorbă, rîzÎnd, glumind, ca și cum ar fi vrut să aducă vorba despre cele Întîmplate la castel, ca și cum ar fi dorit să-i vorbească - oare ar putea Înțelege? - despre faptul că Victor, cînd i-a deschis portiera mașinii, i-a spus că o așteaptă joi În colțul străzii, la ora trei fix, joi cînd era liberă. III Dar joi n-a ieșit nimeni din palat toată ziua. N-a ieșit nimeni fiindcă seara doamna Susan trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și de alta și noi Înaintăm. Polițistul le face semn să treacă, respectuos, poftiți, poftiți, arătîndu-le drumul cu mîna Întinsă. „Poți lăsa mașina aici, Carlos“, Îi spune Juan Lucas, trecîndu-și mîna prin păr. Se uită pe fereastră Înainte de a deschide portiera și o mulțime de indivizi se Înghesuiau care mai de care să păzească mașina. Deschide portiera, dați-vă la o parte, nu stați În drum! Deschide portiera din spate, pe aici, Susan, vino cu mine, haideți, Bobby, Santiago. Cunosc drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
drumul cu mîna Întinsă. „Poți lăsa mașina aici, Carlos“, Îi spune Juan Lucas, trecîndu-și mîna prin păr. Se uită pe fereastră Înainte de a deschide portiera și o mulțime de indivizi se Înghesuiau care mai de care să păzească mașina. Deschide portiera, dați-vă la o parte, nu stați În drum! Deschide portiera din spate, pe aici, Susan, vino cu mine, haideți, Bobby, Santiago. Cunosc drumul spre mausoleul familiei, unde-i Îngropat Santiago, tata. Înaintează printre morminte, pavilioane de nișe, nesfîrșite pavilioane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]