10,567 matches
-
sociali și de către alți specialiști pentru a susține și proteja persoanele vulnerabile în vederea îmbunătățirii condițiilor de viață și a îmbunătățirii/restaurării funcțiilor sociale ale persoanelor/familiei/grupurilor/comunității în perioadele de schimbări sociale. Serviciile de asistență socială au la bază premisa că „problemele cu care se confruntă indivizii sau comunitățile aflate în dificultate nu se datorează numai lipsei resurselor financiare. Principalul motiv al apariției și permanentizării stărilor de „nevoie” sau „dificultate” este lipsa capacităților personale sau de grup de a face
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
naturale de viață ale persoanelor (familia și comunitatea). Din această perspectivă, finalitatea serviciilor sociale constă în dezvoltarea capacităților individuale de funcționare și o mai bună integrare socială a individului, cât și realizarea unui mediu social suportiv; abordarea globală pornește de la premisa că problemele unei persoane, familii sau comunități sunt interdependente și nu se pot trata separat; organizarea comunitară vizează necesitatea de eficientizare a serviciilor sociale prin organizarea lor la nivelul județului și comunităților locale, prin preluarea lor de către autoritățile publice locale
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
ciudadano: este vorba nu doar de un meșteșugar sau de un negustor care vrea să fie independent, ci și de un cetățean care vrea să își guverneze cetatea. Aceasta devine o entitate politică guvernată de autorități alese. Ea ne oferă premisele democrației. Dictonul german "Stadtluft macht frei" (aerul orașului te face liber) rezumă situația. Chiar și țăranii care se stabilesc în cetăți sunt la adăpost de constrângerile impuse de seniori (dimpotrivă, țăranii din împrejurimi sunt afectați de relațiile de supunere și
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
morale? Purtem identifica natura cu rațiunea, după cum au făcut filosofii Iluminismului? Orice ar fi, europenii au adoptat expresii ca: "Toți oamenii se nasc liberi și egali." Drepturile omului, enunțate solemn în timpul revoluțiilor americane și franceze, s-au sprijinit pe această premisă: oamenii dețin, prin însăși natura lor, drepturi inalienabile și inviolabile care precedă ca validitate orice construcție juridică, orice regulă politică și socială. 4. Democrația. Fundamentele democrației sunt puse o dată pentru totdeauna. Altădată, puterea venea de la Dumnezeu, iar regele domnea în numele
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
condiția posibilității existenței noastre de „a-fi-în-viață”. Lumea ca orizont și ca bază este și scena pe care se derulează acțiunile situațiilor noastre de viață; fiind, în cazul acesta, un mod de „existență în situații”. Lumea înseamnă realitate, fiind prin aceasta premisa existenței noastre. Diferitele momente ale existenței în lume, trebuie privite ca un tot unitar și gândite în unitatea lor. De aici rezultă pentru psihologie că omul nu poate fi înțeles decât dacă îl scoatem din lumea lui. În această situație
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau proveniența lor din medii familiale dezorganizate. Din aceste motive ei sunt lipsiți de aportul emoțional-afectiv care este înlocuit de frustări și carențe educaționale. Aceste aspecte întăresc izolarea, tendința la introspecție, psihorigiditatea ideo-afectivă, ducând treptat la separarea lor de lume, premisă a viitorului conflict „Eu - Lume”. Ca o compensație a incapacității lor de a se pune de acord cu lumea, se va dezvolta treptat un „complex de superioritate” față de ceilalți, cu hipertrofia propriului Eu și tendințe dominatoare. Existența unei tensiuni intrapsihice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de organizare funcțională cerebrală care-i este propriu și care nu mai depinde de masa cerebrală distrusă. În sensul celor de mai sus, subliniază J. de Ajuriaguerra, pentru a putea înțelege mai bine arieratul mintal trebuie să pornim de la două premise: organizarea cerebrală este indispensabilă organizării proceselor intelectuale; organizarea cerebrală nu este suficientă pentru a explica organizarea acestui proces. Elementele de care trebuie să se țină seama în aprecierea unei stări de arierație mintală sunt următoarele: evoluția perceptivo-motorie, comunicarea verbală, comunicările
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
determină dezvoltarea orgoliului și a unor sentimente de personale superioritate în raport cu celelalte persoane, dispoziție incertă, cu neîncredere, tendință la suspiciune ostilă față de anturaj și interpretări răuvoitoare față de ceilalți, falsitatea judecății, cu paralogisme ireductibile, responsabile de interpretări eronate care vor constitui premisele unui sistem de gândire de factură delirantă, fie de persecuție, de grandoare sau cu o altă tematică bine conturată. După Genil-Perrin, personalitatea paranoiacă se caracterizează prin următoarele patru trăsături fundamentale: hipertrofia Eului, neîncredere, falsitatea judecății, inadaptare socială. În cadrul tipului de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sufletului colectiv, individul, ca și grupele umane își pierd sensul, rațiunea lor de a fi încetează, întrucât nu mai au nici un reper, nici o normă. De aici și prăbușirea în confuzie, irațional, în conduite și reprezentări colective absurde. Toate acestea reprezintă premisele care stau la baza apariției și dezvoltării psihozelor colective, pe care le vom analiza în continuare. Trebuie numai să adăugăm faptul că aceste psihoze colective nu sunt fapte psiho-sociale izolate de factură psihopatologică colectivă. Ele se întâlnesc în toată istoria
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
disciplină cu o istorie atât de agitată, de contraversată, depinde de permisivitatea ideilor și atitudinilor umaniste care să-i precizeze sensul și conținuu, transferând-o din sfera tehnică a unei „specialități” exclusiv medicale, în registrul antropologiei. Această atitudine ar crea premisele unei deschideri, cu perspective multiple și dintre cele mai fructuoase în sociologia bolilor mintale, revizuind și reformulând raporturile dintre stat și bolnavul psihic, în spiritul unui umanism deschis și constructiv, orientat către progresul ființei umane. 45. PSIHOPATOLOGIA ȘI ETICA Cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
manifestările spontane ale copilului potrivit cerințelor și trebuințelor lui naturale și implicit construirea armonioasă a personalității. Promotorii acestei orientări susțin ideea că disciplina se instalează în urma asigurării libertății de mișcare și gândire a copilului. B. Teoria disciplinei autoritare pornește de la premisa potrivit căreia natura umană este prin excelență predispusă spre manifestări negative, iar pentru atenuarea acestora se impune adoptarea unor măsuri aspre de constrângere. Elevii învață cum trebuie să se comporte prin felul în care dascălul gestionează maniera de comportare zilnică
Managementul problemelor de disciplină la şcolarii mici by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Science/1651_a_3071]
-
inițiative, își manifestă creativitatea și își pune în valoare aptitudile sale. În vederea remedierii problemelor disciplinare apărut în cazul elevului D.M., se impune și consilierea părinților. Scopul programului părinte-copil este acela de a induce modificări în interacțiunile părinte-copil, acestea constituind o premisă a reducerii problemelor comportamentale ale copilului în familie. Etapele terapeutice ale programului părinte-copil vizează: îmbunătățirea relației părinte-copil; modificarea comportamentului impulsiv în situații bine definite prin utilizarea consecventă a unor tehnici pedagogice și terapeutice; utilizarea de către părinți a întăririlor comportamentelor dezirabile
Managementul problemelor de disciplină la şcolarii mici by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Science/1651_a_3071]
-
CERCETAREA ȘTIINȚIFICĂ A ACTIVITĂȚILOR MOTRICE UMANE, PREMISĂ A DEZVOLTĂRII DOMENIULUI EDUCAȚIEI FIZICE ȘI SPORTULUI Nicolae Neagu, UMF Tîrgu-Mureș Cuvinte cheie: motricitate, competențe cognitive, fenotip motric, coaching, didactică performanțială. Rezumat Studiul de față își propune să abordeze problematica cercetării activității motrice umane în contextul cercetării psihopedagogice, considerată ca
ANUAR ŞTIINłIFIC COMPETIłIONAL în domeniul de ştiință - Educație fizică şi Sport by Nicolae Neagu () [Corola-publishinghouse/Science/248_a_789]
-
a fost introdus în domeniul afacerilor ca și cum schimbarea ar fi fost ceva nou, iar managementul schimbării era o adevărată știință. De fapt, cele mai multe recomandări făcute de acești guru ai managementului schimbării se refereau la soluții de bun-simț bazate pe o premisă falsă - aceea că oamenii se opun oricărei schimbări. Oamenii se opun schimbării la locul de muncă numai pentru că, de obicei, aceasta este însoțită de consecințe negative imediate. Realitatea este că schimbarea e naturală și aproape întotdeauna acceptată când generează ceva
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
și supraindividual (social), întrucît limba este deopotrivă enérgeia "activitate" și érgon "produs, lucru făcut". Cu această perspectivă, filozoful italian de orientare neohegeliană, Benedetto C r o c e, își propune să facă o corecție a teoriei lui Humboldt, pornind de la premisa că limbajul este același lucru cu expresia și reducînd astfel limba la exprimarea ei, la actele de vorbire 113. În lucrarea sa pricipală din 1912114, dar și în alte lucrări, Croce se declară adversar al pozitivismului, în care se cuprindea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
atare. Prin urmare, experiența ne furnizează o bună parte din cunoașterea despre constituenții lumii independente de spiritul nostru și ne-o furnizează, cel puțin în unele cazuri, cu o certitudine superioară aceleia pe care o au concluziile care pornesc de la premisele sceptice. Dar, deși în domeniul teoriei cunoașterii Moore se situează pe o poziție de esență empiristă, el respinge concluziile sceptice la care s-a ajuns uneori prin empirism, relația exactă dintre datele senzoriale și lucrurile materiale rămînînd mereu enigmatică. Orientarea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
a limbii în interiorul unui stil. Deși inoperant în lingvistica occidentală, conceptul de "stil funcțional" poate contribui în mare măsură la reabilitarea stilisticii ca ramură lingvistică, delimitată de poetică, hermeneutică, textologie etc., așa cum au văzut-o întemeietorii ei. Pornind de la această premisă și preluînd cele două trăsături ale limbii, omogeneitatea și varietatea, remarcate de Eugen C o ș e r i u160, se poate aprecia că stilurile funcționale reprezintă unitățile sinfasice prin care se manifestă limba sub aspectul ei de limbă de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
independentă de limbă și cea mai dependentă de gîndire și de realitatea gîndită. Cu toate acestea, tentativa de a cerceta realitatea prin limbă, de a încerca să se afle ce sînt obiectele realității pornind de la numele lor, are la bază premise false și urmează procedee false. Formele lingvistice, organizarea și delimitarea conținutului lor nu țin de ele înseși, ci de felul în care cunoașterea, realizată prin intermediul gîndirii, a fost organizată prin aceeași gîndire, desigur nu în forma ei individuală, ca gîndire
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
o explicație completă a universului. Pe de altă parte, orientarea în discuție, reducționistă în principiu, ambiționează totuși să reconstruiască ontologia și gnoseologia, pornind de la antropocosmos, pe baza unei sugestii vechi potrivit căreia "omul este măsura tuturor lucrurilor", dar cu alte premise și cu altă finalitate. Opinii în legătură cu existența unei filozofii imanente limbii au fost susținute insistent de un curent manifestat în lingvistica americană din prima jumătate a secolului al XX-lea, ai cărui corifei au fost Edward S a p i
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
cazul construcțiilor științifice, și nici nu tind să se armonizeze dacă sînt contemporane. Rămîne în această situație posibilitatea de a admite că, deși este o alcătuire rațională, filozofia nu reprezintă o dezvoltare liniară și continuă pe aceleași principii, cu metode, premise și scopuri generale sau cu o evaluare din aceeași perspectivă a obiectelor, proceselor și fenomenelor. În consecință, din universalitatea fundamentelor gîndirii nu decurge și universalitatea actelor de gîndire și, în nici un caz, universalitatea construcțiilor personalizate intens, realizate prin asemenea acte
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sentimente, de obicei nuanțate, dar de aceeași natură și centrate pe același element inițiator. Filozoful procedează în același mod, realizînd o creație puternic individualizată ce antrenează facultățile cognitive ale receptorilor în efectuarea unor raționamente și judecăți similare pornind de la aceleași premise inițiatoare. Ca atare, forma jocului dintre individual și general este aceeași atît în cazul filozofiei, cît și în cazul poeziei, deși din punctul de vedere al fundamentelor și al perspectivelor ele se diferențiază. De altfel, sub raport formativ, fiind oameni
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
se înscrie în tradiție, nu se remarcă prin subiectivism și prin individualitate, decît în măsura în care geniul personal reușește să adauge realizări deosebite ce devin bunuri pentru cei care vor urma. Asemenea realizări sînt de obicei de natură teoretică, de schimbare a premiselor, precum evoluționismul în științele naturii, teoria relativității în fizică, geometriile neeuclidiene în matematică etc. În mod obișnuit însă, avînd în atenție exclusiv efortul cognitiv, omul de știință dorește o deplină încadrare în aspectele verificate ale cunoștințelor și ale limbii cu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
gînditorilor se desfășoară printr-o sumă de eforturi paralele, uneori, este drept, cu scopuri convergente, dar niciodată cu mijloace identice, nici din punctul de vedere al metodelor și nici din cel al argumentelor invocate. În cele mai multe cazuri, sînt diferite și premisele de la care se pornește și, aproape întotdeauna, altul este unghiul din care este privită realitatea sau secțiunea din realitate interpretată. Totuși, o terminologie specifică are și filozofia, dar cu trăsături diferențiate în raport cu terminologiile științelor. În primul rînd, terminologia filozofică nu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
de gîndire sau altuia. Absența verificării cu realitatea este însă substituită de consecvența și de coerența logică a structurii textului, bazate pe demonstrație și pe raționament. Ținînd cont că textul filozofic este puternic marcat de personalitatea celui care-l alcătuiește, premisele raționamentelor și argumentele demonstrațiilor sînt selectate în virtutea unor concepții, iar noțiunile sînt marcate și determinate de atribuirea sau nonatribuirea anumitor note și, prin aceasta, de crearea unor afinități sau de excluderea unor afinități cu alte noțiuni. În mod firesc, semnificațiile
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
a crea o filozofie "românească", dar stimulați și de unele dintre orientările din filozofia europeană contemporană lor, au considerat că pot porni de la trăsăturile limbii lor pentru a realiza sisteme de gîndire originală. În acest demers s-a plecat de la premisa de natură romantică ce stipula faptul că limba istorică (populară) reprezintă tezaurul ideologic al comunității care o vorbește, tezaur ce dezvăluie, prin cercetare, o formă de existență, de cunoaștere și de participare la viața cosmică. Ca atare, unele spirite filozofice
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]