1,997 matches
-
regina inoportună, nu apare în cartea de telefon. Tot ce știu e că locuiește într-un apartament din hotelul Congress cu trei colege de cameră: Kitty Litter. Sofonda Peters. Și vivacea Vivienne VaVane. Alias surorile Rhea, trei travestiți care o venerează pe regina deluxe, dar care s-ar omorî unul pe altul pentru mai mult loc în dulap. Cam atât mi-a spus regina Brandy. Cu Brandy ar trebui să vorbesc, dar îi sun pe ai mei. Mi-am încuiat logodnicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Miss Rona. Strecurat în carte e-un suvenir din viitorul meu. Trântită înapoi pe marea cochilie de melc din ceramică, am citit: Îl iubesc pe Seth Thomas atât de mult că trebuie să-l distrug. Compensez cu asupra de măsură venerând-o pe regina absolută. Seth nu mă va iubi niciodată. Nimeni nu mă va mai iubi vreodată. Ce stânjenitor. Dă-mi stringente rahaturi emoționale plângăcioase. Flash. Dă-mi baliverne egoiste și egocentrice. Christoase. Să-mi fut una. Așa m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
sunt bărbații și femeile, nu de ceea ce ar trebui ei să fie. Disocierea lucrețiană între iubire și sexualitate - descoperirea imensului său poem filosofic - oferă o soluție la problema relației sexuate. Alteritatea creează o problemă în povestea de iubire, ea este venerată, dar trăită ca o entitate ce trebuie incorporată, ingerată, digerată și distrusă. O dovadă ar fi sărutul, ca și toate tentativele de penetrare trăite ca niște luări în posesie. Lucrețiu constată în ce măsură se alimentează jocul amoros din această pasiune devorantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
cariera lui de păcătos, și singura În fața căreia se Închina. Păcătosul Caravaggio știuse să facă dintr-o romană de rând, dintr-o simplă apariție, păcătoasă și ea, imaginea mamei Mântuitorului - iar pentru aceasta, poporul Îi fusese Întotdeauna recunoscător, și a venerat-o. Căci dacă femeia aceea pe care o putem iubi, și copilul acela care ar putea fi al nostru, sunt instrumentul izbăvirii lui Dumnezeu, și noi am putea fi salvați. În gând, o mai rugă o dată să-l apere, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ei, Yolande, făcea majoritatea documentărilor. Am râs amândouă. — Adevărul e că, a continuat Sheba, mama în general îi deplânge pe toți cei care nu s-au căsătorit cu Ronald Taylor. Când trăia tata, se agăța de ideea că Richard îl venera ca pe un erou. Făcea mare caz că îl ținea pe Richard la distanță de parcă, dacă ar fi lăsat o clipă garda jos, el ar fi început brusc să saliveze pe lângă tata și să-i ceară autograful și tot așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
că problema lui cu Ronnie era legată de deznădejdea lui În legătură cu banii. Destul de repede - cu ajutorul lui Clive, terapeutul, la care Încă se mai ducea - Ronnie descoperise că optimismul ei constant era legat de faptul că tatăl ei - pe care-l venera - o părăsise pe mama ei și se mutase cu altă femeie. După plecarea lui Îl vedea foarte rar pentru că noii lui iubite nu-i convenea relația pe care acesta o avea cu Ronnie 1. Asta explica și motivul pentru care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
să le păstrați În memorie. Întemeietorul, mulțumit că izbutise să-și aducă pe cei mai mulți dintre ai săi lângă mormanul de carne Înghețată, s-a gândit să fie recunoscător cuiva - nu se știe cui - și i-a pus pe ceilalți să venereze o bucată din ciolanele colosalului animal. Așa se face că atunci când pământul a luat-o la vale cu tot cu casa rudarului, În rana aia care rămăsese În urmă Începuse să se zărească un bolovan aparte. Câțiva, văzând că era ceva neobișnuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
uman de ordonare a lumii nu contravine gândirii creștine și este chiar încurajat de gândirea creștină. Este vorba aici și despre moștenirea iudaică, dar și despre eforturile proprii ale lumii creștine. Creștinismul reașază o lume în dezordine în care erau venerați mii de zei și în care nici unul dintre acești zei nu putea fi bănuit de prea multă moralitate și de o atitudine diferită, în bine, față de cele lumești. În lumea romană, Zeus era acuzat de incest, iar ceilalți zei din
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
fi bănuit de prea multă moralitate și de o atitudine diferită, în bine, față de cele lumești. În lumea romană, Zeus era acuzat de incest, iar ceilalți zei din Panteon aveau fiecare păcatele sale, semănând foarte mult cu oamenii care îi venerau. În dezordinea aceasta de tip religios, Isus vine ca o lumină pe care oamenii o vor urma inspirați fiind de credința și jertfa sa. În acest context putem discuta despre o lume nouă, lipsită de angoase și pericole, o lume
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
de o frumusețe fizică aparte. Amorul-pasiune crede Al. Paleologu, se cuvine înțeles și într-un sens extraconjugal, căsătoria fiind ultimul lucru la care bărbatul îndrăgostit s-ar putea gândi. Iubita este considerată o ființă tabú, pe care trebuie să o venerezi, dorința carnală fiind pusă sub semnul interdicției divine. După câteva luni de îmbrățișări dezlănțuite, Fred își impune o stavilă ascetică în relația cu d-na T., conform scenariului cavaleresc. Anima scriitorului este obiectivată de rigorile conștiinței. Pentru a simplifica, ar
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
sunt chiar măștile autorului. Epistola menționată, cu accente de dramatism, dar și de luciditate, ne permite să percepem în Ladima pe individul abulic care, în preajma morții, devine un om cu mintea sănătoasă: nu pe Emilia ar fi trebuit să o venereze în timpul existenței sale încărcată de ridicol, ci pe d-na T. Gestul e semnificativ și pledează în favoarea considerării poetului ca erou donquijotesc, fiindcă celebrul hidalgo trăiește irațional, dar sfârșește ca un ins cu o gândire limpede, sănătoasă. O spune răspicat
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
pe cercetări asidue în arhiva Stării civile, sunt corecte, atunci gestul lui Camil Petrescu de a se înrola ca voluntar ne apare nu doar ca o dorință de cunoaștere în absolut a individului surprins într-o încleștare colectivă. Instinctiv, el venerează amintirea cazonă a unui tată pe care nu l-a cunoscut, dar se pare că l-a prețuit în forul lăuntric. Este momentul semnalării unei prime reprezentări arhetipale, cea a reabilitării tatălui-rege. Dincolo de controversata abulie a prințului, de iubirea și
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
1981, 71 76. [162] GUȚU ROMALO, VALERIA, Probleme actuale ale predării limbii române ca limbă străină, MSȘFLA, 3, 1981, 15-20 . [163] GUȚU, ROMALO, VALERIA, Sistematic și deviant în predarea limbii române ca limbă străină, AUBLLR, 30, 1981, 115-120. [164] HAIDEI, VENERA, Compunerile gramaticale [cu bibliografie], PredLRȘ, 23-27. [165] HANGIU, I., Schimb de experiență cu tema: funcționalitatea cabinetului de limba și literatura română, LL, 1, 1981, 112-113. [166] HOBAN, PETRU, Procedee active în predarea vocabularului, în “Tribuna școlii”, an 31, nr. 223
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
iubit mai mult. Nu ne definim decât în opoziție cu idolii noștri” (II, 284). În alt loc: „Am simțit întotdeauna nevoia imperioasă de a fi nedrept cu cei care au contat în viața mea, cu cei pe care i-am venerat. Dorința de a mă elibera, de a rupe lanțurile admirației. Nu-i vorba așadar de ingratitudine Ă ar fi într-adevăr prea simplu, ci despre năzuința de a mă regăsi, de a fi eu însumi. Și nu poți fi tu
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
au fost emise de către J.N. Findlay, Graham Oppy, Hubertus Hubbeling și Jhon Hick. Findlay Câțiva ani înaintea lui Malcolm, J. N. Findlay a afirmat corect că Divinitatea trebuie presupusă a exista cu necesitate deoarece o ființă demnă de a fi venerată și adorată nu ar putea avea o existență contingentă acest tip de existență ar reprezenta un defect. Findlay consideră că din perspectiva logicii moderne, existența nu poate deriva dintr-un simplu predicat al unei definiții abstracte, și prin urmare, perfecțiunea
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
bune pentru a crede în el. Totuși, existența Divină trebuie gândită ca ceva necesar atât în gând cât și în realitate pentru a satisface exigențele religiei. Ar fi nesatisfăcător din punctul de vedere al religiei ca un obiect demn de venerat să fie înțelept, bun și puternic doar din întâmplare. Un astfel de obiect trebuie să aibă calitățile pe care le are în mod necesar 408. Charles Hartshorne este de părere că Findlay se apropie prin critica sa de înțelesul argumentului
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
lui Kant că nu există fapte ale existenței logic necesare, atunci se va ajunge la concluzia că nu există nici un Dumnezeu 412. Paradoxul lui Findlay este sintetizat astfel de către Michael Palmer: a) o ființă contingentă nu ar merita să fie venerată; b) o ființă necesară este o absurditate logică. În acest context, cerințele religiei sunt subminate de logică. Dacă este logic posibil ca Dumnezeu să nu existe, sau altfel spus, să îl concepem pe Dumnezeu ca fiind contingent, atunci existența lui
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
Sfintei Biblii?" The defence / Apărarea - "Dacă gîndesc în mine însumi că-i justă-a mea idee, / Atunci Biserica cu toate argumentele-i sînt praf și pulbere"; Rațiunea, un ghimpe-n trupul Revelației"*; "patul îngroșat al Revelației cei sumbre"; "Cum să venerăm Zeități necunoscute?"** [*Reason, a thorn in Revelation's side: prin această idee Chatterton pare a fi de partea neoclasicilor și a cartezienilor, care proslăveau rațiunea; totuși, se cuvine să privim această concepție în contextul celorlalte afirmații privitoare la Biserica oficială
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
Clare 2007: 110-111; vezi și Stroe 2007). Omnipotența și măreția clareană se pot decoda ca nemurirea, nemărginirea și înțelepciunea din definiția lui Chatterton. Faptul că Dumnezeul lui Clare este "cunoscut" poate fi un ecou al interogației lui Chatterton: "Cum să venerăm Zeități necunoscute?" În fine, faptul că, paradoxal, Dumnezeul lui Clare rămîne totuși necunoscut, deși cunoscut, poate să însemne că acest Dumnezeu este nemărginit, infinit, oricît de mult l-am cunoaște, nu putem epuiza cunoașterea sa niciodată - și atunci Dumnezeul lui
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
nu cu vin în timpul slujbei, spre deosebire de hidroparastați, amatori de apă în cupele lor; mesalinieni - sau eușiți, sau entuziaști -, care-și petrec toată viața în rugăciune, fără a mai face și altceva; audieni, pentru care divinitatea are formă umană; trascodrogiți, care venerează două prostituate; apotactici, care-i detestă pe oamenii căsătoriți și pe oricine deține ceva ca proprietate. Mania clasificatoare a regimurilor autoritare care vor să numească ceea ce condamnă este, probabil, la originea expresiei, care nu există simultan cu acel ceva aflat
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
consacră mai bine de douăzeci de ani acestei discipline. S-a spus despre el că a fost un jurist avizat și un magistrat conștiincios... Schimbarea în bine coincide cu data morții tatălui său, atât de iubit, de slăvit, și de venerat de-a lungul Eseurilor încât mă întreb dacă nu cumva Montaigne nu-și compensează astfel un pic bucuria de a constata că moartea părintelui îl scutește de o muncă pe care ar fi trebuit s-o facă el însuși în
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
sunt bărbații și femeile, nu de ceea ce ar trebui ei să fie. Disocierea lucrețiană între iubire și sexualitate - descoperirea imensului său poem filosofic - oferă o soluție la problema relației sexuate. Alteritatea creează o problemă în povestea de iubire, ea este venerată, dar trăită ca o entitate ce trebuie incorporată, ingerată, digerată și distrusă. O dovadă ar fi sărutul, ca și toate tentativele de penetrare trăite ca niște luări în posesie. Lucrețiu constată în ce măsură se alimentează jocul amoros din această pasiune devorantă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de a se destăinui, este delicat, sensibil, plin de compasiune. Naratorul își ascunde voit cunoștințele pentru a-l lăsa pe partenerul său să povestească. Cavalerul se întoarce în trecut, evocând propria tinerețe: de când își aduce aminte, mărturisește că l-a venerat pe zeul iubirii ca pe un senior al său și și-a pus inima la dispoziția acestuia („Dar adevărul e că-n gând/ Aveam Iubirea-n primul rând”643). Dragostea era pentru el, în acele zile ale tinereții, un simplu
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
degrabă există decît trăiesc” și văd lumea „printr-un văl cenușiu”, petrecîndu-și zilele „Întocmai ca niște creaturi inofensive, incapabile să simtă valorile vieții.6” Deși această caracterizare nu se potrivește cu niciuna din miile de imagini ale femeii În vîrstă venerate de multe culturi de-a lungul istoriei, americanii și-au Însușit-o. Soluția lui Wilson era să insiste ca femeile să ia pastile cu estrogen, pentru a Înlocui ceea ce trupul nu mai putea secreta și a fondat o bancă privată
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
arheologi «cultura Boian, faza I ă. Se pare că necropola de la Cernica este cea mai mare din Europa, prin numărul de schelete descoperite. Arheologii observând o anumită orientare a mormintelor au apelat la astronomi, rezultatul cercetărilor fiind deosebit de interesant : tribul, venerând astrul zilei, practicau un anumit ritual al înmormântărilor, îngropându-și morții dimineața, în momentul solemn al răsăritului și așezând trupurile în groapă cu fața la Soare, orientate în direcția acestuia. Oamenii aveau un scop ; ei înțelegeau că lumina și căldura astrului este
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]