1,138 matches
-
personalitate. Brațe de pânză. Cap de lemn. O pălărie și un set de opinii deja auzite de o groază de ori. Ce imposibil este să cultivi gazon de calitate în India! Efectul pozitiv al sporturilor de echipă asupra moralului. Incalificabila ticăloșie a domnului Gandhi și lipsa de igienă care domnește peste tot. Expuneți-le una câte una, ca și cum ați face pasențe. Nu contează dacă crezi în ele. Credința este o senzație trivială la nivelul stomacului. Oricum, pe măsură ce Bobby construiește și dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cum să sugă pula cât de cât, râd eu, arătând spre cameră și clătinându-mi capul Într-un amestec de zâmbet și dezgust În timp ce plecăm. În fața ușii Ray și cu mine batem palma. Un puțoi meseriaș Ray Lennox. Dacă toți ticăloșii din poliție ar fi ca el, slujba ar fi mult mai ușoară. E weekend! Îmi termin lucrul devreme dupaia și În nici un caz n-am de gând să mă Întorc la sediu ca s-o aud pe Drummond cum behăie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de dimineața până seara din casele altora cu proprietățile altora. Arată-le hoților de cadavre profesioniști de rahat din orașul ăla ceva după care să sufere și o să iasă cu toții În forță. Căcat din ăla gen Boys From The Blackstuff... ticăloșii ca voi sunt Încântați că nu e de lucru ș toate alea, fiincă asta vă dă ocazia să acționați dur și dramatic ca curu! Deși cea mai mare tragedie pentru puțoii ca voi a fost faptul că dezastrul ăla din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
se va merge până la capăt cu suspendarea. Apoi, în ea se cristalizară supărarea și dezamăgirea. Se gândi: Bine, deci așa au de gând să joace? Poate că eu mă duc în jos, dar ei au să sufere. Ramos și toți ticăloșii ca el au să își lingă rănile. E timpul să cobor milităria jos din pod... - Da, spuse în cele din urmă căpitanul, găsind ceea ce căutase, un plic mare cu o foaie capsată de el. O citi rapid. privi ceasul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
scria "trădător de patrie", în trei limbi. Mi-a înghețat inima în piept și totuși n-am îndrăznit să tremur. Ca să-mi pot tăinui mai lesne înfiorarea, mi-a trecut prin minte să-i număr, să văd câți sunt... Închipuiește-ți ticăloșie de om! Dar cum să-i numeri, când toată pădurea era plină de spînzurați? Ori poate că numai groaza m-a făcut să-mi pară mai mulți?... Atunci am închis ochii, gîndindu-mă cu mirare stupidă: "Asta-i pădurea spînzuraților..." Un
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Karg? Doar ți-e comandant de aproape un an... Karg... Un câine, un... Ar fi capabil, în loc de răspuns, să te trimită direct la Curtea Marțială... ― Atunci ar urma să plec fără să încerc barem a mă împotrivi sau a ocoli ticăloșia? izbucni iarăși Apostol, acuma însă furios și scrâșnind dinții. ― Ascultă sfatul meu, prietene, zise căpitanul liniștit. Sunt mai bătrân ca tine și am îndurat multe în viață... Războiul n-are altă filozofie decât norocul. Lasă-te deci în grija norocului
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
și ochii lui Bologa se umplură de întuneric. Nu-și dădea seama ce s-a întîmplat. Tunurile băteau mereu, rar, cum poruncise dânsul. " Mi se pare c-am spart reflectorul", se gândi atunci, mirîndu-se cum a putut face el asemenea ticăloșie și bucurîndu-se că a făcut-o. Stătu buimăcit un răstimp, având conștiința că ar trebui să mai facă ceva și neputîndu-și aminti ce anume. Apoi deodată, speriat, simți receptorul telefonului și strigă: ― Rachetele!... Rachetele!... Pe cerul mohorât se ivi, sfârâind
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
mor... ― Ce, ce? strigă Meyer cu vioiciune neobișnuită. Să mori? Zi mai bine că ai vrea un concediu, precum ți se și cuvine! Apoi, făcîndu-și de lucru la masă, adăugă mai încet, cu tonul natural și ca pentru sine: ― Ce ticăloșie! Să trimiți pe front oameni bolnavi!... Uneori parcă într-adevăr îți vine s-o iai razna și să dai dracului toate! În inima lui Bologa disperarea rodea ca pecinginea. Prețul vieții e viitorul și viitorul lui i se părea zăvorât
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ar convinge omul că, în afară de viața de aici, de viața noastră pământească, îl așteaptă aievea dincolo de moarte o viață nouă, fericită, în clipa aceea, da, cu adevărat s-ar sfârși rostul nostru pe pământ. De ce aș trăi eu aici, în ticăloșie, când, cu ajutorul unui glonte, pot ajunge, într-o secundă, în împărăția fericirii? Cine crede sincer în viața de apoi și totuși tânjește aici, e imbecil, prietene! ― Cine crede aievea e unit cu Dumnezeu aici ca și dincolo, răspunse Bologa. Dacă
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sau dintr-un alt refugiu nepoluat rezervat pentru cei care știu să se dea bine pe lângă șefi. Cazul ei era diferit. Fără aer iodat, nici briză montană. Compania o instalase, în inima orașului și ar fi trebuit să fie fericită. Ticăloșii! Ducă-se dracului! Va găsi ea ceva. Doreau numai ca ea să tacă o vreme, să se calmeze. S-au grăbit să-i dea o locuință și să-i dea o nouă formație profesională. Și au uitat de ea. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
explică prin semne situația obiectiva care-l împiedica să dea curs rugăminții ei. — înțeleg - răspunse cu blândețe Cosette. Ești mut din maștere sau...? - și-și mișcă arătătorul și mijlociul sugerând cu finețe o foarfecă. Broanteș imită și el mișcarea foarfecei. — Ticăloșii...! - șopti Cosette. Broanteș ridică sprâncenele a mirare. — Nu te mira că spun asta, tinere! - spuse cu obidă Cosette. Crezi că stau aici de bună voie? Aș! Nu ți-aș dori să fii în locul meu! Neavând ce spune, Broanteș sorbi firesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
tocmai scăpat de la Închisoare... Nu știi nici un delincvent care să fi fost arestat datorită unor informații secrete furnizate de soțul dumitale? De fapt cursa Îi putea fi Întinsă și de un străin oarecare. Am avut parte de tot soiul de ticăloșii În ultima vreme. Se pare că violența e la modă... Scoți banii de asigurare ai unuia și apoi treci cu mașina peste el și Într-un asemenea caz nu-i tocmai ușor de depistat și de confirmat identitatea celui ucis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
să fac cu fratele ei? Tare mă tenta să-i scormonesc puțin trecutul. Aparent, cel puțin deocamdată, șansele sînt și pro, și contra femeii și fratelui ei, dar chiar dacă n-aș avea nici un motiv să-i includ În raportul meu, ticăloșia lor, În caz că se făcuseră vinovați de așa ceva, n-avea cum să fie demascată prin datele de care dispuneam. Nu se poate să nu se certe pînă la urmă. Ea este clienta mea oficială și nu văd de ce mi-aș bate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
sau altul, complicele clientei mele, fără doar și poate. Un locuitor privilegiat Într-un teritoriu interzis. Nu cred că trebuie dat În urmărire. Oare juca teatru?... Și dacă juca, de ce naiba? Ori Îi plăcea doar să se laude cu propriile ticăloșii?... Dacă așa stăteau lucrurile, atunci Își subestima adversarul. Îmi pare rău, dar dacă o ții tot așa, eu nu-mi pot vedea de treabă, am zis eu punînd prea mult suflet În cuvinte, deși Îmi dădeam perfect de bine seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
un caraghios că așteptam tocmai de la el informațiile necesare... Bineînțeles, el a spus că are de gînd să șantajeze ca să-și procure banii necesari pentru anchetă... Dar dacă ancheta - sau mai bine zis eșecul ei - Îi oferea un alibi pentru ticăloșiile lui, atunci ne Învîrteam Într-un cerc vicios... și trebuie să recunosc că nici măcar nu mă mințea. Nu mai vedeam nici o ieșire... Atîta vreme cît taxa de anchetă nu se plătea cu cec fals sau În condiții de inflație, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
furios, dar nici măcar nu Încerca să-și ascundă mînia. Bucătarul Îi Întinse imediat o ceșcuță fierbinte pe care el o dădu pe gît. — Ce cacialma! Mi s-a spus că nu sînt decît trei fete. Oare ce pun la cale? — Ticăloșiile sînt la modă acum, răspunse bucătarul mișcîndu-și capul cu putere la dreaptă și la stînga. Luă de pe foc un ibric verde emailat, cu mîner, și-i mai umplu o ceșcuță. — Ticăloșii? Ha, lasă prostiile! rîse el nervos, Întorcîndu-se spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
sînt decît trei fete. Oare ce pun la cale? — Ticăloșiile sînt la modă acum, răspunse bucătarul mișcîndu-și capul cu putere la dreaptă și la stînga. Luă de pe foc un ibric verde emailat, cu mîner, și-i mai umplu o ceșcuță. — Ticăloșii? Ha, lasă prostiile! rîse el nervos, Întorcîndu-se spre mine. Lumea e rea, e tare rea. Mă apucă scîrba. Le las să-și facă mendrele În schimbul unei taxe. TÎrfele naibii! Nu le-ar angaja nimeni pentru nimic În lume. Atunci de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
mei studenți, numai pe voi vă mai am, numai pentru voi trăiesc!... Ceilalți - dădu din mână a lehamite - v-am mai spus!“... Chiar atunci l-a întrerupt cineva și l-a chemat până afară. S-a întors roșu la față: „Ticăloșii! Ne-au schimbat în ultima clipă amfiteatrul! Chipurile au manifestări cu niște oaspeți din străinătate! Nu-i nimic. Mergem în clădirea de alături!“. Nimeni nu era dispus să dea examen, stând în rândurile din față. Am rupt-o la fugă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
conștiință supărătoare, sâcâitoare, arțăgoasă, absurdă și era mult mai ușor să te lipsești de-o asemenea pacoste, de nopți răscolite, de pace pierdută. Și dacă, enervat, Alexe căuta plicul și apucai să citești despre trădări și despre tot felul de ticăloșii morale pe care un autor le poate face în decursul anilor, compromisuri morale rămase în memoria tiparului atunci, sigur că, pornit în vizită cu o idee, reveneai acasă, dezumflat, cu o alta. Într-o zi Carmina îl reîntâlni pe profesorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
boluri cu ashure aranjate pe blatul de bucătărie, mătușa Banu și-a Început povestea. — A fost odată ca niciodată, Într-un tărâm nu foarte Îndepărtat, pe când purtările oamenilor erau vrednice de dispreț, iar vremurile păcătoase. După ce a privit Îndeajuns la ticăloșia asta, Allah a trimis În cele din urmă un mesager, Noe, care să Îndrepte purtările oamenilor și să le dea șansa să se căiască. Însă când Noe a deschis gura să predice adevărul, nimeni nu l-a ascultat, iar cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cine se Întâmpla să cunoască răspunsul. Deși fusese Întotdeauna un cititor Împătimit de ziare, nu fusese niciodată mai interesat de politică. — Deci partidul ăsta conservator care e la putere pare să-și piardă influența. Ce șanse are să câștige alegerile următoare? — Ticăloșii! Sunt o adunătură de mincinoși, a bombănit bunica Gülsüm În loc de răspuns. Ținea În poală o tavă pe care se afla o grămadă de orez pe care Îl alegea, Înainte să-l gătească, În caz că erau prin el pietricele sau coji. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
am inițiat, am făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont intelectual
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Iași, februarie 1998 163 Poezia verbului a fi În lumea aceasta vor fi fost, vor fi fiind mulți oameni care năzuiesc constant spre luminile iubirii, onestității și respectului de sine. Ei țin să stea departe de tot ce înseamnă ură, ticăloșie, cruzime. Sunt conștienți că aceste din urmă „valențe” umane există, indiferent de voința lor. Se tem de tot ceea ce erodează sufletul și se simt neputincioși în fața iremediabilei alcătuiri a lumii. De aceea caută refugiu întro super-realitate, clădită pe vibrația inimii
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
am inițiat, am făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont intelectual
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Iași, februarie 1998 163 Poezia verbului a fi În lumea aceasta vor fi fost, vor fi fiind mulți oameni care năzuiesc constant spre luminile iubirii, onestității și respectului de sine. Ei țin să stea departe de tot ce înseamnă ură, ticăloșie, cruzime. Sunt conștienți că aceste din urmă „valențe” umane există, indiferent de voința lor. Se tem de tot ceea ce erodează sufletul și se simt neputincioși în fața iremediabilei alcătuiri a lumii. De aceea caută refugiu întro super-realitate, clădită pe vibrația inimii
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]