2,289 matches
-
2,10 m, este denumit " Mausoleul Ecaterina Teodoroiu" și are forma unui sarcofag de piatră albă, pe un postament cu trei trepte, pe care este amplasat un basorelief ce prezintă scene din viața și activitatea militară a EROINEI DE LA JII - SUBLOCOTENENTUL ECATERINA TEODOROIU. Basoreliefurile de pe fețele laterale ale sarcofagului, sunt organizate astfel: pe fața dinspre miazăzi, apare un tablou prezentând copilăria, în cadrul vieții din satul ei natal; pe latura opusă, apare eroina, în medalion, salutată de cercetașii din care a făcut
Milița Petrașcu () [Corola-website/Science/300010_a_301339]
-
unul dintre generalii Armatei României din Primul Război Mondial. A îndeplinit nominal (fără a o exercita efectiv) funcția de șef al Marelui Cartier General în prima parte a campaniei anului 1917. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, a participat la Războiul de Independență, comandând un pluton din Compania 3 Geniu. Ulterior a ocupat diferite poziții în cadrul unităților de geniu, a Serviciului geniului din Corpul 2 Armată sau în Administrația Centrală a Războiului. Între 1901 și 1904 a
Vasile Zottu () [Corola-website/Science/304987_a_306316]
-
cetățenii Bucovinei proveniți din URSS. Hariton Borodai a încercat zadarnic să obțină dreptul de a rămâne în Bucovina, argumentând că și-a format o familie în care a apărut și un copil, iar socrul său, învățătorul Ioan Copaciuc, era ofițer (sublocotenent) în rezervă în Armata Română, fiind mobilizat în cadrul Pirotehnicii din București. În primăvara anului 1942, Hariton Borodai a fost expulzat peste graniță, stabilindu-se în orașul Kameneț-Podolsk din regiunea Hmelnițki (URSS), ce se afla sub ocupație germană. Acolo a lucrat
Hariton Borodai () [Corola-website/Science/321696_a_323025]
-
fost un general de armată român, care a luptat în al Doilea Război Mondial. Atanasiu a intrat în Școala de Ofițeri de Artilerie și Geniu din București în anul 1905, și a absolvit-o în anul 1907, cu gradul de sublocotenent, fiind înaintat apoi la gradul de locotenent în 1910. Din 1909-1911 a frecventat Școala specială de artilerie și geniu (1909-1911) și făcut căpitan în 1915. În timpul [[primul război mondial|Primului Război Mondial] a participat mai întâi cu bateria sa de tunuri 105
Vasile Atanasiu () [Corola-website/Science/311481_a_312810]
-
Facultatea de Tancuri, Blindate și Mecanizate din cadrul Academiei Militare Generale din București, ca șef de promoție (1950-1952). Ulterior a urmat și un curs postacademic superior (octombrie 1963 - septembrie 1964). După absolvirea Școlii de ofițeri, a fost înaintat la gradul de sublocotenent (mai 1949) și apoi la cel de locotenent (decembrie 1949), fiind numit în funcția de comandant de pluton, companie și batalion în Brigadă 9 Tancuri (1949-1950). Timp de doi ani urmează cursurile Academiei Militare, după care este avansat la gradele
Vasile Milea () [Corola-website/Science/304805_a_306134]
-
parte la toate luptele din jurul Plevnei cu Regimentul 7 linie, precum și la atacurile de la 30-31 august, 6 septembrie, 7 octombrie, 28 noiembrie, căderea Plevnei. După încheierea armistițiului s-a întors în țară și la 7 aprilie 1878 a fost avansat sublocotenent și mutat în Regimentul 7 Dorobanți Prahova cu care a urmat restul campaniei până la încheierea păcii. Pentru merite deosebite în acest război, șefii săi ierarhici care l-au decorat, cu următoarele ordine și medalii: A lucrat patru ani la Batalionul
Ion Tarnoschi () [Corola-website/Science/323322_a_324651]
-
tânărul Lannes învață să scrie, să citească și să calculeze. Devenit muncitor vopsitor, Lannes desfășoară această activitate în timpul anilor tulburi ai Revoluției . În 1792, Lannes se angajează ca simplu soldat în batalionul de voluntari de la Gers și este rapid ales sublocotenent, de către camarazii săi. Împreună cu batalionul său, merge la Toulouse, unde primește o pregătire militară de mai multe luni. Aici îl întălnește pe Pierre Augereau care era instructor militar și cei doi viitori Mareșali leagă o prietenie strânsă. Cu pregătirea militară
Jean Lannes () [Corola-website/Science/311471_a_312800]
-
primul aviator brevetat în România. era originar din Mehedinți. Alege cariera militară, arma geniu. Este atras de aviație și urmează școala din cadrul Complexului Aeronautic de la Chitila (lângă București), înființat la 20 noiembrie 1909. Aici, în data de 9 iulie 1911 sublocotenentul Ștefan Protopopescu obține brevetul de pilot militar, devenind primul pilot brevetat în România și primul pilot al armatei române. Zborul de brevetare l-a făcut cu un aparat de tip model 1909, construit în licență în atelierele de la Chitila. Imediat
Ștefan Protopopescu () [Corola-website/Science/314898_a_316227]
-
armatei române. Zborul de brevetare l-a făcut cu un aparat de tip model 1909, construit în licență în atelierele de la Chitila. Imediat după el, în data de 17 iulie obține în condiții similare brevetul de pilot și colegul său, sublocotenentul Gheorghe Negrescu. În anii 1913-1914 ambii vor studia la Școala Superioară de Construcții Mecanice și Aeronautice din Paris, devenind primii ingineri militari de aviație ai armatei române. La 1 iulie 1920 se înființează "Arsenalul Aeronautic", la conducerea căruia este numit
Ștefan Protopopescu () [Corola-website/Science/314898_a_316227]
-
deja peste 1 000 000 km, fiind decorat de Air France. Decorat cu Legiunea de Onoare. După pensionare s-a retras la o fermă a sa de la Amboise. Alexandru Cernescu (19 decembrie 1896 - 4 ianuarie 1971, București) obține gradele de sublocotenent la 1 iulie 1916, locotenent la 1 septembrie 1917, căpitan la 1 aprilie 1920, locotenent-comandor (maior) la 10 mai 1931, căpitan-comandor la 1 ianuarie 1937, comandor la 6 iunie 1940 și general de escadră în 1944. Urmează Școala de pilotaj
Raiduri aviatice românești în Africa () [Corola-website/Science/331595_a_332924]
-
Davidescu (27 februarie 1897 - 20 octombrie 1972, București). Poreclit „Englezul” pentru eleganța sa și calm, comodorul (grad din Aeronautică, între comandor și general de escadră, echivalent cu gradul de „colonel cu stea” din armata de uscat) Davidescu obține gradele de sublocotenent la 1 iunie 1917, locotenent la 1 septembrie 1919, căpitan la 28 septembrie 1926, locotenent-comandor la 1 ianuarie 1934, căpitan-comandor la 6 iunie 1938, comandor la 10 mai 1941. Lucrează la Inspectoratul General al Aeronauticii și la Subsecretariatul de Stat
Raiduri aviatice românești în Africa () [Corola-website/Science/331595_a_332924]
-
dispecerul Stoica (Dionisie Vitcu) și cu medicul Radu Bejan (Traian Stănescu). Noua centrală este amenajată într-o pădure de fagi, unde au fost construite niște barăci și s-a instalat aparatura de transmisie. Postul român este format dintr-un ofițer, sublocotenentul Manu (Valentin Mihali), și șase soldați. Militarii români le comunică ofițerilor nemți de la postul german aflat în apropiere că barăcile au fost construite pentru a găzdui o școală de telegrafiste. În perioada următoare, fetele sunt instruite de militari să folosească
Pădurea de fagi () [Corola-website/Science/328802_a_330131]
-
Promovat la rang de aspirant la 27 iulie 1878, a trecut pe fregata HMS "Shannon" din Escadrila Canalului în iulie 1878 și apoi s-a transferat la vasul-școală HMS "St Vincent" din Portsmouth în aprilie 1882. Înaintat la gradul de sublocotenent la 27 iulie 1882, a trecut la vasul-școală de artilerie HMS "Excellent" în august 1882 înainte de a se transfera pe canoniera HMS "Espoir" din China în august 1883. Înaintat în gradul de locotenent la 30 septembrie 1885, s-a transferat
John de Robeck () [Corola-website/Science/334674_a_336003]
-
au fost împușcati răsculați. În anul 1911 aceeași Administrație a edificat un nou local de școală cu patru săli de clasă și cancelarie. În Primul Război Mondial pe câmpurile de luptă și-au dat viața 115 eroi în frunte cu sublocotenentul Petre Mănărcescu. În memoria lor, un colectiv de inițiativă a amplasat în curtea bisericii un monument ce a fost, ulterior, înconjurat de cruci ale eroilor. Prin reforma agrară din anul 1922 din Domeniile Regale Șegarcea și proprietăți ale moșierilor expropriate
Comuna Lipovu, Dolj () [Corola-website/Science/300405_a_301734]
-
intelectuală încă din adolescență, printre care cel de limbă latină, Hoidas, pomenit cu diverse ocazii. Războiul îl prinde elev. Armata o face la scoala militară de aviație Buzău, ca observator aerian. Nu participă la lupte. Este demobilizat cu gradul de sublocotenent în rezervă. În 1942 se înscrie la Facultatea de litere și filosofie din București, pe care o termină în vara lui 1946, cu o licență "Magna cum laude". Printre profesorii din acea perioadă se remarcă: Mircea Florian, Tudor Vianu, Mihai
Constantin Țoiu () [Corola-website/Science/297593_a_298922]
-
de Drept din București. A fost un membru remarcabil al Asociației Studenților Creștini din România (ASCR). În anul universitar 1923 - 1924 și-a satisfăcut stagiul militar, ca voluntar, la școala militară de geniu din București, unde a obținut gradul de sublocotenent. În timpul studenției a scris mai multe lucrări filosofice: "Cercetări asupra cunoștinței", "Introducere în fenomenologia teoriei cunoștinței", "Misticismul și teoria cunoștinței". A proiectat "Sistemul meu filosofic: existențialismul". A publicat mai mult articole în Buletinul ASCR și a fost influențat de profesorii
Mircea Vulcănescu () [Corola-website/Science/298600_a_299929]
-
În septembrie 1899 a trecut examenul de admitere la școala de Arhitectură din București și a reușit primul dintre 13 candidați. La 1 iulie 1900 a intrat voluntar în armată și la 1 ianuarie 1901 a reușit la examenul de sublocotenent de rezervă, arma infanteriei. La 2 mai 1902, stil nou, a părăsit școala de Arhitectură din București și a plecat la Paris, unde, la 1 mai 1903, în urma concursului dat, a fost admis în Școala de Belle-Arte din Paris, secția
Paul Smărăndescu () [Corola-website/Science/319272_a_320601]
-
Instrucției publice și al Cultelor. Pe lângă funcția de la Minister avea și lucrări de arhitectură personale. La 11/24 decembrie 1912 a fost numit Arhitect șef al Ministerului de Interne. În iunie și iulie 1913 a făcut campania în Bulgaria, ca sublocotenent de infanterie. Între 1916 - 1918 a participat la Primul Război Mondial ca locotenent și căpitan de geniu. În noiembrie 1920 a fost numit Profesor la școala de Arhitectură, catedra de Istoria Arhitecturii. În noiembrie 1927 a fost transferat ca Profesor
Paul Smărăndescu () [Corola-website/Science/319272_a_320601]
-
Sfântul Sava", urmând apoi cursurile Școlii Fiilor de Militari din Iași. La 1 iulie 1907, a absolvit Școala Militară de Infanterie și Cavalerie din Dealul Spirii, ca șef al celei de-a 50-a promoții, fiind înaintat la gradul de sublocotenent. După trei ani era avansat locotenent, apoi căpitan (în 1915) și maior (1 aprilie 1917). În perioada primului război mondial, ofițerul Gabriel Marinescu din Regimentul 2 Vânători a luptat în linia întâi în funcția de comandant de batalion. A fost
Gabriel Marinescu () [Corola-website/Science/307489_a_308818]
-
echivalent profesional în activitatea civilă. În 2005, Gerhardt Daniel Țuchel devine masterand în drept comunitar și administrație publică europeană. După Institului Militar, Gerhardt Daniel Țuchel devine ofițer activ al Armatei Române, făcând parte din prima promoție avansată la gradul de sublocotenent. Între 1996 și 2000 a îndeplinit funcția de comandant pluton și comandant baterie tragere Vânători de munte la o Unitate Militară din Miercurea Ciuc. În anul 1999 este avansat la gradul de locotenent. Începând cu anul 2000 își încetează cariera militară
Gerhardt Daniel Țuchel () [Corola-website/Science/330849_a_332178]
-
Anastasiu" (n. 10 iunie 1864 - d. 1946) a fost unul dintre generalii Armatei României din Primul Război Mondial. A îndeplinit funcția de comandant de divizie în campaniile anilor 1916 și 1917. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, a ocupat diferite poziții în cadrul unităților de infanterie sau în eșaloanele superioare ale armatei, cea mai importantă fiind cea de comandant al Regimentului 22 Infanterie. În perioada Primului Război Mondial, îndeplinit funcțiile de comandant al Diviziei 1 Infanterie, în perioada 16 octombrie
Ioan Anastasiu () [Corola-website/Science/333532_a_334861]
-
1920, București - d. 9 august 1996, München) a fost un ofițer și publicist român în exil, fiul generalului Constantin Pantazi. În 1940 a absolvit liceul militar din Cernăuți și în 1942 Școala Militară de Ofițeri de Cavalerie, cu gradul de sublocotenent. La câteva zile după absolvirea școlii a plecat pe front, în cadrul Regimentulului 9 Roșiori.<BR> A fost decorat cu: Ordinul „Coroana României” clasa a V-a, Steaua României clasa a V-a, Ordinul Mihai Viteazul, Crucea de Fier clasa a
Ion Pantazi () [Corola-website/Science/298759_a_300088]
-
treilea). A îndeplinit funcții de comandant de divizie în campaniile anilor 1916, 1917, și 1918. a fost fiul generalului Alexandru Angelescu (1850-1911) și nepotul generalului Gheorghe Angelescu, fost ministru de război. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, Paul Angelescu a ocupat diferite poziții în cadrul unităților de artilerie sau în eșaloanele superioare ale armatei, cele mai importante fiind cele de ofițer de stat major în Marele Stat Major, inspector de studii și profesor la Școala Superioară de Război
Paul Angelescu () [Corola-website/Science/304961_a_306290]
-
a M.A.I., și două surori: Cornelia-Elena și Adela. Ioan Lissievici a urmat liceul, Școala de ofițeri de artilerie, o școală specială de artilerie și Școala Superioară de Război. După absolvirea Școlii de ofițeri, a fost înaintat la gradul de sublocotenent la 1 iulie 1916. A urmat apoi treptele carierei militare, îndeplinind diferite funcții pe linie de comandă. Este transferat apoi ca ofițer de informații la Secția II a Marelui Stat Major, îndeplinind următoarele funcții: șef al Centrului de informații din
Ioan Lissievici () [Corola-website/Science/308086_a_309415]
-
dobridorean țineau de mirajul altei lumi, peste care prinsese deja să se aștearnă uitarea, atunci cînd nu se așternuse oprobriul «proletar»” februarie 1882 în Dobridor. În perioada 1901-1903 a urmat cursurile ˝Școlii militare de artilerie și geniu˝, primind gradul de sublocotenent. În anul 1906 a fost ridicat la gradul de locotenent iar în 1911 la cel de căpitan. În anul 1911 a fost admis la ˝Școala superioară de război˝, absolvind în anul 1913. În timpul primului război mondial a avut gradul de
Dobridor, Dolj () [Corola-website/Science/300397_a_301726]