10,305 matches
-
431 cu scopul de a restabili pacea. Chiril, pentru a grăbi lucrurile, i-a comunicat adversarului său deciziile luate la Roma printr-o a treia scrisoare, contrasemnată de un sinod de episcopi din Egipt și înmânată pe 30 noiembrie; în apendice, scrisoarea conținea douăsprezece anatematisme, adică tot atâtea condamnări ale unor propoziții doctrinale pentru care i se cerea aprobarea lui Nestorios. Acesta, ca orice alt reprezentant al cristologiei antiohiene nu le-ar fi putut accepta niciodată; însă, în acest mod, mișcarea
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Această absență ca și anumite elemente comune de terminologie ar situa Despre întrupare mai aproape de epistola sărbătorească 17 (sfârșitul lui 428 - începutul lui 429); mai greu de susținut e propunerea lui G.M. de Durand de a considera dialogul ca un apendice al dialogurilor despre Trinitate, compus prin 426. Odată izbucnită criza nestoriană, Chiril ar fi reutilizat, așadar, pentru a se adresa împăratului, un dialog compus cu câțiva ani înainte și, evident, nepus în circulație, revizuindu-l în grabă sub forma unui
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Eranistes a lui Teodoret și conține 238 de citate patristice, extrase din 88 de autori; alt florilegiu era inclus în Tomul către Flavian al papei Leon. Însă aproape că nu există scriere dogmatică în care să nu existe și un apendice cu „opinii ale Sfinților Părinți”. Acestea tind tot mai mult să aibă întâietate în raport cu trimiterile la Scripturi, iar începând cu secolul al VI-lea florilegiile sunt prezentate intenționat ca entități autonome și nu ca apendice ale unor tratate teologice. Așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
să nu existe și un apendice cu „opinii ale Sfinților Părinți”. Acestea tind tot mai mult să aibă întâietate în raport cu trimiterile la Scripturi, iar începând cu secolul al VI-lea florilegiile sunt prezentate intenționat ca entități autonome și nu ca apendice ale unor tratate teologice. Așa cum a demonstrat M. Richard, importante sunt florilegiile difizite din perioada de elaborare a teologiei neocalcedoniene. El a atras atenția și asupra deosebirilor dintre florilegiile din secolul al V-lea și cele ulterioare: primele, cu puține
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
din Ierusalim și nu Leontie din Bizanț a fost apocrisarul călugărilor palestinieni care a participat la Constantinopol la colocviul cu monofiziții în 532-533 și la sinodul din 536 (aici, p. ???); într-adevăr, potrivit lui Richard, florilegiul severian criticat în al doilea apendice al tratatului Contra monofiziților (cf. aici, mai jos) prezintă afinități notabile cu autorii prestigioși invocați de severieni cu ocazia conferinței din 532. Unele indicii l-au determinat pe M. Richard să pună activitatea acestui autor (fără să conteste că acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
urmarea rezolvării unor aporii lansate de aceștia și chiar în interiorul secțiunii se fac trimiteri la teme deja discutate care nu apar însă în textul aflat la dispoziția noastră. Acest lucru ne permite să conchidem că aceste două scrieri reprezintă doar apendice ale unei opere vaste, pierdute, în care erau combătuți severienii; așa cum spune Richard, aceasta trebuie să fi ocupat întregul prim volum al vechii ediții a operelor lui Leontie din care a ajuns până la noi doar al doilea cu cele două
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
ale unei opere vaste, pierdute, în care erau combătuți severienii; așa cum spune Richard, aceasta trebuie să fi ocupat întregul prim volum al vechii ediții a operelor lui Leontie din care a ajuns până la noi doar al doilea cu cele două apendice și tratatul Contra nestorienilor. Așa cum rezultă din prolog, Contra nestorienilor trebuie să fi avut la origine opt cărți; ultima, în care autorul își propunea să examineze concepția nestoriană a unității persoanei lui Cristos, din nefericire s-a pierdut (dacă a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
la alcătuirea lor. Diversele culegeri au fost traduse în numeroase limbi. O influență particulară asupra spiritualității occidentale, nu numai monastice, au avut versurile latine pe care iezuitul H. Rosweyde le-a publicat în 1615 în 10 cărți însoțite de un apendice (Vitae Patrum). Valoarea lor este însă inegală; printre cele mai bune se numără versiunea unei colecții sistematice foarte vechi, anterioară adaosurilor succesive, care nu s-a păstrat în greacă și a fost realizată de diaconii romani Pelagius și Ioan în
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
din India, și în această perioadă s-a informat despre obiceiurile din această țară și în special despre acelea ale poporului brahmanilor. Aceștia sunt descriși ca niște anahoreți; s-a spus că acest mic tratat ar constitui un fel de apendice la Istoria Lausiană. Conținutul operei e format mai degrabă din legende, dar e o dovadă a interesului lumii bizantine pentru Orient. O versiune latină a acestui tratat a fost păstrată printre operele lui Ambrozie. Bibliografie. Ediții: Palladio. La Storia Lausiaca
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
și trebuie să fie o prelucrare a legendei oficiale a lui Simeon, deja foarte stilizată, așa cum era transmisă la Telnescin; abia în ultimă analiză poate fi vorba de amintirile unui adevărat discipol. Există și o Viață în georgiană. Într-un apendice la panegiricul sirian se găsesc Preceptele și învățăturile fericitului domn Simeon interesante, între altele, pentru că sfatul privitor la convertirea la credința în Dumnezeu, sprijinit de exemple biblice, se concretizează nu numai în îndemnul de a nu asupri săracii, străinii, văduvele
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
străinii, văduvele și orfanii de a-i plăti pe zilieri și de a-i evita pe soții adulteri, prostituatele, vrăjitorii și asasinii, ci și în instrucțiuni precise referitoare la dobânzile percepute la împrumuturi, pentru a limita cămătăria. Un al doilea apendice la Viața siriană conține scrisoarea presbiterului Cosma către Simeon în care expeditorul îi mulțumește acestuia pentru preceptele sale și îl asigură că acestea sunt respectate în Panir, în satul său: vinerea și duminica sunt respectate, greutățile și balanțele nu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
vestiți luptători pentru cauza lui Cristos care s-au remarcat în Orient. Într-adevăr, între ei figurează și sfinți sau pustnici care făcuseră obiectul laudelor lui Efrem Sirul; tot mediul descris este sirian, sau chiar cel al diocezei Cyr-ului. Ca apendice la această carte, în manuscrise și în anumite ediții, apare Tratatul despre divina și sfânta caritate care e bazat pe teza că dragostea pentru Dumnezeu i-a însuflețit și i-a făcut pe asceți capabili de fapte neobișnuite: poate acest
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
stâng ca o continuare a venei pulmonare. Prezintă funcția valvei mitrale, vena cavă și vena ombilicală. Înlătură credința indusă de Galen despre circulația interventriculară prin orificiile septumului interventricular. Explică hemoroizii ca fiind o patologie venoasă. Este preocupat de întrebarea de ce apendicele cecal este atât de mic, fapt neexplicat nici până azi. Referitor la sistemul nervos, descrie nervii ca trunchiuri provenite din creier și nu din inimă cum crezuse Aristotel, ei nefiind canale goale, ci pline. Se îndoiește că inima este sediul
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
piloric, alături de contracția puternică a musculaturii abdominale. Evacuarea conținutului gastric în cursul vomei se datorește presiunii exercitate asupra lui de la exterior și mai puțin contracțiilor proprii. Voma este un act reflex declanșat de stimularea receptorilor răspândiți în diferite organe (stomac, apendice, colecist, intestin, pancreas, căi renale, uter, cord). Fibrele aferente ale arcului reflex cu punct de plecare gastric sau abdominal sunt atașate nervilor vagi și simpatici. Centrii reflexului de vomă (fig. 2) sunt situați în regiunea dorsolaterală a formațiunii reticulate din
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
lovit. Ariile de ascultație sunt porțiuni din suprafața toracică unde aceste sunete sunt cel mai bine percepute (amplitudine maximă). Zomotul I se aude mai bine în spațiul V intercostal stâng pe linia medioclaviculară pentru valva mitrală și respectiv la baza apendicelui xifoid pentru tricuspidă. Zgomotul II se aude mai bine parasternal în spațiul II intercostal, la stânga pentru artera pulmonară și la dreapta pentru aortă. Fonocardiografic se disting încă două zgomote (III și IV). Intervalul dintre zgomotele I și II se numește
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
de G. Kohn și C. Petcana, Editura Teora, București, 2001. Gauchet, Marcel, Ieșirea din religie, trad. rom. de M. Antohi, Editura Humanitas, București, 2006. Gibbon, E., The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, ed., introducere și apendice, D. Womersley, 3 vol., The Penguin Press, Londra, 1994. Gilson, E., Istoria filozofiei medievale, trad. rom. de L. Stănescu, Editura Humanitas, București, 1995. Girard, R., Violența și Sacrul, trad. rom. de M. Antohi, Editura Nemira, București, 1995. Golitzîn, Al., Mistagogia
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
înfundau. Rămânea cu trăsura împotmolită prin băltoace, la prima ploaie torențială, și prin troiene, la prima ninsoare mai zdravănă. Și, totuși, cumva, Carpații aveau să întoarcă roata norocului și în favoarea călătorului. Deși, într-o măsură însemnată, ținuturile noastre reprezintă un apendice al stepelor înfricoșătoare, munții au puterea de a mai tăia din asprimea climei. Peste arealul românesc s-a așternut, ca o plapumă, o climă temperat continentală. Era prielnică tranzitării în siguranță a meleagurilor noastre din acest punct de vedere. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
28 Podișurile și colinele constituie forma dominantă a reliefului românesc. 29 De exemplu, Teleorman provine se pare din cumană și înseamnă pădure nebună (ca și corespondentul Deliorman, situat între Balcani și stepa dobrogeană, provenit probabil din osmanlie). 30 În zona apendicelui (România), nu se înregistrează vipiile din inima stepei și nici gerurile aspre din Asia Centrală. 31 Un nou model care tinde să se impună față de aceste vechi concepții imperiale ar putea fi, totuși, considerată Uniunea Europeană. 32 Chiar până astăzi, în Pocuția
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
tratat complet al noii științe. M-a asigurat că s-a gândit să dea o nouă formă marii sale opere Ars magna combinatoria și pare a fi cocotologia, pe care el primul a sugerat-o, un considerabil monument de înțelepciune. APENDICE Don Fulgencio, care continuă nemuritor să trăiască, gândește să scrie in extenso un Tratat critico-comparativ de Cocotologie rațională în două tomuri cel puțin, de patru sute de pagini fiecare, cu bibliografia sa, notele sale și notele la note, cu grafică cu
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
un desen în care se vede păsărica în picioare lângă un copac unghiular, contemplând ruperea svasticii în greacă". * Așa se termină nota marii descoperiri care mi-a dat-o Don Fulgencio. Și cu aceasta termin și eu partea mea, acest apendice, căci dacă, după prologoepilogo-urile acestei ediții și prologul și epilogul primei, încep să umflu acest apendice, se poate inflama, și această operă ar putea suferi de apendicită, care este una dintre cele mai rele dureri ce pot afecta o operă
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
în greacă". * Așa se termină nota marii descoperiri care mi-a dat-o Don Fulgencio. Și cu aceasta termin și eu partea mea, acest apendice, căci dacă, după prologoepilogo-urile acestei ediții și prologul și epilogul primei, încep să umflu acest apendice, se poate inflama, și această operă ar putea suferi de apendicită, care este una dintre cele mai rele dureri ce pot afecta o operă științifică sau literară. Boală la fel de rea ca și cirozele, când țesutul conjunctiv se mănâncă în principal
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
p. 5. 6 Ibidem, p. 10. 7 Acest eseu, după știința mea, nu a fost tradus nici fragmentar în limba română. El reprezintă o parte adăugată la epilogul lucrării Amor y Pedagogia, publicată în 1902. În acea ediție nu apărea apendicele și cele 5 figuri care au fost adăugate la ediția cărții din 1934. Redăm cititorului român întregul eseu așa cum apare în ediția din 1934, dar și în lucrarea "Don Miguel de Unamuno en el Colegio Mayor", Bilbao, 1999, pp.105-133
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
de creație, dar comportă dezavantajele impuse de neputința unor delimitări categoriale clare. Și totuși se evită și integrarea restrictivă a poeților analizați într-o anumită promoție, pentru că această dispunere pe un scurt interval ar putea fi privită ca un simplu apendice al vieții literare din perioada interbelică, ori, și mai rău, a nefastului realism socialist, ceea ce ar denatura cu totul spiritul grupării albatrosiste și nu i-ar putea marca reala contribuție la schimbarea viziunii poetice, cu rezonanțe spre sfârșitul secolului al
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
A., care cunoaște pe Seneca, Plutarh, Tit Liviu, se servește de izvoare latinești și bizantine. Numele său apare și în publicații precum „Gazeta de Transilvania” sau „Foaie pentru minte, inimă și literatură”. În 1828 i se tipărește la Buda Scurtă apendice la Istoria lui Petru Maior carea, prin adevărate mărturisiri a mai multor scriitori vechi, începutul românilor din romani adevărați la mai mare lumină îl pune. „Țesute” de A., care citează, între alții, istorici ca Eunapius, Eutropius, Priscus, Procopius, argumentele sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285138_a_286467]
-
conștiinței originii ei nobile, autorul se oprește și asupra unor probleme de limbă. Limba, susținea el, ar trebui purificată de cuvinte nelatine, tot așa cum slovele trebuie îndepărtate neîntârziat. A., discipol al lui P. Maior, e un neînduplecat latinist. SCRIERI: Scurtă apendice la Istoria lui Petru Maior carea, prin adevărate mărturisiri a mai multor scriitori vechi, începutul românilor din romani adevărați la mai mare lumină îl pune, Buda, 1828, reed. parțial în Lupaș, Cronicari, I, 166-170; Catihetica practică, Buda, 1843; Cuvântări bisericești
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285138_a_286467]