12,033 matches
-
aceste după-amieze cu răcnete pline de voioșie, cu tunuri și cântece patriotice care răsunau sub frunzișul verde al castanilor, făcându-ți urechile să țiuie. Orășelul nostru auzea războiul dar nu era cu adevărat prins în el. Toți bărbații lucrau la Uzină. Era nevoie de ei. Un ordin veni de sus. Unul bun, de data asta, ceea ce era așa de rar: prin derogarea nu mai știu cărui personaj important, toți muncitorii au fost rechiziționați pentru serviciul civil: opt sute de flăcăi scăpară astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
și viguroși. Unii, cu un braț înfășat sau cu picior de lemn, se întorceau în urma lor și scuipau în pământ. Nu puteai să nu-i înțelegi. Poți să urăști pentru mai puțin de atât. Dar nu toți erau muncitori la Uzină. Țăranii care împliniseră vârsta dăduseră furca pe pușcă. Câțiva care plecau mândri ca niște cadeți încă nu știau că-și vor avea în curând numele gravate pe un monument încă neconstruit. A fost apoi o plecare memorabilă: cea a învățătorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
Intercalez portrete. Sap fără să-mi murdăresc mâinile. Mergeam pe costișă de câteva ore bune în acea duminică faimoasă. Puțin mai jos, era orășelul, adunat la un loc, casă lângă casă și, ceva mai în spate, masa înghesuită a clădirilor Uzinei, cu furnalele sale de cărămidă ce păreau că străpung cerul ca pe-un ochi pe care ar fi vrut să-l spargă. Un peisaj al fumului și muncii, un fel de cochilie plină cu melci care nu se sinchiseau de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
firma localului o pânză mare de postav pe care scrisese cu litere imense albastre, albe și roșii : A trecut un an, glorie eroilor!. Sărbătoarea începu pe la orele 5 ale după-amiezii cu obișnuiții casei: Moș Voret, un bătrânel rumen, pensionat de la Uzină, care-și sărbătoarea de trei ani văduvia; Janesh Hiredek, un emigrant bulgar care vorbea prost franceza când avea limba uscată, dar care cita din Voltaire și Lamartine de îndată ce bea doi litri de vin; LĂon Pantonin, zis Piele-verde, din pricina culorii pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ora șapte, am împins poarta. Peisajul parcă ieșise dintr-o patiserie: cremă și nori de zahăr peste tot. Am clipit din ochi de câteva ori ca în fața unui miracol. Cerul apăsător își plimba cocoașele grele peste costișa dealului și pe deasupra Uzinei, care de obicei își scuipa furia ca un monstru chior. O lume nouă. Sau prima dimineață a unei noi lumi. Ca și cum ai fi primul om. Înainte de murdărie, urma pașilor și a faptelor reprobabile. Nu știu să mă exprim prea bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
picioarele desfăcute, cu portretul soțului defunct îmbrăcat în mire deasupra ei, zâmbind din spatele unei bucăți de pânză neagră, în timp ce, la fiecare zece minute, un tânăr grăbit lua locul pe care mortul îl lăsase în urmă cu trei ani, când la Uzină o tonă de cărbuni se prăbușise pe el când își bea cafeaua. Bătrânele gaițe scuipau în spatele văduvei Blachart când o întâlneau pe stradă. Îi aruncau și tot felul de insulte: „târfă, otreapă, zdreanță, târâtură, ticăloasă, curvă, fleandură“ și încă multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ninsoare, lipiți unul de celălalt: jandarmii găsiseră ierburile culcate la pământ în forma trupurilor lor. Și asta o recunoscuse imediat. Pe malul celălalt al râului, aproape în fața locului unde e poarta micuță care dă în parcul Castelului, se găsește laboratorul Uzinei. Era o clădire nu foarte înaltă, dar lungă, ca o cușcă mare de sticlă luminată ziua și noaptea. Și ziua și noaptea, pentru că Uzina nu se oprește niciodată și fiindcă în laborator sunt în permanență doi ingineri care verifică dozările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
râului, aproape în fața locului unde e poarta micuță care dă în parcul Castelului, se găsește laboratorul Uzinei. Era o clădire nu foarte înaltă, dar lungă, ca o cușcă mare de sticlă luminată ziua și noaptea. Și ziua și noaptea, pentru că Uzina nu se oprește niciodată și fiindcă în laborator sunt în permanență doi ingineri care verifică dozările și calitatea a ceea ce iese din burta marelui monstru. Când am vrut să vorbesc cu cei care erau de serviciu în noaptea crimei, Arsène
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
tot la Bassepin și ne înnebunea cu fonograful lui. A trebuit să așteptăm până la sfârșitul lui ianuarie ca să-și ia tălpășița și să nu-l mai vedem niciodată. Mierck mă luă tare de la-nceput. — Cu ce drept ați mers la Uzină? lătră la mine. Nu-i răspunsei. — Ce căutați? Cazul este rezolvat, iar vinovații au plătit. — Așa se spune, e drept..., îi răspunsei, ceea ce avu darul să-l înfurie și mai tare. — Ce? Ce insinuați? — Nu insinuez nimic. Îmi fac meseria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
se întoarseră niciodată, desigur, dar, în ciuda evidențelor, unii și-au păstrat întotdeauna speranța că-i vor zări dând colțul străzii, intrând în casă, așezându-se la masă și așteptând ulciorul cu vin. Familiile care îi aveau pe ai lor la Uzină traversaseră războiul fără mari îngrijorări sau privațiuni. Ceilalți, în schimb, ieșeau din patru ani teribili. Ruptura se adânci și mai mult, mai ales când un mort sau doi începeau să putrezească. Unii nu-și mai vorbiră. Alții ajunseră să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
pe care Destinat își petrecuse atâtea ore, citind sau gândindu-se la nimic. Toate cărțile aranjate de-a lungul pereților ca niște soldați ai unei armate de hârtie absorbeau zgomotele de afară. Nu se auzea nimic, nici vântul, nici freamătul Uzinei care se afla totuși aproape, nici cântecul păsărilor din parc. Pe fotoliul lui Destinat, era o carte deschisă, cu copertele în sus. Era o carte foarte veche, cu paginile uzate, cu colțurile îndoite, pe care niște degete o răsfoiseră o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
întipărit pe chip, având pentru oricine un cuvânt bun, era cea cu inima plină de fiere și de durere. Scrisorie ei exprimau tot mai mult dezgustul ei de-ai vedea pe bărbații din oraș, pe toți cei care mergeau la Uzină, curați, odihniți, liniștiți. Scria în același fel chiar și despre răniții de la clinică, ce umblau pe străzi: îi numea norocoșii. Dar, dintre toți, cel despre care scria cel mai defavorabil, eram eu. A fost un mic șoc să citesc scrisoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
cunosc îndeaproape. De fapt, am trăit și în mediul de țărani, și în cel de mineri, iar de vreo treizeci de ani încoace, în cel intelectual. Tata a lucrat în mină. La minele din Dealul Crucii. Apoi la „Phoenix”, la uzinele de plumb din Baia Mare, unde a fost topitor. De aici i s-a tras și moartea. A murit intoxicat cu plumb. A avut o viață teribil de complicată. C.Ș.: Te-ai gândit să o reconstitui? A.B.: Nu, nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
facă agricultură, așa că timp de învățat nu-mi mai rămânea. Până la urmă, m-am mutat la internatul care se înființase pe lângă școală, unde am făcut încă un an. În clasa a șaptea m-am transferat la Baia Mare. Tata lucra la uzinele „Phoenix”. Era o navetă zilnică de 25 de kilometri. Cum era totuși foarte obositoare, m-au dat la internatul Liceului „Gheorghe Șincai”. După o vreme, tot mama a ajuns la concluzia că nu sunt educat conform ideii ei despre educație
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
nu se mai poate întâmpla așa ceva, din cauza noilor inhibitori de comportament integrați. Mi-ar fi imposibil să fac rău unei ființe umane sau, neintervenind, să o las să se expună la cel mai neînsemnat pericol. Acești inhibitori sunt instalați în uzine, în același timp cu funcțiunile cerebrale. Nimeni nu are acces la aceștia. Vei înțelege că sunt complet inofensiv. (Îi prezentă o farfurie cu dreptunghiuri galbene.) Dorești niște turte de porumb? Dacă suportul nu se sparse lovind peretele opus când Ripley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
douăzeci și trei de ani. Acesta stații sunt costisitoare dar fiabile. De fapt. Compania le fabrică. Aparatul lor trecu pe lângă enormul turn bubuitor și Ripley era impresionată. Ca toate persoanele care lucrau în spațiu, auzise și ea de aceste mari uzine de terraformare, dar nu se gândise că va vedea vreodată una. Gorman făcu să pivoteze camera externă principală și cadră pe acoperișurile coloniei. ― Mențineți direcția la patruzeci, ordonă lui Ferro prin microfonul consolei, efectuează o survolare circulară a lui Hadley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
fi putut aparține unui specimen al unei specii cunoscute. Oricare ar fi fost scopul urmărit, căldura eliberată de pila nucleară care alimenta stația se acumula în aceste locuri. Vaporii de apă șuierau și, condensându-se, formau bălți. Aceasta era respirația uzinei. ― Pasajul se lărgește. Hicks efectuă o panoramare cu camera sa. Militarii pătrunseră în interiorul unui vast dom cu pereții făcuți dintr-un material diferit. Faptul că toți infanteriștii își păstrau calmul se datora antrenamentului. ― Oh, Dumnezeule, murmură Ripley. Burke trase o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
se împrumută mafioții mari. Acel oraș din Urali avea una dintre cele mai mari „troace“ ale Rusiei. Fedulev n-a avut inițial acces la ea. A călcat peste multe cadavre, a manipulat muncitori și i-a aruncat în revolte de uzină, a omorât, a cumpărat cu totul poliția (ajungând să numească el inspectoriiă - Politkovskaia nu scapă nimic, relatează totul cu lux de amănunte, cu nume de complici, de victime, de adversari. Să scrii despre o astfel de brută (și nu doar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Încă din primul număr aflăm aceasta: "Poporul român poartă o ură neîmpăcată nemților și ungurilor fasciști." (Scânteia, 1944, nr. 1) Odată stabilit acest lucru, erau identificați acești dușmani ai poporului. Aceștia erau identificați peste tot: în universități, în tipografii, în uzine, în armată. Spicuim din articole: "Acțiunea de demascare și de lichidare a hitleriștilor și legionarilor din Universitate. Demascarea hitleriștilor din rândurile ceferiștilor tipografi. Fasciștii de la Uzinele Mărgineanca trebuie înlăturați. Purificarea și democratizarea armatei!" (Scânteia, 1944, nr. 1-12) Așadar, se poate
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
acești dușmani ai poporului. Aceștia erau identificați peste tot: în universități, în tipografii, în uzine, în armată. Spicuim din articole: "Acțiunea de demascare și de lichidare a hitleriștilor și legionarilor din Universitate. Demascarea hitleriștilor din rândurile ceferiștilor tipografi. Fasciștii de la Uzinele Mărgineanca trebuie înlăturați. Purificarea și democratizarea armatei!" (Scânteia, 1944, nr. 1-12) Așadar, se poate spune că, în prima perioadă, textele din Scânteia respectă exigența interesului, pentru că prezintă acele evenimente care au un efect asupra spațiului public. Ulterior, însă, spațiul public
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
Foarte bine ai procedat, Iulia. Săracul băiat, tocmai când avea mai mare nevoie de tată...! Dumnezeu să-l ierte! - Dumnezeu să-l ierte! - Și mama sa unde lucrează? Ți-a spus? - Mama sa a fost economist, în celelalte vremuri, la Uzinele Electroputere, iar acum am înțeles că lucrează la o bancă... - Frumos. Bravo lor!... Hai, că timpul trece și ne luarăm cu vorba! Pune mâna la treabă! încheie doamna Luiza dialogul fugar, mulțumită că a mai aflat câte puțin. Eugen a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
imediat după revoluție, când el era student. L-au admirat pentru hotărârea de a se face medic. Mașina este cadou de la părinții mei... Acum nu avem probleme. Salariul meu este mult mai mare la bancă Marian Malciu decât era la uzină și, cât pot, îl ajut pe el. Plătesc toate cheltuielile cu apartamentul... Dar tu? Tu cum te descurci? - Eleonora dragă, ce să spun, ne menținem la suprafață. Trăim decent, aș putea spune, dar fără luxul de a ne permite să
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
a materialelor expuse în fața clasei, prin întrebări, ca de exemplu: ,,Care sunt activitățile umane care duc la poluarea mediului (încărcarea cu substanțe toxice )?’’; Care sunt efectele poluării aerului asupra pădurilor?’’; ,,Cum arată o pădure care se găsește în apropierea unei uzine chimice, care aruncă (emană) în aer substanțe toxice?’’; Cum sunt frunzele arborilor?’’; Ce se întâmplă cu animalele din aceste păduri?’’; ,,La ce duce tăierea necontrolată a pădurilor?’’; Cine poate polua apele ?’’; Ce efecte are poluarea apelor?’’; ,,De ce nu se mai
Coronița prieteniei by Inv. Constantinescu Adriana, Şcoala Sireţel, Iaşi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91748_a_93019]
-
cu elevii...Bătrânul Pământ. Poartă barbă, toiag și este acoperit cu plante verzi sau uscate. Doamna învățătoare îl invită să se așeze și să-și spună păsul. Pământul povestește copiilor că oamenii se poartă urât cu el și îl neglijează. Uzinele îi poluează aerul cu fumul lor înecăcios, substanțele toxice îi otrăvesc apele, deșeurile de tot felul îl sufocă. Pădurile tăiate cu nesocotință, florile strivite, viețuitoarele lovite fără milă plâng necontenit și cer, cu glas stins, îndurare. Iar el, Bătrânul Pământ
Coronița prieteniei by Inv. Constantinescu Adriana, Şcoala Sireţel, Iaşi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91748_a_93019]
-
al pieței din Ploiești. David contra Goliat. Codruț, astăzi nici măcar gumă de calitate să-ți faci o praștie pentru a sparge geamurile fumurii de la limuzine nu mai găsești... Guma de la camera de bicicletă vine din China, unde s-au delocalizat uzinele. Tragi o dată și tot ție îți vine praștia în nas... Mirel 23 decembrie 2005 În primul rând abrevierea ,,Dr.“, pe care am scris-o în fața numelui tău pe cartea poștală nu este una ironică, cinică, batjocoritoare, valahă. Dimpotrivă. Mai-mai că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]