2,172 matches
-
ce s-a întâmplat, cine l-a sfătuit și cum l-a sfătuit. Dar după ce ne-a arestat, pe el l-a’ dus până la Securitate și i-a’ dat drumul imediat. Poate că mai trăiește și a avut el destule remușcări și suferințe ca să-i mai provoc și eu. Știți, nu are sens... Dar el nu a fost cu dumneavoastră în boxă la proces? Nuu... Păi după ce ne-au arestat și ne-au dus la Securitate pe jos, așa. Și cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
fusese șantajat din pricina homosexualității sale, iar Doinaș, din ambiția de a se afirma ca scriitor, îndemnat poate și de soție (celebra balerină Irinel Liciu - cât m-a impresionat sinuciderea ei!), acceptă inițial să colaboreze, pentru ca mai târziu, cuprins probabil de remușcări, să-și schimbe radical atitudinea. Doinaș va rosti, dealtfel, și discursul funebru, în care-i recunoaște fostului prieten excelența morală (raportul agentului prezent la înmormântare menționează că vorbitorul l-ar fi caracterizat pe "obiectivul" defunct drept "cea mai verticală conștiință
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
n’avea decât 3-4 degete - nici ea nu știa precis, oricum nu acelea 5 regulamentare - s’a decis să se pocăiască; o chema Hyracotherium și era vulpe doar ca dimensiuni. Treaba a durat ceva vreme când, frângându-și degetele de remușcare sau de ciudă În lungi penitențe a rămas, rând pe rând, doar cu unul; pe acela n’a mai putut să-l piardă, căci era protejat de o copită. Dar a crescut, devenind Equus caballus, calul adică, iar asta acum
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Nero: plumbul din vinul fabricat din must concentrat În cazanul spoit cu plumb... Dar, à propos de ceai, unul cu certe calități sedative: Poate că acei - și nu mă rușinez să-i cataloghez altfel - criminali vor să-și adoarmă astfel remușcările. Dacă le au... Nu mă lasă inima totuși să le aplic tratamentul de odinioară, ba și de astăzi prin Orient: retezarea barem a unui deget; se bucură de drepturile omului. De ce n’ar exista și drepturi ale copacului, de vreme ce până
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
vai și amar, căci În joc e hrana, pe care Natura n’o oferă chiar cu dărnicie pe potriva oricărei pretenții. Și astfel, dacă un guzgan se pierde pe drum, e vai de el. Dar poate că-l vor chinui, cândva, remușcările și, atunci când drumul i se va Întretăia cu cel al restului clanului, va vrea să i se alăture. Tot vai de el, de astă dată din partea propriului clan, căci nu mai miroase la fel; e un străin deci. Să presupunem
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
și a regimului constă în aceea de a reduce revoluția la fracțiunea minoritară. Reducând ceea ce se petrece în lupta împotriva "teroriștilor", regimul a distrus, în plus, societatea; viața rebelilor nu valorează nimic și aceștia ar putea fi eliminați fără nici o remușcare, conform unei jurisprudențe pe care americanii și, în particular, și occidentalii, în general, nu ar putea să o dezavueze, deoarece ei înșiși sunt cei care au creat-o. Alibiul teroriștilor constă în aceea că mai mulți asasini devin barbari, ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
un mod similar, cu documente. Presupun că am făcut-o în limite rezonabile. Fiecare dintre scrisori a avut la vremea ei un ecou particular. Unele m-au emoționat, unele m-au enervat, unele m-au alertat, unele mi-au produs remușcări, unele - pe alocuri - m-au amuzat. Nu sînt un sentimental, înclin totuși să-i dau dreptate poetului care a spus, vorbind în numele celor sensibili, că . în cazul meu, vîrsta sugerată de această frază a venit mai devreme. în celălalt deceniu
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
văcarul pe sat, și i-ai omorât pe toți, pe toți, pe toți, exceptând o singură familie a lui NOE -, formată din vreo șase persoane. Atât. I-ai înecat, așa, ca pe niște șobolani scârboși! Fără pic de milă sau remușcare! Fără popă, fără cruce, fără lumânări, fără agheasmă... Mame cu prunci la sân, fete, băieței, tineri, tinere, bărbați și femei, bătrâni și bătrâne, toți, de-a valma, pluteau, cu burțile umflate în sus, ca niște hipopotami hidoși intrați în putrefacție
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
era implicată propria mea persoană. De această dată, asistența acordată mie de către omul ăsta necunoscut, în virtutea unei solidarități umane neașteptate, ne arunca pe amîndoi în necunoscut, în mijlocul Alpilor, în căutarea unei așezări aflate departe de locul unde ne aflam Am remușcări și privesc încordată toate indicatoarele de pe șosele, în timp ce Peugeotul înghite kilometri în direcția sud. Batem la multe uși ferecate, în drumul acesta nebun, dar nimeni nu deschide, nimeni nu aprinde o lumină, poate că nimeni nu se trezește. Mă rod
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
și privesc încordată toate indicatoarele de pe șosele, în timp ce Peugeotul înghite kilometri în direcția sud. Batem la multe uși ferecate, în drumul acesta nebun, dar nimeni nu deschide, nimeni nu aprinde o lumină, poate că nimeni nu se trezește. Mă rod remușcările. Îl întreb cînd trebuie să fie înapoi, la Geneva, dimineață? La ora șapte. E ora două. Doamne! Și tot mergem, mergem. Și nicăieri nu aflăm drumul. Depășim Aiguebelle în beznă și suntem prea obosiți ca să ne mai bucurăm zărind ferestrele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
m-am aflat în deșert, fie el Karakum, Neghev sau Karakorum, gîndul m-a purtat la imaginea cascadelor noastre a căror apă nu se oprește niciodată. Sfînta apă dădătoare de viață și de care ne batem zilnic joc, fără nici o remușcare... Dar, desigur, așa cum ați văzut și mai sus, am și amintiri de o mare frumusețe și bucurie, din lumea deșerturilor. Unele înduioșătoare, altele cu totul insolite. Îmi amintesc de cămila aceea căzută în drumul spre Karakorum, pe care Marcel s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
să înțeleagă că face parte din el. Mi-am cerut iertare pentru că am greșit. Greșelile mele au semnătura mea, nu a altcuiva. Recunosc, eu sunt vinovată. E adevărat că mă simt un pic mai ușoară de povara lor. În schimb, remușcările mă apasă în continuare. Nici dacă s-ar schimba întregul Univers invers, nici dacă luna ar topi soarele, nu aș scăpa de mizeria păcatelor mele. Dacă ar fi să cred în ursitoare, aș spune că, la al meu botez, mi-
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
jos la coloană, ce o chinuiau continuu. De atunci, din septembrie, viața a mers înainte, dar existența mea a rămas pe loc. Am început să observ și eu că nu arăta bine. Inițial am crezut că se preface, că, având remușcări pentru că m -a bătut, îi este frică să nu plec cu fata și să rămână singură. Nu era așa. Era destul de evident că e bolnavă. Am sperat că îi va trece, că erau dureri în urma muncii și a unor lovituri
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
Fericit este slujitorul care nu se grăbește să se dezvinovățească de păcat, ci îndură mustrarea cu smerenie și rușine... Credincios și înțelept este slujitorul (Mt. 24, 45) care nu întârzie să se pedepsească pentru lipsurile sale, în mod lăuntric, prin remușcări, iar în exterior prin mărturisirea și îndreptarea lor”. Cuvintele sunt sfinte și ele vin de la Dumnezeu, pentru a ne reaminti veșnic de prezența Lui, față de care noi avem datoria să ne mărturisim credința prin propria noastră viață. Sfântul cel Ales
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
lui erau inspirate și aveau acea claritate pură care pătrundea, direct în inimă. Știa să se facă înțeles, de către oricine, prin vorbe și tăceri, potrivite. Părintele Iancu știa unde și când să picure sau să toarne, în suflete, încredere, curaj, remușcare, frumusețe, pace. Avea modestia rară a omului superior și simplitatea sfântă a martirului. „Cel mai greu este să speri, să reaprinzi, în suflete, speranța”, ne spunea el. Știa „să se copilărească”, cu noi, copiii, în pofida atrocităților prin care trecuse. Avea
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
griji, alții având burțile supte de foame și cu priviri vigilente parcă de cerșetori. Dat fiind că sunt îmbrăcat în pijamale și halat, cățeii mă recunosc și au devenit cei mai buni prieteni, altfel m-ar fi atacat fără vreo remușcare. Geanta îmi atârnă greu pe umăr, se balansează regulat precum un pendul. Scoate un zgomot stresant frecându-se permanent, înainte și înapoi, de geaca albastră și scorțoasă, înghețată. O zi destul de frumoasă pentru un început de decembrie, se derulase surprinzător
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
Sindroame Simptome generale Vid de energie mentală Neurastenie, oboseală psihică, tristețe, stare depresivă, lipsă de concentrare, gânduri confuze, lipsa puterii de decizie, capacități slabe de analiză și de sinteză, lipsă de imaginație Stagnare mentală Anxietate, tendință spre regrete și spre remușcări, ușoare fobii, ușoare tulburări obsesiv-compulsive, nostalgie, ranchiună, mari dificultăți în a trece la act, incapacitate de a se reconsidera, sentimente de frustrare Staze mentale Obsesii, angoase, fobii severe, grave tulburări obsesiv-compulsive, tulburări maniaco-depresive grave Dezvoltarea factorului patogen intern vânt Tulburări
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
mulțumire, încredere, dorință, satisfacție, euforie, extaz, bucurie, mulțumire, gratitudine, surpriză, fericire, speranță, bunătate, dragoste, răbdare), altele negative (agitație, furie, angoasă, amărăciune, tristețe, plictiseală, confuzie, depresie, durere, milă, nervozitate, dezamăgire, nemulțumire, dezgust, stânjeneală, invidie, teamă, singurătate, frustrare, durere, vinovăție, umilință, gelozie, remușcare, [auto]compătimire, egoism, ură, rușine, îngrijorare), altele mixte (acceptare, trac, dor, modestie, nostalgie). Dintre acestea, cinci sunt considerate emoții de bază, primare, în sensul că se regăsesc la toate populațiile și intră în structura unor emoții complexe: furia, frica, tristețea
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
partidului. Cei mai mulți au fost ei înșiși activiști de partid, înainte de a lucra în Securitate. Când încercăm să dezvăluim resorturile acestui regim totalitar, este cazul să nu uităm că arhitecții și beneficiarii lui nu au demonstrat nici un fel de scrupule și remușcări. Regimul a inventat instituții menite să facă posibilă distrugerea spiritului liber și manipularea totală a subiecților statului totalitar: partidul ca elită autodesemnată; poliția secretă (cu brațele sale din interior și din exterior); propaganda și agitația; pseudojustiția aservită complet intereselor totalitare
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
spiritului este păcăleala: umorul, gluma, ironia sunt întrupate în fapte. Păcală este la români un personaj proverbial. Consecința gândirii concrete este superficialitatea trăirilor afective, ancorate în evenimentul imediat: românul are emotivitate, nu pasiuni devoratoare, nu are viață interioară, îi lipsesc remușcarea ândelungată, intimitatea gândului și a sentimentului, viața sa e obiectivă, se revarsă în gesturi și acțiuni. Jocul popular est mai degrabă o etalare a costumului și a calităților fizice (sprinteneala băiatului și grația fetei) și mai puțin o exteriorizare a
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
albastru de dictando - în cabina de probe a unui magazin de confecții în care intră însoțit de sora lui, Octavia, pentru a-și cumpăra un costum nou. Pierderea jurnalului reprezintă începutul unui lung drum al fricii și al unor chinuitoare remușcări. După ce este convocat de către securitate și după ce începe ancheta, Chiril nu mai rezistă presiunii și se spânzură. Romanul își construiește rețeaua de simboluri și în jurul unui tablou din pictura flamandă a secolului XVII, Plata dijmei, creație a pictorului Pieter Breughel
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
unui bărbat de către Sabin, moment în care între cei doi se înfiripă o prietenie 1. Episodul de la cabana Corbeanca, când îl așteaptă pe Sabin, este cel care declanșează tragedia Ioanei. Sabin nu mai ajunge la cabană și Ioana, plină de remușcările generate de faptul că îl trădează pe Anton, părăsește camera cabanei. Pe alee o mașină o orbește cu farurile, din ea coboară Anton care o lovește și o aruncă în șanț. Ioana se trezește în salonul de spital, înconjurată de
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
ar fi nemulțumirea. Eroarea lui C. Dobrogeanu-Gherea, referindu-se la Năpasta, a fost de a vedea ca „figură centrală a piesei” nu pe Anca, ci pe Dragomir, „și că axa în jurul căreia se răsucește acțiunea nu e răzbunarea femeii, ci remușcarea bărbatului ucigaș”. La Brătescu-Voinești, prin aceeași reducere la unitate, „axa” e „resemnarea”. Fondul din care derivă critica și în genere cugetarea maioresciană este „credința în biruința binelui [...], singura axă cu putință a moralei, dincolo de care domnește lumea instinctelor și a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287856_a_289185]
-
manifestanți, chiar dacă ulterior l-a acceptat, în urma presiunilor exercitate asupra lui ca ministru al MApN; este creditată varianta sinuciderii generalului Milea, întrucât acesta ar fi riscat oricum să fie pedepsit în mod exemplar de către Ceaușescu sau fiindcă ar fi avut remușcări în urma ordinului pe care îl acceptase la presiunile lui Ceaușescu- de a se trage în populație. Autorii insistă pe ideea că liderii Armatei au încercat să tergiverseze executarea ordinelor lui Ceaușescu de a-i reprima brutal pe manifestanți. În final
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
pămînt plecată Părînd a-i înțelege gîndirea întristată. 1570 Și-acum nici al tău tată n-ar ști să-l recunoască. Tezeu O fiul meu! Speranța de care sunt lipsit! Voi, zei fără-ndurare, prea lesne m-ați slujit! Ce remușcări cumplite îmi vor fi date mie! Teramen Atunci sosi în taină sfioasa Aricie De aici rezultă următoarea schemă: Povestitorul (Teramen) Auditorul (Tezeu) (1) Întrebări, cerere de povestire (1488-1491) (2) Exclamații (1491-1492) (3) Eclamații (1493) (4) Reluarea rezumatului (1493-1494) (5) Exclamații
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]