3,189 matches
-
atunci, uitat, cu desăvârșire uitat astăzi, în care trebuia să judecăm, pentru o grea acuzațiune, pe unul din cei mai prețuiți dintre preferații noștri: pe Coșbuc. Marele cântăreț al Ardealului scosese la lumină "Balade și idile". Poate și "Fire de tort": dar despre asta nu sunt sigur, și nici nu m-aș putea informa îndată. Poezia aceasta nouă, fragedă, sănătoasă, care aducea cu ea un parfum de brad, o lumină clară de sat prăvălit pe o poală de deal, lângă o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
îi sclipea ceva, poate iubire, poate magia momentului, poate dorința de-a săruta catifeaua pătată de pudra trufelor, cu religiozitatea unui credincios apăsându-și buzele de mâna papei. Mie mi-era pur și simplu foame. Aș fi înghițit halvița și tortul de nuga bătut în spumă de cafea, cu mult zgomot și fără vreo pauză. Desigur, pricepeam (nu mă născusem alaltăieri), dar pentru mine totul se dusese de râpă încă de când îmi alesesem meseria asta infectă. Nu mai aveam loc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
adică 23,3 ani din viață tăcând și sforăind. Patru miliarde și jumătate de inși bătuți măr, aduși la stadiul de legumă sau anemonă, plonjând seară de seară sănătos - nici ei nu știau unde. Șaptezeci de ani împărțiți ca un tort mare, cu-o felie lipsă. Am căutat întotdeauna să aflu ce se întâmpla în mintea lor când închideau ochii, cu câtă liniște iresponsabilă primeau despărțirea categorică de ceea ce îi făcea să nu fie nici scrum, nici legume: senini, cu brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Când e vorba de replici, mă gândesc la o piesă de teatru...“, a rânjit Mihnea. Altul care se simțea bine; trebuia să-i mai tai din elan. „Ăla din ’40 a fost mai rău. A căzut «Carlton»-ul ca un tort Doboș: un etaj peste altul, felie peste felie. Jos, la subsol, cică erau apartamente și-au rămas nu știu câți prinși acolo, printre dărâmături.“ „Fără aer?“, m-a întrebat Maria. Își mai revenise. „Cu aer. Nu asta a fost problema. S-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
încă o dată ceasul, reflex inconștient, de șofer: 10.05. Și-n clipa aia, am simțit, nu, am știut că s-a întâmplat ceva rău. Casa lui Mihnea nu mai arăta la fel. Acoperișul căzuse pe jumătate, ca o felie de tort. Tabla despicase planșeul, trăgând totul după ea; podul lipsea, la fel bucătăria din mansardă. Zidurile plesniseră, tavanele săriseră prin geamuri. Aproape că nu mai recunoșteai locul. Soarele se scurgea prin prăjitura asta moale, albă de praf. Parcă o răscolise cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
să ne convingă dom’ profesor), dar Penciulescu și Cibănoiu chiar luaseră cina sâmbăta la «Capșa», și nu o dată-de două ori. Fuseseră văzuți împreună. I-am găsit în arhivele restaurantului, semnaseră în cartea de oaspeți. În dreptul numelui Penciulescu apărea observația: «Tort Joffre excelent. Felicitări lui Monsieur Jean!» Monsieur Jean era bucătarul francez angajat la «Capșa». Se ocupa numai cu dulciurile. Pot să vă spun și ce serveau la desert. Penciulescu mânca tort Joffre sau Richard, Cibănoiu lua profiterol cu frișcă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în cartea de oaspeți. În dreptul numelui Penciulescu apărea observația: «Tort Joffre excelent. Felicitări lui Monsieur Jean!» Monsieur Jean era bucătarul francez angajat la «Capșa». Se ocupa numai cu dulciurile. Pot să vă spun și ce serveau la desert. Penciulescu mânca tort Joffre sau Richard, Cibănoiu lua profiterol cu frișcă și bomboane cu cafea. Azi au dispărut. Unul e înmormântat la Bellu, celălalt la cimitirul central din Cluj. Nici «Capșa» nu mai e ce-a fost. Doar profiterolul a rămas pe listă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
joffre“ (niște trabucuri de ciocolată); „africană“ (rudă cu „negresa“; purta în plus o rochie albă de bezea); „Ora 12“ (asta suna rău, a nenorocire); „Mihaela“ (vânzătoarea ne corecta, pe mine și pe Mihnea: „O Mihaela, nu un Mihaela!“); „cranț“ (un tort cu unt și nucă, în care îți rupeai dinții). Inventarul putea continua la nesfârșit. Cum instalația de răcire ceda după o oră-două, speciile o luau razna, se urcau unele pe altele, împreunându-și libidinos cremele și culorile. Lichidele se-amestecau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
unghi, iar restul de spațiu fusese acoperit de niște tufe de trandafiri agățători. Zidurile îl apărau ca un bastion. Doar după douăzeci de pași, înțelegeai trucul: nimeriseși la interval, în interstițiul dintre două rânduri de case, ca în blatul unui tort. Locul părea ferit, mișcat, podeaua se deplasa odată cu tine. Pereții hotelului fuseseră crestați cu arabescuri de marmură albă, tavanele pictate cu îngerași și femei cuvioase, care se reflectau în cimentul bleu. Călcai cu grijă, ca într-un muzeu al oglinzilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
negre, cu woofer-ele atenuate. Cânta ceva potolit, probabil sărbătoresc: „Ich muss sterben, Ich muss sterben“. Prăjiturile îl însoțeau, strălucind în creme mov și roșii revărsate peste blaturile din vitrină: tiramisu cu fructe de pădure, Apfel-Tarte, cremșnit cu sos de zmeură, tort de vișine cu mure. Ospătarii trebăluiau printre farfurii, înfășurați în șorțuri lungi și negre. Mai deslușeam și-un monstru rotund, cafeniu: nelipsitul Sacher-Torte, un soi de roată de cașcaval din blat de tort, acoperită cu ciocolată și îndopată cu straturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pădure, Apfel-Tarte, cremșnit cu sos de zmeură, tort de vișine cu mure. Ospătarii trebăluiau printre farfurii, înfășurați în șorțuri lungi și negre. Mai deslușeam și-un monstru rotund, cafeniu: nelipsitul Sacher-Torte, un soi de roată de cașcaval din blat de tort, acoperită cu ciocolată și îndopată cu straturi moi de cremă de nuci. O întâlneai și pe Kärtner și Graben, învelită în cutii de lemn cu mutra lui Mozart sau a altui tip, pe care nu-l știam; probabil era Sacher
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
butonat ospătarul comanda, am avut timp să-mi pregătesc discursul. Ca și Mihnea sau Maria, inginerul Grosescu nu trebuia să știe mai multe decât vroiam eu. Și, mai ales, decât era necesar. Mi-am luat un caffé latte și-un tort cu vișine și mure; o singură felie, dar arăta cât trei de la noi. Inginerul a cerut o cafea. „Așadar?“, a revenit Grosescu. „Țineți regim?“, am tatonat. „Cu cafea?!“, s-a mirat inginerul, aparent sincer. „Niciodată. Face bine la digestie, curăță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pentru cafenelele vieneze: tablouri, ziare, biliard, jocuri de cărți, prăjituri sofisticate și păhărelul caracteristic de apă, pe care-l ai și dumneata în față. Pot să-ți vorbesc liber, nu?“ „Sigur.“, l-am încurajat, fără să mă ating totuși de tort. „Tortul e bun.“, a observat inginerul. „Am avut totuși impresia că fotocaina distruge celulele memoriei...“, am mutat discuția înapoi la cursul ei. „Memoria nu-i un organ compact.“, mi-a răspuns Grosescu. „E-un soi de fagure virtual, suprapus peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cafenelele vieneze: tablouri, ziare, biliard, jocuri de cărți, prăjituri sofisticate și păhărelul caracteristic de apă, pe care-l ai și dumneata în față. Pot să-ți vorbesc liber, nu?“ „Sigur.“, l-am încurajat, fără să mă ating totuși de tort. „Tortul e bun.“, a observat inginerul. „Am avut totuși impresia că fotocaina distruge celulele memoriei...“, am mutat discuția înapoi la cursul ei. „Memoria nu-i un organ compact.“, mi-a răspuns Grosescu. „E-un soi de fagure virtual, suprapus peste mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Maurer bănuindu-l pe ultimul, pe de o parte, patriot și antisovietic, iar, pe de alta, prost și manipulabil. S-a dovedit că lucrurile n-au stat chiar așa.“ „Chiar deloc.“, am admis. Continuam să nu mă ating nici de tort, nici de cafea. Inginerul Grosescu a sorbit o gură din noua sa ceșcuță, după care a continuat: „Doi ani mai târziu, în decembrie 1963, România și Franța ridică reprezentanțele lor diplomatice la rang de ambasadă. Mai simplu spus, acordurile culturale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a împins ceașca de cafea departe, în colțul celălalt al mesei, lângă a mea. Apoi a privit cu grijă spre tejghea. M-am uitat și eu, nu se vedea mai nimic, ospătarii plecaseră probabil prin subsol, să mai aducă vreun tort. „Știi ce mă interesează pe mine, de fapt, la întâlnirea asta?“, a întrebat din senin inginerul. N-am zis nimic. Era răspunsul corect, diplomatic, profesionist. „N-o să-ți spun.“, mi-a șoptit Grosescu, apropiindu-și fața de urechea mea. Alunița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fereastră, de vorbă cu inginerul. Doar mirosul de tutun și prună, încă persistent, îmi amintea că fusese acolo. În drumul spre ieșire, tipul devorase probabil toate prăjiturile, pentru că nu mai găseai una în galantar: cineva comandase până și nesuferitul de tort Sacher sau îl căraseră ospătarii jos cu ei, în subsol. Procedeul nu părea nou, și nici neobișnuit. Auzisem de la noi că, din când în când, dacă vroiai să faci niște prăjituri vechi să arate bine, le scoteai din vitrină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
să ai tradiție și rețete sau secrete care să te ajute. Ești diferit dacă oferi o ceașcă de cafea gratis, ești diferit dacă începi să faci reduceri de preț înaintea tuturor, ești diferit dacă inventezi un serviciu nou (poze pe torturi), ești diferit dacă îți suni clientul să-l întrebi dacă e mulțumit. Dar vom vedea mai încolo cum trebuie să muncești pentru a fi diferit, pentru a câștiga un loc în mintea clientului tău. Diferențierea te ajută la poziționare. POZIȚIONAREA
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
prindă o bătaie de inimă sau un firicel de răsuflare, dar nu auziră nimic. Amândoi erau priviți cu un imens respect, fiindcă fuseseră torturați. Și dacă nu fuseseră Încă ciopârțiți cu iataganele, Însemna că nu spuseseră nimic, că urmau alte torturi, dacă până În zori Își mai reveneau. Și după un timp, care putea fi o zi, o lună sau un an, Bogdan Gâlcă Începu să tremure. Cei din jur se speriară la Început. Căpitanul era inconștient, dar, În arșița nopții de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sud. Poate chiar În munții Bosniei. Tatăl meu mai e În viață, dar suferă mai mult decât putem noi să ne imaginăm. Nu va mai trăi mult. Simt că vrea să moară. Nu trebuie să-l las. Timpul e scurt. Torturile n-au Încetat. - Vezi lucruri pe care eu nu le văd. Dacă așa e, voi pleca chiar acum. Voi răscoli satele din Balcani. Voi afla unde e. Îl voi aduce. - Am căutat În dosarele secrete. Nu e nici un ordin pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu foarte târziu. Străjile de jos nu se culcaseră. Cina Încă nu venise. Dar Oană știa că aceea nu putea fi decât ultima lui noapte. Luase decizia cu o săptămână Înainte, când Își dăduse seama de două lucruri. Primul, că torturile Îl vor aduce În starea de infirm absolut, chiar dacă va scăpa cândva cu viață. Al doilea, că există pericolul ca, delirând de febră și de durere, să scape vreo informație. Hotărâse că rezistența nu mai are rost. Trecuse mult timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
elemente parazite, lipsite de merit, de avere, de știință, sunt strâns legate între ele prin comunitatea nulității lor, invidia îi unește contra oricărui merit adevărat, sărăcia îi strunește și-i ține uniți contra țării legale, care se zvârcolește neputincioasă sub torturile teascului electoral. Miile de funcții administrative și sutele de funcții judecătorești, toate amovibile, sunt puse în mișcare într-un singur scop, pentru a stoarce voturile țării legale. Se înțelege că fiece alegător [î ]și are interesele sale materiale. De fiecare
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
un cuvânt defectul de căpetenie al țării noastre, răul ei abia capabil de lecuire. Astăzi defectele administrației nu mai sunt un secret public ca înainte, pe care toți îl știau și nimeni nu-l mărturisea: azi foile guvernamentale chiar mărturisesc torturile, vexațiunile, hoțiile la care sunt supuse populațiunile noastre. Pe de altă parte e asemenea dovedit că reaua administrație este un sistem de guvernământ la noi fără de care un numeros partid ca cel roșu n-ar putea exista. Demagogia noastră e
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
lor de masalale, de stindarde tricolore, cocarde și... bombe orsini, o armă capabilă a da soluțiune unei cestiuni sociale. [21 octombrie 1881] [""ROMÎNUL" A 'NCEPUT... "] "Romînul" a 'nceput să devie interesant. "L'Independance roumaine" publicase vro dare de seamă despre torturile suferite de țărani în vrun punct al țării, torturi cari sunt de-a dreptul o unealtă de guvernământ al partidului roșu, iar un ziar italian a reprodus acea dare de seamă, formulând o opinie foarte aspră asupra stărilor de lucruri
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
orsini, o armă capabilă a da soluțiune unei cestiuni sociale. [21 octombrie 1881] [""ROMÎNUL" A 'NCEPUT... "] "Romînul" a 'nceput să devie interesant. "L'Independance roumaine" publicase vro dare de seamă despre torturile suferite de țărani în vrun punct al țării, torturi cari sunt de-a dreptul o unealtă de guvernământ al partidului roșu, iar un ziar italian a reprodus acea dare de seamă, formulând o opinie foarte aspră asupra stărilor de lucruri din România. - Vai de mine - strică "Pseudo - românul " - cum
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]