10,419 matches
-
mai 1937, p. 2. Dincolo de această ,,aproximație” nereușită, articolul său conține însă cîteva aprecieri corecte și ferme despre poezia lui Bacovia. 4. Opere, Ed. Minerva, Ediție [îngrijită] de Mihail Petroveanu [și] Cornelia Botez, 1978, p. 440-441. (Și în celelalte capitole, citatele sînt date din aceeași ediție.) 5. Județul Bacău. Studiu agricol și economic, Tipografia ,,Romînul”, 1889, p. 23. 6. Ing. Ilie Ciovică, ,,Bacchus în Moldova”, în ,,Steagul roșu”, 19, nr. 3 719, 17 ianuarie 1965, p. 2. 7. Gala Galaction, ,,Profesorul
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
în același Calendar: romanțe („Luna doarme”, „Suspine crude”, „Cît te-am iubit”, „Ce te legeni, codrule?”, „Steluța”); melodii/ cîntece/ arii populare („Pentru tine, Jano”, „Două fete spală lînă”, „Am un leu și vreu să-l beu” etc.) 4. Ultimele două citate sînt dintr-o singură frază a „Impresiilor de roman”: „Deodată, o tobă repetînd o cadență andante, apoi fluiere și completări base, făcu de a trezi convivii; tineret din aceeași curte alerga în stradă”. (Opere, p. 386). 5.Versuri din „Jurnal
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
oeuvre d’Emile Verhaeren, Liber Förlag Lund, 1982, p. 16.) ,,Magnetism” 1. Opere, Ed Minerva, 1978, p. 316. 2. N. V. Gogol, Opere, 3, Traducere de Eusebiu Camilar, Ada Steinberg și Rostislav Donici. Ed. Cartea Rusă, 1956, p. 57. 3. Toate citatele sînt din Esseuri, Traducere de Wally Alexandrescu, Ed. Casa Școlilor, 1945. 4. La care m-am referit și în glosa „Zborul cărților”. Cimitirul 1. „Sepulcre violate”, în Opere, p. 133. 2. Vezi: Gala Galaction, Jurnal, 1, ediția cit., passim. 3
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Vocea poetului 1. Constat că la fel a simțit-o și Bogdan Ghiu, de vreme ce a dat titlu Rar volumului cu ,,poemele rostite (de Bacovia) la Radio” (Ed. Casa Radio, ediția I, 2005, ediția a II-a, revăzută și adăugită, 2009). Citatele 1. Opere, p. 344-345. 2. Pînă la proba documentară contrarie, pseudocitatele sînt textele puse între ghilimele de la paginile 334, 341, 352-353. 3. C. Sallustius Crispus, Opere, Traducere de Nicolae Lascu, Ed. Științifică, 1969, p. 161. 4. Poezii, ediția cit., p.
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
m.]. ...A prins promoroacă și clampa...” (I. D. Sîrbu, „Scrisoare către Lisbeth, Edmund, Ramon”, în Traversarea cortinei, Editura de Vest, 1994, p. 243). Editorii, Virgil Nemoianu și Marius Ghica, nu atrag în nici un fel, grafic, atenția că ultima propoziție e un citat, cum o fac pentru alte expresii împrumutate de autor. De ce? „A prins promoroacă și clampa” nu sună a vers și nici a vorbă celebră. Propoziția pare foarte potrivită în contextul descrierii. Exemplul, unul dintre multele ce se pot da, arată
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
colorate (uneori) și grele. Căderea lor impresionează: „O lacrimă cade jos, totul tace”. Pentru refuzul de a mă afunda în teorie, atunci cînd scriu despre Bacovia, îmi găsesc, nu de puține ori aliați în rîndul unor autori de altădată. Următorul citat din Secretul profesional al lui Jean Cocteau mă scutește de o polemică directă cu toți cei care, de-a lungul ultimelor decenii, s-au întrecut în a amesteca în comentariile despre Bacovia psihanaliza, arta, știința etc. Asemenea „melanjuri” - observa scriitorul
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
una dintre „divagările” sale sună astfel: „Ca și legenda Bacăului, am și eu legenda mea”. Punctul lor comun era numele de „Bacovia”. Pentru a-mi justifica preocupările de biograf al poetului, la primul volum al Dosarului Bacovia am ales un citat din Alecsandri, destul de neutru: „Tot ce privește viața unui autor este interesant”. Inițial am fost tentat să mă sprijin pe niște fraze din Gala Galaction. în „Cuvîntul introductiv” la Viața lui Eminescu (1914), acesta îl contrazice pe autorul „Scrisorilor” (și
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de refugiu), la el se observa o evitare a „subteranei” și o spaimă de orice cădere. în „Infernul” lui Bacovia, sumă a decepțiilor, angoaselor, durerilor morale, coborîrea ar însemna scormonirea, avivarea lor. Poetul nu insistă în această direcție. Dimpotrivă (chiar citatul din ,,Panoramă’’, care i-a sugerat criticului afirmația, o arată), a evitat, s-a distanțat, în mod reflex, a fugit din fața a ceea ce i-ar fi putut amplifica agitația psihică. De fapt Bacovia nici nu trebuia să coboare în „Infern
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
fericit”, surprinzător și derutant sub condeiul său, optînd un moment pentru „edificat”. în fine, le reamintesc celor care revin la suspiciuni vechi (cum că versul 3 „Politice” n-ar fi existat și ar fi fost introdus în chip oportunist în citatele din necroloage - de unele publicații între paranteze, de altele fără paranteze) că, în trecutul său, Bacovia a „visat”, în mai multe rînduri, „politic”. Citit fără prejudecăți, „Cogito” e un poem al mîntuirii, - politic și... apolinic! Proza lui Bacovia e cronica
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
vieții unui individ din rasa noastră. Cînd s-a născut bătrînul? 34. Cînd am văzut eu pe Leda și mi-a plăcut? 34 de ani. Să întreb foarte exact căci e de cel mai mare interes"3. Totuși din acest citat nu rezultă nesiguranța poetului pe data sa de naștere. O mare oboseala mintală rezultă de aici, o logică zăpăcită, pentru că poetul era pe pragul marii întunecări mintale, din vara anului 1883, și totuși anul nașterii încă și-l cunoștea. Chiar
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
poetului pe data sa de naștere. O mare oboseala mintală rezultă de aici, o logică zăpăcită, pentru că poetul era pe pragul marii întunecări mintale, din vara anului 1883, și totuși anul nașterii încă și-l cunoștea. Chiar și în acest citat, ales de G. Călinescu, să se observe că din anul curgător, 1883, poetul n-a scăzut anul 1850, cum ar fi dorit G. Călinescu, ci anul său de naștere, 1849, rezultîndu-i vîrsta de 34 de ani. Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
41. 22. I. D. MARIN, Evoluția țărănimei botoșănene, între 1864 și 1907, în Studii și articole de istorie, vol. III, editat de Societatea de științe istorice și filologice din R.P.R., București, 1961, pag. 275. 23. AUGUSTIN Z. N. POP, Contribuții documentare (citat), pag, 131. 24. IDEM, ibidem, pag. 252. 25. IDEM, Noi contribuții documentare, pag. 29. 26. IDEM, Contribuții documentare, pag. 131. 27. GH. GHIBĂNESCU, Surete și izvoade, vol. XXV, Iași, 1933, pag. CXLV. Vezi și pag. CXXXVIII. 28. AUGUSTIN Z. N.
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
1184, documentul 30, filele 20-23. 36. GH. UNGUREANU, Documente privitoare la biografia lui Eminescu (II), în "Convorbiri literare", Iași, nr. 10, octombrie 1975, pag. 11. 37. TEODOR BĂLAN, Documente bucovinene, vol. II, Cernăuți 1934, pag. 83-84. 38. IDEM, Familia Onciu (citat) pag. 37-38. 39. IDEM, ibidem, pag. 51. 40. IDEM, ibidem, pag. 50. 41. TEODOR BĂLAN, Documente bucovinene, vol. IV, Cernăuți 1938, pag. 82; GH. GHIBĂNESCU, Surete și izvoade, vol. XIV, Huși, 1925, pag. 24-25; TEODOR BĂLAN, Familia Onciul, pag. 78
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
BĂLAN, Documente bucovinene, vol. IV, Cernăuți 1938, pag. 82; GH. GHIBĂNESCU, Surete și izvoade, vol. XIV, Huși, 1925, pag. 24-25; TEODOR BĂLAN, Familia Onciul, pag. 78 și 82; IDEM, Documente bucovinene, vol. III, pag. 198. 42. TEODOR BĂLAN, Familia Onciul (citat), pag. 62-63. 43. IDEM, ibidem, pag. 81; IDEM, Doc. bucov., vol. IV, pag. 174. 44. IDEM, Doc. bucov., vol. III, pag. 35; ibidem, vol. VI, pag. 235. 45. IDEM, Doc. bucov., vol. V, pag. 205; ibidem, vol. VI, pag. 126
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
lui Ursoianu, care datorește soției sale, D-nei Profira Ghilime; să publică, spre obșteasca știință, ca doritorii, ce ar fi de a cumpăra această moșie, să se înfățoșească la Divan, în toate vinerile, zile hotărîte pentru mezaturi ce ar mijloci în citatul termin, cum și la acea întîi vineri, după împlinirea țitatului termen, cînd urmează a să face adjudecarea vînzării"57. În aceasta hotărîre a Divanului a apărut data de 11 martie 1848, cînd Efrosina Petrino vînduse Ipoteștiul și de la care dată
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
de data aceasta i-a umplut "cu vîrf" paharul durerilor, încît în sufletul său n-a mai rămas loc și pentru alt fel de inspirații. În această situație, nu mai putem fi de acord cu părerea exprimată de Perpessicius în citatul care urmează: "Despre ampla lamentație veroniană, Pentru mine, zîmbind prin lume treci, ajunge să spunem că ea aparține epocii torturate a iubirii ieșene, și că a fost scrisă, dintr-un condei, mai curînd dintr-o răsuflare, a doua zi după
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
iunie 1964, pag. 78-94. 15. Vezi Certificatele de școlaritate, în Eminescu și Bucovina, pag. 108-115 și apoi pag. 155-156 și 208-209. 16. LECA MORARIU, ibidem, pag. 159. 17. AUGUSTIN Z. N. POP, Contribuții documentare,.,, pag, 279. 18. Eminescu și Bucovina (citat), pag. 205. 19. Omagiu lui Mihail Eminescu, București, 1909, pag. 48. 20. D. VATAMANIUC, Ilie Eminovici, în Caietele Eminescu II, București, 1974, pag. 176-194. 21. IDEM, Gh. Eminovici, Ibidem, vol. III, București, 1975, pag. 156-163. 22. Eminescu și Bucovina (citat
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
citat), pag. 205. 19. Omagiu lui Mihail Eminescu, București, 1909, pag. 48. 20. D. VATAMANIUC, Ilie Eminovici, în Caietele Eminescu II, București, 1974, pag. 176-194. 21. IDEM, Gh. Eminovici, Ibidem, vol. III, București, 1975, pag. 156-163. 22. Eminescu și Bucovina (citat), pag. 14-15. 23. LECA MORARIU, Note pentru o monografie, în vol. Eminescu și Bucovina, op. cit., pag. 156. 24. IDEM, ibidem, pag. 163. 25. Omagiu lui Mihail Eminescu, 1909, pag. 49-53. 26. CORNELIU BOTEZ, în Omagiu (citat), pag. 54, 55. 27
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
22. Eminescu și Bucovina (citat), pag. 14-15. 23. LECA MORARIU, Note pentru o monografie, în vol. Eminescu și Bucovina, op. cit., pag. 156. 24. IDEM, ibidem, pag. 163. 25. Omagiu lui Mihail Eminescu, 1909, pag. 49-53. 26. CORNELIU BOTEZ, în Omagiu (citat), pag. 54, 55. 27. T. V. ȘTEFANELLI, op. cit., în volumul Eminescu și Bucovina, (citat) pag. 114. LECA MORARIU, ibidem, pag. 165. 28. "Progresul" anul I, nr. 7, luni 11 martie 1863 (Foaia publicațiilor oficiale din resortul Curții de Apel din
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
în vol. Eminescu și Bucovina, op. cit., pag. 156. 24. IDEM, ibidem, pag. 163. 25. Omagiu lui Mihail Eminescu, 1909, pag. 49-53. 26. CORNELIU BOTEZ, în Omagiu (citat), pag. 54, 55. 27. T. V. ȘTEFANELLI, op. cit., în volumul Eminescu și Bucovina, (citat) pag. 114. LECA MORARIU, ibidem, pag. 165. 28. "Progresul" anul I, nr. 7, luni 11 martie 1863 (Foaia publicațiilor oficiale din resortul Curții de Apel din Iași), nr. 2785. 29. Arhiva Protoieriei județului Botoșani, dosarul 291/1862-1866 "Mutarea preoților", filele
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și următoarele. 154. M. EMINESCU, Poezii I, Ediție critică D. MURĂRAȘU, Edit. Minerva, București, 1970, pag, 164-191 și 389-399. 155. M. EMINESCU, Opere, ediția PERPESSICIUS, vol. I, pag. 539. 156. IDEM, ibidem, vol. I, pag, 339-342; IDEM, Poezii I, (Murărașu, citat.), 414-416. 157. G. BOGDAN-DUICĂ, Despre "Floare albastră" explicare istorică, în Buletinul "Mihai Eminescu", 1931, p. 18 și urm. 158. ZOE DUMITRESCU-BUȘULENGA, Valori și echivalențe umanistice, Editura Eminescu, 1973, pag. 229. 159. AUGUSTIN Z, N. POP, Contribuții documentare, pag. 67. 160
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
o condiție a dezvoltării psihice a omului, a dobândirii de către acesta a unei calificări profesionale și a formării unor trăsături volitive de caracter: inițiativă, tenacitate, hotătâre etc. Numai într-o singură situație dificultățile de acest gen pot provoca - după autorul citat - frustrația: atunci când sunt percepute subiectiv ca invincibile, atunci când omul renunță la luptă, considerându-se învins. În schimb, dificultățile obiectiv invincibile, sau aproape invincibile, apărute în timpul desfășurării activității - și în raport cu care sunt studiate de regulă fenomenele de frustrație - sunt considerate de către
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
Gladilin, Andrei Voznesenski, Alexandr Eremenko) ș.a. Pe corpul textual sau peritextual marca Radu Andriescu sunt de altfel vizibile mai întâi inervațiile intertextuale. În special în ultimele volume, poetul recurge la cele mai variate surse ale intertextualității, de la simpla aluzie la citatul generos, cu funcționalitate multiplă de la banalul ancadrament pentru "aventura" lirică la realizarea unei ego-grafii prin analogie sau corespondență. În lungul text narativ ce încheie Sfârșitul drumului, începutul călătoriei (Editura Junimea, Iași, 1998), constând într-o inedită reproducere a unei dezamăgitoare
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
o mică parte dintre noi, o minoritate poetică (sau poate mă înșel și între timp vom fi atins majoratul!), acest vis ce altora li se pare curată blasfemie. Ar fi o reacție salutară la deconstrucția informa(ționa)lă a sensului" (citatele sunt selectate din articolul Polarități ale poeziei (de azi?) (II), publicat de Dan Bogdan Hanu în "Convorbiri literare", iunie 2007). Scriitorul se consideră, prin urmare, reprezentantul unei minorități poetice structural neoromantice, atente la palpitul vieții interioare, dornice oricând să transcrie
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Noi înălțăm în spirit/ dragostea divină". Practic fără excepție, cărțile de versuri ale lui Liviu Pendefunda atestă iluminări și instaurează viziuni fulgurante. Saturate de simboluri alchimice (pasărea lui Hermes, "focul din volucru", sămânța metalelor, oglinda din fântână, Graalul), inervate de citate din maeștrii misticii (Paracelsus, Artephius, Lapidus), ele ar trebui așezate sub semnul tutelar al multiformului Hermes. La Hermes Arcadianul, supranumit uneori și Psyhopompos, mesagerul zeilor, călătorul, călăuzitorul către Hades și paznicul sacru al drumurilor și căilor de acces, trimite în
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]