10,026 matches
-
poruncilor de a acționa sau de a nu se l]să ispitit s] acționeze, si nu o c]l]uzire în concordant] cu legea naturii. Cam această a fost complexitatea gândirii perscolastice referitoare la sursă moralei. A existat o gam] variat] de opinii cu privire la obiectele aprecierilor morale, adic], acele tr]s]turi care sunt judecate a fi corecte sau incorecte. Sfanțul Augustin a afirmat c] putem considera a fi merituoase acele acțiuni care se conformeaz] legii morale a lui Dumnezeu și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
o societate la alta, ele sunt totuși obligatorii pentru ființele umane. Pentru Platon ins], chiar si convenționalismul nesceptic al lui Protagoras este nepotrivit. El afirm] c] exist] o realitate moral] imuabil], dar pe care societ]țile umane și practicile lor variate o ignor]. Că orice alt tip de cunoaștere, cunoașterea a ceea ce este bine depinde de capacitatea de a trece de v]lul aparentelor și de a descoperi realitatea imuabli] a Formelor Ideale. Platon respinge astfel ideea c] morală și legile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
considerat c] obligațiile morale își au sursă în ordinea natural] sau în cea divin]. Fiecare individ are un loc sau o functie determinate natural sau divin și care îi indic] datoriile morale. Pe m]sur] ce Iluminismul a atacat elemente variate ale acestor sisteme de etic] mai vechi, filosofii au recurs la teoriile contractului social pentru a umple golul. Unul dintre primele elemente atacate a fost doctrina dreptului divin ale regilor. Chiar și cei care erau de acord cu instituția monarhic
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de câștigat din cooperarea cu cei slabi și nu au motive s] se team] de retorsiune, cei puternici nu prea au motive de a accepta convențiile care îi ajut] pe cei slabi. Convențiile rezultate vor acorda drepturi unor categorii de variate, dar, de vreme ce aceste drepturi depind de puterea de negociere, contractualismul hobbesian nu consider] c] indivizii posed] un statut sau drepturi morale inerente. Într-adev]r, din aceast] perspectiv], sclavia sau crimă sunt permise, deoarece „atunci cand diferențele personale sunt suficient de mari
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
foarte mare când a trebuit s] i se extrag] acele din talp] (f]r] consimt]mântul ei). Este acesta un exemplu contrar așa-zisului principiu care spune: „S] nu le faci r]u celorlalți”? R]spunsul dumneavoastr] va fi unul variat, în funcție de gradul în care credeți c] acțiunile noastre au fost (din punct de vedere moral) greșite, în sensul c] au fost cauzatoare de durere fizic], sau c] durerea cauzat] nu a f]cut vreo diferenț] moral] sau nu a existat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cu posibilitatea conform c]reia faptul de a fi adept al consecințialismului poate motiva un agent s] restricționeze calculul asupra consecințelor - este uneori descris] ca fiind indirect], alteori strategic], în alte cazuri restrictiv]. Astfel de consecințe restricționate pot r]spunde variatelor provoc]ri asociate cu argumentul principal împotriva consecințialismului, dar aceast] afirmație nu poate fi dovedit] aici. În încheierea discuției noastre despre acest argument mai r]mane de atins un singur aspect, si anume cel conform c]ruia consecințele restrictive nu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
exemplificatoare pentru exploatare: a te folosi de alternativele limitate, de situațiile disperate și de nevoile stringențe ale celuilalt; manipularea celuilalt înspre un consens prin folosirea unei inegalit]ți de putere; subminarea consensului voluntar și informat al celuilalt prin viclenie sau variate forme de constrângere fizic] său economic]. Ins] chiar și aceste explicații ale „exploat]rii” au nevoie de mai multe specificații. Dac] ei merg prea departe când explic] aceste noțiuni, preponenții acestei abord]ri se vor g]și în inconfortabila poziție
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
propriet]țile morale particulare ale lui Moore nu sunt bine primite și trebuie c]utat] o reducție care s] se întemeieze pe adev]rurile morale mai degrab] pe metafizic]. ATENȚIE!!! Grafic!!!! 1.Judec]țile morale sunt Noncognitivismul afirmații. (Ele sunt variatele lui forme adev]rate sau false.) (emotivismul și prescriptivismul) este fals. Naturalismul susține c] 2. Unele judec]ți morale sunt Nihilismul (sau adev]rate. (Morală nu este teoria „erorii”) este o ficțiune,) fals. Nu exist] fapte sau propriet]ți Intuiționismul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
unele dintre diferențele zdrobitoare în concepția moral] a societ]ților ar putea s] nu-și aib] r]d]cinile în diferențele dintre valorile fundamentale, ci în faptul c] aceste valori ar trebui implementate în diferite moduri, luând în considerare condițiile variate existente în diverse societ]ți. Dac] o societate num]r] mai multe femei decât b]rbați (deoarece b]rbații se ucid între ei în lupt]), nu ar fi surprinz]tor că poligamia s] fie acceptabil] în acea societate, în timp ce într-
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cel mai bine în jurul tipurilor specifice de diferențe în concepția moral], presupunând apoi c] aceste diferențe specifice sunt cel mai bine explicate printr-o teorie care neag] existența unei singure morale adev]rate. Aceasta ar include negarea faptului c] modurile variate prin care universaliștii explic] dezacordurile etice sunt suficiente pentru a explica diferențele specifice despre care este vorba. (Pentru o alt] strategie de argumentare care se bazeaz] mai mult pe o analiz] a înțelesului judec]ților morale, vezi Harman, 1975.) O
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mai puternic] motivație uman], care explic] dinamică schimb]rii sociale, nu într] nici în categoria interesului propriu nici în cea a moralei. Marx consider] c] interesul propriu este un factor motivațional puternic, dar crede c] interesele indivizilor au efecte prea variate pentru a putea coagulă o transformare global] istoric]. Pe de alt] parte, preocuparea pentru interesul universal sau pentru dreptate la nivel abstract poate avea rezultate doar dac] servește ca pretext iluzoriu pentru promovarea interesului de clas] bine definit. Aceste interese
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
capacitate fundamental] dac] nu ar depinde în final de noi felul în care ne comport]m. Din moment ce nu am fi noi cei care determin]m în ultim] instant] cursul vieților noastre (ci, în locul acestora, circumstanțele care produc condițiile suficiente pentru variatele noastre decizii și acțiuni), ne-ar lipsi capacitatea de a fi liberi pentru c] ne-ar lipsi posibilitatea de a decide ceva sau de a face altceva decât ceea ce decidem, de fapt, s] facem. Acest sentiment este surpins cu umor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
la complex, de la omogen la eterogen. Ea nu este întâmplătoare sau ciclică, ci progresivă. i) Adaptabilitate schimbarea e acompaniată de o mai bună adaptare a sistemului la mediu. Fiecare dintre aceste idei atrage obiecții care vor conduce la reformulări teoretice variate. Printre cele mai cunoscute critici, enumerăm: faptul că schimbarea nu este universală, ci există o mare varietate și eterogenitate, constatate empiric, ale comunităților, civilizațiilor (argument relativist); faptul că schimbarea nu e uniliniară, de la simplu la complex sau de la primitiv la
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
este percepută ca și continuatoare a evoluționismului (vezi Smith, 1973:29). Funcționalismul se dezvoltă cu pretenția de a fi o teorie înglobantă a schimbării sociale, "o teorie unificată a schimbării și ordinii, care să cuprindă într-o schemă unică structurile variate și schimbătoare ale istoriei" (Smith, 1973:2). În anii 1970-1980, teoriile schimbării de tip funcționalist sunt dominante în sociologie vezi de exemplu Smith (1973) sau Boudon (1986). Postulatul principal care stă la baza viziunii funcționaliste este că societatea are nevoie
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
este cel al separării rolului economic-productiv de celelalte roluri ale gospodăriei tradiționale și apariția firmei sau angajatorului și a familiei moderne. Adaptarea presupune creșterea eficienței fiecărui element al sistemului. Spre exemplu, o organizație economică modernă produce mai eficient și mai variat decât o gospodărie tradițională. Reintegrarea este mecanismul care previne disoluția noilor elemente și presupune incluziunea lor în societate. Generalizarea valorilor presupune formularea normelor la un nivel de generalitate mai crescut, care să permită atât inovarea, cât și legitimarea și suportul
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
plus, cu toate că tipologiile sunt extrem de utile, trebuie ținut cont de o serie de alte probleme pe care le implică, de exemplu: a) ignorarea discontinuității schimbării; b) orientarea atenției către identificarea unui proces principal de schimbare, și nu către schimbări fragmentare, variate, diverse și pe nivele multiple, care de fapt prin agregare și abstractizare dau imaginea generală; c) încearcarea eronată de a elabora concluzii despre dinamica sistemelor pe baza unor analize sincronice, deoarece o anumită configurație a unui sistem nu spune neapărat
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
disputate pentru că nu sunt undeva așa cum sugera și Jenkins (1996) -, astfel încât să le putem arăta cu degetul. Incongruențele acestea, izbitoare la o primă vedere, ne interesează mai puțin acum, datorită faptului că ele vin, pe de o parte, din conceptualizarea variată a sistemelor de referință în raport cu care e utilizat termenul. Ceea ce o să căutăm în primul rând în următoarele două capitole sunt valențele analitice ale conceptului. Cu alte cuvinte, o să încercăm să ne concentrăm în special asupra conținutului noțiunii de identitate și
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
privi subiectul va fi unul de natură sociologică, explicându-se astfel interesul către un anumit tip de literatură, preferința pentru o terminologie și nu alta și pentru anumiți autori. Însă, datorită faptului că literatura în domeniu este extrem de bogată și variată și că s-a constituit într-un veritabil "câmp de producție" vezi Bourdieu (1986:31-111) pentru detalii asupra conceptului -, vom încerca să nu facem abstracție sau să ignorăm puncte de vedere importante, chiar dacă unii le consideră ne-sociologice. Acest demers
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
obiectivă. Omul este un produs social" (Berger & Luckmann, 1966:58). Evident, așa cum nu avem un singur esențialism, nu avem nici un singur constructivism. Din contră, aria teoriilor ce pot fi cuprinse sub acest termen este cel puțin la fel de largă și de variată. Totuși, ceea ce le unește în ultimă instanță sunt asumpțiile de bază asupra realității sociale, care este concepută ca fiind construită, în schimbare și chiar multiplă, "lucrurile" neexistând în sine, ci doar în calitate de categorii sau constructe generate subiectiv, ca reprezentări ale
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
S8). Arta tradițională: aici am avut în vedere atitudinea și comportamentul tinerilor față de produse ale creației populare atât materiale, cât și spirituale (de exemplu, muzica populară). Pentru început ne vom referi la muzica populară. În această privință, avem atitudini foarte variate: de la "Muzica populară... Nu îmi place!" (S2) la "Ascult muzică populară cam de trei ori pe săptămână" (S15). Cei cărora nu le place declară că totuși ascultă acest tip de muzică la petreceri, nunți, botezuri ș.a. Dorind să vedem în ce măsură
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
viitorului și a lumilor alternative, de codificare și de demarcare în magma trecutului a traseelor existențiale și spirituale consumate. Indiferent de stadiul de dezvoltare la care se situează o civilizație, indiferent cât de bogată este cultura scrisă și cât de variate și de creative sunt "abaterile" de la codurile oficiale ale spațiului public sau ale vieții private, imaginarul își menține structura internă, cu toate modificările care pot avea loc în timp. Schema sa conceptuală, așa cum am stabilit-o aici, se regăsește în
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
teme recurente și al unui simbolism puternic ancorat în trecut (despre care am vorbit anterior). Sistemul de idei politice, pe care îl regăsim în textele medievale, unitar și consecvent cu sine (după cum apreciază și Vlad Georgescu), a fost reprezentat în variate forme și în mentalul colectiv, în imaginar. Mentalitățile, precum și procesul de memorare colectivă, au fost întărite tocmai de caracterul oral al culturii, de precaritatea mijloacelor de comunicare și de stereotipiile tradiției. Formele culturale și spirituale ale vremii - ceremonialul, iconografia, predica
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
de contact dintre romanele populare și literatura cultă, dată fiind libertatea de circulație a creațiilor (orale sau livrești) într-un sistem social permisiv. Pentru că în comunicarea culturală domina oralitatea, a fost astfel asigurată transmiterea permanentă și rapidă a informației prin variatele forme ale povestirii: mit, zvon, legendă biblică. Cetatea de Scaun, deținătoarea supremației instituționale, fiind centrul "lumii ca spectacol" (solemn sau anecdotic), a putut realiza și menține o diversificată relație culturală cu mediile populare, prin intermediul unor structuri imaginative comune (transmise în
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
ei populare sau culte. Elocventă și interesantă se dovedește istoria imaginarului politic, nevoit să se adapteze poate cel mai mult la schimbările de mentalitate, la cerințele sociale și economice ale modernității și, mai ales, să se mențină în fața atât de variatelor exigențe comunitare. Prin despărțirea destinului său de cel al instituției clericale, sistemul politic nu pierde foarte mult în ce privește bogăția formelor și gramatica imaginarului. Structurile de mentalitate, la nivelul comunității, vor fi respectate timp de încă două secole (până în contemporaneitate), iar
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
prelogice, primitive și arhaice). În realitate, gândirea "fără imagini" a coexistat cu manifestările plenare ale imaginarului; nici politicile concrete, nici religiile sau filosofiile iconoclaste nu au reușit să împiedice spiritul creștin să-și reprezinte vizual sacrul sau să recurgă la variatele forme de credință populară, compensatorii în relație cu ideologiile oficiale. Paradoxul imaginarului european vine tocmai din natura sa (fenomen mental, dar și înmagazinat în cultura materială; reflectă și, la rândul lui, este reflectat de ea) și din istoria sa duală
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]