9,986 matches
-
îl întreabă pe Costân țiganul. Dacă n-o fi oale și ulcele... Brava, Pâcule! Mă trimiți după potcoave de cai morți, unde o dus surdu’ roata și mutu’ iapa? Ei lasă că ți-o coc eu! a grăit cu supărare veselă moș Dumitru. Apoi, măi Dumitre, ce îți place ție? Asta nu. Ceea nu. Da’ ce, iartă-mă Doamne, îți place? Povești cu Ilene-Cosânzene? a ripostat Pâcu cel hâtru. Da! Cu Ilene-Cosânzene vii și adevărate, Pâcule - a precizat moș Dumitru, cocoșindu-se
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
-l aduce plocon. Abia aștept, Mitruță. Vezi de te pregătește pentru drum și duminică tragi o fugă pe la toți, cum ți-am spus. Să n-ai nici o grijă moș Dumitre - a răspuns Mitruță, ieșind pe poartă grăbit și oleacă mai vesel. Intr-adevăr, o nespusă bucurie i se citea pe chip. Asta se vedea și din felul de a păși. Călca apăsat, gospodărește, și privea drept înainte. Nu mai căuta ziua de ieri în colbul drumului, cum i-a spus odată
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
vă place. Vă veți înțelege mult mai bine cu oricare om, fie el mare sau mic. Vă va ierta când greșiți. Vă veți juca mai voios împreună. Eu am învățat asta de la niște pisici bătrâne de pe stradă. Erau încă destul de vesele și jucăușe. PAM uită uneori că noi, pisicile, ca și voi, copiii, când ne jucăm - învățăm. Ea crede că pierdem vremea sau că avem chef să stricăm ceva. Asta pentru că ea nu mai e copil, e Pisica Aia Mare și
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
vede, poți vedea nevăzutul sau lucruri pe care nu le băgai în seamă. Prințul Culorilor are mulți ani dar e, totuși, tânăr, pentru că, să știți, copii, viața nu are vârstă, viața nu îmbătrânește, iar Prințul e plin de viață, e vesel, curajos și înțelept. Iubește cerul albastru, soarele, dar îi plac și ploile, zăpezile, gerul, urcușul și drumurile lungi. Nu e un prinț de azi sau de ieri, vă spuneam, e un prinț de demult și pentru totdeauna. Vine, adică, din
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
Ana îi aruncă mingea ei colorată. Artistul o prinde și se înseninează. O întreabă pe Ana dacă vrea să vadă casele din Maramureș și porțile lor sculptate. Sau poate vrea să se bine dispună citind prezentările de pe crucile din „Cimitirul vesel”. Artistul e acum aici și poate să-i prezinte „civilizația lemnului” cu vestitele porți ale caselor, pe care sunt sculptate funii împletite, colaci și sori în relief. Sau poate să-i arate vestitele biserici maramureșene cu turlele săgetând văzduhul... Ori
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
încăperea albastră. Albastră ca cerul și ca pantofii Anei. Aici te simți de parcă ai fi în văzduh. M-am grăbit un pic și am ajuns, înaintea lor, în încăperea verde. Aici îmi miroase a pădure, adică mă simt liber, sunt vesel și inspirat. Ana i-a povestit între timp Prințului cum au pălit culorile din Țara lui Verde Împărat, cum zace Împăratul în palatul său, fără putere, iar fiii lui nu prea știu ce se întâmplă nici cu el și nici
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
acum? Gălăgia zmeilor se aude tot mai slab. Nu, ei nu s-au potolit, doar că sunetul e tot mai slab și ajunge din ce în ce mai greu la mine. Acum nu mai aud nimic. Îi văd însă. Par veseli. Zmeoaica Lăcomia le-a dat fiecăruia câte ceva și nu știu ce anume. Dar, ia priviți, și imaginea lor pălește. Îi văd din ce în ce mai neclar. Acum nici nu-i mai văd. Nu-i văd, nu-i aud. Au dispărut. S-au făcut invizibili? Nu știu unde
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
vă spun. A, stați, am și aflat: Pe Verde Împărat nu l-a adus PAM, cu visul ei, în munți, ci Prințul. Cum a făcut? Să vă spun: Artistul, ajutat de Măiastră, a făcut portretul Împăratului, un chip sănătos și vesel. Apoi a venit Prințul și a acoperit chipul pictat de Artist cu Culoarea Culorilor. Măiastra a bătut o dată din aripi și din tablou a coborât chiar el, Verde Împărat. Puteți desena scena asta copii? Portretul care prinde viață. Ana a
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
degeaba. Grădinărița plantează pe planșeta ei un tablou fermecător, în relief. Parcă ar fi făcut din plastilină. Nu, e o sculptură foarte frumoasă, o grădină mare, fermecată, un fel de Grădină a Raiului, un paradis, cu oameni vii, frumoși și veseli, cu mulți copii fericiți care cântă, dansează, se joacă unii cu alții și cu părinții lor. Am înțeles: O țară ca o grădină așează Grădinărița pe planșeta ei. Din loc în loc, Măiastra plantează sculpturi celebre, în parcuri, printre așezările omenești
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
știe ? Poate mai târziu, când Copilul mic va fi doar acolo, departe, strălucitor în aburii denși ai Nostalgiei. O carte despre Frumusețea mică și despre Strălucirea măruntă care-ți sfâșie inima, despre Lucrurile mici, 166 despre Veselia ca o sorcovă (veselă!), despre Frica de care nu ți-e frică, despre Oboseala care curăță lucrurile, despre cum se schimbă lumea și despre cum se tot schimbă Copilul, până nu mai rămâne aproape nimic din el, despre Măreața și Cruda Nostalgie. Căci dacă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1778]
-
că ea va citi rândurile astea vreodată. Ce va crede? - Nu știu... - Atunci de ce mai scrii? Știi că a trecut timpul scrisorilor sentimentale. - Ascultă, te rog. Scrisoarea... Scrisoarea este un cuvânt prăfuit care, complicat cu sentimente, semnifică fapte triste sau vesele. - Fii atent dacă vrei să traversezi, vine tramvaiul! - Așa sunt după ce-am văzut-o pe ea. Merg pe coridoarele școlii, un coleg mă strigă, eu n- aud... - Și pentru ce-mi spui toate astea? - Nu ți le spun ție
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
sărbătorile de iarnă, cu mulți ani în urmă am lucrat în colectiv, personaje, grupuri statuare inspirate din basmele românești și povestirile lui Creangă. Erau destinate orășelelor copiilor din Moldova. Mă fascinau mai ales când le coloram, fiind deosebit de frumoase și vesele. Am modelat zeci de eroi de mari dimensiuni uneori peste doi metri. Împreună cu sculptorii Dumitru Căileanu și Alexandrina Dimitriu am preluat și realizat diferite comenzi, pentru decorarea fațadele unor instituții, acestea fiind reliefuri în piatră, mozaicuri și grupuri statuare în
Sculptura by Lucreția Filioreanu-Dumitrașcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1617_a_3094]
-
sărbătorile de iarnă, cu mulți ani în urmă am lucrat în colectiv, personaje, grupuri statuare inspirate din basmele românești și povestirile lui Creangă. Erau destinate orășelelor copiilor din Moldova. Mă fascinau mai ales când le coloram, fiind deosebit de frumoase și vesele. Am modelat zeci de eroi de mari dimensiuni uneori peste doi metri. Împreună cu sculptorii Dumitru Căileanu și Alexandrina Dimitriu am preluat și realizat diferite comenzi, pentru decorarea fațadele unor instituții, acestea fiind reliefuri în piatră, mozaicuri și grupuri statuare în
Sculptura by Lucreția Filioreanu-Dumitrașcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1617_a_3095]
-
adună, se-nchină laolată și audiază pasaje din cărțile lor sfinte, lălăite sau spuse-ntr-o altă limbă, pentru a fi îngreunată înțelegerea lor! Funcție de confesiune, casele sînt pline de desene, statui antropomorfe sau cuvinte, iar ei par spășiți sau veseli la grămadă, manifestîndu-se mecanic, imitativ, repetitiv... Pînă nu demult, angrenarea lor în fenomenul religios le cerea să privească viața ca pe un fenomen singular în Univers, să accepte nu limitarea rațiunii, ci însăși bagatelizarea ei, ceea ce este de neconceput! Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85073_a_85860]
-
-o spre stânga, să găsim drumeagul spre gârlă. Mergeam pe zăpadă neumblată și asta Însemna un mare pericol pentru noi... Deocamdată, nu se auzea nici un zvon care să ne facă atenți că suntem căutați... Ca un făcut, Însă, un soare vesel se ridica pe un cer senin ca oglinda. ― Numai cî ceru’ aceala nu ține’ cu noi - și-a amintit tata Toader. „Asta nu-i treabă bună, Petrache” - mi-ai spus tu, privind spre cer. ― Deloc! Putem fi descoperiți de vreun
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
L-om ruga pe nenea Mitru să nu ne lase cu gura arsă de sete, iar scumpa mea soție va avea grijă să nu ziceți că ați nimerit ca țiganul vinerea la stână... Așa că, poarta hanului nostru va scârțâi mai veselă ca de obicei. După al doilea cântat al cocoșilor, Petrică și soția lui Își conduceau musafirii... Tata Toader l-a Îmbrățișat prelung pe Petrică, rostind apoi cuvinte de aducere aminte: ― Uite-te tu ce noapte! Tare seamănă cu noaptea ceea
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
văd toate frumusețile acestui anotimp plin de iubire: iarba și floricelele care, cu greu, răsăreau din pământul înghețat, mugurașii, care se nășteau pe crengile goale, mielușeii care zburdau liberi și voioși pe câmpul animat de iarba verde și de zborul vesel al păsărelelor. Așa s-a sfârșit ultima zi de iarnă și prima zi de primăvară din acel an. Așa mi-am dat seama ca Primăvara este cu adevărat anotimpul învierii, întrucât omul de zăpadă s-a reîncarnat în acest ghiocel
ANTOLOGIE:poezie by Jenica-Daiana Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_691]
-
dintre ele. Se întoarseră aproape imediat. - Nu e acolo. Nu-i nici urmă de ea. Cei trei care plecaseră spre sufragerie înainte ca Terry să-și înceapă povestea, apărură și ei. Unul dintre ei, un bărbat, li se adresă tuturor, vesel nevoie mare. - E trecut de miezul nopții, deci bănuiesc că ați ajuns la sfârșit... Și adăugă, privind iute spre Maynard: - Le-ai spus că cifrele se termină cu 1970? Musafirii începură să se foiască, smulgându-se din înlemnire. Bărbatul continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85131_a_85918]
-
de miezul nopții, deci bănuiesc că ați ajuns la sfârșit... Și adăugă, privind iute spre Maynard: - Le-ai spus că cifrele se termină cu 1970? Musafirii începură să se foiască, smulgându-se din înlemnire. Bărbatul continuă să le vorbească, la fel de vesel: - Când am auzit-o eu, era în 1968... și tocmai la miezul nopții ceasul se oprise. Cineva a spus: - Dispăruse Joan cu aproximativ trei minute înainte? - Da. Mai mulți oaspeți ieșiră în hol ca să se uite la ceas. Cuvintele erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85131_a_85918]
-
și mai tare ochii. Nu se aștepta să audă asta, deși cacolalia e prezentă în toate mass-media. Tranziția noastră nu-i mediu ecologic pentru limbaj curat. Sînt într-una din zilele/serile/nopțile cînd fac impresia că aș fi mai veselă decît sînt, mai exuberantă, mai dinamică. Spun cuvîntul și rîd. Monitorul îmi arată caninul imperfect, ieșit din șir "ca o amenințare". Cordule, corduțule, nu mă da de sminteală! Da, căcatcăcatcăcat. O greșeală de tipar, nu din vina mea, a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
O fi...? Soneria telefonului vine la timp. Ce mai faceți? Recunosc glăsciorul lui Șichy. Mai nimic, Miss Deemple. Încerc să lucrez la ultima mea carte. Pentru că sună destul de trist să spun ultima mea carte, o dau pe un ton mai vesel: Nu vreau să te melancolizez, Șichy. O să mai fie una, cea făcută cu tine. Sînt sigură că zîmbetul încîntat i-a adus în obraz gropițele nostime. Mă asigură că nu-mi fură confidențe: Publicăm numai ce doriți să publicăm, doamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
place. Are iarăși probleme cu stomahul. Îi aduc pachetul. Ronțăie, satisfăcut doar pe jumătate, dar îmi aruncă privirea aceea ceresc-cîinească. Mi-i omenește cu tine, Iordanco. Brusc, o ia la fugă spre fundul curții, ca să revină peste cîteva momente, mai vesel. Gata, dă el din coadă, ți-am spus că ești omniprezentă în metabolismul meu. Mi l-am refăcut. Îți săru' mina și toate picioarele. Sper că te-ai refăcut și la minte. Promite, cu o labă în aret, că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
să fiu destul de mort ca să nu viu la bibliotecă". I-am spus că aștept cu interes maxim volumul doi de documente. Și asta pentru că interpretarea trece, documentele rămîn. "Vineee!", mi-a promis Dumbravă. L-am urmărit cum își scoate șepcuța veselă (capul era intact: nimic spart, crăpat, accidentat) și-și face pregătirile de lectură. Expresia feței i-am recunoscut-o. E cea de "inimă plină", din zilele cînd te mulțumește ce scrii. Mistrie a mai comis poezii pentru "Flacăra Iașului", unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
în femeia vulnerabilă, intimidată de Rusalin Pop. Dar inconfundabila neliniște a iubirii neîmpărtășite o descifrez bine, surioară. Și îndoiala de tine însăți. Te uiți după Rusalin cum ai căuta fereastra într-un spațiu închis. Nici pe drum nu fusese mai veselă. Condusese crispat, cînd prea prudent, cînd călcînd în forță accelerația. Aflasem de la tînăra mea prietenă, îmi povestise cu inimioara-n palme, cum copilărise într-un orfelinat. Drama și-o surdiniza destul de abil. Se confesa cu pauze, luînd din cînd în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
ca să mă închin înaintea Domnului, Dumnezeului tău." 31. Samuel s-a întors și a mers după Saul, și Saul s-a închinat înaintea Domnului. 32. Apoi Samuel a zis: "Adu-mi pe Agag, împăratul lui Amalec." Și Agag a înaintat vesel spre el, căci zicea: "Negreșit, a trecut amărăciunea morții!" 33. Samuel a zis: "După cum sabia ta a lăsat femei fără copii, tot așa și mama ta va fi lăsată fără copii între femei." Și Samuel a tăiat pe Agag în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]