1,096 matches
-
Geraldine zâmbește cu încântare când mă vede, ca să nu mai zic de cât de uimit e redactorul-șef. ― Ce ți-ai făcut, tânără doamnă? Mă încordez îngrozită când o mână se apropie de fața mea. Să mă fi mânjit de ruj? Oare îmi curge rimelul pe obraji? Am spanac între dinți? Redactorul-șef continuă: ― Jemima Jones, ești doar o umbră a femeii care erai înainte. Slavă Domnului! Îmi rețin chicotitul și zâmbesc cu plăcere, încercând să fiu nonșalantă, să par neimpresionată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Geraldinei în materie de fard de ochi; picăturile de ochi i-au transformat albul ochilor în ceva mai strălucitor decât zăpada. Se uită la buzele ei pline și bosumflate, făcute să arate încă și mai pline cu ajutorul creionului de buze, rujului și luciului de buze - toate ale Geraldinei. În cele din urmă, se uită și la părul Jemimei, pe care tot Geraldine l-a strâns într-un coc franțuzesc, din care a lăsat să cadă niște bucle fine. ― Arăți superb, îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
se uită și la părul Jemimei, pe care tot Geraldine l-a strâns într-un coc franțuzesc, din care a lăsat să cadă niște bucle fine. ― Arăți superb, îmi șoptește Geraldine. Se întinde și-mi șterge o pată mică de ruj de pe obraz: sinceră să fiu, nici n-ar fi observat-o altcineva în afară de Geraldine. ― Jemima! Inima îmi stă în loc când Ben vine în fugă la mine și-și pune un braț în jurul meu. ― Pentru o clipă am crezut că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
puțin încurcat de faima lui proaspăt dobândită. ― Ce zici de roșcata aia? Richard îi dădu un ghiont lui Ben, după care amândoi se uitară la spatele fetei, care se unduia amețitor în drum spre toaletă, unde avea să-și împrospăteze rujul. ― Ce-i cu ea? întrebă Ben, privind cu plăcere cum își purta ea fusta atât de scurtă și de mulată. ― E dispusă la orice, Ben. Ce zici? Desigur că Ben era și el dispus, oare ce bărbat tânăr cu sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
care pare să fi preluat și ea ceva din entuziasmul meu, pentru că acum sare în sus și-n jos pe pat și bate din palme. Te-a mai văzut așa? spune deodată Lauren, în timp ce eu îmi aplic ultimele tușe de ruj. ― Așa cum? ― Slabă. Nu. O, Doamne. Nu, el habar n-are. Sunt atât de emoționată: ce-o să creadă, ce-o să spună? Dau din cap că nu. ― O să fie uluit, râde ea. Hai că te duc acolo. Haide, o să fi bine. Ține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
pentru odiseea traversării camerei, am înghețat de groază. Machiajul meu! Nu-l mai verificasem de dimineață. Am fugit în cameră, m-am pieptănat și mi-am refăcut în grabă machiajul, aplicând un nou strat de rimel și încă unul de ruj. Dacă e tot acolo când mă întorc, jur că vorbesc cu el, mi-am promis. Când am coborât, Chris era exact unde-l lăsasem, iar boșorogii nu-l înconjuraseră încă. Nu mai aveam nici o scuză. Imaginează-ți că e hidos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
jumătatea de pagină de ziar pe care un domn bine, cu căciulă brumărie, o ține întoarsă vag spre mine. Fetei cu un aer rece de străină, care probabil va coborî la prima, prea înaltă pentru mine, cu buzele obosite de ruj și mâna încleștată de bara de aluminiu cu unghiile vopsite rubiniu spre mine, lasă să se ghicească sub hainele de iarnă, cojoc lung, cizme italienești, o fire mai degrabă abordabilă, în timp ce, complexată probabil de statura ei, își ține un picior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
destul de bine, chiar mai tânără cu câțiva ani, cu fața odihnită, fără să mai fie nevoie să mă fardez, doar pleoapele mi le colorasem discret cu un creion verde și genele date cu rimel. Mă rujasem cu două nuanțe de ruj, să iasă o culoare În ton cald, ca toamna de afară. tragere la sorți de un calculator, din nu știu câte zeci de mii de candidate. La un moment dat, cineva mi s-a adresat: - Doamnă, vă rog să defilați
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
lui Păunescu era mai mult decât o mișcare culturală pe atunci, devenise un mod de a fi pentru cei tineri, eram generația în blugi, cu plete și cu mult suflet, băieți ce fumam țigarete Carpați și visam la fete cu rujuri și farduri. Îmi mai amintesc că purta la gât un pix lung, de plastic, cu capac rotund și turtit ca o acadea, pictat în multe culori vii care mă făcea să privesc fără să vreau și la sânii ei mici
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
albaștri băteau Într-o nuanță bizară de cenușiu. Îmi dădeau senzația că mă uitam la un film alb-negru. Un zâmbet blând Îi lumină chipul și privirea mi s-a oprit asupra buzelor lui neobișnuit de roșii, de parcă ar fi folosit ruj. Nu pot să spun că arăta absolut superb, dar arăta bine și cu siguranță era un tip interesant. ― Bună, ne salută el. Se ridică În picioare era extrem de Înalt și o Îmbrățișă pe Maria, apoi se uită la mine și
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
ceea ce urma să se Întâmple. ― Așteaptă! am țipat după ea. Fir-ar să fie! M-am ridicat Înjurând În șoaptă, mi-am tras pe mine o bluză gri Împletită și o fustă la limita lungimii admise, m-am dat cu ruj În timp ce Maria mi-a pieptănat și prins părul și mi-am Îndesat În geantă toate caietele de pe birou. Totul a durat mai puțin de zece minute, ca de obicei. ― Dacă ai de gând să mănânci, ai face bine să te
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
o răceală. Te vindeci până la urmă. Până la urmă, mă trădase doar pentru a fi trădată la rândul ei, mi-am spus cinci minute mai târziu, În timp ce Îmi continuam drumul către baia fetelor. Bianca era evident acolo, cântărind În mână două rujuri. ― Care? Întrebă când mă văzu. ― Sunt aproape la fel, am remarcat eu. O să-ți stea bine cu oricare din ele. ― Alisia! Am nevoie de o părere clară! Am izbucnit În râs. ― Dacă te aranjezi atâta pentru tipul cu care stai
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
banale articole de igienă sau cosmetică și a celor mai comune articole vestimentare de calitate afectează și ele mult mai acut populația feminină a țării. În mod normal, o femeie poate să decidă singură dacă dorește sau nu să folosească rujuri, ciorapi de mătase sau pantofi cu toc înalt, adică să-și etaleze sau nu feminitatea. Dar în România simplul drept de a alege le era refuzat. Egalitatea era înlocuită cu uniformitatea. Interzicerea avorturilor a fost o altă problemă care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
modestul ei tarif. Spre deosebire de spălătoreasa dinainte, care murise de alcoolism la vârsta de șaizeci și opt de ani, Flutur Veronica era tânără și subțirică, de te mirai de unde avea puterea să facă față atâtor cazane. Purta întotdeauna fond de ten, ruj și rimel, iar părul scurt, șaten și nu prea des era tapat în stilul chelnerițelor din anii ’60. La sfârșit de zi, râurile de sudoare îi lipeau șuvițele de cap și-i amestecau rujul și rimelul cu fondul de ten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
cazane. Purta întotdeauna fond de ten, ruj și rimel, iar părul scurt, șaten și nu prea des era tapat în stilul chelnerițelor din anii ’60. La sfârșit de zi, râurile de sudoare îi lipeau șuvițele de cap și-i amestecau rujul și rimelul cu fondul de ten, dându-i un aer de clovn trist și îngândurat. Zâmbea des și vorbea puțin, iar când o făcea, cuvintele - cu accent moldav - ieșeau șuierate și mutilate din cauza dentiției precare. Purta rochițe scurte, prost croite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
timp nepăsători, cu acea credință de la douăzeci de ani că viața e în altă parte. Nu găseai chibrituri, brichete, șampon (pentru câteva sezoane apăruse așa-numitul șampon uscat, care înlocuia în chip fericit nu doar șamponul, ci și apa), săpun, rujuri sau farduri. Iar când apăreau, prin rețele clandestine, cât de prețuite erau aceste obiecte! Văd și-acum bucățile de săpun frumos mirositoare așezate pentru ocazii în dulapurile fetelor sau răsplătind micile servicii și rujurile poloneze (la mare trecere) ori trusele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
doar șamponul, ci și apa), săpun, rujuri sau farduri. Iar când apăreau, prin rețele clandestine, cât de prețuite erau aceste obiecte! Văd și-acum bucățile de săpun frumos mirositoare așezate pentru ocazii în dulapurile fetelor sau răsplătind micile servicii și rujurile poloneze (la mare trecere) ori trusele de farduri ungurești, care, nu știu de ce, erau neobișnuit de mari (și tot pe atât de scumpe). Îmi amintesc bucătăriile unor apartamente de bloc (acolo era mai cald) sau oficiile din căminele studențești în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
dădeai și tu să bați din gene mai cu folos. Deodorantul Fa cu aromă de măr verde se cam fâsâie, dar a ajuns la țanc, pudra Caron peste micile accidente nefericite ale acestei vârste minunate, bogdaproste, mama, un pic de ruj, măcar pentru prima impresie, oricum după ce înghit ceva tot se duce, iar la bairam haleala e a-ntâia, salam de Sibiu, și compot de ananas, și cașcaval, și prăjituri de casă cu unt adevărat... Părul trăsnește a bere, dar stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
-meu. Pe Mioara o mulțumeam cu puțin. Pentru un săpun, îi ajungea și un pahar de cristal roșu dintr-un serviciu deja desperecheat pe care maică-mea îl pusese deoparte, pentru zestrea mea. Pentru niște ciorapi, se mulțumea cu un ruj rânced pe care-l găsisem într-o poșetă-plic de seară, uitată de maică-mea în buzunarul interior al hainei de blană cu care se îmbrăcase la ultimul Revelion de dinaintea bolii. În cugetul meu, mă simțeam împăcată cu acest schimb. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
imitând clovneria și giumbușlucurile tinereții, se străduiesc să se convingă că încă nu și-au trăit traiul. Țipă și ei alături de cei mai zgomotoși entuziaști, dar strigătul lor de luptă sună spart. Sunt ca niște biete dame îmbătrânite care, cu ajutorul rujului, vopselelor și pudrei, printr-o veselie stridentă, încearcă să-și recapete iluzia tinereții. Cei mai înțelepți își urmează însă drumul cu o grație decentă. În zâmbetul lor potolit există o ironie indulgentă. Își amintesc că și ei au călcat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
sau strigând trecătorii cu glas răgușit, iar altele citesc apatia. Sunt franțuzoaice, italience, spanioloaice, japoneze și chiar și negrese. Unele sunt grase și altele slabe. Și sub stratul gros de fard de pe fețele lor, sub negrul greu de pe sprâncene și rujul stacojiu de pe buze, vezi totuși ridurile bătrâneții și urmele desfrâului. Unele poartă combinezoane negre și ciorapi de culoarea pielii. Altele au părul încrețit, vopsit blond, sunt îmbrăcate ca fetițele cu rochițe scurte de muselină. Prin ușa deschisă vezi o pardoseală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
copiii n-au decât să se dumirească singuri. Să aibă experiențe de capul lor. Nu-i bai. Așa cum te văd, comoara mea, sigur a avut șapte amanți. Și nici n-am exagerat cu asta. Poți să ai încredere în mine. Rujul îi însângera colțurile buzelor. Cum stătea în colivia ei, în dosul sticlei, nu mi-era teamă de ea. Îmi trezea doar milă. — Bine, atunci imaginează-ți că eu sunt mama ta. — Nu pot. Numai un pic, bine?! a țipat ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
însângerate se grăbeau să fugă. Când îndurau toate acestea, aveau în minte un singur lucru: dacă ne vor prinde dușmanii, le-arătăm noi lor. Era făgăduiala secretă aproape a tuturor. Femeile erau toate într-un gând. Simțea că, dacă mireasma rujului și frumusețea părului lor negru nu izvorau din inimă, pentru a învălui acea zi, aceste semne ar fi fost demne de dispreț și condamnate ca prefăcătorii pentru a-și ascunde urâțenia. Satul era un refugiu excelent. La o oarecare distanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
în conformitate cu Legea nr. 8/1996. Printed in ROMANIA PAUL TUMANIAN MANECHINE Cuvânt-înainte de Livia IACOB INSTITUTUL EUROPEAN 2014 CUPRINS Cuvânt-înainte (Livia Iacob) / 7 Manechine / 15 Infanteristul umanist / 31 Mătușa Zumi / 37 Afaceri de familie / 47 Basarabencele rusoaice / 61 Alexandra / 71 Rujul de buze / 75 Asfalt al copilăriei / 87 Aeroplane de hârtie / 91 Pe vremea locomotivelor cu aburi / 95 Stofe / 97 Gheme de lână / 105 Primus / 109 Bulevardul Regina Elisabeta / 113 Repetentul după ușă / 127 Peștii / 137 Pe tamponul din capul liniei
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
moară în numele unor idealuri care nu le aparțin și pe care nu le înțeleg, ca în excelenta, persuasiva bucată intitulată Bulevardul Elisabeta. Dominante numeric sunt prozele scurte dedicate școlii, și aceasta transfigurată bipolar: o parte este luminoasă, așa cum transpare din Rujul de buze, și una obscură, aferentă perioadei în care în Basarabia, la unison cu România, se instaurează plenar dictatura, totalitarismul. Inspirată ni se pare alegerea, în textul amintit, a unui filon metaforic legând inocența copiilor în fața frumuseții (în postura a
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]