10,567 matches
-
sistem de reguli tradiționale, cele mai multe implicite, devenind explicite numai atunci când nu sunt respectate (vezi, de exemplu, clasica replică a părinților la adresa copiilor care omit să mulțumească: "Cum spui când primești ceva?"). Plecând de la identificarea nevoilor comunicative care se constituie în premisă a oricărui act comunicativ (vezi exemple precum "incluziunea din nevoia de a stabili identitatea în raport cu ceilalți; controlul din nevoia de a exercita leadership-ul și de a demonstra abilități; afecțiunea din nevoia de a dezvolta relații cu semenii" Schutz, apud Durac
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
nivelul interlocutorului: probleme de ordin fizic (oboseală, deficiențe vizuale, auditive etc.) sau psihic (stări/sentimente negative); management deficitar al emoțiilor; prejudecăți; așteptări nerealiste; deficiențe de concentrare; lipsă de receptivitate; dezinteres; egocentrism; incapacitatea de detașare de propriile probleme/gânduri/stări, ca premisă a deschiderii față de locutor și de mesajul acestuia; tendința de a "vâna" greșelile locutorului; manifestări ale sarcasmului, răutății, ostilității, atitudinii discriminatoare etc.; tendința de a evalua/critica/ moraliza etc.; tendința de a exagera sau de a interpreta mesajul strict ca
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
tipul: "Nu impune!", "Oferă alternative!", "Fii prietenos!" etc. (Lakoff, apud Pfister, 2010, p. 1277) utile în orice situație de comunicare interpersonală și, desigur, și în comunicarea didactică/educațională. Alegerea unei anumite strategii (cf. Brown & Levinson, 1987, pp. 68-71) are ca premisă, într-o situație dată, raportarea la "distanța socială" dintre locutor și interlocutor, la "puterea relativă" a celor implicați în actul comunicării, precum și la nivelul de risc al unui act de amenințare la adresa unei fețe într-o anumită cultură (Brown & Levinson
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
coordonate acționale prin comunicarea didactică vizându-se producerea de modificări în sens evolutiv în comportamentul actanților. Dincolo de teoria comunicării în sfera educațională, practica este cea care impune identificarea și valorificarea acelor coordonate care să eficientizeze procesul în sine (având ca premise barierele/ obstacolele identificate la acest nivel vezi supra tipurile de disfuncții din planul comunicării interpersonabile reperabile și în comunicarea didactică/educațională 32), iar aceste coordonate se subsumează fiecăruia dintre contextele invocate anterior. Având în vedere specificul relației care caracterizează situația
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
replică a schimbului conversațional constituie o unitate comunicațională, și deci un text, în sine)" (Ducrot & Schaeffer, 1996, p. 384); * coroborare text (narativ, descriptiv, expozitiv, instructiv, argumentativ Rovența-Frumușani, 2000, pp. 140-141) condiții de producere a acestuia. Orice "schematizare discursivă" are ca premise intenționalitatea (cf. Sălăvăstru, 2003, p. 381; Dospinescu, 1998, p. 83 etc.), jocul subiectivităților locutorului/interlocutorului și, implicit, intersubiectivitatea și contextualizarea. Construirea/actualizarea unui discurs într-o situație de comunicare presupune intenția locutorului de a transmite o informație, de a solicita
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
care a dat deja o anumită interpretare mesajului operei și care și-a format propria viziune asupra realității reprezentate sub forma creației literare; implicit, compară această viziune cu cea a regizorului; în cazul necunoașterii operei dramatice care se constituie în premisă a spectacolului, spectatorul se poate raporta la perspectiva propusă de autor numai prin intermedierea regizorului; autorul, pe de altă parte, poate viza sau nu prin creația sa literară un anumit tip de public-țintă (vezi, de exemplu, teatrul pentru preșcolari, teatrul
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
clasic, de păpuși/de obiecte, de umbre 57 etc., respectiv transpunerea prin interpretare a semnelor "textuale, scrise" în "semne scenice" (Munteanu, 2005, p. 43), dar și o coroborare a mai multor registre textuale/tipuri de texte: textul dramatic (ca "text-suport", premisă a proiectării și realizării spectacolului), "pretextul" (reprezentat prin caietul regizorului) și "paratextul: titlul, afișul, programul de sală, cronica dramatică, interviuri cu actorii, reclama" (Bodiștean, 2009, p. 193); * triplă/cvadruplă enunțare a autorului/dramaturgului, [a celui care a realizat dramatizarea (în
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
particulară de raportare, la un moment dat (contextual), a unui regizor la un text dramatic/dramatizat 88 și viziunea sa asupra reprezentării scenice a acestuia. Această strategie presupune, așadar, o lectură contextualizată (nu prima) a textului care se constituie în premisă a spectacolului, lectură realizată nu doar din perspectiva cititorului comun, ci și (mai ales) prin grila potențialului actor și prin cea a potențialului spectator. Astfel, tehnicii scriiturii regizorul îi substituie tehnicile specifice creării unui spectacol de teatru (clasic, de păpuși
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
gusta din plin etc.), vs. neutre (a crede, a decide, a gândi, a motiva, a schimba, a planifica, a ști, a sfătui, a învăța, a delibera, a crea, a anticipa, a administra, a gestiona, a acționa, a analiza etc.) etc. Premisele creării unui context comunicativ optim implică, din partea locutorului, răspunsul la cel puțin șapte întrebări: (1) Cui mă adresez? (2) Cum relaționez cu interlocutorul/interlocutorii? (3) Cu ce scop comunic? Ce urmăresc? (4) Ce comunic? (5) Prin ce canal comunic? (6
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
de comunicare (reperabil în feedback-ul dat locutorului) etc. Aceste variabile pot fi cunoscute de către locutor înaintea actului comunicativ propriu-zis sau i se dezvăluie acestuia pe măsură ce se derulează schimbul comunicativ; primul caz constituie un avantaj pentru locutor, în sensul cunoașterii premiselor pregătirii optime a "discursului" său, în timp ce a doua situație presupune atenție la toate mesajele transmise verbal și, mai ales, nonverbal, de către interlocutor(i) și capacitate de adaptare la toate acestea (de aici, și posibilitatea redimensionării intenției comunicative inițiale a locutorului
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
al dinamicii oricărui act comunicativ (chiar și în cazul monologului, în care se poate vorbi de o dedublare la nivelul instanțelor comunicative), fiecare actant poate deveni, succesiv, locutor, respectiv interlocutor. * * * Prin raportare la elementele prezentate în secțiunea anterioară (II.2.), premisele creării unui context comunicativ optim implică, de data aceasta din partea interlocutorului, răspunsul la cel puțin șapte întrebări: (1) Ce știu despre locutor? (2) Cum relaționez cu locutorul? Ce atitudine am față de acesta și față de situația de comunicare, în general? (3
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
stârni, a descrie, a îndemna, a însufleți, a îndrepta și a ști să-și atragă sufletele ascultătorilor lor" (Perrucci, 1982, p. 30). După cum s-a văzut atât din titlul acestei secțiuni a lucrării, cât și din răspunsurile schițate având ca premisă întrebările inițiale, limita nu este tehnica actoricească, ci tehnica teatrală, care și-o subordonează pe prima. De aici și direcțiile de analiză și dezvoltare pe care atât locutorul, cât și interlocutorul implicați într-o situație de comunicare, în general, respectiv
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
tehnici comunicative verbale, nonverbale și paraverbale, care vor fi prezentate în continuare din perspectiva utilității lor pentru locutorul comun (parte a spectacolului comunicării cotidiene în general sau în particular), respectiv pentru cel specializat (parte a spectacolului de teatru), plecând de la premisa că exersarea acestor tehnici poate optimiza orice act comunicativ, îmbogățindu-l în precizie, claritate și, nu în ultimul rând, în expresivitate. De altfel, în ceea ce privește ultima caracteristică a actului comunicativ, expresivitatea, se poate considera că teatrul reprezintă o formă de comunicare
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
asumate prin raportare la o anumită situație de comunicare: Interviu cu profesorul preferat, În vizită la cel mai bun prieten, În vacanța de Crăciun etc.; * exerciții de improvizație: unul sau doi participanți trebuie să simuleze un act comunicativ având ca premisă un anumit număr de cuvinte indicate de conducătorul jocului/regizor 3; * exerciții de asociere lexical-semantică se dă un cuvânt și fiecare participant trebuie să scrie cât mai multe cuvinte asociate cu acesta; ulterior se compară și se discută listele de
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
În picioare/pe scaun În spatele măștii/păpușii etc. O invitație 48, așadar, de a construi propria regie a pregătirii pentru comunicare și a spectacolului comunicării, în general... O invitație de a transforma post-discursul sau post-incursiunea în spectacol(ul) comunicării în premise pentru noi și noi dezvoltări în planul relaționării (artistice sau non-artistice) cu potențiali locutori/interlocutori, în contexte comunicative dintre cele mai diverse... Bibliografie selectivă Abric, J.-C. (2002). Psihologia comunicării: teorii și metode. Traducere de Luminița și Florin Botoșineanu. Iași
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
certitudine (Dinu, 2004, pp. 80-82). O altă perspectivă interesantă asupra acestui aspect al comunicării interpersonale s-a concretizat în strategia interpretului, descrisă de Dennet (1990), strategie ce "constă, pentru un individ, în a prezice comportamentul altor indivizi pornind de la două premise simple: 1. ceilalți indivizi sunt agenți raționali; 2. ei sunt dotați cu credințe, dorințe și alte stări mentale. De fapt, strategia interpretului este cea care ne permite să anticipăm ce va spune locutorul, să-i terminăm enunțul înaintea lui: îi
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
să permită deținutului înțelegerea mecanismelor, a factorilor care au favorizat trecerea la act - omorul -, să-i ofere acestuia o viziune obiectivă asupra vieții și realității, restructurarea trecutului, formularea unor planuri de viitor, atât de necesare producerii unei schimbări identitare autentice, premise ale reintegrării sociale. Odată intrați în spațiul carceral, deținuții trebuie să-și atribuie identități specifice: o identitate comună, o identitate socială individuală și o identitate personală specifică. Aceste trei tipuri de identitate se sprijină pe integrarea (totală sau relativă) a
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
secolul XX, preocuparea legislativă accentua îndeosebi rolul comerciantului și al tehnicilor folosite de acesta pentru a-și capta clientela (Ammerman, Ott Peggy, Tarter, 1999, p. 224). Studiile ce descriu consecințele încercărilor de control al consumului de alcool încep pornind de la premisa că aceste eforturi influențează nu doar comportamentul comercianților, ci și modelele de abuz și dependență. Astfel, ideea de bază pentru reglementările din domeniul distribuției și al vânzării băuturilor alcoolice este că o reducere a disponibilității acestora va fi însoțită și
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
de altă parte, abordarea sistemelor propusă de Holder este o metodă mai complexă din punct de vedere conceptual, iar scopul prevenției este acela de a modifica sistemul social într-o manieră care să favorizeze reducerea problemelor identificate în rândul comunității. Premisa de la care pornește abordarea sistemelor este că strategiile de prevenție sunt mult mai eficiente în momentul în care sunt focalizate pe întreaga comunitate, și nu doar pe persoanele specifice aflate în situație de risc (Holder, 1999, p. 262). Din perspectiva
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
noapte până la abuzul sexual comis asupra copilului de către părintele beat. Numărul cazurilor de alcoolism vizibile în societate este comparabil cu minusculul vârf aparent al unui ghețar plutitor. Scopul studiului În cazul alcoolismului, societatea românească este lipsită de cea mai importantă premisă necesară pentru corectarea situației: cunoașterea incidenței reale a fenomenului în populația generală. Sistemul de informare/control cu privire la cantitățile de băuturi alcoolice produse, distribuite și consumate este deficitar, cu atât mai mult cu cât o parte considerabilă din producție nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
simte rău”), pierdere în greutate, paloare și leziuni ale pielii. În general sunt menționate semne exterioare, vizibile, doar 4,4% dintre cei care au răspuns au afirmat că nu apar semne vizibile, persoana infectată cu HIV arătând normal. Acestea reprezintă premisa pentru comportamente sexuale cu risc ridicat de infectare. 40,7% dintre subiecți nu au putut identifica un singur simptom, ceea ce denotă superficialitatea informațiilor pe care le dețin! Simpla recunoaștere/enumerare nu este echivalentă cu cunoașterea modalităților de manifestare ori a
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
care J. Lacan afirma că: „Omul ca ființă nu numai că nu poate fi înțeles în afara nebuniei, dar nici n-ar ființa ca om dacă n-ar purta nebunia în sine ca limită a libertății sale” (Lacan, 1969, p. 19). Premisa de la care pornim, în mod firesc, este aceea potrivit căreia nebunia nu este în mod fundamental diferită de experiențele pe care fiecare dintre noi (cei considerați normali) le avem de-a lungul vieții și pe care - exceptând anumite situații - nu
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
pregătiri profesionale adecvate, de instabilitatea pe posturi a specialiștilor, de dotarea tehnică și numărul redus al acestora în raport cu evoluția și dimensiunea fenomenului. Extinderea și formele concrete de manifestare a fenomenului drogurilor au impus adaptarea și modernizarea cadrului legislativ și instituțional, premise necesare menținerii sub control a acestei forme de criminalitate. Acest proces continuu, a cărui dinamică trebuie să fie în concordanță cu evoluția criminalității în domeniu, a înregistrat progrese notabile după anul 2000, an care a marcat începutul unei etape de
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
cât se expun aceștia la programele TV, ca frecvență și durată, cum se distribuie audiențele TV pe canale, pe tipuri de programe, pe genuri de emisiuni). 3. Cum receptează copiii și adolescenții programele audiovizuale, mai ales de televiziune, pornind de la premisa că, în mare, văd aceleași programe (80% dintre programele vizionate de minori sunt destinate adulților, după statisticile internaționale); dar, mai ales copiii văd „altfel” aceste conținuturi, receptând într-un mod al lor, specific, programele oferite de televiziune. De unde și concluzia
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Asistență Socială și Protecția Copilului - DGASPC) va conștientiza importanța activității de prevenire (cu tot ceea ce implică acest proces, fără a se limita la acordarea unor prestații). Având în vedere că scopul întocmirii planului este prevenirea separării copilului de familia sa, premisa de la care pleacă legea este că un copil ale cărui drepturi nu sunt respectate pe deplin se află în risc de a fi separat de familia sa. Referindu-ne la art. 1, lit. c) care vizează copilul cu dizabilități, practic
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]