10,617 matches
-
de care nu se putea ascunde. Referirile lui Alexander la o cabală și telegrama misterioasă, răuvoitoare, Îi dăduseră pentru o clipă speranța că a intrat fără voie Într-o vendetta organizată Împotriva actorului-director, dar, de Îndată ce auzise huiduielile Încetând și aplauzele izbucnind la revenirea pe scenă a lui Alexander, pentru discursul său umil, Înțelesese că nu pe „Alick“ dorise acea canaille de la galerie să Îl nimicească, ci pe el. Guy Domville fusese ultimul zar aruncat - „le sort en est jeté“ - și pierduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Seara Îi făcu prea puțină plăcere. Doar Marion Terry mai păstrase delicatețea originară a interpretării. În rest, jocul devenise aspru și mecanic, inclusiv interpretarea exagerat de explicită a rolului principal de către Alexander. „Vai, biata piesă mutilată, masacrată prin simplificări brutale!“ izbucni el Într-un post scriptum către William, a doua zi. Îi Împărtăși fratelui său ironia faptului că Guy Domville stârnea mult mai multe scrisori de laudă din partea celor care o văzuseră decât oricare altă operă a sa, indiferent de formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
plâns când a murit Trilby. Mulți par să creadă că personajele sunt, sau au fost, ființe reale. Am primit cel puțin trei scrisori de la oameni care se plângeau că n-au găsit tablourile lui Little Billee la National Gallery. (Henry izbucni În râs, bătând cu bastonul În pământ.) Mai mulți preoți s-au oferit să Îmi explice de ce greșesc fiind liber cugetător și să mă convertească la bisericile respective. („Inevitabil!“ exclamă Henry.) Și am primit o epistolă de la un domn din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
se Întreba retoric: „Cui altcuiva, dacă nu lui Barry Josselin, Îi datorăm faptul că rasa noastră este cu zece până la douăzeci de centimetri mai Înaltă decât acum treizeci de ani, femeile și bărbații deopotrivă?“ Ajuns aici cu lectura șpalturilor, Henry izbucni Într-un hohot nestăpânit, uriaș și batjocoritor, și azvârli foile pe jos, speriind-o pe Tosca, adormită la picioarele lui, lângă foc, făcând-o să sară cât colo și să se refugieze legănat În colțul opus al Încăperii, lătrând supărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Alice, mătușa ei, În aceeași perioadă, aparent provocată de căsătoria fratelui ei, Billy. Însănătoșirea i-a fost grăbită de revenirea În Anglia și de compania regăsită a lui Henry, iar fata se gândea serios să se stabilească aici când a izbucnit războiul, obligând-o să se Întoarcă acasă. Unchiul care i-a făcut semn de despărțire cu mâna la urcarea În tren, În 1914, era, În ciuda anilor și a temerilor provocate de război, un om de litere vioi, sigur de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ei William. La sfârșitul lui ianuarie, sosește la Carlyle Mansions Harry, fiul lui Alice. Are pregătire de avocat, dar temperament și slujbă de administrator, pentru care a optat. Director al Fundației Medicale Rockefeller din New York În momentul În care a izbucnit războiul, lucrează de atunci Încoace În Europa, ca membru al Comisiei Rockefeller pentru ajutorarea populației necombatante. Este un burlac viguros și energic În jur de treizeci și cinci de ani, cu părul deja Încărunțit, dar cu mustața Încă neagră și cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
privirea. — Demobilizare din motive medicale, spune el, ridicând ochii și zâmbind. Minnie scoate un țipăt, Își aruncă brațele de gâtul lui și Îl sărută. — Hei, mai ușor! o ponderează el. Minnie se așază brusc pe cel mai apropiat scaun și izbucnește În lacrimi. Joan Anderson Îl Îmbrățișează pe Burgess. — Trebuie să-i spun și bătrânului filfizon, zice Burgess. Asistenta de noapte se pregătește să iasă din tură, iar cea de zi nu a sosit Încă. Burgess Îi spune celei dintâi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
am paișpe ani, da’ n-aveam decât doișpe. Să știi că n-o condamn. Am dus o viață bună muncind pentru domnu’ James, o viață bună și interesantă... Doi burlaci, Împreună. Ne-am potrivit. — Și cu dragostea cum rămâne, Burgess? izbucnește Minnie. — A, dragostea. Adică fetele, femeile? — Da. — Când eram mai tânăr eram tare timid cu fetele, spune el, după o pauză de gândire. Preferam sportul În timpul liber. Mai bine mă duceam la clubul sportiv, decât să alerg după fete. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dată aproape imperceptivil, și Își dă sufletul În liniște. Doctorul Des Voeux Îi controlează pulsul și Îl declară mort. Alice și fiica ei se Îmbrățișează, consolându-se una pe alta. Harry se duce la bucătărie, să le comunice servitorilor. Minnie izbucnește În lacrimi, acoperindu-și fața cu șorțul, Joan Anderson Își șterge și ochiul bun, și pe cel care lăcrimează cronic; Burgess pălește violent, Își drege glasul și spune, răgușit de emoție: — Vă rog să mă iertați, domnule, dar pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
e în mine, el nu se oprește, Amețeală e delirul, lacrimi răgetele mele, În puterea cea mai mare ce din trup îmi răbufnește, Cu un zbucium ce venele-mi plesnește, Și deodată simt că-n mine tot ce-i suflet izbucnește Cu puterea dorului, durerea focului și tăria iadului. Agonie în extaz, plăcere în nebunie Eu lovesc și mă lovește, simt că-i vie./ Curcubeul de aur și noaptea de lună, Curcubeul de aur pe noaptea de lună Cerbul de aur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
pe covorașele de iută, înainte de a o zbughi peste câmpuri, pentru a se alătura, pe malurile unor eleștee, populațiilor de broaște, șerpi și șobolani de apă. Pe etajere, cărțile cădeau în genunchi, recitîndu-și cu glasuri gâtuite, pentru început, propriile rânduri, izbucnind apoi într-un cor, pe care, dacă erai atent, îl auzeai psalmodiind: "Cum ai căzut din cer, Luceafăr strălucitor, fiu al zorilor! Cum ai fost doborât la pământ, tu, biruitorul neamurilor! Tu ziceai în inima ta: "Mă voi sui în
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Ho diábolos ascultă întîi liniștea din jur, zimțată de joagărul greierilor, clefăiturile dulăilor ce-și rodeau înnebuniți cîte-un mădular, schelălăiturile paturilor în care bunicuțe lubrice își atrăgeau din zbor cîte-un nepot. Își aruncă apoi cu veselie capul pe spate. Și izbucni într-un răcnet, ce înmuie până și lipiciul sticlelor de pe mesele din cartier. Cântând c-o voce lăcrămoasă, antrenantă, pipăitoare, de țambalagiu deșucheat: 138 DANIEL BĂNULESCU pentru care, cu tot convoiul ăla, se reînșurubase aici era tocmai acela că-i
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
să povestească despre asasin. Ulpiu, ce să facă, depăna și el cum că l-ar fi prins pe odios, de vreo două-trei ori. Numai că, atunci când se vedea înhățat, pe Sfîrtecător îl cuprindea, așa, o sfârșeală. Se tăvălea prin băltoci, izbucnea în plâns, azvârlea din țurloaie. Ceea ce îi cam sfâșia inima lui Ulpiu, îl făcea să nu mai fie bun de nimic și, de fiecare dată, i-a dat drumul. - I-ai dat drumul dumneata, signor Galopentzia, sau ți-era frică
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
el și pătrunde în hol. În hol totul bine. Întuneric. Atent să nu accidenteze vreo babă. Atent să se comporte gingaș, să recite frumos "bună seara". Când însă se pregătește să recite "bună seara", ceea ce îl oprește este lumina. Ea izbucnește de undeva de sus de foarte de sus, puternică, corozivă, osoasă, cum ar spune un prieten, echivalând cu declanșarea a o sută de blițuri. Trec două secunde, ochiul se obișnuiește,în hol, oricât ar părea de uluitor, este tot singur
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
perioadă, lumea a continuat să petreacă încîntată. Fiecare bărbat nimerind, în general, peste fundul dezgolit al altei doamne decât soția sa. Au trebuit să se scurgă 20 de minute întregi, până ce, împrejurul serelor de portocali, să poți jura că a izbucnit un incendiu. - Foarte multe doamne au dat atunci dovadă de o voiciune ce nu și-o mai demonstrau deloc în cadrul menajului! - Le-a văzut tot Parisul cu poponețele goale! - Le-au plesnit soții cu cataramele peste fund! - Au trecut direct
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
un maldăr impresionant de cutiuțe, pline cu pudre și farduri. "Nenorocito, îi spun, n-ai fost atentă și ai spart o vitrină!" Mi-a răspuns așa cum n-aș fi crezut niciodată. "Care vitrină, dragă, nu vezi că ești dobitoc?!" Am izbucnit în plâns, am fugit până la baie, unde am vărsat tot conținutul cinei din seara în care o așteptasem pe ea. M-am străduit să-mi potolesc bătăile inimii, mă speriasem. Când am revenit în sufragerie, am găsit întinsă pe jos
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
părul creț". Îl mai las s-o mângâie. Să se joace cu ea, de două, trei ori, înainte de culcare... Îi înlesnește un somn mai tihnit și mai dulce. - "Și tocmai pe ăsta te-ai găsit tu să-l înveți poezie?? izbucni demonul uluit... Îl mai las, din când în când, să o mîngîie!... Pe altul rău nu te-ai găsit să-l înveți?!" - Nu-i nimic. Să învețe și el, suspină madama cu umor. De două, trei ori, înainte de culcare, n-
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Grozav rapsod!" se arătă impresionat, aproape făcîndu-și simțită răsuflarea, cel care folosea terminalul telexului din Comitetul Central. "Grozav. E tot ce se putea rosti mai nimerit despre dânsul, că-i un rapsod neobișnuit de grozav." 382 DANIEL BĂNULESCU Veiozele pâlpâiră, izbucnind în strigăte mari de lumină. Madam Magherușan fusese și ea urcată în scaunul ei, leșinată, moale ca apa, galbenă ca turtoiul de mălai, cu falca de jos proptită în coada lungă și noduroasă a unei mături de curte. Primul care
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Ramură de apă fulgerând, de zeci și sute de ani, ascunsă sub pivnițele și beciurile bucureștenilor. Încolăcindu-se și comprimându- se ca un resort pe sub podurile și viroagele subpământene. Așchie lichidă pribegită de la vechea gură de vărsare a Bucreștioarei. Și izbucnind tocmai aici (dacă nu cumva și dintr-un alt ciudat noian de motive), atunci, nu în ultimul rând, pentru a-l justifica și autentifica pe cel de-al șaptelea și cel din urmă rege al orașului București!! Suflul de apă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
viețile celorlalți. Și nu era vorba că voia să fie discret, ci pentru că nu era atât de interesat încât să pună întrebări. —Ei, iată-ne din nou împreună, a bubuit vocea lui David din boxele plasate în fundul sălii. Toată lumea a izbucnit într-un val de râsete politicoase. Știind că ochii tuturor erau ațintiți asupra ei, Alison și-a lipit pe față un zâmbet beatific. Cu toate că în interior fierbea de nervi. Ea voia ca aceea să fie ziua ei cu Luca, momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Vorbești de parcă ai fi trecut și tu prin situația asta. —Oarecum. David... Fiona s-a întrerupt pentru că o femeie se apropia de ele. Era mama lui Alison, Audrey. —Draga mea, te-am căutat peste tot. Te simți bine? —Mamă! a izbucnit Alison ridicând ochii către cer. E a zecea oară când mă întrebi chestia asta. Sunt bine. Sincer. Audrey nu părea deloc convinsă. Îngrozitoarea aia de Sofia trebuie să-și vadă de viața ei, nu crezi? Mama miresei a aruncat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pe o altă planetă. Zilele trecute, un cerșetor a venit la ea, pe stradă, și i-a spus că n-a mai mâncat de trei zile, la care ea i-a răspuns: „Băiete dragă, trebuie să ai ambiție!“ Fiona a izbucnit în râs. În depărtare, cele două au văzut-o pe Audrey întorcându-se cu soțul ei, Alasdair. Ascultă, nu vreau să te mai rețin azi, în ziua cea mare, a spus repede Fiona. Voiam numai să-ți dau numărul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
La mama. Iar Fiona mi-a spus foarte clar că dacă plec, nu mai sunt binevenit week-end-ul ăsta. Pentru prima dată de când se certaseră, puștiul a privit-o pe maică-sa vitregă direct în ochi. David era stupefiat și a izbucnit într-un hohot de râs nervos. Nu fii prostuț. Sigur că ești binevenit. Apoi bărbatul s-a întors către Fiona, expresia din ochi devenindu-i mânioasă. De ce ai spus așa ceva? Fiona a clătinat din cap într-un gest deznădăjduit. Replica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de la companiile farmaceutice care pretind că vindecă herpesul genital. Plus că am comandat și mai multe cataloage cu produse sado-maso. Câteva momente, masa a fost cufundată într-o tăcere stranie. Apoi Fiona a început să bată din palme și-a izbucnit în râs. —Ai fost teribil de inspirată! Cu-adevărat inspirată. Zilele trecute am primit și eu catalogul celor de la Marks&Spencer. Sper că nu a venit la comanda ta, nu? — Păi, știi că eu sunt dislexică, a miorlăit Julia plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
se repară nenorocitul ăla de lift. Ceea ce înseamnă, desigur, a adăugat bărbatul, că atunci când o să vadă că nu apar, nevastă-mea o să creadă că am uitat sau că nu-mi pasă de ea și-atunci când, finalmente, o să ne întâlnim, o să izbucnească încă o ceartă cu spume. Hei, țineți inginerul pe loc! Alison a adoptat o expresie de îngrijorare mută. —Probleme în paradis, deci? Nu sunt doar niște simple probleme, a răspuns el uitându-se, din nou, la ceas. Mai curând e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]