13,179 matches
-
noastră nu cunoaște restricții, spune el, aceasta este singura modalitate prin care putem trăi împreună, nu mă întreabă niciodată unde am fost, eu nu o chestionez niciodată, odată cu trecerea anilor am învățat să ne eliberăm și de adevăr, și de minciună, știe că eu mă voi întoarce acasă, pentru că vreau să îi văd pe ea și pe copii, nu pentru că trebuie, iar acest lucru îi este de ajuns, și mie îmi este, am învățat să credem în fapte, așa trăim noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lângă oasele mele, spusese el. Las cartea furioasă, revoltându-mă împotriva destinului amar al omului lui Dumnezeu, care nu trecuse această încercare, de unde ar fi putut să știe că fusese mințit, cum poți distinge între cuvântul lui Dumnezeu și o minciună, în fața ochilor mei se conturează imaginea lui Udi îngenuncheat între copaci, profețind, profețind distrugerea micii noastre familii, neștiind că o profeție mincinoasă îl așteaptă la ușa casei noastre, cu părul ei asemenea unui șarpe veninos, cu vorbe încurajatoare și liniștitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
însă, alții, destui, experți care mi-au trasat sarcini, inclusiv la Uniunea Artiștilor Plastici ! Să precizăm: se crea atmosfera patriotică; se utiliza imaginea izbăvitorului cu dexteritate; se pedepsea imediat și aspru nesupunerea. Știa de cozi, știa de nemulțumirile populației, de minciunile administrației, cu planul cincinal și oricât de putred, monumentul său nu și-l putea refuza. Pot și eu să fiu mândru că ne-am strâns mâinile cu președinții Nicolae Ceaușescu, Francois Mitterand (Franța), Mircea Snegur, Petru Lucinski (Republica Moldova), Ion Iliescu
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
coșmarul românesc căruia noi, cei maturi, i-am fost martori, victime și complici. Politica duplicității ne arată în toată goliciunea noastră, chiar dacă nu am fost parte a nomenclaturii și a aparatului represiv. Ne arată cum am încercat să rezistăm prin minciuni la minciună, cum am înșelat înșelătoria generală, cum am păcălit marea cacealma socială. Kligman ne arată aceste practici cotidiene dincolo de ședințele de partid. Femei tăceau vinovat despre propriile practici de subminare a politicii pronataliste, aplaudând cuvântările lui Ceaușescu despre „datoria
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
căruia noi, cei maturi, i-am fost martori, victime și complici. Politica duplicității ne arată în toată goliciunea noastră, chiar dacă nu am fost parte a nomenclaturii și a aparatului represiv. Ne arată cum am încercat să rezistăm prin minciuni la minciună, cum am înșelat înșelătoria generală, cum am păcălit marea cacealma socială. Kligman ne arată aceste practici cotidiene dincolo de ședințele de partid. Femei tăceau vinovat despre propriile practici de subminare a politicii pronataliste, aplaudând cuvântările lui Ceaușescu despre „datoria patriotică a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
articolul, fără să se mai ostenească să vadă și cine e autorul. A.B.: Da, pe când în străinătate fiecare mare cotidian își are editorialistul lui. Însă cel mai tare vor suferi cei care au călărit pe linia dintre adevăr și minciună. Da, puțin adevăr, puțină minciună, până n-au mai știut nici ei care sunt cei adevărați. C.Ș.: Am un sentiment curios în timp ce vorbim, parcă aducem noi, vorbind, schimbarea. A.B.: Nu știu, eu nu sunt foarte optimist. C.Ș
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
ostenească să vadă și cine e autorul. A.B.: Da, pe când în străinătate fiecare mare cotidian își are editorialistul lui. Însă cel mai tare vor suferi cei care au călărit pe linia dintre adevăr și minciună. Da, puțin adevăr, puțină minciună, până n-au mai știut nici ei care sunt cei adevărați. C.Ș.: Am un sentiment curios în timp ce vorbim, parcă aducem noi, vorbind, schimbarea. A.B.: Nu știu, eu nu sunt foarte optimist. C.Ș.: Ar trebui să fii. Cândva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
glumă idioată a cuiva? Un prieten apropiat, slujbaș prin zonele de sus ale puterii, mi-a șoptit de un plan de lichidare, la o adică, a celor cu influență în mase. Prin urmare, cine putea face atunci diferența dintre adevăr, minciună, intimidare? Pe cine să crezi? Sigur că găseam peste tot semnele prezenței lor, strădania permanentă de a mă intimida, de a-mi demonstra că îmi știu toate mișcările, dar tocmai faptul că eram atât de vulnerabil, că puteau să-mi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
parcurse apartamentul cu privirea și se abținu de la orice comentariu cu mult tact. Nu spuse nici o banalitate de genul: "Este plăcut aici, la dumneata", pentru că nu era niciodată adevărat. Nu declară nici: "Pari în plină formă, ar fi fost o minciună la fel de flagrantă. Tăcerea lui îi inspiră un pic de respect lui Ripley, care arătă spre masă. ― Doriți ceva? Cafea, ceai, șpriț? ― Ar fi bună o cafea, spuse el. Gorman dădu din cap. Ea ajunse la tastatura de comandă a bucătăriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Ripley. Dădea la o parte în continuare meșe blonde de pe fruntea copilei. ― Sunt adevărați ca și noi. Nu sunt imaginari și nu ies dintr-o carte. Nu sunt falși ca la televizor. De ce se spun lucruri din astea copiilor, toate minciunile astea? Ripley sesiză o intonație ciudată în glasul ei: reproșul. Și pricepu că ar fi fost inutil să o mintă. De altfel, nici nu avusese de gând. Newt văzuse prea multe ca să mai fie amăgită. Instinctul îi spunea femeii că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
ori cresc, conflictul nu se va închide: nu poți să le spui irakienilor să fie bucuroși că sunt democrați și să plece acasă. Ei văd altceva la televizor: decalajele. Pentru ei, democrația este o vorbă goală, dacă nu cumva o minciună occidentală pentru a-i ține în frâu. S.A.: Așa este. E curios că Africa Neagră nu reacționează mai violent la decalajele acestea, care s-au adâncit mereu după decolonizare, inclusiv din cauza sinistrelor și coruptelor regimuri postcoloniale, aceste sinteze maligne de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
Noi ne-am propus o călătorie spre sufletele noastre, în primul rând, pe care ni le-am dorit libere de disperarea și frustrările în care te aruncă viața în această țară, libere de forța compromisului și de mâna lungă a minciunii și corupției instituționalizate. La finalul acestei călătorii - care nu s-a încheiat pentru nici unul dintre noi - stă luciditatea pură, cu care poți privi sincer și detașat ceea ce se întâmplă în jur. Problema e că, atunci când te apropii de această luciditate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
dintre noi ar putea crede că ei nici nu există și că poveștile cu pitici sunt simple scorneli. De unde până unde omuleți cât o păstaie cu două mâini, două picioare, ochișori cât gămălia și glasuri pițigăiate? Ei bine, nu-i minciună. Piticii trăiesc nestingheriți în căsuțele lor din crenguțe uscate. Când vara-i pe sfârșite, fac o sumedenie de treburi. Pisează rădăcini și buruieni în niște piulițe mici, de piatră. Dau alunele pe răzătoare. Fac marmeladă de afine roșii. Și câte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
și tata nu sunt mama și tata? Și cum e să scrii despre asta? Spovedanie? Penitență? Nu e nimic din toate astea. Și nici o dorință de expunere nu este. Pur și simplu am trăit mistificându-mă și am vrut ca minciunile să fie puse undeva în vitrină, să fie și să țin cont de ele, să nu mai pot minți ca până acum. Copilărirea și comunismul trebuie să înceteze odată. I-ai iertat? Nu aveam ce să iert. Cred că prietenele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
sufere cu titlu personal. Muzica lui n-are nimic demonic, nu răstoarnă tipare și formule învechite, cum face, de exemplu, dodecafonismul. Suspectată de legături cu Necuratul, muzica Megadeth a pus sub ochiul opac al consumatorului bovin bubele unei societăți nemiloase. Minciuna, ura, crima, câte alte anomalii, fără de care societatea poate nu funcționează, Mustaine le-a văzut, le-a suferit pe pielea proprie și le-a rașchetat întâi în sine. Uneori, ca să suporte tot ce vedea, a trebuit să inhaleze prafuri și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
cam cât îi până la bradu cela strâmb, și străluceau. Vai, cum mai străluceau de frumos! — Cine? - întrebă Metodiu. — Să vă spună el - zise Parnasie. Să vă spună Surduc, că lui i-am povestit. — De ce să spun eu? Eu nu spun minciuni, eu povestesc - zise Surduc. Spune tu, că tu zici c-ai văzut. Spune, să vedem, te crede cineva? — De ce să nu mă creadă? Că doar i-am văzut cum vă văz pe dumneavoastră, ba încă și mai bine, că străluceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nu suportă să câștigi mai mulți bani ca ei. A trebuit să mă zbat și să trag tot felul de sfori ca să fiu promovată în slujba pe care o am și știu că promovarea pe motive obiective e doar o minciună. Nu voi reuși niciodată să fiu șef de departament. Niciodată nu voi putea ajunge într-o postură de conducere. Aproximativ zece la sută dintre asistentele directorilor sunt femei, iar toate sunt tipul Oxbridge. Eu nu sunt. Am muncit din greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
desfăcându-i-se de o parte și de alta a frunții. Nu, nu știu, mi-a spus scurt. Era o impresionantă afișare a sincerității, ca să nu spun a șuviței. Dar de ce simțeam că pe parcursul acestei conversații nu numai eu spusesem minciuni? I-am răspuns cu aceeași privire. Păi, asta este, i-am zis. Punct. — Sper, mi-a răspuns. —Spune-mi, i-am zis, amintindu-mi ceva, James are prietenă? Sebastian a râs. — Cred că glumești. Este ocupat cu sădirea a cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
înțeleg că doamna nu a reușit să găsească scrisorile, mi-a spus, iar acum vocea îi era plină de insinuare, cu toate că nu își dăduse seama, am observat cu ușurare, că eu căutam cu totul altceva. Se pare că îmi înghițise minciuna mult prea bine. Din păcate nu, am răspuns, lăsând perna jos. Sper numai ca Charles să le fi distrus. Îl tot implorasem să o facă. Și-a încrețit puțin buzele, ochii fiindu-i plini de satisfacție. —După ce doamna a urcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
scară... cum harbuzul e cultură „târâtoare”, o poți păzi din picioare, dintr-un prepeleac de trei metri Înălțime acoperi cu privirea o rază de cel puțin un kilometru - dar aici... Zice maică-ta: «Să știi că inspectorul ne-a spus minciuni, cu satul-greu, ai să vezi: ne face cadou de nuntă... ». Zic: «După prepeleacuri, Mana nu poate fi sat-greu». «Prepeleacuri? Dar astea-s turnuri de pază!», face maică-ta. «Turnuri de pază?», fac eu, «opere de artă!» Iau bicicleta de coarne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Ruse, ce-ai mâncat... Atunci să vezi, frățietate urso-oìtică... - Domnule, Lupul - fie el turc, austriac, ungur; fie, ca În ’39, Hitler - n-a pretins niciodată că liberează oaia. Măcar știai o treabă: „dreptul lupului”, dreptul-celui-mai-tare! Însă fratele nostru, Rusul... Repetând minciuna cu „ajutorul”, o crede și Rusul de rând... - Chiar așa? - Chiar așa... În lagăr, la dracu, dincolo de Cercul Polar, stau de vorbă și cu un profesor. Nu mujic, nu militar, nu diplomat-sovietic, nu activist de partid: profesor de istorie, ucrainean
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
tremurau genunchii și din pricină că Încă nu mă... sovietizasem: mă miram, mă uimeam de ființa din fața mea și mai ales de „gândirea” ei - Sapșa era primul bolșevic Întâlnit. Bine, bine, Înțelesesem eu că cineva care rostește, fără să clipească, atâtea... nici măcar minciuni, ci vorbe aiurea; sunete scoase de o ne-ființă - a pățit ceva - dincolo de Nistru. I s-a făcut ceva la cap... O bortă, un cucui, i se bătuseun chiron... Îi zic, cu glas mai scăzut, prietenos, crezând că, orice i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ca premare și ca bărbat are atribuția de a aduna la el În sarai tot ce poate face: bum!, or doamna, nu-i fie cu supărare, n-a făcut armata, ca să știe să manipuleze... Bărbatul de Moș Iacob spune la minciuni cum ar mânca răsărită: fără să clipească: deși când vin oamenii și aduc (la primărie!) - În capătul mâinii Întinse, de parcă ar fi o prăjină, pășind pe vârfuri, cu ochii holbați și gura căscată - câte un pistol, câte o pușcă, ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
arăt, holbați. - Până să și vezi cu ei, uite cum facem: mănânci singur... - Nu mănânc! - Atunci uite cum facem: mănânc eu mâncarea ta, tu-i spui doamnei că ai mâncat singur-singurel - facem așa? - Nu, că ne bate Dumnezeu dacă spunem minciuni. La noi legea-i asta: numai eu nu-mănânc mâncarea mea, dar dacă tu-mi dai ceva-cumva mie, eu Îți dau mâncarea mea ție. - Dacă așa-i legea pe la voi..., zice Tecla. Bine, Îți dau ceva-cumva: Îți dau mâncarea asta, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Când aude el, de Curte, zice: I-am dat drumu, ce era să fac cu è, că-i șî fimeia mè, ce să fac cu doo? Cum i-ai dat drumul?, zic. Și unde?, zic. Și zic: Măi, tu spui minciuni și Tribunalul Militar te mănâncă - scoate fata, că de nu... Zice: Da-ți spui curat, i-am dat drumu de-asară, de-alaltasară, de când o căzut - că drept În brață mi-o chicat, am dat agiutori’ la deshămat, i-am dat ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]