9,986 matches
-
a zis: "Suie-te în pace acasă; vezi că ți-am ascultat glasul, și te-am primit bine." 36. Abigail a ajuns la Nabal. Și tocmai el dădea în casa lui un ospăț ca un ospăț împărătesc, inima îi era veselă și era beat mort. Ea nu i-a spus nimic, nimic, pînă la lumina zilei. 37. Dar dimineața, după ce trecuse beția lui Nabal, nevastă-sa i-a istorisit ce se întîmplase. Inima lui Nabal a primit o lovitură de moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
energia și bucuria, pentru că nu mai aveau culoarea portocalie. Până și portocalele din piață și de la magazine, nu mai erau cumpărate de nimeni, că păreau ca și cum ar fi fost bolnave. Tot orașul deveni trist și așa rece, numai becurile luminau vesele, ziua și noaptea pe stradă, cu lumina lor portocalie... Că acuma nu mai aveau culoarea albă, ci portocalie, pe care o furaseră. Dar ziua no vedea nimeni, lumina asta, din cauza luminii puternice galbene a Soarelui, iar noaptea îi înveselea numai
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
și-au început să discute. Pinocchio a zis: „Îți dau acest dar în schimbul culorilor“. Iar Vrăjitorul a spus: „Mmm... Sunt de acord.“ „Dar cum se face că tu și căsuța ta, v-ați păstrat culorile?...“ „Păi pentru că mereu sunt vesel! Niciodată n-am fost certat, niciodată n-am fost trist și chiar nu am niciodată un coșmar, am doar vise frumoase și colorate! Și niciodată nimeni nu a fost cu adevărat supărat pe mine.“ Iar tu, Vrăjitorule, probabil că ai
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
vizită peste o saptămână.“ 8. Și după o săptămână, Pinocchio s-a dus pe Muntele Pleșuv. Acum era complet colorat în verde de la brazi și erau o mulțime de semne de orientare, nu ca înainte, doar că erau niște semne vesele, dar cam vrăjitorești. Și când s-a dus la Peșteră, a văzut că ușa nu mai era invers. Era dreaptă, și stalactitele erau diferit colorate. Și de atunci i s-a spus Peștera Curcubeu. Dar Vrăjitorul nu era acolo. Poate
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
an, am avut și concursul Mini Miss Liceu, la care am fost prezentatoare și care a furat mult timp colegelor mele, prietenei mele și mie, pentru a-l organiza. Dar, după concurs, toți au fost mulțumiți, concursul fiind unul reușit, vesel. În această perioadă, am început să comunic cu o persoană, cu care ieșeam la plimbare, vorbeam, petreceam timpul liber împreună. Această persoană, acum, face parte dintre oamenii dragi, a devenit, pentru mine, o parte a sufletului meu. Nu știu dacă
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
fericiți, cu toate că avem doar un ceaun negru pe dinafară de la cenușă, dar, la care, mâncarea este cea mai delicioasă, un cort care ne păzește de ploaie, de vânt, și o chitară, cu care ne așezăm împrejurul focului și cântăm cântări vesele, având și imnul echipei noaste, pe care-l cântăm cu drag, și pe care care îl fredonez când stau și văd poze cu echipa, diplomele pe care le am de la competiții sau medaliile pe care le-am primit, pentru munca
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
zic ceva, râd și ei de nebuniile mele, dar eu îi întrec, râzând de prostia pe care am făcut-o, căci nici eu nu mă așteptam să fac sau să zic așa ceva. Arăt și eu că viața e mult mai veselă și mai frumoasă când zâmbim. Profesoara de franceză, într-o zi, ne-a mulțumit, zicând că demult nu a mai râs cu atâta poftă. Tot ce iubesc din acest obiect, limba franceză, este doar profesoara. Am început să învăț franceza
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
mele! Cu cât dor și drag ne-am îmbrățișat! Dacă pe tata l-am perceput mai mult ca o umbră, ca o părere, mama mi-a apărut reală, palpabilă, simțindu-i căldura brațelor ce mă strângeau la pieptul ei. Tare veselă mai era mama în acest vis și tare vesel eram și eu în întâlnirea inopinată din acest vis!! Mulțumirea acestei întâlniri din vis, pe calea gândului și a dragostei dintre mamă și fiul iubit m-a făcut bucuros și fericit
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
Dacă pe tata l-am perceput mai mult ca o umbră, ca o părere, mama mi-a apărut reală, palpabilă, simțindu-i căldura brațelor ce mă strângeau la pieptul ei. Tare veselă mai era mama în acest vis și tare vesel eram și eu în întâlnirea inopinată din acest vis!! Mulțumirea acestei întâlniri din vis, pe calea gândului și a dragostei dintre mamă și fiul iubit m-a făcut bucuros și fericit pe tot parcursul zilei. Să fie acesta un semn
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
în jurul unul Scriitor ratat. Un Detectiv plictisit după o zi întreagă de muncă, dornic să stea la o masă, în localul preferat, și să asculte smooth jazz în timp ce bea cel puțin trei phare cu vin. Roșu... Un Magician care fluiera vesel, în spatele Detectivului, coborând fiecare treaptă aproape țopăind, excitat la gândul că niciun scenariu nu poate fi mototolit și aruncat la coș, spre eliberarea definitivă a personajelor. Același Magician, în mijlocul bulevardului, privind sceptic în urma unui Scriitor care se grăbea către întâlnirea
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
îl făcu să nu dea prea multă importanță acestui lucru. Le zise și celorlalți țigani din preajma sa: - Mo, băiatul meu va fi singurul țigan din șatră blonduț, acesta e un semn mânca-i-ar tata toate întunecimile vieții... Apoi, reîncepu veselul tropăit, ca și cum s ar fi aflat în fața cortului, dar, amintindu-și că are o sticlă cu rachiu în mână, se opri și trase câteva înghițituri, ca un om însetat în deșert. Purtă sticla din mână în mână celor din grupul
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
Alex, șoptindule: - S-a trezit Ina, vă conduc la ea. - Dar băiețelul? - Dacă aveți puțină răbdare, o să-l vedeți... Copleșită de fapta ei reprobabilă, tot amâna cu bună știință momentul prezentării copilului Inei. Cum deschise Alex ușa, Ina întâlni ochii veseli ai soțului ei, radiind de bucurie. Starea lui euforică îi făcu bine, și-i transmise o doză de tonicitate, soldându-se cu un zâmbet îmbrățișat cu căldură și dragoste, împărtășită deopotrivă de către cei doi. Alex alergă spre patul soției sale
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
lunii, o vioară de toată frumusețea se afla în dormitorul lui Mihăiță. Dintr-o cutie deschisă, capitonată cu pluș violet, îl privea un instrument de o frumusețe rară. Când se apropie de obiectul atât de dorit, chipul său se oglindi vesel în lemnul strălucitor al viorii. Stătu o clipă în cumpănă. Aproape că îi era teamă să o atingă. Acum, chiar că nu mai avea timp nici de joacă și nici de lectură, se gândi el. Luă instrumentul cu ambele mâini
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
de ciment, cam tot cincizeci de kilograme are... Un timp, nici unul dintre ei nu mai zise nimic. Se priviră, ca mai apoi să izbucnească într-un râs zgomotos, buna lor dispoziție aducând-o în sufragerie și pe Ina. - Uite ce veseli sunt băieții mei! Tatăl îl îmbrățișă cu toată căldura pe băiat. Mama privi galeș scena aceasta de dragoste. Era fericită că Alex îl iubea într atât pe fiul lor. Între ei se cimentase o prietenie bărbătească care, în cele mai multe cazuri
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
zăpezile cu paloșele lor și iarna a fost învinsă!; Au venit zilele lui Cuptor, bunica și-ar putea coace azima la soare!; Miroase a ionatane, gutui și tămâioasă... și tot așa... În totalitate jurnalul era purtătorul unor fraze-perle, abundând notele vesele, sclipitoare, cu care de altfel Alex era obișnuit din viața de toate zilele. Lectura acestui jurnal era relaxantă. Răsfoi în continuare, fără a fi zorit de vreun zor, paginile voluminosului tom ce era acoperit aproape jumătate cu impresii care-i
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
justifică pe deplin fumarea Încă unei țigări - fie și numai ca să Întârzii câteva minute livrarea cafelei - dar am constatat că era Lily, care mă suna de acasă. — Bună, te sun Într-un moment nepotrivit? a Întrebat ea și părea foarte veselă. M-am uitat la ceas și am constatat că ar fi trebuit să fie la curs. — Ăă, așa ceva. Fac a doua cursă după cafea, ceea ce e grozav. Mă distrez nemaipomenit, ca să știi și tu. Ce-i cu tine? Nu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
În jacheta asta de piele! O să simtă mirosul de Benihana pe mine! Nu‑l săruta pe obraz! Sărută‑l pe obraz! — Păi, nu e asta, e ăă, doar că... — Tocmai ne sfătuiam unde să mergem de aici, a declarat Lily veselă și i‑a Întins mâna lui Christian, care, abia atunci am observat, era singur. Probabil că ne‑am Încins prea tare la discuții și nu ne‑am dat seama că ne‑am oprit chiar În mijlocul străzii! Ha! Ha! Ce zici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pe Alex, care lua pauza de prânz exact la douăsprezece și jumătate. Din fericire, a răspuns la celular, așa că nu a fost nevoie să stau din nou de vorbă cu ceilalți profesori. — Bună, iubito, cum merge ziua de azi? Părea vesel nevoie mare, așa că eu mi‑am impus să nu mă enervez. Nemaipomenit deocamdată, ca Întotdeauna. Îmi place la nebunie aici. Mi‑am petrecut ultimele cinci ore vânând un articol imaginar visat de o femeie nebună care s‑ar sinucide mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
fi avut‑o dacă l‑aș fi anunțat că am sifilis. — Emily tocmai a aflat că are mononucleoză și Miranda vrea să mă duc cu ea la prezentările de modă. Nu că e nemaipomenit? am zis eu cu un zâmbet vesel pe față. Toată istoria asta era de‑a dreptul epuizantă. Mi‑era silă că trebuie să mă duc, dar faptul că trebuia să Îl conving pe el că pentru mine asta era o mare șansă era de zece ori mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ore ca să se ducă la parada modei de la Christian Dior. Stăteam la Îndoială dacă să mă apropii de ea sau nu, când m‑a văzut. — Ahn‑dre‑ah, vino Încoace, mi s‑a adresat ea, iar vocea Îi suna aproape veselă În atmosfera cordială a petrecerii, care devenise În mod vizibil mai festivă În ultmele câteva ore. Cineva micșorase puțin luminile și era cât se poate de clar că cei trei chelneri zâmbăreți se ocupaseră de toți cei rămași la petrecere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
echilibrat, ca să nu mă apuce șovăiala sau, pe drum, amețeala. O să-mi iau la mine câteva bucățele de zahăr. Poate și niște ciocolată. Vreau, trebuie să rezist... Mă gândesc ce voi face eu, când va trebui să fiu tot drumul veselă. Mai mergem doar Încă cu trei băieți. Cum vor fi oare? Cred că plini de viață, din moment ce și-au ales alpinismul ca sport. În orice caz, voi fi mai aproape de ei, atunci, la plecarea pe traseu, decât de Mircea. Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
brusc și o ridică În brațe, cuprinzând-o peste umeri; imprevizibil, ea Îi scapă, strecurându-se din strânsoare, și fuge pe balconul nu prea larg și nici prea Înalt care Îi vine până la Încheietura coapselor. Acum ea Îi spune ceva vesel dând din mâini și se apără cu Îndârjire de el, ce Încearcă s-o sperie, simulând lovituri de karate cu piciorul spre fața ei: se vede talpa lui, ce se ridică fulgerător și se oprește la o distanță minimă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să-mi restituie un album etc. Mi-a spus că e foarte ocupat, ca o scuză că n-are timp pentru mine. În fine. Zi-mi, ce crezi? Eu mă voi purta În continuare politicos (ca și el, de altfel), veselă, drăguță și ce va fi vom vedea. Cu L. crezi că e ceva serios? Îl iubesc pe Mircea și sufăr pentru că nu știu ce-i În el. Vine primăvara și știi și tu ce Înseamnă asta. Crezi că iubește pe cineva? Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
las să cad din nou În fotoliul acela primitor, cu aerul unuia care a cărat pietre de moară și acum, că le-a purtat la destinație, poate să se odihnească mulțumit. „Ia zi, monșer“, mă ia el scurt și aproape vesel, „ce crezi dumneata despre proza actuală?“. Îi răspund prudent că, după părerea mea, „aceasta se află mult În urma poeziei...“. „Da, monșer, și știi de ce? Romancierul actual e foarte leneș, el nu vrea să mai muncească, nu vrea să mai construiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
lui, pentru prima dată, mi-a atins-o pe a mea, am simțit un lung fior, care m-a străbătut În tot corpul. Apoi, o bucurie neasemuită m-a inundat, când, singuri În vestiar, am repetat niște figuri acrobatice. Sunt veselă, veselă, veselă, cu toate că la istorie am luat un 5 pentru neînvățare. Însă presimt că e prima și ultima dată când visul meu cel vechi are speranțe de realizare. Dinu a lipsit azi și asta m-a cam enervat. Restul, mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]