10,805 matches
-
al morții, luminat de doi ochi strălucitori și lacomi și colorat pe laturi de două flamuri roșii arzătoare. Și totuși, În ciuda urîțeniei datorate bolii devastatoare, era un chip ce-ți rămînea În amintire și te impresiona, un chip de o tragică noblețe, purtînd pecetea morții. Dar venise momentul despărțirii. Controlorii avertizau În gura mare pasagerii, pe toată lungimea peronului grupurile de prieteni făceau gesturi de despărțire grăbite, asemănătoare. Oamenii se Îmbrățișau, se sărutau, Își strîngeau mîinile, plîngeau, rîdeau, strigau, se Întorceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
cărora li se adresa? Nu. N-avea cum s-o dovedească și totuși știa că sălășluiește acolo, adînc Înrădăcinată În mintea și sîngele omenesc, cunoașterea clară a acestei țări și a neamului tatălui său. Simțise În ființa sa totul, amestecul tragic și indisolubil al neamurilor. Cunoștea contopirea groaznică a animalicului și a spiritualului. Cunoștea spaima fără nume a bătrînului codru barbar, soborul de figuri barbare adunate În jurul lui Într-un cerc sumbru și nepămîntean, sentimentul că se Îneacă În grozăviile pădurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
moștenire comunistă, săracii"! De unde ar ști ei că de fapt noi ne luptăm, nu cu „greaua moștenire", ci cu noul colonialism care nu construiește nimic, ci numai distruge. Până nu va mai rămâne piatră de piatră în țara aceasta! Moartea tragică a statului social A venit vara, e cald, se poate moțăi în voie pe o bancă în timp ce oameni, mai mult sau mai puțin marcați de griji, trec într-o mișcare browniană halucinantă pe lângă tine. Mă gândesc și eu ca românul
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
peste asta. - Ei, da, mi-a trimis-o mama acu’ vreo două săptămâni - Gianni e în spital. - Deci Gianni îl cheamă! - Mda, a vut un accident de mașină, și-a rupt un picior. Acum era momentul să iau o figură tragică și să ies din cameră. Ceea ce am și făcut. - Stai, Piti, unde pleci? Să nu faci vreo prostie! Înainte să aibă timp să se îmbrace, am deschis ușa apartamentului și am coborât scările cu demnitate. Nu foarte repede însă. Știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
coada ochiului cum ieșea din scară ciufulită și cu un pardesiu luat peste cămașa de noapte. De unde o fi scos pardesiul pe căldurile alea? Mi-am aprins un Salem și am luat față de membru al Frontului Salvării Naționale în timpul alegerilor: tragic, contorsionat, implorând mila și abnegața electoratului. Nu cred că mi-a ieșit foarte bine - nu aveam gușa de acum. Ea s-a apropiat în fugă, m-a luat pe după umeri: - Hai, mă, Piti, ce ești copil? Știi doar că te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
unele din altele, în deplină concordanță cu experiența ontologică acumulată și cu încercarea eului liric de a legitima în Absolut, peste Muntele Statorniciei pasărea duhului, zidind, asemenea lui Manole, chintesența femeii (fără-de trup; chipul tău de aer), aureolată de lumină tragică în Cer și pe Pământ și purtând stigmatul sacrificiului, sugerat de Mielul fraged sângerând pentru / iubirea aceasta / spălându-mă de păcatul primordial. Și, dacă, în prima parte, iubirea e, cu precădere, trăire în derulare sau aspirație, în partea a doua
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
cotidian, asupra căruia meditează poetul, pe măsură ce am început să cad în inima mea și e dureros domnilor / nu poate o inimă să încapă un trup de om /(...) / e dureros domnilor să stai în inima-ți / să-i asculți tot mai tragicele bătălii cu aerul... De aceea, revolta pare a fi atitudinea sa permanentă, venind din sentimentul sacrificiului neîntrerupt, al Golgotei zilnice, părând a relua destinul „poeților blestemați”, cu ecouri neoromantice. Paradoxal, poetul pare partizan al suferinței, pe care și-o agravează
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
iubirii, fiind factori care dau unitate ansamblului: lumina, zidirea, timpul care tace în colac de ceară (Eu sunt supusul timpului, tu fugi / Și calendarul frunzei îți curge-ncet prin vine...), zăpada etc.: Secunda se mplinește mai grabnic în nisipuri, / Mai tragic în clepsidră se surpă și mă vrea... Totodată, acestora li se alătură motive care constituie ordinea naturală în care se insinuează elemente antropice, făcând parte din recuzita lumii care-i influențează eului liric acțiunea de cunoaștere și de autocunoaștere: iarba
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
devine obiect de analiză, pretext de reconstituiri în amintire. Manuela caută în oglindă “ mereu mai de aproape imaginile chipului ei, care purtau pe ele sufletul, și ale sufletului care-i alcătuiau chipul”. Eroina se încadreză în categoria femeilor cu imaginație tragică, torturată de calvarul închipuirii. Plictisul toamnei ploioase, monologurile mute exagerează fiorul de neant al trăirilor, Manuela eșuează într-un pesimism etic fără de ieșire, ea trebuie luată ca o figură rezumativă, repetată în alte destine, deci o preocupare constantă a autoarei
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
sârmă (zonă interzisă) și este ciuruit de gloanțele securiștilor (aprilie 1951). Alt caz: Îl văd aievea pe blândul CORNELIU NIȚĂ, plin de viață, credință, curat în gând și în faptă. Perioada anilor de după 1945 l-a dus la un sfârșit tragic. Arestat ca legionar, în toamna anului 1948 (el fiind fugar), a fost dus la Securitatea Bacău de unde, după grele anchete, a ieșit cu trupul șubrezit și cu timpanul spart. Transferat la închisoarea Suceava, stă aici până în luna ianuarie 1950, când
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
optsprezece povestiri, dacă am numărat bine și unilateral, înainte de orice, pregnante, profunde și extraordinare. Cartea începe cu povestirea ,, La Nuci ’’, un fel de avant la lettre în care autorul, convertit la înțelegerea binelui și trăinicia dezinteresării, ne introduce în atmosfera tragicului Canal Dunăre - Marea Neagră, plin de nădejdi și expectative - (se pare că decizia construirii Canalului i-a fost sugerată lui Gheorghiu - Dej de însuși Stalin, cu prilejul unei vizite de lucru făcute în 1948, la Kremlin) - ,,Baraca lungă cu birourile conducerii
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
cărții pe care, voi, prietenii mei cititori, o țineți acum în mână. Sarcina de a scrie cu obiectivitate despre starea ei devine cumva problematică. Și totuși adevărul trebuie spus și adevărul este acesta: din clipa când a aflat de moartea tragică a lui Godfrey, Tabitha a căzut pradă unei iluzii grotești. Într-un cuvânt, convingerea ei (dacă acesta este cuvântul potrivit) este că Godfrey nu a fost doborât de artileria germană, ci ucis de propriul lui frate, Lawrence. Nu doresc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
local următoarea relatare: Tentativă de jaf la Winshaw Towers Lawrence Winshaw s-a luptat pe viață și pe moarte cu intrusul La Winshaw Towers au avut loc scene dramatice sâmbătă noaptea, când o sărbătoare de familie a fost în mod tragic tulburată. Paisprezece oaspeți se adunaseră pentru a aniversa cei cincizeci de ani de viață ai lui Mortimer Winshaw, fratele mai tânăr al lui Lawrence - care este acum proprietarul castelului vechi de trei veacuri. Dar curând după ce s-au dus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
deci o să supraviețuiesc calvarului, poți fi sigur. Dar apropo de supraviețuire (și în acel moment, glasul i se transformă din nou în șoaptă), am auzit pe căi neștiute că membrii unei familii de vază se pregătesc să înfrunte o pierdere tragică. Mortimer Winshaw se stinge repede. — Păcat. E singurul care s-a purtat frumos cu mine. — Adulmec revolte. Adulmec frământări. Cunoști la fel de bine ca mine natura sentimentelor lui Mortimer față de familia lui. Dacă lasă un testament, s-ar putea să conțină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
al VIP-urilor să-i vadă pe piloții irakieni făcând în MiG-urile lor 29 cascadorii de ți se făcea părul măciucă, zburând atât de jos că spectatorii trebuiau să se arunce pe burtă. (O singură demonstrație s-a terminat tragic, când un pilot egiptean a zburat din greșeală pe deasupra palatului prezidențial și a fost împușcat imediat de Garda Republicană, Alphajet-ul lui prăbușindu-se într-o zonă rezidențială din Bagdad și ucigând vreo douăzeci de civili.) Apoi l-a dus pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
unei vietăți care poate fi presupusă a se întinde pe mari dimensiuni. Arion și delfinul se opresc din râs. Noaptea, pătratul iluminat și capul acela care vine dintr-un alt plan și se rotește și caută, caută ceva, au ceva tragic, îngrijorător. Îmi aduce aminte de o poezie, zice delfinul. De unde știi tu atâtea poezii? se miră Arion. Din mare. ─ Ce poezie? ─ O poezie care se cheamă Melcul din lună. Începe așa: „Cel mai trist lucru din lună e melcul fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
cu camelii! Spre bătrânețe, povestea oricui avea timp s-o asculte că tatăl ei fusese marchiz, iar ea crescuse într-un palat cu scări de marmură și servicii de argint și guvernante. Purta rochițe precum Shirley Temple și după moartea tragică a tatălui, învățase să cânte și danseze la Paris, ca Audrey Hepburn. Cum de ajunsese atunci la București? Ca pinguinul Apolodor, zicea, scuturându-și capul cârlionțat și oftând, de dor. S-a măritat cu un tâmplar macedonean și au trăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
o acrediteze, ori cel puțin un argument pasabil. Să presupunem însă că o crimă poate fi comisă fără nici un risc și că un tiran poate continua, nepedepsit, cu nelegiuirile lui. Chiar dacă nu va avea să se teamă de o moarte tragică, va fi totuși nefericit să se știe condamnat de oprobriul public; el nu va putea înăbuși vocea interioară, a propriei conștiințe, care-l acuză; nu va putea implora tăcerea acestei voci puternice care se aude pe tronul regesc; nu va
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
poporului. Nu este decît o ficțiune, o iluzie! Mai întîi, pentru că poporul n-a fost niciodată definit. Ca entitate politică, este una pur abstractă. Unde începe el, unde se sfîrșește? Nimeni nu știe. Calificativul de suveran, aplicat poporului, este o tragică glumă. Poporul are cel mult delegați, dar niciodată el nu poate exercita vreo suveranitate. Sistemele reprezentative aparțineau mai mult mecanicii decît moralei. Chiar în țările în care aceste mecanisme, după secole de-a rîndul, au atins gradul maxim de funcționare
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Au luat-o-n jos, spre livadă. Am văzut un cocoș dimineață, spuse Bill. — Poate dăm peste el. — Pe vântu’ ăsta nici nu poți să tragi ca lumea. Acum, că era afară, povestea cu Marge nu mai părea așa de tragică. Nu mai era nici măcar foarte importantă. Vântul spulbera lucrurile de genul acesta. — Bate direct dinspre lacu’ mare, spuse Nick. Auziră detunătura unei arme. — Ăsta-i tata, spuse Bill. E jos, În mlaștini. S-o scurtăm pe-aici. Nu, hai s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din care nici măcar nu avea cum să-i scoată. Malurile mlaștinii erau sterpe, coroanele cedrilor unindu-se deasupra, așa Încât lumina soarelui nu pătrundea până la pământ decât În mici petice. În apele repezi și adânci, În semiobscuritate, pescuitul devenea un ritual tragic. Pescuitul era o aventură tragică În mlaștină. Nick n-avea chef de așa ceva. N-avea chef să mai iasă la râu azi. Își scoase cuțitul, Îl deschise și-l Înfipse În buștean. Apoi ridică sacul, băgă o mână Înăuntru și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cum să-i scoată. Malurile mlaștinii erau sterpe, coroanele cedrilor unindu-se deasupra, așa Încât lumina soarelui nu pătrundea până la pământ decât În mici petice. În apele repezi și adânci, În semiobscuritate, pescuitul devenea un ritual tragic. Pescuitul era o aventură tragică În mlaștină. Nick n-avea chef de așa ceva. N-avea chef să mai iasă la râu azi. Își scoase cuțitul, Îl deschise și-l Înfipse În buștean. Apoi ridică sacul, băgă o mână Înăuntru și scoase un păstrăv. Simțindu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
nu reușea, căci ele dovedeau o inexplicabilă inapetență pentru asemenea „Înălțimi” cum constata mîhnit Însuși vorbitorul, stăpîn al casei. „Așa-s femeile!” conchidea În sine, Înțelegător și resemnat. În felul acesta, timpul trecea - pentru femeile acelea - neobservat În substanța lui tragică. Era o după-amiază de duminică, prin august; m-am ivit printre ele tocmai cînd domnul Pavel perora cu mare curaj - mă Întrebam de unde luat, căci nu era al lui - despre uitata sărbătoare a zilei de 10 mai, Încoronarea primului rege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
păstrată, senzația că se trădează sau pîngărește ceva, deci putea fie să nimicească timpul acela, În primul rînd pentru ea, or fiecare are dreptul la partea lui de cer deschis, fie să-l revigoreze, ceea ce ar fi fost o aberație tragică pentru amîndoi chiar dacă În noi am fi tînjit la asta. Dar ea Îmi Întrerupse gîndirea: - N-a fost să fie! repetă. Apoi se Îndreptă spre fereastra ce dădea În curte, și, privind florile Întîrziate aflate de-a lungul gardului, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
I se păru că bărbatul acela uriaș semăna cu un monstru marin, din cauza solzilor de bronz care îi acopereau brațul stâng. Avu impresia că omul cu un aer sălbatic și violent îi rezerva un destin necunoscut și, în primul rând, tragicul sfârșit al lui Salix. Deodată își aminti visul care continua să-l chinuiască. Instinctiv, ridică brațele; revăzu mâna dreaptă strângând sabia, i se păru că ridică brațul spre cer și auzi glasul acela: Nu-l ucide! Inima începu să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]