2,521 matches
-
nelinișt pe camarazi.. De câteva nopți, se trezea în puterea nopții lac de sudoare.. speriată, inima îi zvâcnea în piept ca o aripă de pasăre lovită de glonț... Nopțile îi erau bântuite de coșmar.. Îi apăreau niște faruri înăbușindu-i răsuflarea... care, se prefăceau într-un chip de om.. ce părea a fi Alistar. Ochii lui îl urmăreau ca niște faruri în întuneric prin cotloane.. și, nu se putea ascunde... I se făcu frică. Vroia să scape, să strige: „..lasă-mă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
se prelinse la poala muntelui. Și, atunci au apărut din hățișurile negre, primele umbre albastre. „ - Răsfirați-vă, băieți, prin tufișuri.. pe după copaci.. și economie la muniție !”, fură primele dispoziții date de căpitan. Urmă însă, o clipă când li se tăie răsuflarea la toți. Trupele de securitate și miliție.. fără număr, își ocupară locurile pe versantul sudic al Hășmașului, cu armament de război, așteptând semnalul atacului. Știau unde-i ascunzătoarea... de unde declanșa Baltă ambuscadele... știau tot.. de la Alistar. Peste puțin... trupele de
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
lup, căscată larg.. larg, cu limba lungă și roșie scoasă... și colții de fiară gata să sfâșie. Muniție nu mai avea. Trase cuțitul de vânat mistreți, din cizmă, și se-ntoarse... Când a simțit labele de dinainte pe umeri și răsuflarea caldă a câinelui în ceafă, s-a răsucit... câinele a icnit, dar, colții i s-au oprit în beregata lui. Un șuvoi de sânge cald, din gura câinelui îi scăldă obrajii și, simți că-l îneacă. Peste o clipă, frumosul
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
înalți până la cer,.. bătătura casei copilăriei lui era pustie și gardul rupt. „Hauu-hauuu.. hau...!”, dar, câinele nu-și isprăvi bocetul, după stăpâna lui, că un trosnet de pușcă îl amuți. Baltă simți o durere cumplită în piept.. că-i tăie răsuflarea și că se îneacă. Cloptul bătea rar, într-o dungă.. bătea pentru mort. În clipa aceea avu o privire fixă, înfricoșătoare, de om cu mintea scăpătată.. părea că ar fi putut urni un zid din loc, doar cu privirea. Se
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
la Vasile Cazacu „fecioru’ popii din Răusăni”, cum îi ziceam noi colegii. Dintre cei cu care am vorbit, Vasile, mia rămas înfipt în inimă dureros. „ - Măi, tari’ aș veni, spunea Vasile, mai mult gemut. Tari’ aș veni, măi !, Îi simțeam răsuflarea grea în telefon. Da’ aghe mă târăsc, măi, de la pat și pân’ la sobă, sprijinit de păreți... da’tari’ aș vini..!” Eu de la capătul firului, îl ascultam cu răsuflarea tăiată. Și tot el continuă.. „.. Poati’ a faci Dumnezău o minuni
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
spunea Vasile, mai mult gemut. Tari’ aș veni, măi !, Îi simțeam răsuflarea grea în telefon. Da’ aghe mă târăsc, măi, de la pat și pân’ la sobă, sprijinit de păreți... da’tari’ aș vini..!” Eu de la capătul firului, îl ascultam cu răsuflarea tăiată. Și tot el continuă.. „.. Poati’ a faci Dumnezău o minuni, pân’ atunci, să mă înzdrăvenesc olecuță... olecuță, măcar, că, tari’ aș vini, măi..!”. Dorința lui atât de fierbinte, și neputința .. care se împleteau într-un chip atât de dureros
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
tremuram în bănci, ca varga.. îi știam faima, de la elevii mai mari, dar si obiectul era foarte greu, poate mai greu chiar, ca latina. „Dragii mei !”, începu profesorul, pe un ton grav, aruncându-ne o privire că ne-a tăiat răsuflarea. „.. Dragii mei, sfatul meu este... să învățați, și iar să învățați !.. Și, când credeți că ați isprăvit, să vă apucați din nou să învățați..!”. Așa începu profesorul de greacă-veche, calm rar, grav.. fără să ne scape din ochi. „Pentru că părinții
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
doar, am vorbit de două ori cu... și cu..!, murmură el cu vocea lui stinsă și mai stinsă de tristețe. Fiecare ne reproșam în sinea noastră, că nam făcut destul.. pentru a ne aduna... Și, în minte îmi reveni, obsesiv, răsuflarea grea, din telefon a lui Vasile... „Măi, tari’aș vini... tari’aș vini, măi...”. „Săracu Vasile... săracu !”, mi-am zis cu sufletul plin de durere. „Ce băiat minunat.. Vasile, „feciorul popii din Răusăni”, cum îi ziceam noi colegii. Mircea vroia
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pe acei copii... la anii senectuții, cu atâta drag, și îi iubeam atât de mult, pentru frumusețea și curățenia lor sufletească... Păcat.. că n-am fost mai mulți.. Păcat !.. murmură cineva cu amărăciune în glas. În ureche simții din nou, răsuflarea grea a lui Cazacu... „Măi, tari’ aș vini... da’ nu pot... nu pot, măi !”. Dorința lui Vasile , atât de mare, de a-și revedea colegii și școala care i-a înfrumusețat sufletul... îmi frângea inima de durere. Spera bietul de
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de la apariția pe pământ. „De-ar fi Moldova’n deal la cruce...” așa cântau seminariștii în trenul bejaniei; așa au cântat la Timișoara, prima lor gazdă; la fel au cântat și în satul Pesac, sfâșiind inimile sătenilor. „Sătenii ascultau cu răsuflarea tăiată, cufundați intr-o realitate nemărginită, uitând de zădărnicia lucrurilor și de deșertăciunile lumești, acordurile pătrunzându-le în suflet... în toată ființa lor.” După ce părintele Scarlat Porcescu, directorul de atunci al Seminarului, a anunțat, cu glas sugrumat de durere, hotărârea
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
oxizi de azot, iar de acolo azotați. Fapt pe care omul, În care norvegienii excelează, l’a reprodus Într’o industrie de Îngrășăminte... Aerul pare atât de decorporalizat... Încât a fost băgat de seamă târziu de omul care simțise deja răsuflarea, ba chiar și vântul pe care-l aduna În pânzele corăbiei ori În aripile morii. La urma-urmei, un metru cub de aer cântărește totuși 1,29 kg... Dovedindu-se Îndestul de „consistent“ pentru a permite păsării, ba chiar și reptilelor
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
umeri, vrând, printr-un gest de tandrețe, s-o trezească. Dar Marinica nu s-a trezit. A repetat gestul ceva mai apăsat. Nimic. Marinica nu se mișca. Din instinct, și-a apropiat botul de al ei pentru a-i simți răsuflarea. Dar prietena lui nu mai trăia: murise. A stat câteva momente descumpănit. Apoi, într-un târziu, înțelegând semnificația tăcerii ei prelungite, s-a ridicat pe verticală în toată înălțimea și măreția lui, scoțând un răget cutremurător, încât toți îngrijitorii s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
mâna pe capul lui bolovănos, pe jumătate chel. Noaptea își făcea cu anevoie rondul pe traseul arhicunoscut; se oprea în vârful dealului, își debita cu toată seriozitatea aria lui canină îmbibată de atavisme, apoi se oprea, ascultând cu urechile ciulite răsuflarea fierbinte a pământului ars de secetă. În această liniște nocturnă nu se auzea nimic, nimic. Și e liniște pe dealuri Ca-ntr-o mănăstire arsă; Dorm și-arinii de pe maluri Și căldura valuri-valuri Se revarsă." (G. Coșbuc) Amețit de această
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
la Vatra Dornei. Cu "ăla mic" cu tot. Vilișoara de pe str. Parcului nr. 37 era realmente terorizată de unica obsesie a dramaturgului: liniștea. Când se profera șoapta "domnul scrie!", urcam scara de lemn în vârful picioarelor, aproape că ne țineam răsuflările. În anii aceia, Luca nu prea era în toane bune: încerca să se racordeze "din mers" la noile canoane impuse literaturii și, în pofida eforturilor, nu izbutea. Forța destinului, aflată până atunci în prim-planul preocupărilor dramaturgului, se cuvenea înlocuită cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
ce respiră același aer ca noi și sunt încălziți de aceleași raze binefăcătoare ale soarelui!" Evident, Lucrețiu Pătrășcanu a fost implicat și direct, și indirect, în luptele pentru putere la vârf: mai întâi ca pion sacrificat (Dej simțea în ceafă răsuflarea posibilului contra-candidat la șefia partidului) și, apoi, ca pion de sprijin în demersurile lui Ceaușescu pentru trecerea echipierilor lui Dej pe linie moartă. Reabilitarea din 1968 n-a fost, cum s-a vrut să pară, o expresie a dorinței de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
încă nu auzisem de manele (e bine, ține-ți-o pe si!) singurele melodii de joc fiind horele la chefuri, la care nimeni nu știa pașii, dar toți dansam (de, noi dansam Tango italiano, țineam fata lângă noi, îi simțeam răsuflarea și-i auzeam ticăitul inimii, nu ca voi, cu partenera la trei metri!). Noi am băut prima Coca-Cola la sticlă și am descoperit internetul (voi, prima Coca-cola, noi, ultima cană de bragă, cât despre virtuțile comunicării... ehei! Ca să telefonezi la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
O manevră ocultă a lui Gård? Un gest concret de dezaprobare din partea instanței supreme? La capitolul minusuri mai notez: o întreagă zi de lucru irosită, timp în care practic întregul personal ISA a stat pe loc și și-a ținut răsuflarea. Au mai rămas 60 de zile până la 1 octombrie. 2 august Încă o scrisoare de la "popor": Domnule Lennart Siljeberg, Doresc să scriu și să vă mulțumesc. Am citit reportajul din suplimentul de duminică al ziarului Expressen. Foarte interesant. Am avut
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
cum e la noi - explică un locuitor al mahalalei evreiești din Dorohoiul Începutului de secol XX -, de cum Începe copilul a mișca limba, trebuie să Învețe a citi, ca să știe a se ruga” <endnote id="(197)"/>. „Lumea nu supraviețuiește decât prin răsuflarea copiilor care studiază”, se spune În Talmud <endnote id="(530, p. 83)"/>. Fenomenul nu a scăpat percepției unor români. „[Jidanca] face educația copiilor lor, care este la toți În genere aceiași - scria un jurnalist pe la 1885 - ; copilul de 3 ani
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
și pedeapsa, vina-mi fu mare, Căci fără milă m-am arătat. Mântuitorul dus la osândă, Purtându-și crucea se osteni, Și cu-o cătare tristă și blândă, La a mea cășcioară el se opri. Ici pe o piatră, spre răsuflare, Nevinovatul s-a arătat, Dar cu cruzime, Întru turbare Și fără milă l-am depărtat. Zicându-i „Fugi de la lăcașu-mi, fugi, vinovate, Mergi la osânda-ți”, astfel Îi vorbii, Și cu cuvinte prea blestemate, Îl izgonii. „Însuți vei merge fără
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
de liniște. CÎnd am plecat să adunăm morții, după prima serie de focuri, nu mai era nimeni pe autostradă...“ Imaginarul e plin deopotrivă de abundența și de liniștea lumii văzute: „Silueta uriașă a unui cerb s-a năpustit ca o răsuflare asupra curentului de apă, iar corpul său, argintiu În lumina lunii ce se Înălța, a dispărut printre arbuști. Ne-a pătruns adînc În suflet acest tremur al naturii. Mergeam Încet, ca să nu tulburăm liniștea sanctuarului sălbatic cu care acum ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
la fiecare pas. După o eternitate de mers prin noroi, am recunoscut pîrÎul care se vărsa În Carrué, iar copacii au dispărut aproape instantaneu și am ajuns pe teren drept. Silueta uriașă a unui cerb s-a năpustit ca o răsuflare asupra curentului de apă, iar corpul său, argintiu În lumina lunii ce se Înălța, a dispărut printre arbuști. Ne-a pătruns adînc În suflet acest tremur al naturii. Mergeam Încet, ca să nu tulburăm liniștea sanctuarului sălbatic cu care acum ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
foloseam ca pernă. În vreme ce-mi făceam inhalația, zgomotul aparatului l-a trezit pe colegul meu de pat, care a făcut o mișcare bruscă, apoi a amuțit. I-am simțit corpul Încordîndu-i-se sub pătură, apucînd un cuțit și ținîndu-și răsuflarea. Avînd Încă proaspătă În minte experiența din noaptea precedentă, m-am hotărît să rămîn la locul meu, de frică să nu fiu Înjunghiat, În caz că vedeniile erau cumva contagioase prin părțile astea. Am ajuns În San Carlos de Bariloche Înainte de seara
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
un peisaj cu totul dezolant, unde doar cîteva tufișuri cu țepi care se luptau să supraviețuiască mai dădeau senzația de viu. Apoi, brusc, huruiala cu care camionul și-a făcut loc mai sus s-a transformat Într-un val de răsuflări ușurate, În timp ce ne aliniam cu platoul. Am intrat În localitatea Estaque, iar peisajul era incredibil; privirile noastre extaziate se fixau temporar pe priveliștea care ni se așternea de jur-Împrejur, apoi a trebuit să aflăm numele și explicațiile tuturor lucrurilor pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
civilizația incașă, tot mai era Îndeajuns de văzut, și am cercetat muzeul de-a lungul a cîteva zile. Curatorul metis era foarte bine documentat și avea un entuziasm pentru rasa al cărei sînge Îi curgea prin vene de Îți tăia răsuflarea. Ne-a vorbit despre trecutul splendid și despre mizeria În care se află acum, de nevoia urgentă de a-i educa pe indieni, ca un prim pas spre reabilitarea totală. A insistat că singura metodă de a diminua efectele soporifice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
mîncării obișnuite. Făcînd drum Întors spre secția de poliție pentru a dormi cîteva ore, am luat-o pe o scurtătură și ne-am rătăcit. Am tăiat-o peste cîmpii și peste garduri, ajungînd În cele din urmă să ne tragem răsuflarea pe peluza unei case. Deja trecuserăm peste un zid de piatră cînd am dat cu ochii de un cîine și de stăpînul acestuia, luminați de luna plină, arătînd ca niște stafii! Însă nu ne-am dat seama că siluetele noastre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]