10,371 matches
-
pe lume și am stat cu ea toată noaptea. La revărsatul zorilor, am dus-o să se odihnească într-o peșteră pe un deal care privea înspre mormintele regilor și ale reginelor. Fiii ei au înmormântat-o cu colierele și inelele ei. Fiicele ei au pus acolo fusul, vasul ei de alabastru și alte lucruri care îi plăceau. Dar trusa de moașă nu avea ce căuta în cealaltă viață, așa că a rămas la Shif-re, care avea să păstreze cu sfințenie toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
vorbit despre tine în fiecare zi până când a murit. Ia asta de la mama noastră, Lea. Și mergi în pace, a zis el, lăsându-mi ceva în mână înainte să se îndepărteze, cu capul plecat. M-am uitat și am văzut inelul Rahelei cu lapislazuli. Primul dar pe care i-l făcuse Iacob. În primul moment m-am gândit să-l chem pe Iuda înapoi și să-l întreb de ce mama noastră îmi trimisese semnul dragostei lui Iacob pentru sora ei. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
fi avut de unde să știe. A fost atât de bine să văd din nou fluviul. După căldura dealurilor, îmbrățișarea Nilului era dulce și răcoroasă. Noaptea, în brațele lui Benia, i-am povestit ce auzisem de la Gera și i-am arătat inelul. Mă întrebam ce înseamnă și m-am rugat să am un vis care să-mi explice, dar cel care mi-a dat răspunsul a fost Benia. Ținându-mi mâna în lumină și uitându-se la el cu ochii lui obișnuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la revedere. Dacă As-naat naște iar, o să trimit după tine. Dar eu știam că nu aveam să ne mai vedem. - Iosif, am zis, nu stă în puterea noastră. Dar totuși, am șoptit, atingându-i obrazul cu mâna pe care aveam inelul mamei lui, o să mă gândesc la tine. - Și eu o să mă gândesc la tine, a zis el încet. Dimineața, eu și Benia ne-am îndreptat plini de nerăbdare spre apus. O dată ajunși acasă, am trecut în revistă schimbările. Proaspătul fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
tot, gunoaielor. Și cum se ploconiseră toți dinaintea papei Formosus câtă vreme a trăit; și cum, după ce a murit, ți se făcea greață cât de demni erau toți. De parcă niciodată nu se guduraseră pe lângă papa Formosus, sărutându-i mâna cu inele scumpe. Eu îi văzusem ca pe niște căței opăriți pentru că și eu mă înghesuisem printre ei. Scânceau de câte ori papa îi certa și râdeau de câte ori el făcea o glumă tâmpită. Dacă pe papa îl durea capul, toți făceau rugăciuni ca să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
poate de sclava cea frumoasă, Ntombi? - E chiar așa de frumoasă? - Stăpânul poruncește să i-o aduc aici? Tefnaht își strânse buzele, mânios. - Nu. Am întrebat numai așa. Poți să te duci. Și Tefnaht învîrti stilul în mâna plină de inele, uitîndu-se cu plăcere la apele sau flăcările revărsate de oricalcul încrustat. Glasurile din țarc ajungeau până la el nelămurite. Nu mai privi într-acolo, știind că tot nu va putea desluși nici graiul necunoscut al sclavilor, nici fața fecioarei pe care
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
vezi. Iahuben tăcu, clătinând din cap. Apoi spuse, tot îngîndurat: - La Behdet a sărit un câine asupra mea și ca să nu-l ucid am intrat în căsuța unui om. M-a poftit să stau. M-am uitat ce face: făcea inele... Mi-a spus nevasta lui că face inele pentru cei mai de vază stăpânitori din oraș. Și știi ce mîncau? Am văzut: o ceapă și o bucată de turtă mucedă. Turta era de orz. Mai aveau o ceapă, și au
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
tot îngîndurat: - La Behdet a sărit un câine asupra mea și ca să nu-l ucid am intrat în căsuța unui om. M-a poftit să stau. M-am uitat ce face: făcea inele... Mi-a spus nevasta lui că face inele pentru cei mai de vază stăpânitori din oraș. Și știi ce mîncau? Am văzut: o ceapă și o bucată de turtă mucedă. Turta era de orz. Mai aveau o ceapă, și au zis să și-o lase pe a doua
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
greu un loc bun, între tufe. Când ieșiră din luntre, Auta șopti: - Iat-o! Pe o alee treceau trei femei. Una din ele era Nefert, îmbrăcată în veșmânt alb și lung, cu o cunună în jurul părului des. O cingătoare din inele de argint îi strângea mijlocul. Veșmântul, după obiceiul din Atlantida și din unele țări ca bunăoară Ta Kemet, îi lăsa un sân descoperit. Mersul fetei era lin ca o plutire. Luna juca în părul negru retezat la înălțimea umerilor. Adunat
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nu. Să ne gândim la alt mijloc, spuse cârmaciul. Nefert îl privi pe Auta, apoi se privi pe sine, își cercetă îngîndurată mâinile și deodată se înveseli: - Avem, Auta, avem ce schimba în piață. Uite: am două brățări și toate inelele astea! Auta o privi mâhnit și clătină din cap. Fără să-i mai asculte, cârmaciul se depărtă, vorbi o vreme cu Hor. Apoi intră în marea luntre a cărei înfățișare de turn argintat stăpânea podișul. Nefert îi urmări din ochi
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
simți hrănită îndestulător? zise Auta fără să-și poată lua ochii de la o grămadă de faguri de pe o bucată de pânză curată. Eu nu m-am simțit niciodată flămând... Dar Nefert nici nu-l luă în seamă. Își scoase un inel subțire de aur cu o piatră verde și în uimirea stăpânului unui șir de grămezi de marfă bogată, îi ceru două coșuri din cele pe care le purtau vânzătorii atârnate peste umăr cu o curea, și le umplu pe amândouă
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
ceru două coșuri din cele pe care le purtau vânzătorii atârnate peste umăr cu o curea, și le umplu pe amândouă cu plăcinte, curmale, faguri de miere, turte de grâu, carne fiartă de oaie, struguri și ouă; apoi îi dădu inelul, fără să mai ceară nimic, în vreme ce negustorul gras, cu mutră rânjitoare de om mulțumit, o privea cu gura căscată. Auta îi veni în ajutor, luîndu-i din mână cele două coșuri, acum grele, iar negustorul, obișnuit să păcălească, dar nedeprins să
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
cu tine la Mai-Baka. - Știu unde-i casa negustorului Sohmet. Dar nu mă duc. Dacă mă prinde, mă bate. De ce să fiu bătut pentru o sclavă neagră!... Sohmet este prieten cu fratele meu. Atunci Nefert își scoase din deget un inel de aur, împletit ca un șarpe, cu ochi de mărgele verzi străvezii, și i-l întinse rostind gingaș: - Nici dacă-ți dau inelul nu te duci? Ochii băiatului străluciră de lăcomie și uimire. Mâna lui se întinse spre inel, dar
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
pentru o sclavă neagră!... Sohmet este prieten cu fratele meu. Atunci Nefert își scoase din deget un inel de aur, împletit ca un șarpe, cu ochi de mărgele verzi străvezii, și i-l întinse rostind gingaș: - Nici dacă-ți dau inelul nu te duci? Ochii băiatului străluciră de lăcomie și uimire. Mâna lui se întinse spre inel, dar Mai-Baka îi dădu peste mână, răstindu-se: - Întâi s-o aduci! Băiatul plecă în fugă. Cât timp lipsi acel băiat, Mai-Baka șezu tăcut
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
un inel de aur, împletit ca un șarpe, cu ochi de mărgele verzi străvezii, și i-l întinse rostind gingaș: - Nici dacă-ți dau inelul nu te duci? Ochii băiatului străluciră de lăcomie și uimire. Mâna lui se întinse spre inel, dar Mai-Baka îi dădu peste mână, răstindu-se: - Întâi s-o aduci! Băiatul plecă în fugă. Cât timp lipsi acel băiat, Mai-Baka șezu tăcut. Dar când după scurtă vreme băiatul veni însoțit de Ntombi, îl înșfăcă pe băiat și cu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Ntombi, îl înșfăcă pe băiat și cu toate împotrivirile lui îl strânse la piept. Apoi se uită la Ntombi. În ochii lui jucară umbre și lumini. Nu știa dacă trebuie să se bucure sau să se teamă. Băiatul își luă inelul, îl mai privi o dată, apoi îl înghiți. - Acum nu mi-l mai ia nimeni până nu-l dă afară stomacul! zise el vesel. Până atunci am timp să mă gândesc ce să fac... - Cum ai izbutit s-o aduci? îl
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și la ceilalți din jur. O văzu pe Ntombi zâmbind. - De la niște păstori. Îți spun altădată. Spune-i lui Hor ce ați aflat! rosti Nefert și se lipi de umărul lui. - Nefert și Mehituasehet le-au dat păstorilor câte un inel de aur și ei ne aduc de atunci în fiecare zi carne și lapte. Vinul tot ei l-au adus, de la o vie din vale! spuse Ntombi. Dar știi că Maat a început să ne învețe și pe noi alcătuirea
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
În Midlands. O văzu la Wolverhampton, la Leamington și la Stratford-on-Avon, unde fu recunoscut În sală și convins să urce pe scenă și facă o reverență, gest care deja i se părea la fel de natural cum Îi este cardinalului să Întindă inelul la sărutat. Cu ocazia fiecărei vizite, discuta cu Compton despre Îmbunătățirea piesei prin mici ajustări aduse textului și jocului actorilor, iar la Leamington rămase pentru a repeta câteva scene revizuite. Îi era greu să se gândească la intervalul lung care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care Îl cunoștea, afirma că era inteligent, dar nu se putea avea Încredere În el. De inteligent, era inteligent, fără Îndoială - o dovedea cărțulia intitulată Chintesența ibsenismului -, posesorul unui spirit caustic. Făcea aici cronica unei melodrame de Sydney Grundy, Sclavii inelului, ale cărei absurdități le diseca fără milă, conchizând: „Nu este câtuși de puțin o operă de artă; este o șmecherie menită să umple o sală de teatru și, mă văd silit să o spun, nici măcar o șmecherie prea abilă“. Elizabeth
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
flămânziră. Lupul găsi vânat, însă prințul ba. Cu toate că lupul își oferi prada, prințul se hotărî să mai rabde nițel, până ce va fi găsit ceva, ceva neînsuflețit. În acel moment lupul suflă peste hrana sa până când aceasta se transformă într-un inel fermecat. Și inelul începu să se rostogolească până ce se izbi de un copac vrăjit, înflorit. Prințul luă și sorbi, la povața lupului, din flori și își potoli setea. Petalele îi fură hrană ce îl unse la inimă de fragede și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
vânat, însă prințul ba. Cu toate că lupul își oferi prada, prințul se hotărî să mai rabde nițel, până ce va fi găsit ceva, ceva neînsuflețit. În acel moment lupul suflă peste hrana sa până când aceasta se transformă într-un inel fermecat. Și inelul începu să se rostogolească până ce se izbi de un copac vrăjit, înflorit. Prințul luă și sorbi, la povața lupului, din flori și își potoli setea. Petalele îi fură hrană ce îl unse la inimă de fragede și bune ce erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
continue suitul spre castel. Însă prințul, nici că se opri, și spunându-și că nu mai e mult, încă îi puțin, nițel mai este, reuși să urce până sus. Întâlnind fata, care îl plăcu și ea, îi puse pe deget inelul de logodnă și rugând lupul să-i facă și lui un inel la fel, își puse și sieși semnul sfânt. Încât cei doi fură binecuvântați și de lupul negru. Nuci nu terminară bine micuța ceremonie, că un balaur intră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
-și că nu mai e mult, încă îi puțin, nițel mai este, reuși să urce până sus. Întâlnind fata, care îl plăcu și ea, îi puse pe deget inelul de logodnă și rugând lupul să-i facă și lui un inel la fel, își puse și sieși semnul sfânt. Încât cei doi fură binecuvântați și de lupul negru. Nuci nu terminară bine micuța ceremonie, că un balaur intră pe geam, fură fata și nevăzut se făcu. Prințul se chinui foarte tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
tu, din gură Stânjeni, incomod, A incomoda Clipă de plăcere Chiar te rog Prețios My lord se uita la lună. Aceasta era acoperită de un nor de ceață și lumina difuză avea formă de inimă. Treceau din când în când inele negre de logodnă ca ale lui Saturn, bijuteria noastră. Și luna era aproape de strada luminată și copacii înverziți. Munții crestați și cu zăpadă pe vârfuri sunt voinici și mulți; unul lângă altul șed și cerul le este gri luminos. Munții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
prințesă. Asta pentru că nu mă supărase prea tare, și avusem chef să trăiesc așa ceva. Vreau să vii la mine. Mergem în camera lui. Facem o piruetă. Și el îngenunchează, oferindu-mi o cutiuță. O desfac și găsesc în ea un inel. Vrei să ne căsătorim? Și facem dragoste. De data asta el îmi spune: Îmi place că atunci când ești cu mine parcă e prima oară de fiecare dată. Și te iubesc. Te-am iubit de când te-am văzut, numai că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]