12,882 matches
-
la început, aud reproșuri referitoare la ziariștii care au scris prea repede, stând în fotolii, după ureche, din vârful pixului, cum spunem tot noi. Slănina afumată și un bulz de brânză de oi apar pe masă, alături de țuica tradițională din mere și prune, dublu distilată. Aici nu spune nimeni «pălincă». - N-am vrea să fie rău... că și criticile... s-a făcut un capăt de drum și gata!... că de ce? Și mama Eugenia înlătură niște firimituri imaginare de pe masa curată. - A
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
mergem la ceilalți mai repede. Ie, ie... nu tre’ să fim anchilozați ca să ajungem mai repede la ei... generali își fac procese de conștiința... Sârbă și ceardaș Au trecut trei ani de când călugărițele greco-catolice din Odorheiu Secuiesc au fost bătute măr și scoase pe sus de către unii activiști mai aprinși din Uniunea Democrată a Maghiarilor din România. Ele au vrut să facă un orfelinat într-o clădire donată de fundația elvețiană «Basel Hieft», iar UDMR dorea de mult universitate maghiară. Lucrurile
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cruțate de brumă. - Ziua bună! Au rămas verzi dovlecii... - Că nu-s dovleci, îs pepeni. Dovleci îs cei galbeni, de care mâncă oltenii, îmi explică Mihai Cicio. Nu s-or copt pepenii. N-o fo’ niciodată așa. Nimic nu mai mere cum trăbă din cauza fumului de la Baia. Vine Gogu MaGogu! - Atunci lăsați-l pârloagă... - D-apăi cum dară?! Cum să trăiești dintr-o pensie de trei sute? Amu, io i-aș împușca pe tăți care nu vor să lucre pământu’. Ce, America-i
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cele două grinzi laterale ale tavanului. O pânză de in gros era așternută numai într-un capăt al mesei. Pascalopol și Otilia se așezară alături pe o bancă, iar Felix, pe cealaltă dimpotrivă. În loc să aștepte mâncarea, Otilia mușca dintr-un măr mare, găsit pe o tipsie încărcată cu fructe, gustând suplimentar câte un bob de strugure și câte o prună. - Domnișoară Otilia, o mustră Pascalopol, iar nu eșticuminte. Ai să te-mbolnăvești! Otilia făcu semn că nu, cu gura plină, și
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
astea ar putea sa nu te mai intereseze, că eu... Oricât s-ar fi silit Felix să nu participe la convorbire, fața lui exprima jena de a nu pricepe despre ce vorbea anume Pascalopol. Acesta tăie fraza și, smulgând un măr de la gura Otiliei tocmai când slujnica aducea castronul cu supă, îl aruncă pe un blid ardelenesc de pe masă. - Produce mult o moșie? întrebă Felix, numai ca să spună ceva. - Produce, firește, răspunse Pascalopol tehnic, dacă o exploatezi rațional. Eu cultiv îndeosebi
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
atârnau, afară de tipicul passe-partout de sârmă cu fotografii, câteva tablouri de sticlă reprezentând scene din Othello și Le mariage de Figaro. Picturile fusese corecte, însă reproducerea de fabrică pe sticlă le dădea un aer vulgar. Pe sobă se coceau câteva mere, umplând aerul de miros. Un palmier fibros, uscat era înfipt într-un ghiveci umplut cu iarbă de mare, și într-un colț strălucea o combinație hidoasă de ghinde, conuri de brad și alte produse forestiere vopsite cu bronz. Lui Titi
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Felix alergă acasă pe drumul cel mai scurt. Găsi pe moș Costache la masă, făcîndu-și țigări cu tutun din chesea. Mâncase mai înainte și nu mai avea în fața lui decât firimituri de pâine și o farfurioară întinsă cu cojile unui măr. Bătrânul părea cam abătut. Felix se miră că la masă nu se mai afla decât un alt tacâm, acela în fața căruia se așeza de obicei. La locul obișnuit al Otiliei nu era nimic și nici vreo urmă că stătuse acolo
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
care tocmai ieșea pe ușă, răspunse enigmatic: - Apoi, Otilia, cum e Otilia! Lui Felix îi veni gust să bată cu pumnul în masă, înciudat de a nu putea afla neted un lucru așa de simplu. Își întoarse toată violența împotriva mărului putred, pe care îl ciopârți crunt. Costache făcea țigări și fuma mereu, înfășurînd toată masa în cearșafuri de fum. - Felix, zise el în sfârșit, seara noi n-o să mai gătim așa,oboseală zadarnică pentru Marina. Dacă vrei, îți face ție
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nu vă mirați dacă o să-i lase ceva avere, de hatârul progeniturii. De ce crezi c-a gonit-o Marina? A fost pusă la cale de Otilia și de Felix, care n-au nici un interes să fie concurați. A bătut-o măr, am auzit chiar că s-a internat în spital. Otilia, așezată pe genunchii bătrânului, îi mângâia chelia de porțelan. - Papa, zău, tu ești bătrân și n-ai nici o minte. Ce nevoieaveai s-o aduci în casă pe individa aia? Nu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
în jurul teilor. Otilia făcu semn, cu degetul împuns în spatele dur de cojoace al birjarului, să oprească, se dădu jos și se aruncă pe spate, cu voluptate, într-un morman de zăpadă. Pielița feței îi era roșie și moale, ca a mărului crețesc, și pe gură ii ieșeau colaci mari de aburi, din cauza gerului. Distrată de acest fenomen, îl chemă pe Felix și umflîndu-și obrajii îi făcu o demonstrație de producție de aburi. Felix îi simți mirosul delicat, amestecat cu acela astringent
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
dosarul și copiii se trezesc judecați și condamnați. Pentru ce? vă Întreb; pentru o prostie de tineri fără minte. Dar reprezentanții "justiției" au uitat că au trecut și ei prin vârsta aceasta și că au furat și ei măcar un măr de la vecini. De! Ce să-i faci?! Acum stau pe jilțuri și Împart dreptatea, dar te Întrebi, pe drept cuvânt: a cui dreptate și pentru ce? Vă spun eu, dragilor: "dreptatea" acestor "vremi de bejenie și restriște", care se proclamă
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
anilor, noi n-avem ce mânca. Noi, care nu mai pridideam cu Împărțitul și tot mai aruncam de multă mâncare ce era, acum murim de foame, ne Îmbolnăvim de foame, suspinăm În somn de foame. Ne curg ochii după un măr sau un strugure (care costă acum, În toamnă, 60-70 mii lei kg), nouă și copiilor noștri, nouă, cei din țara mărului și a strugurilor. Mai ții minte, domnule Surdu, cum te ajutau colegii cu de toate, că nu prea aveai
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
era, acum murim de foame, ne Îmbolnăvim de foame, suspinăm În somn de foame. Ne curg ochii după un măr sau un strugure (care costă acum, În toamnă, 60-70 mii lei kg), nouă și copiilor noștri, nouă, cei din țara mărului și a strugurilor. Mai ții minte, domnule Surdu, cum te ajutau colegii cu de toate, că nu prea aveai vreme să-ți administrezi moșia de la Schitu-Duca? Cred că gândeai intens la ce va veni și la cum aveai să administrezi
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
minte și noroc dacă nu ești sănătos ca să le folosești și degeaba ai sănătate și noroc dar n-ai minte să le poți folosi și așa mai departe.... Și vă mai doresc : „Sorcova, vesela, să trăiți, să Înfloriți, ca un măr, ca un păr, ca un fir de trandafir, ca merii, ca perii În mijlocul verii....” Începând chiar de acum, din acest Început de an 2004 ! Să trăiți, să Înfloriți, În ciuda tuturor mizeriilor pe care ni le-a pregătit onor guvernul, Începând
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
ea intră în spatele acestui simplu „aspect“, ca să-i ateste originea, puterea de a se înfățișa, mai înainte ca acesta să capete o formă optică stabilă. Pictura care nu are în ea această resursă nu este artă: poți picta boi, vaci, mere, pere, nori și drumuri, soare și pământ, arbori, flori sau fețe omenești. Dacă faci doar „portretele“ acestor lucruri, ele vor rămâne lucrurile respective, restituite ca imagini: nu vor fi altceva decât vaci, arbori și figuri. Pictura nu va fi în spatele
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
până la Cutia Pandorei, care include un avertisment a cărui semnificație este că acea continuă căutare a cunoașterii din partea umanității este un drum anevoios, presărat cu multe riscuri, dar și cu oportunități. Avertismentele străvechi dăinuie etern în experiența ființei umane. Și mărul din Grădina Edenului și relele încătușate în Cutia Pandorei simbolizează faptul că întotdeauna curiozitatea umană va fi însoțită de riscuri uriașe în căutarea fără de răgaz a izvorului cunoașterii, în special a celor mai valoroase și posibil periculoase „cunoștințe interzise.” Aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
a văzut ea pozele din albume, avea maldăre de albume... Și numa-n fotoliu ăla sta toată ziua, în el dormita și după-masă. Deasupra ei, pe perete, un tablou mare și negru, și-n el un bătrân care curăță un măr. De câte ori n-a văzut ea tabloul ăsta ! — Ce l-oți mai ține și pe urâtu ăsta aici, le zicea ea. Mi-ar fi și frică să dau ochii cu el noaptea. — Ei, Vica, e un tablou de valoare, l-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
tot și-a văzut de pocăru lor. Numa că n-avea niciuna bani și juca pe boabe de fasole. Acu iar începuse să joace pe bani, cinci bani deschiderea ; și-nainte să vină fetele, madam Ioaniu făcea totdeauna plăcintă cu mere. Dată dracului fusese madam Ioaniu la viața ei, și pe ce punea mâna-i ieșea. Odată, ea era-n zor mare să termine o rochie a Ivonei, și-ntr-o doară i-a dat și lu madam Ioaniu să-i
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
moașa, și bine m-a învățat ; nimeni nu credea că am copil, eram subțire ca o domnișoară... Pe urmă, m-am mai împlinit, iar după patruzeci de ani am început să fiu chiar grijulie să nu mă îngraș : mai un măr, mai fără pâine. Altfel, știi și tu cum arătam până a murit Lulu. Când au venit necazurile însă, nu am mai avut deloc timp de mine... — La ce să fi rămas slabă ? îi cânta ea în strună. Că tot grasu-i
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
este agreabilă dacă nu ți-o agrementezi cu mici folii, foarte ușor am putut să nu mă mai gândesc la nimic din ce nu voiam, chiar și nerușinata frază îmi dispăruse din minte ; pusesem furtunul pe unul dintre puiandrii de măr și l-am udat, bucățică cu bucățică. Ascunse sub frunzele cu dosul catifelat și albicios - merișoarele lucii și crude : pur și simplu n-am putut să mă abțin, gura mi se umpluse brusc de salivă. M-am întins după merișorul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
salivă. M-am întins după merișorul de deasupra capului, mă ridicasem pe vârfuri și mă tot întindeam. Furtunul s-a răsucit de presiunea apei și a început să gâlgâie, dar l-am lăsat așa, pentru că mă tot întindeam să apuc mărul. Chiar atunci a trecut trăsura. Viața nu ne este dată ca să ne fie chin, ci bucurie, și dacă vreau, nimic din supărările ei n-o să mă atingă. Eram gata-gata să pun mâna pe creangă și totuși n-am reușit, pentru că
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
perplex. De mult n-a mai văzut-o pe Tamara așa de furioasă. Ba, poate, niciodată. Buclele părului tuns scurt tremură la fiecare mișcare bruscă a capului, iar el are impresia că interiorul biroului se va umple cu flori de măr scuturate din părul ei. Ți-am reproșat așa ceva? o privește surîzînd, știind cu siguranță că-i va frînge furia. Nu. Dar ai putea s-o faci, surîde Tamara și se apropie de el. Cînd ajunge chiar în fața lui și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
oricînd. Să fi avut vîrsta Cristinei, ori cu un an-doi mai mult, cînd, într-o primăvară, mama sa, chemîndu-l de la joacă, l-a luat cu ea în pădure, unde au scos mai mulți pui de cireș, de păr și de măr. I-au sădit într-o grădină din marginea satului, pe care, mai apoi, au luat-o cei de la comună, să planteze duzi pentru viermii de mătase, deși în sat erau zeci de asemenea copaci. După colectivizare, acolo, s-a construit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
că stă noaptea pînă tîrziu cu băieții pe drum, tot Cristina frumușică foc!... Dați dracului voi, ăștia, Vlădenii... În tonul președintelui, Mihai ghicește ura pe care acesta o mai poartă tatălui său și lui nașu' Ion, că l-au bătut măr, cînd le intra în casă însoțit de unul venit de la raion și-i amenința cu închisoarea dacă nu semnează cererea de înscriere la colectiv. Auzi, Mihaiță, e-adevărat că nevastă-ta e un fel de prințesă, ceva de rang, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un borcan cu nes, și-a umplut geanta de voiaj cu conserve și a plecat încoace, spre Sînzieni. Toamnă! Soare mult și struguri mari, negri, atîrnînd de coardele întinse pe lîngă casă. Nucile au fost bătute iar perele tomnatice și merele stau în coșuri de nuiele, în camera mai mare. Din sat nu cumpără nimic. Nici n-a încercat. Toți au plan la achiziții, sau duc copiilor, la oraș. De altfel, mîncarea e ultimul lucru ce-l interesează. Țuica, nici atît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]