11,771 matches
-
purta în suflet toată viața, soția și copilul Andrei. Soarta nemiloasă făcuse ca, imediat după ce se cununaseră în sfânta biserică, Nicolae să fie mobilizat în săptămâna viitoare, și dus pe front în linia întâia. - Oprește-te, nebuno!... Vrei să mă sperii? A-nceput să-și maseze zona din partea stângă unde-i zvâcnea inima, dar când trecea cu degetele peste golul din capul pieptului, se oprea. Îi era frică să apese, fiindcă-i spusese lui cineva: Dacă te lovești din întâmplare în
ULTIMA SPOVEDANIE (NUVELĂ DE DRAGOBETE) de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 420 din 24 februarie 2012 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_ultima_spovedani_marin_voican_ghioroiu_1330067008.html [Corola-blog/BlogPost/346838_a_348167]
-
o grindă Să curgă imaginile pe-ntinsa mare... Arma fricii Apar fantomele din ziduri cenușii În cercuri dansând în orele târzi, Gândul trimite săgeți de durere Nimerind câte-un măr sau o părere. Apar fantomele din vitralii furiș Precum iepurii speriați de umbră din tufiș, Eu păzesc castelul din spațiu atemporal Cu arma fricii ca un bătrân caporal. Concert în lipsa mea Suflă soarele în trompeta amiezii, Alămurile zilei galben vibrează, Pe când briza doarme în sfârlează Și în oi rumegă-n tăcere
AL.FLORIN ŢENE ARMA FRICII de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 214 din 02 august 2011 by http://confluente.ro/Al_florin_tene_arma_fricii_.html [Corola-blog/BlogPost/370873_a_372202]
-
an sau doi și mi-a mărturisit că nu a mai scris. Cum a terminat liceul ea s-a desprins de pasiunea aceasta a scrisului. Ceea ce vreau să subliniez prin aceste două exemple, este că nu trebuie neapărat să ne speriem când observăm oameni geniali care debutează de timpuriu, la 15-16 ani. Și eu am scris la vârsta asta, doar că eu nu mă gândeam atunci și la a publica scrierile. O poezie, Cântec la 19 ani, am publicat-o în
INTERVIU CU SCRIITORUL STERIAN VICOL -PARTEA A III-A de CORNELIA VÎJU în ediţia nr. 1077 din 12 decembrie 2013 by http://confluente.ro/Interviu_cu_scriitorul_sterian_cornelia_viju_1386860763.html [Corola-blog/BlogPost/363255_a_364584]
-
de toate necurățeniile pe care i le adusese acei bani, de toate gândurile rele și de visele prin care trecuse. Când ridică ochii, Praporică tot acolo era, nu-l luase nimeni, sta pe gard agățat ca o brezoaie pusă să sperie ciorile, rânjind la trecătorii grăbiți... Sergentul se așeză pe scaun obosit, își scoase bastista din buzunar, se șterse de nădușală și rămase buimac clipe întregi. Rămăsese așa ca o stană de piatră privind spre Cișmigiul înnegrit care de-abia se
VALIZA CU BANI, FRAGMENT DIN ROMANUL PRIVEGHIUL de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1614 din 02 iunie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1433226091.html [Corola-blog/BlogPost/377199_a_378528]
-
pentru momentul fatal și după ce îi încearcă tăria în cârligul de la lustră, mută masa lângă șifonier, se urcă pe un scaun și începe să își petreacă fluierând legăturile pe după omoplați. Văzuse el odată într-un film american cum un șerif sperie cu trasul pe sfoară un bandit care ia totul în serios și acesta varsă toate ponturile. Legătura în jurul gâtului, numai de formă, astfel că atunci când va face vânt scaunului cu piciorul, el va atârna legat numai de subsuori. Floare, și
FUGIŢI, MORTUL! de ION UNTARU în ediţia nr. 308 din 04 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Fugiti_mortul_.html [Corola-blog/BlogPost/348726_a_350055]
-
jandar- merie, primii veniți au fost: Doru Diaconu - viceprimarul comunei Roșiile; Nica Marian - pădurar și Vicuță Păsărelu - consătean. În lumina farurilor, ursul a ocolit mașina și a coborât către satul Cherăști-Vale, unde a răsturnat câțiva stupi ai lui Bebe Stanciu. Speriat cu petarde de polițiști și jandarmi, ursul a apucat spre deal, către un cătun și a intrat în grădina lui Sandu Chiriac, unde, la fel, i-a răsturnat stupii. L-au simțit bovinele din grajd și răgeau, băuneau, până când stăpânul
URSUL de ION I. PĂRĂIANU în ediţia nr. 1583 din 02 mai 2015 by http://confluente.ro/ion_i_paraianu_1430551410.html [Corola-blog/BlogPost/371308_a_372637]
-
După ce-și învită oaspeții în living, se apropie de Mihai și-i zise în șoaptă, dar apăsat, privind spre Emilia: - Ea este femeia care l-a omorât pe pictor! - Vino cu mine, te rog! Mihai își luă soția deoparte, speriat că Ilona retrăiește momente din sanatoriul acela, exact acum când trebuia să creeze tuturor celor prezenți o atmosferă plăcută. - Sunt convinsă că este ea, Mihai! E femeia care m-a dus în noaptea aceea, la cascadă. Fusese înaintea mea acolo
PROMISIUNEA DE JOI (XXII) de GINA ZAHARIA în ediţia nr. 937 din 25 iulie 2013 by http://confluente.ro/Promisiunea_de_joi_xxii_gina_zaharia_1374778631.html [Corola-blog/BlogPost/340520_a_341849]
-
greșelilor își înălța ramuri din ce în ce mai puternice. Emilia făcu câțiva pași, având impresia că stă pe ace. Aruncă la întâmplare câteva zâmbete forțate, apoi se adresă Mariei: - Nu-mi place aici, aș vrea să plec. - Nu, mamă, trebuie să rămâi. Te sperie Ilona, nu-i așa? o întrebă, cu glas tremurat. Dan Simionescu se apropie de gazde. Maria nu-și mai putea stăpâni emoțiile. Bogdan o privi mirat. Lacrimile îi înnegurau ochii, roind sălbatic. Cei prezenți își ațintiseră privirile spre ea. Stârnise
PROMISIUNEA DE JOI (XXII) de GINA ZAHARIA în ediţia nr. 937 din 25 iulie 2013 by http://confluente.ro/Promisiunea_de_joi_xxii_gina_zaharia_1374778631.html [Corola-blog/BlogPost/340520_a_341849]
-
ocazie perfectă pentru asta, căci va anula, în parte, scopul întâlnirii noastre aici. Dar... Nimeni nu bănuia ce avea să le spună Maria. - Iartă-mă, mamă, începu tânăra fixându-și privirea pe chipul Emiliei Cristache, dar minciuna și nedreptatea mă sperie, iar conștiința mă obligă să fac acest gest. Această scrisoare aparține fostului tău soț, Dorin Cristache. Spun fostului tău soț fiindcă tocmai dezvăluie faptul că eu nu sunt fiica lui, așadar nici nepoata renumitului pictor Tudor Cristache. Se făcuse o
PROMISIUNEA DE JOI (XXII) de GINA ZAHARIA în ediţia nr. 937 din 25 iulie 2013 by http://confluente.ro/Promisiunea_de_joi_xxii_gina_zaharia_1374778631.html [Corola-blog/BlogPost/340520_a_341849]
-
este și i-am spus: Maria. Când a dat cu ochii de mine a avut o ușoară ezitare: - Ai zis că ești Maria! Am izbucnit în plâns: - Tudore, ajută-mă te rog! Maria a avut un accident. Pictorul s-a speriat: - Cum așa?! - Am sunat-o și i-am spus că nu este nepoata ta. Toată noaptea m-am gândit cum să fac. Trebuia să afle adevărul. Astăzi i-ai promis că faci testamentul pe numele ei. N-aș vrea să
PROMISIUNEA DE JOI (XXII) de GINA ZAHARIA în ediţia nr. 937 din 25 iulie 2013 by http://confluente.ro/Promisiunea_de_joi_xxii_gina_zaharia_1374778631.html [Corola-blog/BlogPost/340520_a_341849]
-
munte: „Urmați chemării Mielului,/ Ieșiți din amorțire,/ Săriți din patul lenevirii,/ Și grăbiți la ape sfințire./ Căci știu că drepte și adevărate sunt căile tale,/ Rege al veacurilor,/ Salvator al timpurilor,/ Mereu amenințate de brumă,/ De întunericul ce încă mai sperie,/ Până ce razele luminii/ Peste întinderi se lasă”(Dan Bodea, Vitralii, 2011). Cuprinsul Antologiei „Carmen”, fiind o rețea întreagă de motive poetice ce țin de esența existențială a vieții umane și de raporturile ei cu realitatea, este arhiplin de creații artistice
EDITURA ANAMAROL 2017 de GALINA MARTEA în ediţia nr. 2293 din 11 aprilie 2017 by http://confluente.ro/galina_martea_1491906925.html [Corola-blog/BlogPost/373975_a_375304]
-
hectare de teren, etichetat chiabur, supus permanent hărțuielilor din partea organelor locale, se săturase de birurile umilitoare, se săturase să fugă permanent din calea perceptorului și a colectorului de produse care îi băteau mereu în poartă, amenințându-l, încercând să îl sperie în fel și chip. Bietul om ajunsese să cumpere de la alți localnici și de prin alte localități chiar, brânză, ouă, lapte, carne, lână și altele pentru a-și acoperi cotele uriașe ce-i erau solicitate de către Sfatul Popular. Celebrul „Carnet
FRÂNTURI DE VIAŢĂ -CAPITOLUL III – EPISODUL 6 de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1917 din 31 martie 2016 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1459447683.html [Corola-blog/BlogPost/383296_a_384625]
-
care știe bine legea și se asigură că toată lumea din secția de votare își face treaba cum trebuie. Observatorii au în primul rând rolul de a preveni frauda sau apariția neregulilor, întrucât simpla lor prezență în secția de votare poate “speria” și limita riscurile. Câteodată viața lor poate fi mai grea, datorită presiunilor la care sunt supuși, tocmai pentru că membrii birourilor electorale sau politicienii locali vor să îi vadă plecați din secție Ne confruntăm constant cu presiunile pe care politicienii locali
Acești oameni s-au săturat să audă că „se fură” voturile. Și au hotărât să facă ceva by https://republica.ro/acesti-oameni-s-au-saturat-sa-auda-ca-zse-fura-voturile-si-au-hotarat-sa-faca-ceva [Corola-blog/BlogPost/338214_a_339543]
-
le aduceau vești din locurile îndepărtate, în care călătoriseră în cursul verii. Dar toamna trecu repede și totul se răci. Pernițele albe pufoase ale norulețului se transformaseră în cristale de mărgăritare. Erau micuții fulgi de nea, adunați unul lângă celălalt, speriați să nu se piardă de frățiori. Formau astfel grupulețe dantelate, ca niște corali, ce se oglindeau din adâncurile mării pe imensitatea cerului. Norulețul le spuse dragilor săi copilași, fulguleții de nea : - Când va veni vremea, mă veți părăsi. Dar nu
,,POVESTEA FULGILOR DE NEA” de CORNELIA PĂUN în ediţia nr. 1895 din 09 martie 2016 by http://confluente.ro/cornelia_paun_1457513324.html [Corola-blog/BlogPost/373361_a_374690]
-
lume ! Și ei și cei mai mari se vor bucura când vă vor vedea. Într-o zi friguroasă și întunecată, bântuită de crivățul cel fioros, norulețul le spuse : - Dragii mei copilași, a sosit timpul ! Astăzi veți cunoaște o lume nouă ! Speriați și nedumeriți fulguleții de nea au pornit timid spre pământ. Și cerul înnegurat s-a luminat imediat. Crivățul vânăt și-a domolit furiile și i-a privit cu încântare. Chiar frigul tăios era mult mai plăcut în prezența miilor de
,,POVESTEA FULGILOR DE NEA” de CORNELIA PĂUN în ediţia nr. 1895 din 09 martie 2016 by http://confluente.ro/cornelia_paun_1457513324.html [Corola-blog/BlogPost/373361_a_374690]
-
pe la ei deseară, că acum nu are rost să-i deranjeze. Apoi gândindu-se la situația lui cu Livia, se posomorî. Urcă până la etajul doi și intrând pe ușă, strigă: - Liviaaa! - Daaa! îi răspunse aceasta și văzându-l amețit, se sperie. Încercă să-i spună ceva: - Andrei, eu... - Livia, ți-ai făcut bagajele? - Bagajele? Ce bagaje? - Da, bagajele. A fost prost "uriașul" până acum, dar de acum numai e, s-a deșteptat! Doar nu ai impresea că mai ești soția mea
RĂPIREA (8) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1843 din 17 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1453065446.html [Corola-blog/BlogPost/373729_a_375058]
-
Sa nu spună după ce ne-am căsătorit că regretă ce a făcut. -Nu mai dramatiza,Karon,te cunosc prea bine și el la fel.Nu e nimic în neregulă cu tine și ce defecte ai putea avea care să îl sperie și să nu te mai vrea? -Știu și eu,câteodată sunt prea încăpățânata și mândria e un defect,nu? -Da,știu că ești încăpățânata,dar mai știu ai un suflet mare și el te vrea așa cum esti.Asa ar trebui
KARON,CAP 15 de VIOLETA CATINCU în ediţia nr. 2319 din 07 mai 2017 by http://confluente.ro/violeta_catincu_1494159886.html [Corola-blog/BlogPost/360367_a_361696]
-
un ochi critic,se scarpină în cap,apoi se așeza pe un scaun din împletituri așteptând să fie gata ceaiul. Persoană din pat mișcă cu greu mâna dreaptă,trase un picior,apoi deschise și ochii privind uimit în jur.Se sperie de omulețul cu barbă,dar acesta îl asigura că e totul bine și că trebuie să stea nemișcat o perioadă din cauza rănilor grave.Isi privi trupul bandajat și pipai cu teamă față: -Unde mă aflu și cine ești tu?întreba
KARON,CAP 15 de VIOLETA CATINCU în ediţia nr. 2319 din 07 mai 2017 by http://confluente.ro/violeta_catincu_1494159886.html [Corola-blog/BlogPost/360367_a_361696]
-
personaj „de vază” (cum îl numește, cu simpatie și scriitorul N. C. Cristoveanu) - mistrețul: „ - Măi, omule, ce cauți tu prin pădurea mea?! Am venit eu peste tine în apartament să-ți schilodesc sau să-ți omor soția și să-ți sperii copiii? Ei, află, criminalule, că de data asta nu-mi mai scapi! Te învăț eu minte, acușica!...” (Mistrețul zburător) Dacă ne vom apropia de capitolul al XI-lea, din documentata ΨEYΔO-KYNΗΓETIKÒΣ, gândul ni se va-ndrepta, urgent, și spre un
OMAGIU SCRIITORULUI MIRCEA IONESCU LA 75 DE ANI DE LA NAŞTEREA SA by http://uzp.org.ro/omagiu-scriitorului-mircea-ionescu-la-75-de-ani-de-la-nasterea-sa/ [Corola-blog/BlogPost/93767_a_95059]
-
Generației anilor 1980 Uitaseră de gustul ciocolatei amărui, Nu aveau nici lapte, nici carne și nici pui. Cu cheia de gât stăteau pe maidane, Așteptând să le vină rândul la carne. Îi auzeai adeseori strigând „Hai că bagă pui!”. Se speriau singuri în casă în câte-o seară-ntunecoasă. Tremurau de frig lângă calorifere, visând la alte ere. Își chinuiau trupurile în formă de PCR, de ciocane și secere. Învățau doar despre EI, neștiind de prințese și zmei. Recitau doar de
ŞOIMII PATRIEI de ELENA TRIFAN în ediţia nr. 1216 din 30 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Elena_trifan_1398872544.html [Corola-blog/BlogPost/341801_a_343130]
-
frunză galbenă alături de „călușul” meu, celelalte îi căzuseră peste noapte. Bunicul mi-a explicat că a venit Toamna, că vom rămâne fără straie, că va veni și iarna cu frig și ninsori, că e vremea odihnei... „Tu să nu te sperii, la Primăvară ne vor crește iarăși frunze!”m-a liniștit el. A mai trecut o vreme, timp în care vedeam cum se desfrunzește pădurea, cum pleacă păsările, cum se răcesc nopțile... Până când, într-o zi, am picat și eu alături de
POVESTEA ALUNULUI de FLOAREA CĂRBUNE în ediţia nr. 1987 din 09 iunie 2016 by http://confluente.ro/floarea_carbune_1465458822.html [Corola-blog/BlogPost/368684_a_370013]
-
nopții care se clatinau ca în adierea vântului. Se opriră surprinși. - John, ce-o fi astea? - șopti Michel. - Seamănă cu niște lupi ridicați în două picioare care țin în labe câte o furcă. - Sunt străjerii babei, duhurile rele care îi sperie pe hoți. - Să-i ignorăm și să dăm buzna peste cotoroanță. Ca la comandă lovesc împreună cu umărul în ușa care sare din balamale și se rostogolesc în mijlocul unicei camere a bojdeucii. - Eheeei! Cei cu voi nepoftiților de-mi deranjați consiliul
V. CĂUTĂTORII DE COMORI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1413652689.html [Corola-blog/BlogPost/349384_a_350713]
-
văzuseră pe Satana. Și chiar așa era! Îi strânseră în brațe și îi mai liniștiră. Nu puteau însă articula nici un cuvânt de parcă amuțiseră. - Oare ce s-a petrecut în sat? - se îngrijoră Giorgiana. - Pe cine ați văzut de v-ați speriat așa tare? - întrebă Giovana. - Pe dracul! - exclamă deodată John. Din acest moment nimeni nu mai întrebă nimic și se ghemuiră unii în alții pe mușchiul de pământ de la rădăcina unui stejar cu coroana stufoasă, așteptând cu înfrigurare ivirea zorilor. Încet-încet
V. CĂUTĂTORII DE COMORI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1413652689.html [Corola-blog/BlogPost/349384_a_350713]
-
vijeliilor. Ocolesc, sar, se strecoară pe sub ei și-și continuă drumul mai departe. Uneori urlete sinistre ale animalelor sălbatice răzbat din dosul copacilor și se pierd în depărtări. Alteori liniștea este sfâșiată de țipetele stridente ale păsărilor răpitoare ce țâșnesc speriate din tufișuri. Această atmosferă ciudată creează confuzie în mintea tinerilor împletită cu frica de necunoscut. Pulsul li se acceleră inima părea că vrea să spargă cutia toracică. Se deplasează fără nici o orientare în această junglă, iscodiți de ochii fioroși ai
V. CĂUTĂTORII DE COMORI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1413652689.html [Corola-blog/BlogPost/349384_a_350713]
-
Ce să mă fac acum? Spiridușul se învârte o vreme prin cameră, după care apucă paharul cu lapte de pe masă și toarnă câteva picături pe fața rumenă de somn a Moșului. Trezește-te, șefule! - Ce-i? Ce-i? Moșul sare speriat în picioare, aruncând pătura peste spiriduș. Cine m-a trezit? Acoperit cu pătura uriașă, spiridușul abia poate să respire și să se miște. Nevăzându-l, Moșul se apropie de fereastră, privește mulțumit ninsoarea de afară și își freacă mâinile în dreptul
MOŞ CRĂCIUN ŞI URIAŞUL FĂRĂ NUME de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1818 din 23 decembrie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1450880008.html [Corola-blog/BlogPost/382274_a_383603]