9,905 matches
-
Fleet Street a Bucure? tilor). Presă rom�neasc? (�n timpul �perioadei constitu? ionale� a domniei lui Carol I) se bucură de mult? libertate, �n special pentru c? 90�% din populă? ie nu ? tia s? citeasc? , fie nu?? i putea permite s? cumpere cotidiene. Stradă S? rindarilor se folosea �ns? de libertatea ei limitat? �n cea mai resping? toare manier?: nu puteai avea �ncredere �n ace? ți ziari? ți iresponsabili; ?antajul ? i �mpro? carea cu noroi a personalit?? ilor publice era ceva obi? nuit; era vorba
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
ca la ap? r? torul lor �n orice caz de discriminare antisemit?. La 26 februarie 1929, Iorga a f? cut o interpelare �n Camer? �n leg? tur? cu transferul ilegal al unui profesor de matematic? evreu din motive antisemite. Proasp? ț ap? rutul cotidian �Ap? rărea na? ional? � al Ligii Ap? r? rîi Na? ional Cre? ține (LANC) a lui Cuza, nota: �Iorga, ap? r? torul jidanilor�, explic�nd c? �Iorga nu are nimic mai bun de f? cut dec�ț s? investigheze presupusul transfer
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
i �nc? unul dintre cele mai oneroase), sistemul acela trebuia s? plece de la putere! O mul? ime imens? s?a adunat �n jurul statuii lui Mihai Viteazul strig�nd un singur nume, cel al lui Maniu: �La lupt?! �l vrem pe Maniu! � Marele cotidian �Universul� a publicat un editorial fulminant despre �zece ani de tiranie sub care ț�n? ra genera? ie na? ionalist? a fost ucis? mi? ele? te ? i au fost delapidate miliarde sub pretextul re�narm? rîi�. Faptul c? cenzură a permis
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
baza Tratatului de Pace de la Versailles�. Articolul se �ncheia astfel: �Poate c? �n anarhia bucure? tean? se va g? și mai devreme sau mai ț�rziu un glonte ? i pentru ucigă? îi lui Iorga�52. Ziarul �Popolo di Romă� (un important cotidian fascist italian) era mai interesat de justificarea �ac? iunii directe� dec�ț de exprimarea recuno? țin? ei fă?? de un prieten de o via?? al Italiei. �De? i asasinarea ar putea fi ilegal? , ea poate fi justificat? pe baza drept?? îi
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
de toane� ale editorialelor lui Iorga au devenit discutabile. Pozi? ia lui nu era deloc u? oar?. �Sus? în? torul� ? i �lefegiul evreilor� era insultat aproape zilnic, amintindu? i?se de leg? turile sale cu Aristide Blank, plus consideră? iile cotidiene asupra �slujirii Rom�niei� pe o scen? supus? unor schimb? ri rapide. Iorga se opunea ferm (? i f? r? succes) violen? ei, o solu? ie gen Holocaust dep?? indu? i puterea imagina? iei. Iorga avea o atitudine prietenoas? fă?? de
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
ai acestui grupaj teoretic, în Teoria acțiunii comunicative (1984), vorbește despre cunoștințele tehnice (despre structura materială a lumii), practice (prin comunicare cu alții, prin dialog care stabilește validitatea) și emancipatoare (vizează forțele sociale facilitatoare sau obstaculare și relația dintre viața cotidiană a individului și sistem) pe care individul le poatevehicula, pentru a înțelege sursa puterii și a diferențierii și pentru a acționa asupra ei, fie în cadrul mișcărilor sociale emancipatoare (ecologistă, pentru pace, pentru autonomie locală, feministă etc.), fie în mișcările sindicale
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a cugeta și a acționa eficient, pragmatic. Psihologii și educatorii au definit înțelepciunea în moduri diferite: de la considerarea ei ca fiind apanajul metacogniției (Sternberg, 1990), la calificarea acesteia ca o capacitate crescută de expertiză pentru a face față problemelor vieții cotidiene (Baltes, Smith, 1990) și până la implicarea ei în recunoașterea failibilității cunoașterii (Meacham, apud Merriam și Caffarella, 1991). Arlin (1990) pune în legătură dezvoltarea cognitivă a adulților maturi (înțelepciunea) de capacitatea lor de a pune/formula probleme semnificative, iar Orwoll și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
știu să profite de experiența altora, să învețe din propriile greșeli și din greșelilecelorlalți. Specialiștii, experții într-un domeniu manifestă o atitudine (mai) critică față de anumite aspecte, dovedindu-și capacitatea lor crescută de expertiză în soluționarea problemelor atât în viața cotidiană, cât și în anumite condiții specifice de activitate. Spre deosebire de Sternberg, Smith, Dixon și Baltes (1989) consideră că înțelepciunea este o componentă a inteligenței ce ține de pragmatica acesteia. În viziunea lor, înțelepciunea înseamnă „o bună judecare a problemelor importante, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
bazată pe experiență; - înțelepciunea implică orientarea gândirii spre rezolvarea de probleme, în special cele de ordin social, de relaționare interpersonală care afectează viața oamenilor; - capacitatea de a gândi (de a emite judecăți pertinente despre aspectele practice ale vieții și activității cotidiene), ca și problemele specifice unui domeniu reprezintă apanajul înțelepciunii. Concluzionând, putem spune că înțelepciunea este o caracteristică a gândirii mature, care se dobândește prin experiență și cunoaștere a realității, odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor. Unii consideră că înțelepciunea ar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
concepe realizarea efectivă a acesteia ca un proces cu trei faze: a) deconstrucția - punerea în discuție a unor cunoștințe, puncte de vedere, convingeri, credințe, mentalități, reprezentări individuale și/sau colective etc. referitoare la realitate și la cunoașterea acesteia. Cunoașterea noastră cotidiană este dominată de un realism naiv, potrivit căruia lumea este, într-adevăr, așa cum ne apare, așa cum o percepem, la fel ca în cazul unui aparat de fotografiat. Dar cunoașterea realității în structurile ei profunde depinde de capacitatea noastră de percepție
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care acestea devin ineficiente într-o anumită situație. Învățarea la vârsta adultă, comparativ cu învățarea la copil, are un specific aparte, determinat de o serie de variabile majore, și anume: - contextul (care face învățarea să devină imperioasă), influențat de existența cotidiană și de cadrul sociocultural, dar și de mediul în care aceasta decurge; - caracteristicile fizice și psihologice ale personalității adulte, cu nevoile sale specifice; - procesul efectiv de învățare, modelat atât de variabilele cognitive (inteligență, memorie ș.a.), cât, mai ales, de cele
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
puțin structurat și focalizat mai mult pe nevoi sociale și servicii comunitare, învățarea derulându-se prin intermediul bibliotecilor, muzeelor, programelor de asistență socială, trainingurilor etc.; - informal, învățarea fiind inițiată de persoana însăși, acasă sau la lucru, devenind parte a vieții sale cotidiene. Indiferent de cadrul în care se desfășoară învățarea (formal, non-formal), ea nu trebuie separată de contextul în care va fi utilizată, fiind necesară proiectarea sarcinilor și a mediului de învățare, în așa fel încât ele să reflecte complexitatea mediuluiîncare adultul
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
fondurile necesare și disponibile achiziționării acestora), dar și softul adecvat experiențelor de învățare propuse, spațiul fizic și facilitățile existente; - designul corespunzător și mobilierul adaptat, care să permită organizarea spațiului și modificarea acestuia în funcție de activitățile gândite; - politicile și procedurile de lucru cotidiene în spațiul de învățare; - personalul pregătit pentru a lucra cu calculatorul, dar și cu adulții cuprinși în programele de formare, date fiind componentele psihologice și emoționale implicate în procesul de predare-învățare. Adulții se implică într-un proces de învățare în urma
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adult în viața personală și profesională, precum și responsabilitățile pe care acesta trebuie să și le asume sunt multiple, ceea ce conduce la o orientare diferită a învățării (comparativ cu copilul), respectiv, spre rezolvarea de probleme sau situații concrete din viața sa cotidiană; - volumul și calitatea experiențelor acumulate de-a lungul timpului, care impun necesitatea unei individualizări a predării și a strategiilor de învățare, a unui mediu securizant și suportiv; - transformările fizice, psihologice și sociale consecutive vârstei, care generează nevoi specifice, interese și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adulților în diferite programe de formare și dezvoltare poate fi împiedicată de o multitudine de factori, dar, pentru ca tranzacțiile de predare-învățare să fie cât mai eficiente, mediul de învățare trebuie abordat dintr-o perspectivă holistă, legată de toate acele probleme cotidiene cu care se confruntă adultul, unele generate de cultură, altele de presiunile familiale sau de condițiile academice. Dintre posibilele bariere ce pot împiedica sau îngreuna accesul la formare, Johnstone și Rivera (apud Merriam, Caffarella, 1991) au identificat două mari categorii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
idealizării, când șocul iubirii provoacă acel fenomen decristalizare, identificat încă de Stendhal, când partenerii își atribuie cu generozitate unul altuia calități inexistente în realitate, cu marginalizarea până la anulare a defectelor și diferențelor inerente; - etapa deziluziei, când „dușul rece” al realității cotidiene declanșează procesul de decristalizare. Atunci, partenerii își dezvăluie unul altuia profilul lor adevărat, lipsit de orice „smalț” cosmetizant și transfigurator. Fiecare realizează atunci că celălalt nu este o întruchipare perfectă a așteptărilor sale și, adeseori, cu aceeași dezinvoltură cu care
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
specialiștii din domeniu. Meinz și Salthouse (apud Munteanu, 2004) acreditează, prin suport experimental, că memoria muzicală scade odată cu vârsta chiar și pentru muzicienii profesioniști. Referitor la memoria de perspectivă, grație căreia individul nu uită să efectueze la timp anumite activități cotidiene (fără să apeleze la diverse strategii de atenționare), aceasta se deteriorează pe măsura înaintării în vârstă. Derapaje apar și la nivelul memoriei-sursă, ce se referă la capacitatea adultului de a-și aminti de unde și de când originează o anumită informație. Din
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
lucru și a celor care desfășoară direct relaționarea cu cursanții și cunosc problemele concrete; - existența unor mecanisme de soluționare în timp util a problemelor ce apar, respectiv de gestionare a situațiilor de criză etc. (Sava, 2003, p. 258). Desigur, problemele cotidiene ce apar în implementarea ofertei sunt mai numeroase, nu există soluții-cadru și nici posibilitatea de a acoperi în spațiul de față problematica implementării. 4. Evaluarea În dezvoltarea unui sistem de evaluare a cursului, este important să se decidă în ce
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
învățare ce armonizează experiența anterioară și valorile existente, dând persoanei posibilitatea de a răspunde unor situații în mod automatizat. Eroarea sau neconcordanța ivită este corectată fără chestionarea sau transformarea valorilor sistemului. O astfel de învățare permite acționarea eficientă în activități cotidiene, rutiniere. Autorul compară „învățarea cu buclă unică” cu un termostat programat să detecteze variațiile de temperatură din mediu și să răspundă la modificarea situației prin simpla pornire sau oprire a căldurii. În schimb, „învățarea cu buclă dublă” (double-loop-learning) impune individului
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
ai acestui grupaj teoretic, în Teoria acțiunii comunicative (1984), vorbește despre cunoștințele tehnice (despre structura materială a lumii), practice (prin comunicare cu alții, prin dialog care stabilește validitatea) și emancipatoare (vizează forțele sociale facilitatoare sau obstaculare și relația dintre viața cotidiană a individului și sistem) pe care individul le poatevehicula, pentru a înțelege sursa puterii și a diferențierii și pentru a acționa asupra ei, fie în cadrul mișcărilor sociale emancipatoare (ecologistă, pentru pace, pentru autonomie locală, feministă etc.), fie în mișcările sindicale
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a cugeta și a acționa eficient, pragmatic. Psihologii și educatorii au definit înțelepciunea în moduri diferite: de la considerarea ei ca fiind apanajul metacogniției (Sternberg, 1990), la calificarea acesteia ca o capacitate crescută de expertiză pentru a face față problemelor vieții cotidiene (Baltes, Smith, 1990) și până la implicarea ei în recunoașterea failibilității cunoașterii (Meacham, apud Merriam și Caffarella, 1991). Arlin (1990) pune în legătură dezvoltarea cognitivă a adulților maturi (înțelepciunea) de capacitatea lor de a pune/formula probleme semnificative, iar Orwoll și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
știu să profite de experiența altora, să învețe din propriile greșeli și din greșelilecelorlalți. Specialiștii, experții într-un domeniu manifestă o atitudine (mai) critică față de anumite aspecte, dovedindu-și capacitatea lor crescută de expertiză în soluționarea problemelor atât în viața cotidiană, cât și în anumite condiții specifice de activitate. Spre deosebire de Sternberg, Smith, Dixon și Baltes (1989) consideră că înțelepciunea este o componentă a inteligenței ce ține de pragmatica acesteia. În viziunea lor, înțelepciunea înseamnă „o bună judecare a problemelor importante, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
bazată pe experiență; - înțelepciunea implică orientarea gândirii spre rezolvarea de probleme, în special cele de ordin social, de relaționare interpersonală care afectează viața oamenilor; - capacitatea de a gândi (de a emite judecăți pertinente despre aspectele practice ale vieții și activității cotidiene), ca și problemele specifice unui domeniu reprezintă apanajul înțelepciunii. Concluzionând, putem spune că înțelepciunea este o caracteristică a gândirii mature, care se dobândește prin experiență și cunoaștere a realității, odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor. Unii consideră că înțelepciunea ar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
concepe realizarea efectivă a acesteia ca un proces cu trei faze: a) deconstrucția - punerea în discuție a unor cunoștințe, puncte de vedere, convingeri, credințe, mentalități, reprezentări individuale și/sau colective etc. referitoare la realitate și la cunoașterea acesteia. Cunoașterea noastră cotidiană este dominată de un realism naiv, potrivit căruia lumea este, într-adevăr, așa cum ne apare, așa cum o percepem, la fel ca în cazul unui aparat de fotografiat. Dar cunoașterea realității în structurile ei profunde depinde de capacitatea noastră de percepție
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care acestea devin ineficiente într-o anumită situație. Învățarea la vârsta adultă, comparativ cu învățarea la copil, are un specific aparte, determinat de o serie de variabile majore, și anume: - contextul (care face învățarea să devină imperioasă), influențat de existența cotidiană și de cadrul sociocultural, dar și de mediul în care aceasta decurge; - caracteristicile fizice și psihologice ale personalității adulte, cu nevoile sale specifice; - procesul efectiv de învățare, modelat atât de variabilele cognitive (inteligență, memorie ș.a.), cât, mai ales, de cele
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]