1,873 matches
-
de așteptare, doar cu arcușul în mână, în timp ce eroii au acum o nouă problemă de rezolvat, de natură să dea un nou sens acestei așteptări fără rost: „Dar cu violoncelul ce facem?“. Dar cu violoncelul ce facem?, de Matei Vișniec Scenografie: Gelu Râșca Actori: Irina Scutaru, Ionuț Dumitru, Alexandru Spătărelu, Vlad Volf, Adrian Marele. Regizor: Octavian Jighirgiu » „M-au atras încă de la prima lectură abstractul, misterul ce învăluie acest text bolnav de un răscolitor patetism al neputinței. Firescul curgerii dinspre banal
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
gablonțurile, tricourile, scarandele. E păcat, mă gândesc deseori, că Marjorie nu s-a făcut până la urmă catolică. Ar fi putut să-și facă așa o impresionantă provizie de rozarii. Am fost un pic îngrijorată de cum va reacționa Sheba la toată scenografia de aici. Nu cred că a mai avut interacțiuni cu credincioși până acum. Dar, deocamdată, totul a mers uns. Pretinde că e încântată de sora mea și de cumnatul meu. Ce fericiți sunteți, le tot spune, în timp ce bântuie prin casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
datoria lui. Predați articolul, respectând normele curente, pentru a ușura munca secretarului. Nu ignorați noua tehnologie a calculatoarelor. Respectați munca în echipă. Important este rezultatul final, și nu orgoliul de moment. Într-un ziar, nu numai informația contează, ci și scenografia ei. Când vrea, un secretar poate face aproape neobservabil un text prin poziționare, prin absența unor chenare sau jocuri de literă. Un bun ziarist este obligatoriu și prietenul serviciului tehnic din redacție. Fără munca anonimă a secretariatului, munca ziaristului poate
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
sangvinic (de unde, preferința pentru culorile tari), senzual și agresiv al poetului, care schimbă cu ușurință - și nu neapărat cu ușurătate - harfa în „mandolină”. Dar cel mai mult îi place să mângâie, respirând „parfum de roze care mor”, coarda melancoliei. În scenografie parnasiană, cu aranjament exotic în figurație, în orchestrație canonic simbolistă, sentimentalul se lasă, baudelairian, cotropit de nevroze. Între spleen și deznădejde, printre sonore indignări și mereu reînnoite suspine, el face amare spovedanii, invocând, înlăcrimat, „năluca” amorului defunct. Fecioara serafică din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287704_a_289033]
-
adamice... Fără dovezi cu adevărat convingătoare. Pentru a le celebra ori pentru a le critica? Ni-l imaginăm cu greu pe foarte creștinul Filip al II-lea colecționar ahtiat după pânze de inspirație eretică...) Catolicilor nu le-au plăcut această scenografie veselă și i-au făcut cunoscut și lui Walter această opinie trimițându-l la rug, în 1322, împreună cu vreo cincizeci de victime înecate în Rin sau calcinate și ele prin foc. Represiune continuă... XIII JAN DIN BRNO și „nihilismul integral
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
rândurile documentului care relatează desfășurarea procesului său, se pare că Willem practică o sexualitate fără emisie de spermă - asemeni lui Adam din paradis! Adică un fel de tantrism belgian care, ca și celălalt - cel originar... - presupune tehnici de respirație, o scenografie a înșiruirii jocurilor și a posturilor sexuale, a practicilor de compresie a sexului masculin la baza lui, lângă rect, pentru a beneficia de plăcerea orgasmului fără a risca inconvenientele procreației. într-o epocă în care femeia era considerată un fel
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
magistru care vorbește, plecând de la texte; dar și pe stradă, în agora, privindu-l pe un filosof care, din motive de eficacitate concentrată, redusă la chintesența ei, se exprimă nu atât prin vorbire și cuvânt, cât prin gesturi ori alte scenografii, gândite astfel încât să producă efecte pedagogice. Ce semnificație are așadar această anecdotă despre un Aristip care vine parfumat în agora? Mai mult decât aparenta provocare a deturnării unui artificiu feminin de către un filosof bărbat. Bineînțeles, acest comportament semnifică și desconsiderarea
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pare un pamflet îmbrăcat în costum de scenă. Și nimic altceva. Pentru că tezele cirenaice merită o analiză, o critică, o examinare demnă de acest nume. Corpusul aristipean permite, într-adevăr, unele confruntări în ceea ce privește definițiile plăcerii, desigur, dar și în ceea ce privește metoda - scenografia gestului sau cea a verbului -, cunoașterea - senzuală sau intelectuală -, natura realului - material sau imaterial -, scopurile înțelepciunii - practică sau teoretică, ori chiar mistică -, trupul - prieten sau dușman -, dualismul - adevăr sau eroare -, intersubiectivitate - celibatar sau comunitar -, politica - a refuza sau a susține
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
blănuri, învelit în niște pături... Asemenea simulacre de lux, de moliciune - un păcat grecesc -, de abandon, de delăsare te fac să te gândești nu atât la cursul unui atenian auster, care proslăvește virtuțile ascetice, rigoarea și virtutea virtuoasă, cât la scenografia unui artist care, de altfel, nu și-a ascuns niciodată gustul pentru bani și pentru facilitățile pe care aceștia le procură. Sub piei de animale, în căldura jilavă a culcușului în care lâncezește, Prodicos nu aduce câtuși de puțin cu
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
în contact cu o instanță propriu-zis literară în care timpul și spațiul sunt definite prin enunțarea textului. Putem merge și mai departe cu analiza și să distingem trei planuri complementare în interiorul acestei "scene de enunțare": scena înglobantă, scena generică și scenografia. Scena înglobantă este cea care corespunde "tipului de discurs". Când intrăm în contact cu un text, trebuie să fim capabili să determinăm dacă el ține de tipul de discurs religios, literar, politic..., altfel spus unde trebuie să ne plasăm pentru
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
un scriitor se adresează unor cititori de literatură (scena înglobantă, corespunzând unui tip de discurs); b) este scena de pe care un romancier se adresează unui cititor de roman (scena generică corespunzătoare genului de discurs). Însă există și o altă scenă, scenografia, prin care opera își definește ea însăși situația de comunicare al cărei produs se pretinde a fi: în romanul lui Balzac, scenografia este cea a unui narator omniscient și invizibil care se adresează unui cititor contemporan înzestrat cu o anumită
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
se adresează unui cititor de roman (scena generică corespunzătoare genului de discurs). Însă există și o altă scenă, scenografia, prin care opera își definește ea însăși situația de comunicare al cărei produs se pretinde a fi: în romanul lui Balzac, scenografia este cea a unui narator omniscient și invizibil care se adresează unui cititor contemporan înzestrat cu o anumită cunoaștere a lumii. Această scenografie nu este doar un cadru, un decor, ca și cum povestea spusă s-ar derula într-un spațiu deja
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
definește ea însăși situația de comunicare al cărei produs se pretinde a fi: în romanul lui Balzac, scenografia este cea a unui narator omniscient și invizibil care se adresează unui cititor contemporan înzestrat cu o anumită cunoaștere a lumii. Această scenografie nu este doar un cadru, un decor, ca și cum povestea spusă s-ar derula într-un spațiu deja construit și de sine stătător; de fapt, pe măsură ce se desfășoară, enunțarea își legitimează treptat propriul dispozitiv de producere. Prin însuși demersul ei, ea
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
spațiu deja construit și de sine stătător; de fapt, pe măsură ce se desfășoară, enunțarea își legitimează treptat propriul dispozitiv de producere. Prin însuși demersul ei, ea dorește să convingă pe măsură ce-și instituie scena care o legitimează. În exemplul nostru, scenografia prin intermediul căreia este povestită istoria lui Moș Goriot îi este impusă cititorului încă de la bun început; însă această scenografie trebuie să se legitimeze prin însăși enunțarea povestirii. Prin ceea ce spune, textul trebuie să permită validarea scenei din care reiese conținutul
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
producere. Prin însuși demersul ei, ea dorește să convingă pe măsură ce-și instituie scena care o legitimează. În exemplul nostru, scenografia prin intermediul căreia este povestită istoria lui Moș Goriot îi este impusă cititorului încă de la bun început; însă această scenografie trebuie să se legitimeze prin însăși enunțarea povestirii. Prin ceea ce spune, textul trebuie să permită validarea scenei din care reiese conținutul acestui text. Scenografia apare astfel ca producătoare de discurs, dar și ca produs al discursului: ea legitimează un text
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
este povestită istoria lui Moș Goriot îi este impusă cititorului încă de la bun început; însă această scenografie trebuie să se legitimeze prin însăși enunțarea povestirii. Prin ceea ce spune, textul trebuie să permită validarea scenei din care reiese conținutul acestui text. Scenografia apare astfel ca producătoare de discurs, dar și ca produs al discursului: ea legitimează un text care, la rândul lui, ar trebui să o legitimeze ca scenografie a rostirii cuvântului și să o definească întocmai ca scenografia cerută de enunțarea
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
spune, textul trebuie să permită validarea scenei din care reiese conținutul acestui text. Scenografia apare astfel ca producătoare de discurs, dar și ca produs al discursului: ea legitimează un text care, la rândul lui, ar trebui să o legitimeze ca scenografie a rostirii cuvântului și să o definească întocmai ca scenografia cerută de enunțarea textului. Putem rezuma aceste diferențieri în tabelul următor: Noțiune pentru lingvist ENUNȚ Situație de enunțare Enunțător / co-enunțător Non-persoană Timpul și locul enunțării Noțiuni pentru analiza textului TEXT
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
conținutul acestui text. Scenografia apare astfel ca producătoare de discurs, dar și ca produs al discursului: ea legitimează un text care, la rândul lui, ar trebui să o legitimeze ca scenografie a rostirii cuvântului și să o definească întocmai ca scenografia cerută de enunțarea textului. Putem rezuma aceste diferențieri în tabelul următor: Noțiune pentru lingvist ENUNȚ Situație de enunțare Enunțător / co-enunțător Non-persoană Timpul și locul enunțării Noțiuni pentru analiza textului TEXT În exteriorul activității de enunțare În interiorul activității de enunțare Contextul
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
tabelul următor: Noțiune pentru lingvist ENUNȚ Situație de enunțare Enunțător / co-enunțător Non-persoană Timpul și locul enunțării Noțiuni pentru analiza textului TEXT În exteriorul activității de enunțare În interiorul activității de enunțare Contextul de producere Scena de enunțare Scenă înglobantă Scenă generică Scenografie 1.5. Deicticele După acest tur de orizont terminologic, ne vom opri asupra dimensiunii propriu-zis lingvistice a enunțării și vom introduce noțiunea de "deictic", noțiune fundamentală pentru subiectul nostru. Am făcut anterior trimitere la caracteristicile deosebite ale eului. Caracteristicile sale
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
registrelor...), însă și cea a enunțării. În spatele procesului de narare percepem constant prezența unui narator care își pune în scenă narațiunea implicând în ea naratarul (= destinatarul povestirii): nu pe cititorii reali ai Fabulelor, desigur, ci pe figurile care îi construiesc scenografia. Dativul etic este una dintre multiplele mărci ale implicării naratarului care convertește fabula într-un fel de conversație. "Excesul" sintactic pe care îl presupune folosirea dativului etic trimite la un exces mai radical, cel al enunțării narative referitoare la ceea ce
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
faptul că este vorba despre o întâmplare trecută, adverbul atunci, asociat imperfectului, reintroduce decalajul. 1.17. Povestire și situație de enunțare În cazul unei narațiuni literare, se impune analiza relației dintre momentul și locul de unde se presupune că naratorul vorbește (scenografia narațiunii) și momentul și locul evenimentelor pe care le narează (povestirea). În acest domeniu, varietatea dispozitivelor posibile pare nelimitată. Am amintit deja cele mai simple cazuri, diametral opuse: disocierea completă dintre lumea povestită și instanța narativă, care încearcă să șteargă
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
156 R raportat (discurs ~), 203 realizat (vs irealizat), 105 referențial (vs modal), 178 reinvestire, 197 reluare imediată, 331 remă (vs temă), 307 repetiție, 319 reprezentant (pronume ~), 323 rest al temei/remei, 309 rezumptivă (anaforă ~), 318 S scenă de enunțare, 52 scenografie, 52 scoatere în relief, 144 scriitor (vs om), 172 se, 62 secvență (tip de ~), 289 segmentală (anaforă~), 318 singular (vs iterativ), 159 situație de enunțare, 49 standard (folosire ~), 180 stilistică, 41 subiectiv (adjectiv ~), 257 subiectivitate (mărci de ~), 114 substantiv provenit
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
enunțare; discursul "se pune în scenă", instaurîndu-și propriul spațiu de enunțare. În cadrul scenei de enunțare, D. Maingueneau distinge trei scene: "scena înglobantă", ce implică "un același statut pragmatic", "scena generică" ce se referă la un anume gen de discurs și "scenografia", cadru și modalitate de desfășurare proprii unui anume discurs; Discursul literar. Paratopie și scenă de enunțare, partea a 6-a, (trad. de Nicoleta Moroșan), Institutul European, Iași, 2007 și Dictionnaire d'analyse du discours. 10 "Cette fois in Catastrophe et
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
2005. Astfel, spectacolul de teatru Inimi cicatrizate, jucat pe data de 12 noiembrie 2007, în București, la Sala Atelier a Teatrului Național, a fost receptat foarte bine de spectatorii Festivalului Național de Teatru. Spectacolul, în regia lui Radu Afrim, în scenografia Alinei Herescu, cu actorii Teatrului de Stat din Constanța, Marian Adochiței, Lana Moscaliuc și Nicoleta Lefter în rolurile principale, a fost desemnat de revista Cuvântul, cel mai bun spectacol al anului 2006 an în care a avut loc premiera sa
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
T. mai înscrie în sumar portrete, evocări (Profira Sadoveanu, Mihail Sadoveanu și teatrul), articole-necrolog (Camil Petrescu), cugetări, epigrame, cronica plastică de Paul Cornel Chitic, cronica muzicală de Luminița Vartolomei, cronica teatrului radiofonic de Cristina Dumitrescu, cronica televiziunii, a baletului, a scenografiei, documente de arhivă, prezentări ale unor periodice de teatru, proiecte de reformă teatrală, reportaje, anunțuri, știri din actualitatea teatrală din țară și de peste hotare, rapoarte, indici bibliografici, ilustrații, poșta redacției. Alți colaboratori: Ion Istrati, Dan Tărchilă, Dan Deșliu, Al. Voitin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290116_a_291445]