1,452 matches
-
mai largi a normelor și instituțiilor, locul moralității în politica externă a fost o preocupare centrală a tradiției realiste clasice, nu numai în texte canonice precum "Dialogul Melian" al lui Tucidide și "Principele" lui Machiavelli, dar și în lucrările unor realiști de frunte din secolul al XX-lea, precum Carr, Morgenthau și Niebuhr. Este de asemenea o chestiune de importanță sub-stanțială vitală. Prin urmare, merită din plin purtarea unei discuții aici, chiar dacă a devenit o preocupare marginală a realiștilor academici începând
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
lucrările unor realiști de frunte din secolul al XX-lea, precum Carr, Morgenthau și Niebuhr. Este de asemenea o chestiune de importanță sub-stanțială vitală. Prin urmare, merită din plin purtarea unei discuții aici, chiar dacă a devenit o preocupare marginală a realiștilor academici începând de prin anii 1970. Preocupările acestora au fost mai științifice și orientate mai degrabă scolastic decât direct către formularea de politici. Subordonarea moralității față de putere este prezentată deseori ca o propoziție descriptivă a faptelor din viața politică internațională
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ce include unele obligații care sunt de asemenea și obligații morale, nu este violat mai frecvent decât dreptul național. În orice caz, violările au de obicei costurile lor pentru state (deși uneori nu suficient de mari pentru a obliga conformarea). Realiștii subliniază pe bună dreptate că un stat, în special unul puternic, care ține să violeze o normă morală internațională, poate scăpa de obicei nesancționat și că, atunci când nu poate scăpa, aceasta se întâmplă deoarece puterea celorlalte state a fost mobilizată
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în insistența ca politica externă să se bazeze pe un calcul rațional al costurilor și beneficiilor. Să notăm că, pe măsură ce această discuție a avansat, ne-am deplasat către argumente mai prescriptive ce contestă înțelepciunea urmăririi obiectivelor morale. Pe aceleași căi, realiștii accentuează deseori constrângerile asupra politicii externe impuse de misiunea de om de stat. De exemplu, Kennan apreciază că "obligația primară a oricărui guvern este față de interesele naționale ale societății pe care o reprezintă" și, prin urmare, "aceleași concepte morale nu
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ci binele la un nivel foarte ridicat, nu există niciun motiv pentru a-l accepta ca standard pentru a judeca comportamentul politic internațional. Necesitatea" invocată aici este una etică, și nu o chestiune de constrângere fizică sau logică. Astfel, mulți realiști prezintă în mod explicit urmărirea interesului național și politica de putere realistă ca pe o chestiune de obligație etică. Istoria socială a realiștilor americani de după război a lui Joel Rosenthal este intitulată Righteous realists (Realiștii virtuoși) (1991). Morgenthau merge atât
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Necesitatea" invocată aici este una etică, și nu o chestiune de constrângere fizică sau logică. Astfel, mulți realiști prezintă în mod explicit urmărirea interesului național și politica de putere realistă ca pe o chestiune de obligație etică. Istoria socială a realiștilor americani de după război a lui Joel Rosenthal este intitulată Righteous realists (Realiștii virtuoși) (1991). Morgenthau merge atât de departe încât vorbește despre "demnitatea morală a interesului național" (1951:33-9). Unii realiști adoptă o etică naționalistă radicală, care susține că "statul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
fizică sau logică. Astfel, mulți realiști prezintă în mod explicit urmărirea interesului național și politica de putere realistă ca pe o chestiune de obligație etică. Istoria socială a realiștilor americani de după război a lui Joel Rosenthal este intitulată Righteous realists (Realiștii virtuoși) (1991). Morgenthau merge atât de departe încât vorbește despre "demnitatea morală a interesului național" (1951:33-9). Unii realiști adoptă o etică naționalistă radicală, care susține că "statul nu poate fi judecat conform standardelor care se aplică indivizilor, ci pe
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
pe o chestiune de obligație etică. Istoria socială a realiștilor americani de după război a lui Joel Rosenthal este intitulată Righteous realists (Realiștii virtuoși) (1991). Morgenthau merge atât de departe încât vorbește despre "demnitatea morală a interesului național" (1951:33-9). Unii realiști adoptă o etică naționalistă radicală, care susține că "statul nu poate fi judecat conform standardelor care se aplică indivizilor, ci pe baza celor care îi sunt fixate prin propria sa natură și propriile sale țeluri supreme" (Treitschke 1916:99). Cei mai mulți
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Tragedia politicii de forță) (Mearsheimer 2001). Niebuhr (1932) deplânge diminuarea severă a sentimentelor și resurselor noastre morale în viața socială în general și în politica internațională în special. Carr merge și mai departe, pretinzând că "imposibilitatea de a fi un realist coerent și pătrunzător este una din cele mai sigure și ciudate lecții ale științei politice" (1939/1945/1946:89). Cerințele etice speciale ale treburilor statului merită cu siguranță evidențiate. Omul de stat are o obligație etică de a proteja și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
clientul său că este pe cale să comită o crimă i se cere în mod normal să renunțe la confidențialitate, obligațiile etice ale omului de stat față de interesul național trebuie uneori să fie puse în balanță cu alte norme și valori. Realiștii sunt cu certitudine îndreptățiți să critice "moralismul", convingerea că relațiile internaționale pot fi judecate doar prin prisma normelor morale convenționale. Dar niciunul sau puțini dintre teoreticienii sau activiștii serioși nu și-au însușit această viziune. Chiar și activiștii pentru pace
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Chiar și activiștii pentru pace din perioada interbelică, pe care realiștii îi desconsideră, numindu-i peiorativ "idealiști", au avut de obicei vederi mult mai complexe (Lynch 1999). În măsura în care există o tendință către moralism în politica externă, în special în Statele Unite, realiștii pot oferi un remediu sănătos. În urmă cu cinci sute de ani, poate că era scandalos ca Machiavelli să afirme că un bun om de stat trebuie "să învețe să nu fie bun, și să se folosească sau nu de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
acționeze într-o manieră contrară principiilor morale private de exemplu, să acorde o mai mare importanță salvării vieții propriilor soldați decât a soldaților adversarului. Controversa apare cu privire la când, unde și cât de des este necesară cu adevărat violarea normelor morale. Realiștii susțin că anarhia și egoismul contrâng atât de sever spațiul destinat preocupărilor morale, încât nu ar fi o prea mare exagerare să spunem că, în anarhie, statele nu își pot permite să fie morale. Aceasta este totuși o ipoteză empirică
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
numai că sunt libere să acționeze incluzând anumite obiective morale în definiția pe care o dau interesului național, dar adesea chiar o fac. Cum să gândim despre realism (și criticii săi) În repetate rânduri am identificat o tendință nefericită a realiștilor de a forța o intuiție importantă mult dincolo de punctul ei critic. Nu numai ei sunt înclinați către exagerări retorice, precum afirmația lui Nicholas Spykman că "urmărirea puterii nu este făcută pentru îndeplinirea aspirațiilor morale; ci acestea din urmă sunt folosite
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
nejustificabile). Așa cum am arătat de mai multe ori, teoriile sunt nevoite să abstractizeze, să simplifice și astfel să exagereze. Pericolul apare atunci când aceste tipuri ideale simplificate teoretic sunt prezentate ca dovezi empirice categorice. Este ironic, dar nu foarte surprinzător, că realiștii sunt la fel de înclinați către această confuzie ca și susținătorii altor teorii. Waltz sintetizează cu o butadă contribuția realismului: acesta "ne spune un număr redus de lucruri mari și importante" (1986:329). Dacă realiștii, inclusiv Waltz însuși, ar fi fost întotdeauna
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Este ironic, dar nu foarte surprinzător, că realiștii sunt la fel de înclinați către această confuzie ca și susținătorii altor teorii. Waltz sintetizează cu o butadă contribuția realismului: acesta "ne spune un număr redus de lucruri mari și importante" (1986:329). Dacă realiștii, inclusiv Waltz însuși, ar fi fost întotdeauna atât de modești, această disciplină ar fi fost, îndeosebi în Statele Unite, mult mai câștigată în special dacă realiștii ar fi ținut cont de implicațiile negative ale faptului că există un număr mare și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
realismului: acesta "ne spune un număr redus de lucruri mari și importante" (1986:329). Dacă realiștii, inclusiv Waltz însuși, ar fi fost întotdeauna atât de modești, această disciplină ar fi fost, îndeosebi în Statele Unite, mult mai câștigată în special dacă realiștii ar fi ținut cont de implicațiile negative ale faptului că există un număr mare și important de lucruri asupra cărora realismul nu ne spune nimic. Realismul pur și simplu nu reușește să explice cea mai mare parte a relațiilor internaționale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
la acelea. Sărăcirea rezultată ar fi echivalentă cu restrângerea medicinei la a studia și trata doar bolile ce cauzează moartea. Că realismul nu poate explica arii largi ale relațiilor internaționale nu reprezintă un motiv pentru a-l denigra sau marginaliza. Realiștii trebuie totuși să permită același lucru celorlalte teorii. Realismul trebuie să fie o parte importantă, chiar esențială, a disciplinei pluraliste a studiilor internaționale. Nimic mai puțin. Dar și nimic mai mult. Întebarea familiară "Ești realist?" poate fi potrivită doar dacă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
parte importantă, chiar esențială, a disciplinei pluraliste a studiilor internaționale. Nimic mai puțin. Dar și nimic mai mult. Întebarea familiară "Ești realist?" poate fi potrivită doar dacă înțelegem realismul ca pe o teorie morală sau o viziune asupra lumii. Câțiva realiști, în special creștinii augustinieni precum Niebuhr (1941, 1943) și Butterfield (1953) au tratat realismul în astfel de termeni. Printre realiștii academici contemporani, Robert Gilpin (1986, 1996) se apropie, poate, de o asemenea viziune. Dar viziunile asupra lumii dreptul natural, islamismul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Ești realist?" poate fi potrivită doar dacă înțelegem realismul ca pe o teorie morală sau o viziune asupra lumii. Câțiva realiști, în special creștinii augustinieni precum Niebuhr (1941, 1943) și Butterfield (1953) au tratat realismul în astfel de termeni. Printre realiștii academici contemporani, Robert Gilpin (1986, 1996) se apropie, poate, de o asemenea viziune. Dar viziunile asupra lumii dreptul natural, islamismul, kantianismul, creștinismul, aristotelismul, umanismul nu sunt ceea ce înțelegem de obicei prin "teorii ale relațiilor internaționale". Dacă vorbim despre teorii analitice
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
fie aproape întotdeauna corecte de-a lungul întregii arii a relațiilor internaționale dar nici realismul și nicio altă teorie a relațiilor internaționale nici măcar nu se apropie de acest lucru -, niciun student sau practician serios n-ar dori să fie un realist în sensul de a aplica întotdeauna sau a acționa conform teoriei realiste. Dar dacă realismul a oferit uneori informații sau explicații valoroase și chiar cei mai radicali critici sunt de acord cu asta -, nicio persoană rezonabilă nu ar dori să
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
nicodată teorii realiste. Întrebările corecte sunt cât de regulat, în ce domenii și în ce scopuri ne ajută realismul să înțelegem lumea sau cum să ne comportăm în ea. Răspunsul meu general este: ",mult mai rar decât pretind cei mai mulți dintre realiști, dar mult mai frecvent decât ar vrea să conceadă cei mai mulți antirealiști". Dar mai important decât acest răspuns general este faptul că, în funcție de interesul politic și de preocupările empirice, realismul poate fi folosit în mod regulat, ocazional, sau aproape niciodată. Realismul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
într-o lume nesigură, și ele vor prima asupra aspirațiilor etice ale statelor, indiferent de arhitectura lor politică națională. Întrucât subliniază importanța legitimității ordinilor politice interne în explicarea comportamentului de politică externă, consideră că liberalii sunt vinovați în viziunea unor realiști precum Waltz de "reducționism", când de fapt ei ar trebui să scoată în evidență trăsăturile "sistemice" ale relațiilor internaționale. Acest conflict între perspectiva "din interior spre exterior" și cea "din exterior spre interior" a devenit o importantă linie de demarcație
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în ceea ce privește loialitatea cetățenilor. Dacă războiul a fost atât o forță de coagulare, cât și una distructivă în relațiile internaționale, problema menținerii coeziunii comunităților va fi o provocare importantă pentru centrele metropolitane. Departe de a împărtăși optimismul post-Război Rece al liberalilor, realiștii, precum Waltz și Mearsheimer, argumentează că prăbușirea bipolarității la începutul anilor 1990 era un motiv de serioasă îngrijorare. Disuasiunea nucleară reciprocă a menținut un echilibru stabil al puterii în lume, în timp ce unipolaritatea nu va dura, ducând în cele din urmă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
descurajează preocuparea îngustă pentru interesele naționale, dar slăbește și semnificația și atractivitatea suveranității statale (Keohane și Nye 1977). Aceasta sugerează că sistemul internațional este reglementat prin norme într-o măsură mult mai mare decât ne-ar fi lăsat să credem realiștii. Această idee a fost dezvoltată apoi de autori aparținând Școlii Engleze, precum Wight și Bull ( Vezi capitolul 4 din acest volum). O dezvoltare a acestui argument poate fi găsită în instituționalismul liberal, care împărtășește cu neorealismul acceptarea importanței statului și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de guverne drept o scuză credibilă pentru evitarea supravegherii internaționale legitime. Marxiștii au respins drepturile umane liberale ca fiind doar libertăți burgheze care nu se referă la problema fundamentală a naturii de clasă a exploatării din relațiile capitaliste de producție. Realiștii ar adăuga că, de fapt, "condițiile de insecuritate profundă pentru state nu permit considerațiilor etice și umane să primeze asupra considerațiilor naționale primare" (Linklater 1992b: 27). La urma urmei, interesele sunt cele care determină acțiunea politică, iar pe arena globală
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]