1,126 matches
-
marginea cartierului Marinei, aproape de porțile care se deschideau spre cornișă. Era o casă mică, spaniolă, cu ziduri groase, cu obloane de lemn vopsite, cu odăi goale și umbroase. Aveau orez, pe care l-a servit mama tinerilor, o bătrână spaniolă zâmbitoare și plină de riduri. Gonzales s-a mirat, fiindcă orezul lipsea acum în oraș. Se poate face rost la porți", zise Marcel. Rambert mânca și bea, și Gonzales a spus că era un adevărat prieten, în timp ce ziaristul se gândea numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
protecția divină a mănăstirii. Camera lui era lângă grajdul vitelor, se purta în haine mirenești, încât nu atrăgea atenția autorităților. Dar, cei care veneau pentru cele spirituale vedeau în acest om de 80 de ani un chip senin și mereu zâmbitor, care se bucura că-l slujește pe Dumnezeu și că aude toaca și clopotele ce-l chemau la slujbă. În toamna anului 1977, Teoctist Arapașu a venit la Cetățuia ca nou Mitropolit al Moldovei și Sucevei. După ce s-a închinat
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
lume, după chipul și asemănarea lor, de data asta. Și ieșise ce ieșise, pentru că tot din păcat fusese pornită - Thomas era un Îngeraș pe lîngă mulți dintre mai-marii lumii; Antonia aproape că-l iubise pe un președinte american: era frumos, zîmbitor, cînta la saxofon, ce mai bărbat! În sfîrșit, America avea În frunte un om potrivit! Numai că potriveala fusese doar În stricăciune, și-a zis Rusoaica pe urmă, aflînd de partidele de sex de toate felurile din Salonul Oval, de
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
pe cei doi copii. Dylan tronând în vârful patului cu argintăria în jurul lui, din care se prefăcea că toarnă în cănile celorlalți (by the way, nu a ales să se joace cu nimic altceva decât argint), și Codruț, încă plastilină zâmbitoare în brațele noastre de potențiali sau actuali bunici. Am să întrerup puțin atmosfera asta atât de idilică, veritabil idilică, povestind - fiindcă în lipsă de minte funcțională, am avut timp - cum este văzută lumea de televiziunile americane. Dacă mi s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
din firmă. Are un metru optzeci și opt, tenul măsliniu și ochi negri și, în mod normal, e mereu avocatul pus la patru ace și stilat. În dimineața asta însă are părul răvășit și umbre sub ochi. — Relaxează-te, spune zâmbitor. Sunt doar eu. Vii la ședință ? Are cel mai devastator zâmbet din lume. Nu o spun doar eu, toată lumea i l-a remarcat, din clipa când a venit la firmă. — A. Îhm... da, vin. Îmi iau hârtiile, după care adaug
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ani ! răspund ceilalți, ridicând paharele. Nu-mi dau seama dacă să plâng sau să râd. Sau amândouă. Mă uit în jur la banner și la baloanele argintii care se ciocnesc ușor în adierea vântului ; la sticlele de șampanie; la chipurile zâmbitoare ale tuturor. Nu pot să spun nimic. Va trebui să le cânt în strună. Păi, ce să zic... vă mulțumesc. Vă sunt foarte recunoscătoare. — Îmi pare rău că te-am repezit un pic mai devreme, spune Trish veselă, luând o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o șapcă pe cap pot fi oricine, E o idee bună, foarte bună, spuse Marta, ne-am putea apuca imediat de fabricarea păpușilor, Așa m-am gândit și eu, spuse Marçal, Și eu, mărturisi Cipriano Algor. Se priviră lung, tăcuți, zâmbitori, până când olarul întrebă, Și când asta, Chiar mâine, răspunse Marçal, profităm de timpul meu liber, altă ocazie doar peste zece zile, n-ar mai avea rost, Mâine, repetă Cipriano Algor, vrei să spui că am putea să începem imediat după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
conduc cu grijă, traficul e redus, atacurile pe șosea s-au terminat, cel puțin n-am mai auzit despre ele, așadar nu mi se va putea întâmpla nimic în afara monotoniei dintotdeauna, aceiași pași, aceleași cuvinte, aceleași gesturi, ghișeul achizițiilor, subșeful zâmbitor sau celălalt prost crescut, sau șeful, dacă nu e în ședință și are chef să mă primească, după aceea ușa furgonetei se va deschide, va intra Marçal, Bună ziua, tată, Bună ziua, Marçal, cum ți-a mers săptămâna asta, nu știu dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și să nu-mi spuneți că cuptoarele n-au ochi, ba au, dacă n-ar avea, n-ar ști ce fac, au ochi așadar, dar nu seamănă cu ai noștri. L-a primit subșeful de zilele trecute, cel simpatic și zâmbitor, Ce vă aduce azi la noi, întrebă, Cele trei sute de păpuși sunt gata, am venit să întreb când vreți să le aduc, Când doriți, chiar mâine, Mâine nu știu dacă pot, ginerele meu vine acasă în ziua lui liberă, profită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
care le-am dus azi vor fi folosite pentru asta, Un sondaj pentru niște păpuși de lut, întrebă Marçal, Așa mi-a explicat unul dintre subșefi, Acela care nu te poate suferi, Nu, altul, unul cu aere de om simpatic, zâmbitor, care vorbește cu tine de parcă vrea să ți se bage sub piele. Marçal se gândi puțin și spuse, În fond, e indiferent, e totuna, oricum ne vom muta la Centru peste zece zile, Chiar crezi că e indiferent, că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
meu ar fi ca mersul pe nori pufoși. Nu știu de ce, dar asta nu mă sperie deloc! Flori de gheață minunate împodobesc ferestrele casei, dar înăuntru e cald și miroase a gutui geruite. Bunica mea, cu fața rotundă și ochi zâmbitori, ne privește lung și ne citește în suflet nerăbdarea. Iarna a dus ziua la culcare mai devreme, dar somnul e încă departe de noi. Așa că se așază lângă gura sobei și ne cheamă împrejurul ei. Haideți să vă povestesc ceva
ANTOLOGIE:poezie by Sabina Turcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_696]
-
liberă să hotărăsc dacă o să mă delectez vizitând câteva muzee, plimbându‑mă prin Central Park... sau... intrând într‑unul sau două magazine... Doriți să vă mai pun puțin? aud o voce la urechea mea. Ridic privirea și văd un chelner zâmbitor care îmi arată cafetiera. Înțelegeți ce vreau să spun? Mi‑au oferit întruna cafea din clipa în care ne‑am așezat, și, când am cerut un suc de portocale, mi‑au adus un pahar uriaș, garnisit cu coajă de portocală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Leit doctorul! Marele Bazil era leit doctorul cel mic și grăsuț și delicat. Și zâmbea, scaraoțchi! Unde mai pui că zâmbea nătângul, să-ți înghețe sângele. Zâmbea cu toți dinții aceia perfecți, mari și galbeni. Domnul Bazil părăsea, demn și zâmbitor, ca un mare mahăr, holul! Tolea își acoperise privirea cu mâinile și coborâse, epuizat, capul în piept. ...Pe străzi, pustiu. Dura mult, mult de tot, până să ajungă acolo, în câmp. O lungă clipă infinită, nu puteai măsura. La podețul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
igiena socială, scriind petiții pentru îndreptarea administrației pe calea cea bună și studii istorice, pentru generația tânără, care ar trebui să fie însetată de adevăr, dacă nu ar fi însetată de mai urgente nevoi zilnice. Borcanul numit Veturia, grăsuța doamnă zâmbitoare, dintotdeauna căruntă, șchiopătând tandru pe partea stângă, se obișnuise, în cele din urmă, să uite vremurile de demult, cu lecții de franceză engleză germană pian broderie, resemnată la modestul post de laborantă, pe care îl folosise, cu tăcută tenacitate, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
om cu ajutorul Poeziei, incluzând în sfera poeticului toate artele. Pentru Lucian Blaga, sensul cântului este apărarea mistică a tainei, bucuria vieții revenind iubirii transfigurată poetic și mitic. Pentru Eminescu nonsensul suprem este moartea, întrebându-se în Mortua est !: Tu chip zâmbitor trăit-ai anume/ Ca astfel să mori ?" Au sens e în lume ?" Viața este un joc al morții cu ea însăși, un joc al cunoașterii propriei puteri, al propriului absurd ? Este moartea demonstrația unei legi supreme neștiute care consideră că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
un vast compendiu al imposibilului, dar și al încercării de depășire a lumii neputinței, a eșecului onto-axiologic al vieții omenești. Conștiința acută a imposibilului, a nereușitei existențiale începe cu ateismul din Mortua est ! -"Au sens e în lume ? Tu chip zâmbitor,/ Trăit-ai anume ca astfel să mori?/ De sens e într'asta, e-ntors și ateu"-; continuă cu radicala renunțare la viață din Rugăciunea unui dac, cu demascarea neputinței demiurgului și a răului esențial lumii, în postumele Confesiuni, Demonism, Mureșanu, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Cu arnici, să nu visez urât. Dar ați văzut ce era în interior, mai în interior? - Ce să fie, ridică din umeri popa Băncilă. - Vă rog verificați, îl îmbie acela. Părintele trase de încuietoare și văzu cum îl privea fața zâmbitoare a unei femei. Să tot fi avut spre șaptezeci și trei. - E coana mare a șefului, preciză acela. Madam’ Filoftița.O duc să vadă expoziția Goya de la Muzeul ăl Mare. Popa Băncilă închise îngrozit servieta. - Ei? chicoti lunganul. V-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nu știu gîndirea-mi în ce să o stîng: Să râd ca nebunii? Să-i blestem? Să-i plîng? La ce?... Oare totul nu e nebunie? Au moartea ta, înger, de ce fu să fie? Au e sens în lume? Tu chip zâmbitor, Trăit-ai anume ca astfel să mori? De e sens într-asta, e-ntors și ateu, Pe palida-ți frunte nu-i scris Dumnezeu. {EminescuOpI 40} A fi? Nebunie și tristă și goală; Urechea te minte și ochiul te-nșală; Ce-un
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
nu știu gîndirea-mi în ce să o stîng: Să râd ca nebunii? Să-i blestem? Să-i plîng? La ce?... Oare totul nu e nebunie? Au moartea ta, înger, de ce fu să fie? Au e sens în lume? Tu chip zâmbitor, Trăit-ai anume ca astfel să mori? De e sens într-asta, e-ntors și ateu, Pe palida-ți frunte nu-i scris Dumnezeu. {EminescuOpI 41} ÎNGER DE PAZĂ Când sufletu-mi noaptea veghia în estaze, Vedeam ca în vis pe-
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
tot și voi nimica; ei cerul, voi dureri! De lege n-au nevoie - virtutea e ușoară Când ai ce-ți trebuește... Iar legi sunt pentru voi, Vouă vă pune lege, pedepse vă măsoară Când mâna v-o întindeți la bunuri zâmbitoare, Căci nu-i iertat nici brațul teribilei nevoi. Sdrobiți orânduiala cea crudă și nedreaptă, Ce lumea o împarte în mizeri și bogați! Atunci când după moarte răsplată nu v-așteaptă, Faceți ca-n astă lume să aibă parte dreaptă, Egală fiecare
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
freamătul slab al respirației celuilalt. Te las, zic eu. —Rebecca, zice el, încet și cu evidentă greutate, parcă-și scoate cuvintele cu forța, unul câte unul. Să fii fericită! Să zâmbești. Eu așa îmi aduc aminte de tine, fericită și zâmbitoare. O să fac tot ce pot, îl asigur eu. Trebuie să închid, altfel încep să plâng. —Adio, Patrick! —Adio, îmi răspunde el, atât de încet, că abia îl aud. Închid. Respir adânc, încet și adânc, de parcă îi aduc aminte corpului meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
a se așeza pe el. Nu părea mirat că a fost chemat. Nici nu aveam de ce să sper că aveam să-i văd mirarea pe chip. Își manifesta mereu controlul asupra trăsăturilor feței, nelăsând nici o emoție să scape de sub masca zâmbitoare a indiferenței. Îl urmară Mara Severiuc, o fată isteață care vroia o carieră în medicină și a crezut că un început timpuriu nu-i va strica, Sarah Medico, care călca promițător pe urmele Marei, Pascariu Mihail, un băiat de excepție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
BioGen Research, o companie nou înființată din Los Angeles, iar acel spectacol al celui mai important investitor extern al lui îl umplea de neliniște. Pentru că Diehl știa că, în ciuda caracterului plăcut afișat și a articolelor din presă cu copii negri zâmbitori, în realitate, Jack Watson era un adevărat ticălos. Așa cum spusese cineva: „Cel mai bun lucru pe care-l pot spune despre Watson este acela că nu este un sadic. Este doar un nemernic de primă clasă.“ Diehl acceptase finanțarea din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Burnet intentase proces, aruncând îndoieli asupra dreptului de proprietate al lui BioGen asupra liniei celulare. Diehl avea probleme chiar și să-i convingă pe investitori să se întâlnească cu el. În cele din urmă, fusese obligat să îl accepte pe zâmbitorul și bronzatul Jack Watson. Dar Diehl știa că Watson își dorea, nici mai mult nici mai puțin, să preia BioGen și să se descotorosească de Rick Diehl fără să clipească. — Jack! Fantastic discurs! zise Rick, întinzând mâna, când Watson se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
ție. Aaron, fratele cel mai tânăr, avocatul, vorbea la celular. Termină și îl închise. — Terminați, amândoi. Este aceeași conversație pe care o aveți din liceu. Ce e cu mama? Ceea ce ți-am spus la telefon, zise Ellis. Mă sperie. E zâmbitoare și fericită. Nu-i pasă de nimic. — Trei miare, săptămâna trecută. — Nu-i pasă. Cumpără mai mult ca oricând. Ne-am convins ce e și cu spray-ul genetic, zise Aaron. Apropo, de unde-l aveai? — De la un tip care lucrează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]